Kościół Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła i św. Józefa oraz klasztor Bernardynek w Warcie
Kościół Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła i świętego Józefa oraz klasztor Bernardynek – rzymskokatolicki kościół filialny oraz klasztor sióstr Bernardynek należący do parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Warcie.
 nr rej. 858, 859, 860 z 28 grudnia 1967
| |
 widok kościoła od strony południowo-zachodniej | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość |
Warta |
| Kościół | |
| Rodzaj klasztoru |
Wspólnota zakonna |
| Właściciel | |
| Przeorysza |
s. Józefa Rewai OSFB |
| Klauzura |
nie |
| Typ zakonu |
żeński |
| Liczba zakonnic (2017) |
10 |
| Obiekty sakralne | |
| Kościół |
Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła i św. Józefa |
| Założyciel klasztoru |
Klara Szczycińska |
| Styl |
barokowy |
| Materiał budowlany | |
| Data budowy |
1722-1764 |
| Data zamknięcia |
1898 |
| Data reaktywacji |
1983 |
Położenie na mapie miasta Warta  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego  | |
Położenie na mapie powiatu sieradzkiego  | |
Położenie na mapie gminy Warta  | |
 51°42′25″N 18°37′33″E/51,706939 18,625828
| |
Budowa kościoła i budynku klasztornego została rozpoczęta w 1677 roku przez przełożoną klasztoru Klarę Szczycińską. Niestety, w 1683 roku obydwie budowle zostały zniszczone przez pożar. Na ich miejscu został wybudowany w 1687 roku drewniany klasztor, a w 1696 roku kościół pod wezwaniem Narodzenia Najświętszej Maryi Panny (również drewniana). W 1722 roku rozpoczęto budowę murowanego klasztoru, a w 1764 roku murowanego kościoła pod wezwaniem św. Józefa. Podczas rozbiorów klasztor w Warcie podzielił los innych polskich klasztorów – w 1898 roku został skasowany. Siostry zostały przeniesione do klasztoru bernardynek w Wieluniu. W 1956 roku świątynia razem z całym niemalże zabytkowym wnętrzem została zniszczona przez pożar wywołany uderzeniem pioruna. Odbudowali ją ojcowie bernardyni i msze święte odprawiane były w niej tylko w dzień patrona św. Józefa. W 1983 roku przełożona klasztor Bernardynek w Wieluniu matka Antonina Mazurek wznowiła starania o reaktywacje klasztoru w Warcie. Prymas Polski kardynał Józef Glemp, dekretem z maja 1984 roku, zezwolił na ponowne objęcie placówki przez Bernardynki. Wspólnota zakonna została zapoczątkowana przez trzy siostry z klasztoru w Wieluniu: Izabela Orłowska, Elżbieta Kosek i Anna Stechura, które przybyły do Warty w dniu 2 lipca 1984 roku. Biskup włocławski Jan Zaręba przyjął je z wielką życzliwością i pobłogosławił rozwój nowego klasztoru. W dniu 14 kwietnia 1985 roku do świątyni Bernardynek został uroczyście wprowadzony cudowny Krzyż Pana Jezusa Warckiego. Ponieważ pomieszczenia dawnego klasztoru były zajmowane przez pobliski szpital psychiatryczny, w 1986 roku została rozpoczęta budowa nowego; w tym samym czasie był prowadzony gruntowny remont świątyni. W dniu 10 lipca 1994 roku biskup włocławski Bronisław Dembowski poświęcił kościół Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła i św. Józefa oraz klasztor[1].
Przypisy edytuj
- ↑ Warta nad Wartą (3). Przewodnik Katolicki. [dostęp 2016-04-10]. (pol.).