Korwie
Korwie (lt: Karvys) – wieś na Litwie, w okręgu wileńskim, rejonie wileńskim, w gminie Mejszagoła, nad jeziorem Korwie.
 Kościół pw. św. Józefa Oblubieńca | |
| Państwo | |
|---|---|
| Okręg | |
| Rejon | |
| Populacja (2001) • liczba ludności |
|
| Kod pocztowy |
LT 14244 |
Położenie na mapie Litwy  | |
 54°52′40″N 25°08′00″E/54,877778 25,133333
| |
Opis edytuj
We wsi znajduje się neoromański kościół pw. św. Józefa Oblubieńca z 1864 r. Mieści się tu także Korwieńska Szkoła Podstawowa z polskim językiem nauczania. Na wschodnim obrzeżu osiedla przy jeziorze znajduje się wzgórze przez miejscowych zwane Gubernatorką (prawdopodobnie jest to nieznane bliżej nauce grodzisko z czasów pogańskich). Zobaczyć można tu także pozostałości dawnych drewnianych zabudowań dworskich.
Historia edytuj
Brzegi jeziora Korwie zamieszkane były od czasów bardzo dawnych (jeszcze pogańskich).
W roku 1664 majątek Korwie należał do generała artylerii W.K.L Kryszpina. Później majątek ten był kolejno własnością Odyńców, Późniaków, Toczyłowskich, Giedrojciów.
Parafia korwieńska nie jest zbyt stara - utworzona została w 1790 r. staraniem dziedzica dworu korwieńskiego podkomorzego Józefa Toczyłowskiego. Ufundował on wówczas budowę świątyni pw. św. Józefa, wydzielił część swojego majątku na jej utrzymanie. W 1861 r. drewniany kościół spłonął od uderzenie pioruna. W 1864 staraniem proboszcza Fabiana Gosztowta zbudowano nowy istniejący do dziś murowany kościół (znaczne sumy na odbudowę przekazali ówcześni dziedzice Korwia - Giedrojciowie).
Po powstaniu styczniowym majątek Korwie został skonfiskowany przez władze rosyjskie (Witold Giedrojć wziął udział w powstaniu).
W 1910 r. w Korwiu działała szkoła początkowa. Wieś ucierpiała bardzo w czasie działań wojennych I wojny światowej (uszkodzeniu uległ m.in. kościół, spłonęła plebania).
W okresie międzywojennym majątek Korwie wrócił w polskie ręce - był własnością rodziny Strumiłłów. W 1936 r. nieopodal dworu rozpoczęto budowę budynku szkoły początkowej (istnieje do dzisiaj).
II wojna światowa i lata sowieckiej okupacji to okres kolejnych zniszczeń - następuje nacjonalizacja majątku Korwie (powstaje sowchoz), dwór zostaje rozebrany, natomiast budynki gospodarcze, których pozostałości można oglądać do dzisiaj ulegają stopniowej dewastacji.
Bibliografia edytuj
- Korwie, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 425.
- Mirosław Gajewski: Dawniej we dworze Korwie... w: Nasza Gazeta nr 16 (505). [dostęp 2008-05-22]. (pol.).