Kępa morenowa – niewielkie płaskowzgórze tworzące nadmorską partię płaskiej lub lekko falistej moreny, podciętej przez fale od strony morza i oddzielone pradoliną od wysoczyzn morenowych, które rozciągają się w głębi lądu[1].

Kępy zbudowane są z gliny zwałowej. Tworzą często wybrzeże klifowe[2].

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Stanisław Pietkiewicz, Stefan Żmuda: Słownik pojęć geograficznych. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1973, s. 138.
  2. Edward Dudek, Jan Wójcik: Geografia 3 : geografia Polski : podręcznik dla klasy trzeciej gimnazjum. Wrocław: Wydawnictwa Edukacyjne Wiking. ISBN 978-83-7310-000-8.