Wikipedia

Liga Zbrojnej Neutralności (1800–1801)

Liga Zbrojnej Neutralności – obowiązujące między grudniem 1800 a kwietniem 1801 roku porozumienie między Rosją, Prusami, Szwecją oraz Królestwem Danii i Norwegii. Liga powstała z inicjatywy cara Pawła I, jako próba reaktywacji porozumienia o tej samej nazwie, obowiązującego w latach 1780-1783 w czasie wojny francusko-angielskiej[1]. Celem paktu była obrona morskich interesów państw-sygnatariuszy w czasie wojny II koalicji z Francją. Praktycznym efektem powstania Ligi było wprowadzenie przez należące do niej państwa embarga na handel z Wielką Brytanią[1].

Rząd brytyjski uznał porozumienie za zagrożenie dla gospodarki Zjednoczonego Królestwa i przedsięwziął kroki w celu rozbicia Ligi. W 1801 r. Brytyjczycy zaatakowali Danię, zniszczyli część jej floty i ostrzelali Kopenhagę, co skłoniło Duńczyków do opuszczenia Ligi. W tym samym czasie car Paweł został zamordowany, a Rosja pod kierownictwem jego syna Aleksandra I zmieniła kierunek w polityce zagranicznej na probrytyjski. Te dwa wydarzenia oznaczały rozpad Ligi Zbrojnej Neutralności[1].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c Napoleonic Wars, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2021-02-16] (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Liga_Zbrojnej_Neutralności_(1800–1801)&oldid=68419812”