Lolia Urbika
Lolia Urbika – postać z powieści Teodora Parnickiego Twarz księżyca, powieściowa żona cesarza Karyna[a].
| Postać z Twarzy księżyca | |
.jpg)
| |
| Twórca | |
|---|---|
| Wystąpienia | |
Babka Lolii Urbiki była trzecią żoną afrykańskiego magnata i senatora, Bassusa. Po śmierci Bassusa jej niepełnoletnimi dziećmi zaopiekował się wnuk Mitroanii, Kwintus Klaudiusz Senecjo, który poślubił aktualną wdowę po Bassusie i przyjął imię Bassusa. Matka Lolii wyszła za Urbikusa Loliusza. Ich córka w pierwszej połowie lat siedemdziesiątych III wieku[b], dzięki pomocy męża Mitroanii, Anulina, wyszła za przyszłego cesarza, Karynusa. Ponieważ jej mąż obawiał tknąć się dziewicy, została kochanką jego brata, Numeriana, a męża pchnęła w objęcia jego żony, córki Ariusza Apra, Arii Antoniny[1].
Numerian zginął w 284 roku podczas wyprawy przeciw Persom. Mitroania była zdania, że sprawcą jego śmierci nie byli ani żądny władzy Aper, ani jego następca Dioklecjan, lecz Lolia Urbika, która jako powinowata Ragonidów, nie chciała dopuścić, by jej kochanek-poeta, odkrył, jak zamierzał, tajemnice spoczywającą pod gruzami Mitreum i na dnie Oksosu[2]. Lolia owdowiawszy mawiała, że poślubiłaby kogokolwiek, byle pomścił śmierć męża i kochanka. Dioklecjan nie brał jednak tego gadania na serio i nie odebrał jej ani życia, ani majątku. Uchodziła za rozpustnicę, ale świat jej pożądań nie miał żaru słońca, a jedynie blask księżyca – rozświetlał tylko mroczne drogi. Sykoriusz Pompejusz pragnął uczynić z niej kochankę swego syna, Sykoriusza Probusa, jak go określał cieplarnianego kwiatu[3].
W 292 roku uciekła wraz z Kwintusem Bassusem, który ciężko zranił kilku kolegów z senatu Cyrty, w góry numidyjskie. Bassus powrócił później w granice cesarstwa jako biskup chrześcijański, a Lolia zawędrowała do ówczesnej stolicy cesarstwa, Nikomedii. Pomagała Sykoriuszowi Probusowi i Mitroanii[4].
Uwagi edytuj
- ↑ O historycznej żonie Karyna, Magnii Urbice, wiadomo jedynie, że urodziła mu syna Nigryniana (Poczet..., s. 479).
- ↑ Wiadomo, że do ślubu doszło pod nieobecność Mitroanii, a Mitroania znalazła się poza granicami cesarstwa w czasie panowania cesarza Aureliana (270-275).
Przypisy edytuj
- ↑ Parnicki 1961 ↓, s. 135-137.
- ↑ Parnicki 1961 ↓, s. 138-139.
- ↑ Parnicki 1961 ↓, s. 193-194.
- ↑ Parnicki 1961 ↓, s. 213-215.
Bibliografia edytuj
- Teodor Parnicki: Twarz księżyca: powieść z wieków III–IV. Cz. 1. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1961.
- Aleksander Krawczuk: Poczet cesarzy rzymskich. Warszawa: Wydawnictwo Iskry, 2004. ISBN 83-207-1748-5.