Lekkoatletyka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1976 – sztafeta 4 × 400 m mężczyzn

Sztafetę 4 × 400 metrów mężczyzn podczas XXI Letnich Igrzysk Olimpijskich w Montrealu rozegrano 30 (eliminacje) i 31 lipca 1976 (finał) na Stadionie Olimpijskim w Montrealu. Zwycięzcą została sztafeta Stanów Zjednoczonych, która biegła w składzie: Herman Frazier, Benny Brown, Fred Newhouse i Maxie Parks.

Letnie Igrzyska Olimpijskie 1976
Lekkoatletyka
Sztafeta 4 × 400 m mężczyzn
Złoty medal Złoty medal

 Stany Zjednoczone

Srebrny medal Srebrny medal

 Polska

Brązowy medal Brązowy medal

 RFN

Rekordy edytuj

reprezentacja zawodnicy czas data miejsce
Rekord świata   Stany Zjednoczone Vincent Matthews, Ron Freeman, Larry James, Lee Evans 2:56,16 1968-10-20 20 października 1968(dts) Meksyk[1]
Rekord olimpijski

Wyniki edytuj

Poz. - pozycja
  – rekord świata |   – rekord krajowy |   – rekord życiowy | =  – wyrównany rekord życiowy |
  – najlepszy wynik w sezonie | =  – wyrównany najlepszy wynik w sezonie |   – rekord olimpijski
Fn – falstart | DNF – nie ukończył | DNS – nie wystartował | DSQ – zdyskwalifikowany

Eliminacje edytuj

16 sztafet przystąpiło do biegów eliminacyjnych. Rozegrano dwa biegi. Do finału awansowały po trzy najlepsze sztafety w każdym biegu (Q) oraz dwie z najlepszymi czasami spośród pozostałych (q).

Bieg 1 edytuj

Poz. Państwo Zawodnicy Rezultat Uwagi
1   Stany Zjednoczone Herman Frazier, Benny Brown, Fred Newhouse, Maxie Parks 2:59,52 Q
2   RFN Franz-Peter Hofmeister, Lothar Krieg, Harald Schmid, Bernd Herrmann 3:03,24 Q
3   Jamajka Leighton Priestley, Don Quarrie, Colin Bradford, Seymour Newman 3:03,86 Q
4   Kanada Ian Seale, Don Domansky, Leighton Hope, Brian Saunders 3:03,89 q
5   Finlandia Hannu Mäkelä, Ossi Karttunen, Stig Lönnqvist, Markku Kukkoaho 3:05,02 q
6   Portoryko Pedro Ferrer, Ivan Mangual, Julio Ferrer, Jorge Ortíz 3:06,08
7   Arabia Saudyjska Kamil Al-Abbasi, Hamed Ali, Ahmed Al-Assiri, Hassan Masallam 3:17,53
  Wielka Brytania Ainsley Bennett, Glen Cohen, David Jenkins, Alan Pascoe DNF

Bieg 2 edytuj

Poz. Państwo Zawodnicy Rezultat Uwagi
1   Polska Ryszard Podlas, Jan Werner, Zbigniew Jaremski, Jerzy Pietrzyk 3:03,03 Q
2   Trynidad i Tobago Mike Solomon, Horace Tuitt, Joseph Coombs, Charles Joseph 3:03,54 Q
3   Kuba Eddy Gutiérrez, Dámaso Alfonso, Carlos Álvarez, Alberto Juantorena 3:05,19 Q
4   Francja Hugues Roger, Daniel Vélasques, Francis Kerbiriou, Hector Llatser 3:05,48
5   Australia Max Binnington, Peter Grant, Don Hanly, Rick Mitchell 3:05,75  [2]
6   ZSRR Dmitrij Stukałow, Władimir Ponomariow, Wiktor Anochin, Jewgienij Gawrilenko 3:07,72
7   Barbados Victor Gooding, Harcourt Wason, Hamil Grimes, Orlando Greene 3:08,13
8   Antigua i Barbuda Cuthbert Jacobs, Paul Richards, Elroy Turner, Fred Sowerby 3:09,66

Finał edytuj

Poz. Państwo Zawodnicy Rezultat Uwagi
1   Stany Zjednoczone Herman Frazier, Benny Brown, Fred Newhouse, Maxie Parks 2:58,65
2   Polska Ryszard Podlas, Jan Werner, Zbigniew Jaremski, Jerzy Pietrzyk 3:01,43
3   RFN Franz-Peter Hofmeister, Lothar Krieg, Harald Schmid, Bernd Herrmann 3:01,98
4   Kanada Ian Seale, Don Domansky, Leighton Hope, Brian Saunders 3:03,89  [3]
5   Jamajka Leighton Priestley, Don Quarrie, Colin Bradford, Seymour Newman 3:02,84
6   Trynidad i Tobago Mike Solomon, Horace Tuitt, Joseph Coombs, Charles Joseph 3:03,46
7   Kuba Eddy Gutiérrez, Dámaso Alfonso, Carlos Álvarez, Alberto Juantorena 3:03,81
8   Finlandia Hannu Mäkelä, Ossi Karttunen, Stig Lönnqvist, Markku Kukkoaho 3:06,52

Przypisy edytuj

  1. Progression of IAAF World Records. 2015 Edition, IAAF, 2015, s. 144 [dostęp 2024-04-30] (ang.).
  2. Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 198. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
  3. Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 200. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).

Bibliografia edytuj