Ludwik Stefan Gorazdowski
Ludwik Stefan Gorazdowski (ur. 25 sierpnia 1873 w Siedlcach, zm. 3 maja 1935) – polski inżynier hutnik.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie | |
| Alma Mater | |
| Dzieci |
Życiorys edytuj
W 1891 r. ukończył gimnazjum gubernialne w Siedlcach i podjął studia na wydziale przyrodniczym Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego. W 1895 r. uzyskał tytuł doktora za pracę o pokładach wapiennych w Tatrach. Od 1897 r. kontynuował studia na Akademii Górniczej we Freibergu w Saksonii, a po ich ukończeniu w 1902 objął stanowisko naczelnika pieców martenowskich w zakładach hutniczych Nikopol-Mariupol. Zamieszkał w Sartanie (dziś dzielnica Mariupola w obwodzie donieckim) na Ukrainie. W 1914 r. objął stanowisko dyrektora zakładów górniczych w Starachowicach, a w 1919 r. dyrektora Głównego Urzędu Zaopatrywania Armii, zaś w 1924 r. dyrektora wydziału administracyjnego Banku Polskiego w Warszawie, dokąd przeniósł się wraz z całą rodziną: żoną Jadwigą Gabrielą (1884–1954), synami Tadeuszem i Stefanem oraz córkami Hanną (1912–1988) i Marią[1].
Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 270-1-13,14)[2].
Przypisy edytuj
- ↑ Małgorzata Sokołowska, Joanna Stasiak, Gdyniacy : słownik biograficzny absolwentów Państwowej Szkoły Morskiej w Gdyni : 1931–1939, Gdynia: Uniwersytet Morski w Gdyni, 2022, s. 122, ISBN 978-83-7421-430-8, OCLC 1356524610 [dostęp 2023-01-31].
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: GORAZDOWSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2023-03-17].
Bibliografia edytuj
- Siedlce 1448–1995 pod red. Edwarda Kospath-Pawłowskiego i Teresy Włodarczyk, Siedlce 1996.