Kultura prądnicka – jedna z kultur środkowego paleolitu charakteryzująca się specyficznymi narzędziami tzw. nożami-zgrzebłami.

Chronologia, geneza, zanik edytuj

Kultura prądnicka rozwija się w okresie 70 – 48 tys. lat temu tj. we wczesnym okresie zlodowacenia północnopolskiego na bazie środkowoeuropejskiej kultury aszelskiej. Nazwa pochodzi od specyficznych narzędzi – noży-zgrzebeł określanych mianem prądników.

Obszar występowania edytuj

Jest znana głównie z terenów południowej Polski m.in. w schronisku Wylotnym i w Oborzysku (obok wejścia do jaskini Ciemnej) w Ojcowskim Parku Narodowym.

Charakterystyczne wytwory kulturowe edytuj

Do charakterystycznych wyrobów kulturowych należą pięściaki o formie trójkątnej sercowatej lub pod trójkątnej, które występują łącznie z nożami-zgrzebłami mającymi tylec oraz zaostrzony wierzchołek. Prądniki mają wielokrotnie odnawianą naprawianą krawędź pracującą. Naprawa polegała na odbijaniu wzdłuż krawędzi cienkich odłupków.

Zobacz też edytuj

Bibliografia edytuj

  • Janusz K. Kozłowski, Wielka Historia Świata, t. I Świat przed „rewolucją” neolityczną, wyd. Fogra, Kraków 2004.
  • Janusz K. Kozłowski, Archeologia Prahistoryczna, Część I Starsza Epoka Kamienia, Nakładem Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 1972.
  • Piotr Kaczanowski, Janusz K. Kozłowski, Wielka Historia Polski, t.1 Najdawniejsze dzieje ziem polskich (do VII w.), wyd. Fogra, Kraków 1998.
  • Janusz K. Kozłowski (opracowanie naukowe), Encyklopedia historyczna świata: tom I Prehistoria, Agencja Publicystyczno-Wydawnicza Opres, Kraków 1999.
  • Bolesław Ginter, Janusz K. Kozłowski, Technika obróbki i typologia wyrobów kamiennych paleolitu, mezolitu i neolitu, wydanie trzecie. Wyd. PWN, Warszawa 1990.
  • J. Desmond Clark, Prahistoria Afryki, wyd. PWN, Warszawa 1978.