Konstanty Leonowicz
Konstanty Leonowicz (ur. 16 września 1923 w Wiłkomierzu, zm. 18 maja 2021 w Gdańsku) – polski specjalista chorób wewnętrznych, prof. dr hab[1][2].
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk medycznych | |
| Specjalność: choroby wewnętrzne, kardiologia[2] | |
| Profesura |
20 marca 1990[2] |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys
edytujStudia lekarskie ukończył w 1952 roku w Akademii Medycznej w Gdańsku[3]. W roku 1958 obronił pracę doktorską, następnie w roku 1971 uzyskał stopień doktora habilitowanego[2]. 20 marca 1990 nadano mu tytuł profesora w zakresie nauk medycznych[2]. Był związany zawodowo ze swoją rodzimą uczelnią i w latach 1961-1972 zajmował stanowiska asystenta, st. asystenta i adiunkta. Od 1972 docent w II Klinice Chorób Wewnętrznych, a następnie został zatrudniony na stanowisku kierownika w I Klinice Chorób Serca Instytutu Kardiologii. Od 1978 roku najpierw zastępca dyrektora, a potem dyrektor w Instytucie Chorób Wewnętrznych Akademii Medycznej w Gdańsku[1][3].
Zmarł 18 maja 2021[1].
Odznaczenia
edytuj- 1984: Medal 40-lecia Polski Ludowej[1]
- 1981: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[1]
- 1981: Medal Zasłużony Akademii Medycznej w Gdańsku[1]
- 1974: Złoty Krzyż Zasługi[1]
- 1946: Medal Zwycięstwa i Wolności[1]
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g h i Zmarł prof. Konstanty Leonowicz. gumed.edu.pl. [dostęp 2022-06-05]. (pol.).
- ↑ a b c d e Prof. zw. dr hab. Konstanty Leonowicz (nie żyje), [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2022-06-05].
- ↑ a b Lidia Becela, Kto jest kim w polskiej medycynie : informator biograficzny, Wyd. 1, Warszawa: Interpress, 1987, ISBN 83-223-2339-5, OCLC 19363162.