Konstanty Leonowicz

polski lekarz, internista, kardiolog

Konstanty Leonowicz (ur. 16 września 1923 w Wiłkomierzu, zm. 18 maja 2021 w Gdańsku) – polski specjalista chorób wewnętrznych, prof. dr hab[1][2].

Konstanty Leonowicz
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

16 września 1923
Wiłkomierz

Data i miejsce śmierci

18 maja 2021[1]
Gdańsk

profesor nauk medycznych
Specjalność: choroby wewnętrzne, kardiologia[2]
Profesura

20 marca 1990[2]

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 40-lecia Polski Ludowej Medal Zwycięstwa i Wolności 1945

Życiorys

edytuj

Studia lekarskie ukończył w 1952 roku w Akademii Medycznej w Gdańsku[3]. W roku 1958 obronił pracę doktorską, następnie w roku 1971 uzyskał stopień doktora habilitowanego[2]. 20 marca 1990 nadano mu tytuł profesora w zakresie nauk medycznych[2]. Był związany zawodowo ze swoją rodzimą uczelnią i w latach 1961-1972 zajmował stanowiska asystenta, st. asystenta i adiunkta. Od 1972 docent w II Klinice Chorób Wewnętrznych, a następnie został zatrudniony na stanowisku kierownika w I Klinice Chorób Serca Instytutu Kardiologii. Od 1978 roku najpierw zastępca dyrektora, a potem dyrektor w Instytucie Chorób Wewnętrznych Akademii Medycznej w Gdańsku[1][3].

Zmarł 18 maja 2021[1].

Odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g h i Zmarł prof. Konstanty Leonowicz. gumed.edu.pl. [dostęp 2022-06-05]. (pol.).
  2. a b c d e Prof. zw. dr hab. Konstanty Leonowicz (nie żyje), [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2022-06-05].
  3. a b Lidia Becela, Kto jest kim w polskiej medycynie : informator biograficzny, Wyd. 1, Warszawa: Interpress, 1987, ISBN 83-223-2339-5, OCLC 19363162.