Lillian Watson
Lillian Mary Watson (ur. 17 września 1857 w Harrow, zm. 27 maja 1918 w Berkswell) – brytyjska tenisistka.
 Lillian Watson (pierwsza z lewej w drugim rzędzie), obok Herbert Lawford; w pierwszym rzędzie Ernest Renshaw i Maud Watson | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
17 września 1857 |
| Data śmierci |
27 maja 1918 |
| Gra pojedyncza | |
| Wimbledon |
F (1884) |
Życiorys edytuj
Była córką duchownego. W 1884, kiedy kobiety po raz pierwszy rywalizowały w turnieju wimbledońskim, Lillian Watson doszła do finału. Decydujący o tytule mecz przegrała z młodszą siostrą Maud 8:6, 3:6, 3:6[1]. W tym samym roku doszła do ćwierćfinału mistrzostw Irlandii (i wygrała z Maud grę podwójną), a w retrospektywnym rankingu Karoly’ego Mazaka za 1884 została sklasyfikowana jako ósma rakieta świata (przy założeniu, że ówczesny tenisowy świat, szczególnie w rozgrywkach kobiet, ograniczał się do Wysp Brytyjskich)[2].
W 1885 odpadła w pierwszej rundzie Wimbledonu, w 1886 przegrała w półfinale z Blanche Bingley 3:6, 6:8 (startowało jedynie osiem tenisistek)[3].
Przypisy edytuj
- ↑ Zbigniew Dutkowski, Boska Zuzanna, [w:] Jan Lis (red.), T – jak tenis, wyd. I, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1979, s. 77.
- ↑ Karoly Mazak, The Concise History of Tennis, e-book, [2014], s. 12.
- ↑ archiwum wyników Wimbledonu (dostęp: 12 sierpnia 2014).
Bibliografia edytuj
- Bud Collins, Tennis Encyclopedia, Visible Ink Press, Detroit 1997