Kronika oliwska
Kronika oliwska – kronika spisana przez zakonników w klasztorze cystersów w Oliwie (Gdańsk) w latach 1186–1350. W kronice opisano dzieje powstania klasztoru, a także opisano panowanie książąt gdańskich z dynastii Sobiesławiców oraz polskich książąt piastowskich Przemysła II i Władysława Łokietka na Pomorzu Gdańskim. Historycy niemieccy przypisują jej autorstwo przeorowi klasztoru Gerhardowi von Braunswalde, natomiast polscy twierdzą, że autorem był opat oliwski Stanisław. Oryginał Kroniki zaginął w czasie zniszczenia klasztoru oliwskiego przez protestantów gdańskich w 1577 roku, kiedy Gdańsk zbuntował się przeciwko królowi Stefanowi Batoremu. W 2008 roku Kronika została przetłumaczona na język polski z zachowanej kopii[1][2].
Przypisy
edytuj- ↑ KRONIKA OLIWSKA – Encyklopedia Gdańska [online], www.gedanopedia.pl [dostęp 2020-11-01].
- ↑ Tomasz Zuzek, Tradycja rękopiśmienna Kroniki oliwskiej (XV-XIX w.) [online], 2018 [dostęp 2020-11-01].
Bibliografia
edytuj- Stanisław (Opat): Kronika oliwska. Źródło do dziejów Pomorza Wschodniego z połowy XIV wieku. Przekład: Dominika Pietkiewicz. Wydawnictwo: Muzeum Zamkowe w Malborku, 2008. ISBN 978-83-60518-18-2.