Kustosz (historia książki)
Kustosz (kustoda) – oznaczenie stosowane w książce rękopiśmiennej i drukowanej. W obu przypadkach termin ten posiada odmienne znaczenie.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e2/De_Syllabarum_quantitate_ac_versificandi_ratione_p._233.jpg/220px-De_Syllabarum_quantitate_ac_versificandi_ratione_p._233.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d0/De_Syllabarum_quantitate_ac_versificandi_ratione_p._234.jpg/220px-De_Syllabarum_quantitate_ac_versificandi_ratione_p._234.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/54/Il_pluto.djvu/page1-220px-Il_pluto.djvu.jpg)
Kustosz w książce rękopiśmiennej to oznaczenie polegające na umieszczeniu kolejnych liczb lub liter niedaleko krawędzi strony, mające na celu (podobnie jak reklamant) ułatwienie bezbłędnego szeregowania składek przy produkcji książki. W książce drukowanej kustosz jest to początek tekstu następnej składki umieszczony na dole składki poprzedniej. Funkcję kustosza z książki rękopiśmiennej od momentu rozpoczęcia wydawania książek drukowanych mają sygnatury.
Użycie sygnatur i kustoszy zostało wyparte około XVI wieku przez foliację i paginację, rozwiązując problem szeregowania składek przy produkcji książki[1].
Przypisy
edytuj- ↑ Barbara Bieńkowska, Halina Chamerska: Zarys dziejów książki. Warszawa: Wydawnictwo Spółdzielcze, 1987, s. 75–77, 113. ISBN 83-209-0557-5.