Kuge (jap. 公家; „dwór cesarski”, synonim słowa chōtei (朝廷), szerzej „arystokracja dworska”, także kugyō (公卿))[1]japońska arystokracja dworska, szczególnie w odniesieniu do wieków VIII-XII[2][3].

Japoński kuge (szlachcic)
Japońska arystokracja dworska epoki Heian (794-1185)
(ilustracja do Genji monogatari, autor Mitsuoki Tosa, XVII w.)

Z biegiem wieków tworzono podziały na grupy rodów, które były uprawnione do zajmowania określonych stanowisk dworskich:

  • Sekke (摂家) – mogli być wybierani na stanowiska sesshō i kampaku. Była to najwyższa ranga kuge, zarezerwowana wyłącznie dla pięciu rodzin wywodzących się od Michinagi Fujiwary;
  • Seigake (清華家) – mogli być wybierani na stanowiska „ministerialne”, jak: daijin (minister[a]), daijō-daijin (wielki minister). Pochodzili z rodów Fujiwara lub Minamoto;
  • Daijinke (大臣家) – uzyskiwali stanowisko naidaijin (wielki minister środka), jedynie w przypadku wakatu. Najwyższą funkcją dla nich do osiągnięcia był dainagon (wielki radca dworu najwyższego stopnia);
  • Urinke (羽林家) – mogli uzyskiwać stanowiska dainagon lub naidaijin;
  • Meike lub Meika (名家) – mogli być nominowani jako dainagon;
  • Hanke (半家) – grupa stworzona w okresie Sengoku. Mogli obejmować funkcje poniżej sangi (doradca cesarski) i chūnagon (wielki radca dworu średniego stopnia).
  1. Tłumaczenia stanowisk pochodzą z Historia Japonii, Jolanta Tubielewicz, ISBN 83-04-01486-6

Przypisy

edytuj
  1. Kenkyusha's New Japanese-English Dictionary. Tokyo: Kenkyusha Limited, 1991, s. 972. ISBN 4-7674-2015-6.
  2. academic [1]
  3. John Whitney Hall, Jeffrey P. Mass, Medieval Japan: Essays in Institutional History[2]

Linki zewnętrzne

edytuj