Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Zwoleniu

Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Zwoleniurzymskokatolicki kościół parafialny należący do dekanatu zwoleńskiego diecezji radomskiej.

Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Zwoleniu
433 z 21.06.1967 oraz 190/A z 15.10.1982[1]
kościół parafialny
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Zwoleń

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Podwyższenia Krzyża Świętego w Zwoleniu

Wezwanie

Podwyższenia Krzyża Świętego

Położenie na mapie Zwolenia
Mapa konturowa Zwolenia, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Zwoleniu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Zwoleniu”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Zwoleniu”
Położenie na mapie powiatu zwoleńskiego
Mapa konturowa powiatu zwoleńskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Zwoleniu”
Położenie na mapie gminy Zwoleń
Mapa konturowa gminy Zwoleń, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Zwoleniu”
Ziemia51°21′30″N 21°35′11″E/51,358333 21,586389
Wnętrze świątyni

Obecna świątynia została wybudowana w kilku etapach. W 1570 roku zostało wzniesione prezbiterium, natomiast w 1595 roku budowla była już poświęcona i objęta królewskim patronatem. Zapewne w tym czasie została wzniesiona także zakrystia. Około 1610 roku wybudowano kaplicę Kochanowskich, natomiast w latach 1620-1630 powstała kaplica Owadowskich. Wewnątrz epitafia, m.in. poety Jana Kochanowskiego. Świątynia uzyskała wtedy formę krzyża łacińskiego. W październiku 1914 roku kościół został zajęty przez wojska niemieckie i przeznaczony na lazaret. W tym czasie żołnierze uszkodzili wyposażenie świątyni. Przed odzyskaniem niepodległości przez Polskę budowla była w złym stanie technicznym, w związku z czym w 1919 roku kozienicki starosta powiatowy nakazał zamknąć świątynię. Remont kościoła rozpoczął się w 1920 roku. W 1927 roku zbudowano nawy boczne połączone z kaplicami Owadowskich i Kochanowskich, a w 1928 roku została wzniesiona wieża. W 1934 roku prace remontowe zostały zakończone. Świątynia przetrwała szczęśliwie II wojnę światową. 20 maja 1979 roku wnętrze świątyni zostało zalane po ugaszeniu pożaru. Po tym zdarzeniu, dzięki ofiarności parafian, budowla została gruntownie wyremontowana.

Przypisy edytuj

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo mazowieckie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2014-09-17].
  2. Organy - Polskie Wirtualne Centrum Organowe [online], organy.pro [dostęp 2017-11-18].