Kursy Doskonalenia Oficerów Piechoty
Kursy Doskonalenia Oficerów Piechoty (KDOPiech) – ośrodek doskonalenia oficerów piechoty Ludowego Wojska Polskiego.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Nazwa wyróżniająca |
nie posiadały |
| Patron |
nie posiadały |
| Tradycje | |
| Rodowód | |
| Kontynuacja |
Ośrodek Szkolenia Oficerów Rezerwy |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
płk Mieczysław Mazur |
| Działania zbrojne | |
| nie uczestniczyły | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych |
Wojska Lądowe |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość |
Główny Inspektor Wyszkolenia Bojowego WP |
| Skład |
Etat Nr 20/335 |
20 sierpnia 1954 Minister Obrony Narodowej marszałek Polski Konstanty Rokossowski wydał rozkaz organizacyjny Nr 043/Org., w którym nakazał przenieść w terminie do 1 października 1954 Wyższą Szkołę Piechoty z etatu Nr 20/306 na etat Nr 20/335 Kursy Doskonalenia Oficerów Piechoty o stanie stałym 464 wojskowych i 96 pracowników kontraktowych oraz 300 oficerów-słuchaczy, w tym 100 na ewidencji KDOPiech, 150 na ewidencji jednostek wojskowych oraz 50 z Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. Pierwszym komendantem Kursów został pułkownik Mieczysław Mazur.
Pod koniec września 1954 WSPiech została przeniesiona z Rembertowa do Mińska Mazowieckiego, gdzie przejęła budynki i mienie od Ośrodka Przeszkolenia Oficerów Politycznych[1].
W 1955 KDOPiech zostały przeformowane na nowy etat i przeniesione do Wesołej. Liczba słuchaczy została zmniejszona do 150, a kadra dydaktyczna znacznie zredukowana. Dwa lata później Kursy powróciły do Rembertowa i zostały włączone w strukturę Akademii Sztabu Generalnego. W tym okresie zmienił się profil szkolenia. Na kursach doskonalono oficerów mobilizacyjnych, personalnych, rezerwy, instruktorów wychowania fizycznego, a także podoficerów zawodowych[2].
W terminie do 31 grudnia 1962 KDOPiech zostały przeformowane w Ośrodek Szkolenia Oficerów Rezerwy[3].
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Czesław Grzelak, Wyższa Szkoła Piechoty w Rembertowie 1948-1954, Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1984, ISBN 83-11-07102-0, OCLC 830236081.