Kupiszki
Kupiszki (lit. Kupiškis) – miasto na Litwie, w okręgu poniewieskim, siedziba administracyjna rejonu kupiszeckiego i gminy. W 2011 roku liczyło ok. 7,2 tys. mieszkańców[1].
Widok Kościoła pw. Wniebowstąpienia Pańskiego w Kupiszkach od strony ulicy Giedymina (1909) | |||||
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Okręg | |||||
Rejon | |||||
Gmina | |||||
Powierzchnia |
10,8 km² | ||||
Populacja (2011) • liczba ludności |
| ||||
Nr kierunkowy |
370 459 | ||||
Kod pocztowy |
LT-40115 | ||||
Położenie na mapie Litwy | |||||
55°50′N 24°58′E/55,833333 24,966667 | |||||
Strona internetowa |
Nazwa miejscowości pochodzi od nazwy rzeki Kupa przepływającej przez miasto. Niedaleko miasta znajduje się muzeum etnograficzne założone przez Adomasa Petrauskasa i położone na posiadłościach jego założyciela.
W pobliżu Kupiszek znajduje się jedyny w Europie rezerwat trawy.
W mieście rozwinął się przemysł spożywczy[2].
Historia
edytujW 1812 roku sformowano tu 17 pułk ułanów Księstwa Warszawskiego.
Podczas okupacji hitlerowskiej, na początku czerwca 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 1200 osób. We wrześniu 1941 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowano na cmentarzu żydowskim. Sprawcami zbrodni byli policjanci litewscy dowodzeni przez porucznika Antanasa Gudialisa vel Gudeliaviciusa, adiutanta komendanta Kupiszek - Petrasa Bernotavičiusa oraz Antanasa Jokantasa[3].
Współpraca zagraniczna
edytuj Kieżmark (Słowacja)
Maniewicze (Ukraina)
Rzeżyca (Łotwa)
Zgierz (Polska)
Przypisy
edytuj- ↑ Lietuvos respublikos 2011 metų gyventojų ir būstų surašymo rezultatai – Panevėžio apskritis. Lietuvos respublikos 2011 metų gyventojų ir būstų surašymo rezultatai. [dostęp 2020-08-14]. (lit.).
- ↑ Kupiszki, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-09-22] .
- ↑ Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1081 .
Linki zewnętrzne
edytuj- Oficjalna strona internetowa Kupiszek
- Kupiszki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 887 .