Komisja Ofiar Bomby Atomowej

Komisja Ofiar Bomby Atomowej (ang. Atomic Bomb Casualty Commision, ABCC) – amerykańska komisja badająca skutki biologiczne napromieniowania ludzi przez wybuchy bomb jądrowych w Hiroszimie i Nagasaki. Powstała w 1946 w National Academy of Sciences – National Research Council, na wniosek prezydenta Harry'ego Trumana. Rozwiązana w 1975.

Cele ABCC

ABCC była komisją utworzoną w 1946 roku zgodnie z prezydencką dyrektywą Harry'ego S. Trumana. Jedynym celem organizacji było prowadzenie badań nad osobami, które przeżyły wybuch bomby atomowej, ponieważ wierzyli oni, że "nie mogą być ponownie oferowane aż do kolejnej wojny światowej". W związku z tym organizacja ta badała stan zdrowia Hibakusha, ale w ogóle ich nie leczyła. W rezultacie została skrytykowana przez Hibakusha jako eksperymentująca na ludzkim ciele. Komisja ds. ofiar bomby atomowej skupiła się również na obszarze Nishiyama w Nagasaki. Obszar Nishiyama w Nagasaki znajdował się w górach i chociaż nie został zniszczony przez eksplozję bomby atomowej, był to obszar, w którym ludzkie ciało było narażone na promieniowanie. W związku z tym po wojnie przeprowadzono badania zdrowotne, nie informując ludności o ich celu. Początkowo obszar Nishiyama był badany przez armię amerykańską, ale później został przekazany ABCC.

Mieszkańcy obszaru Nishiyama wykazali znaczny wzrost liczby białych krwinek kilka miesięcy po wybuchu bomby atomowej. U zwierząt białaczka może rozwinąć się po ekspozycji całego ciała, więc szczególnie interesujące jest to, co dzieje się u ludzi, a mięsak kościopochodny został również zidentyfikowany u ludzi po doustnym spożyciu materiałów radioaktywnych. 

Biorąc pod uwagę te warunki, mieszkańcy obszaru Nishiyama, którzy nie zostali bezpośrednio dotknięci bombardowaniami atomowymi, są idealną populacją do obserwacji skutków promieniowania resztkowego. 

Stany Zjednoczone kontynuowały badania nad promieniowaniem resztkowym po uzyskaniu przez Japonię niepodległości, ale ich wyniki nigdy nie zostały przekazane mieszkańcom obszaru Nishiyama. W rezultacie mieszkańcy nadal prowadzili gospodarstwa rolne po II wojnie światowej, a liczba pacjentów z białaczką wzrosła i nastąpiły zgony.

Po bombardowaniach atomowych japońscy lekarze chcieli poznać i zbadać rzeczywiste szkody oraz przeprowadzić badania, które pomogłyby wyleczyć hibakusha, ale GHQ nie pozwoliło Japończykom na prowadzenie badań nad aktualnym stanem uszkodzeń spowodowanych bombami atomowymi. W szczególności przepisy obowiązujące do 1946 r. były surowe, co doprowadziło do większej liczby zgonów z powodu promieniowania.

Kiedy koreański hibakusha Zainichi począł bliźniaki, ale wkrótce potem zmarł, ABCC próbowało nawet odzyskać ciała zmarłych niemowląt. Gdy Hibakusha odmawiali poddania się rutynowym badaniom medycznym, ABCC groziło im postawieniem przed sądem wojennym za zbrodnie wojenne. Ponadto, gdy Hibakusha umierali, ABCC osobiście odwiedzała ich domy i zabierała ich ciała na sekcje zwłok. Uważa się, że co najmniej 1500 organów zostało wysłanych do Instytutu Patologii Sił Zbrojnych USA w Waszyngtonie.

Zobacz też

• Promieniowanie jonizujące

Bibliografia

• Ryszard Szepke: 1000 słów o atomie i technice jądrowej. Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1982. ISBN 83-11-06723-6. (pol.). Brak numerów stron w książce

Linki zewnętrzne

• ABCC Collection. mcgovern.library.tmc.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-20)]. (ang.)