Lenartów Most
Lenartów Most – (Lenartowy Most ale także: w latach 1333–1370 Most, w roku 1442 parua Lenarthow mosth, w roku 1444 Lenarthowmosth, w latach 1470–1480 Lenarthow mosth) dziś nie istnieje, niegdyś niewielka osada położona nad rzeką Kamienną, między Dziurowem i Krzyżową Wolą (dokładne umiejscowienie nie jest możliwe)[1].
- Topografia i granice
W roku 1442 leży powiecie sandomierskim [2].
W roku 1444 graniczy z wsią Lipie [3].
Zaś w 1470–1480 graniczy z Dziurowem i Krzyżową Wolą (Długosz L.B. t.III s.238, 414).
Najpierw własność szlachecka Odrowążów, od lat 1435–1441 klasztoru świętokrzyskiego. Były tu dwa doskonałe, obfitujące w ryby, stawy na rzece Kamiennej oraz kuźnica płacąca opactwu czynsz (Długosz L.B. s. 233-4). W latach 1470–1480 z łanów kmiecych dziesięcina snopowa warta do 0,5 grzywny należy do biskupa krakowskiego (Długosz L.B. s. 234).
Uwagi edytuj
- Prawdopodobnie niewielka osada Mostki, zwana też Lenartowym Mostem, należała pierwotnie do Odrowążów [4]. W nieznanych okolicznościach uzyskali ją, zapewne w latach 1435–1441, jako nadanie Szydłowieckich, Benedyktyni Łysogórscy. Później prawdopodobnie na tym obszarze powstał w XVII wieku Wierzbnik. Obecnie miasto Starachowice[1].
- Lenartowy Most bywa mylony z Lenartowicami. W dokumencie z r. 1442 podano wieś „Lenartów most“, w liczbie posiadłości klasztoru łysogórskiego. Długosz (Długosz L.B. t. III s. 238) wymienia Lenartów Most i Lenartowice, nie podając opisu. W r. 1508 Lenartowice wchodzą w skład licznych włości Jana Bochotnickiego. W r. 1579 Katarzyna Żeleńska płaci tu od 6 osad, i 2 łanów oraz 4 ubogich. Widocznie klasztor albo się pozbył tej wsi, albo posiadał tu jakiś mały dział, może karczmę przy moście[5].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Słownik historyczno gegograficzny ziem polskich w średniowieczu.
- ↑ Kodeks dyplomatyczny Małopolski, t. I-IV)
- ↑ Zbiór dokumentów Małopolskich, wyd. S. Kuraś i I. Sułkowska-Kurasiowa, t.I-VIII Kr.-Wr. 1962-1975.698
- ↑ K Górski, Ród Odrowążów w wiekach średnich, RTH 8, 1926–1927), s.; Zientara 174
- ↑ Lenartowice, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 218.