Krudowanie
Krudowanie – wycinanie, karczowanie lasu, zarośli. Określenie to wywodzi się od niemieckiego słowa roden[1] (pol. „karczować”).
W średniowiecznej Polsce, również w wiekach następnych, władze państwowe lub kościelne zezwalały osadnikom na wybranie miejsca, w którym…zarośla tylko, szkody żadnej nie przyniesie, tak w dobry drzewie przy krudowaniu jako i w łąkach ect. (…) ma pozwolić na tym miejscu pomienionym [urzędnik] na budowanie się i krudowanie zarośli i łąk.[2]
Na Mazowszu, czynność tę najczęściej wykonywali Kurpie. Nie stawiano przy tym żadnych ograniczeń w wielkości działki, którą nowo przybyły w okresie zastrzeżonym w akcie nadawczym, zdołał oczyścić.[2]
Krudowanie Puszczy Kampinoskiej, jak stwierdzili to w roku 1765 lustratorzy, doprowadziło do jej nadrujnowania.[3]
PrzypisyEdytuj
- ↑ A. de Vincenz, G. Hentschel, Das Wörterbuch der deutschen Lehnwörter in der polnischen Schrift- und Standardsprache, Göttingen - Oldenburg, [Wersja elektroniczna – http://diglib.bis.uni-oldenburg.de/bis-verlag/wdlp/]
- ↑ a b M. Żywirska, Puszcza Biała, jej dzieje i kultura, Stowarzyszenie Przyjaciół Wyszkowa, Puszczy Białej i Kamienieckiej, str. 198-200
- ↑ Lechosław Herc, Puszcza kampinoska. Przewodnik, Białystok, 2006, s. 38-39