Wikipedia

Ludovico de S. Martino di Venezia

Ludovico de S. Martino di Venezia (ur. ok. 1305 w Wenecji, zm. prawdopodobnie w grudniu 1386 w Genui) – włoski franciszkanin, teolog, generał zakonu w latach 1379–1383, kardynał. Na skutek pomylenia z XV-wiecznym biskupem Bergamo często przypisywane jest mu nazwisko Donati.

Ludovico de S. Martino di Venezia
Kardynał prezbiter
Ilustracja
Kraj działania

Państwo Kościelne

Data i miejsce urodzenia

ok. 1305
Wenecja

Data i miejsce śmierci

grudzień 1386
Genua

Generał franciszkanów
Okres sprawowania

1379–1383

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

franciszkanie

Kreacja kardynalska

21 września 1381
Urban VI

Kościół tytularny

S. Marci

Multimedia w Wikimedia Commons

Życiorys edytuj

Pochodził z parafii św. Marcina w Wenecji. Do zakonu franciszkańskiego wstąpił w Klasztorze Santa Maria dei Frari w Wenecji. Należał do Prowincji Weneckiej Zakonu Braci Mniejszych. Nieznana jest data jego święceń kapłańskich. Podczas kapituły generalnej w Strasburgu w 1361 tytułowany jest głównym lektorem studium w Pizie. Z promocji papieskiej był kolejno magistrem teologii (od 15 marca 1363), inkwizytorem w Wenecji, prokuratorem generalnym swojego zakonu. Został wybrany generałem zakonu podczas kapituły w Ostrzyhomiu w 1379. Papież Urban VI wyniósł go do godności kardynalskiej podczas konsystorza w dniu 21 września 1381. Był pierwszym kardynałem weneckim. W marcu 1382 został wysłany jako legat papieski do Neapolu. Wraz z kardynałami Bartolomeo Mezzavaca i Niccolò Caracciolo miał wpłynąć na Karola III z Durazzo, by ten nadał tytuł księcia papieskiemu bratankowi. Misja skończyła się fiaskiem. W styczniu 1385 kard. Ludovico został uwięziony w Nocera Umbra wraz z kardynałami Gentile di Sangro, Adam Easton, Bartolomeo de Coturno OFM i Marino Giudice. Purpuraci ci zostali oskarżeni o spisek i torturowani. Ludovico został ścięty, jak podają liczne źródła, w grudniu 1386. Ciało pochowano w kościele franciszkanów w Genui[1].

Dzieła edytuj

Tylko niewielka część twórczości kard. Ludovico została opublikowana. Większość znajduje się w manuskryptach[2]:

  • Conciones et Orationes
  • Litterae
  • Liber Exhortationum ad Fratres
  • Sermones de Tempore
  • Commentarius in Septem Psalmos Poenitentiales

Przypisy edytuj

  1. ↑ Ludovico Donato Donà OFM. cgi.fiu.edu. [dostęp 2011-10-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-16)]. (ang.).; Ludovico da Venezia (DBI)
  2. ↑ Ludovicus de Venetiis. users.bart.nl. [dostęp 2011-10-06]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ludovico_de_S._Martino_di_Venezia&oldid=65336455”