Kobylnik (ludność służebna)
Kobylnicy (łac. iumentarii, chobilnici) – kategoria ludności służebnej w dawnej Polsce, zajmująca się wypasem książęcych stad koni. Poświadczeni źródłowo od XII do XIII wieku. Pozostawili ślady w toponomastyce w postaci wielu miejscowości o nazwie Kobylnik i Kobylniki[1].
Przypisy edytuj
- ↑ K. Modzelewski, Kobylnicy, [w:] Encyklopedia historii gospodarczej Polski do 1945 roku, t. 1, red. M. Kamler, Warszawa 1981, s. 311.