Król prawowierny
Król prawowierny (łac. Rex Orthodoxus) – tytuł honorowy przysługujący królom Polski.
Tytuł został nadany w 1661 roku przez papieża Aleksandra VII królowi Janowi II Kazimierzowi oraz jego następcom na tronie Polskim[1]. Nadanie tytułu stanowiło akt aprobaty Stolicy Apostolskiej dla wygnania wyznawców socynianizmu z Rzeczypospolitej w 1658 roku[2][3]. Tytuł nie przyjął się, gdyż orthodoxus bywało błędnie interpretowane jako prawosławny. Ostatnim władcą używającym sporadycznie tytułu Rex Orthodoxus był Jan III Sobieski, który sam w 1684 roku otrzymał od papieża Innocentego XI tytuł Obrońcy Wiary[4].
Z tytułem króla prawowiernego nie wiązały się żadne honorowe obowiązki i przywileje.
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Józef Umiński: Historia Kościoła, Tom II. Opole: Wydawnictwo Diecezjalne św. Krzyża, 1960, s. 295.
- ↑ Herbert McLachlan: Essays and Addresses. Manchester University Press, 1950, s. 13.
- ↑ Justyna Zaborowska-Musiał. Sacrae litterae. Anagramatyczne wariacje na temat Virginis – Deiparae w Oraculum Parthenium Józefa Stanisława Bieżanowskiego. „Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latina”. s. 178.
- ↑ Jan III Sobieski. Poczet.com. [dostęp 2024-07-04].
Bibliografia
edytuj- Józef Umiński: Historia Kościoła, Tom II. Opole: Wydawnictwo Diecezjalne św. Krzyża, 1960.
- Herbert McLachlan: Essays and Addresses. Manchester University Press, 1950.