Lech – nazwa waluty polskiej, zaproponowana w 1919 przez Polską Krajową Kasę Pożyczkową – instytucję emisyjną Rzeczypospolitej Polskiej. Miała zastąpić markę polskąjednostkę monetarną odziedziczoną po państwie niemieckim.

Nazwa „lech” miała być nadana dekretem Naczelnika Państwa Józefa Piłsudskiego[1] i jako nazwa przyszłej waluty polskiej, znalazła się w projekcie ustawy, którą ówczesny minister skarbu Józef Englich przedstawił Sejmowi. Sejm przyjął tę ustawę, zmieniając nazwę na „złoty[2]. Na tej podstawie prawnej Ministerstwo Skarbu zamówiło w Szwajcarii druk banknotów Banku Polskiego nominowanych w złotych z datą luty 1919, które zostały wprowadzone do obiegu w 1924.

Przypisy

edytuj
  1. Dekret z 5 lutego 1919 w przedmiocie jednostki monetarnej waluty polskiej. (Dz.U. z 1919 r. nr 14, poz. 174)
  2. Ustawa z dnia 28 lutego 1919 r. w sprawie nazwy monety polskiej. (Dz.U. z 1919 r. nr 20, poz. 230)

Bibliografia

edytuj