M1911 Campaign Hatkapelusz będący przepisowym nakryciem głowy United States Army w latach 1911-1939. Potem używany w ograniczonym stopniu. Obecnie unowocześniona wersja jest szeroko używana przez instruktorów musztry Sił Zbrojnych USA.

Żołnierze amerykańscy w M1911 Campaign Hat. 29 stycznia 1917
Instruktor musztry USMC w kapeluszu Campaign Hat

Historia edytuj

Kapelusze oficjalnie wprowadzono 8 września 1911 roku. Zastąpiono je furażerkami Garrison Cap w roku 1939 (wcześniej używane w ograniczonym stopniu, np. w pojazdach). Powodów był kilka. Po pierwsze kapelusze nie dawały ochrony szyi i uszu w zimniejszą pogodę. Ponadto ich kształt utrudniał przechowywanie oraz transport. Kolejnym powodem był materiał, nie był wodoodporny (za to nasiąkał), był kosztowny, a także był za ciepły na tereny tropikalne. Po roku 1939 M1911 Campaign Hat używane były w ograniczonym stopniu, były na wyposażeniu żołnierzy stacjonujących m.in. na Alasce czy Filipinach.

Obecnie unowocześniona wersja stała się znakiem rozpoznawczym instruktorów musztry w wojsku amerykańskim.

Konstrukcja edytuj

Kapelusz wykonano z filcu w kolorze ciemnooliwkowym. Posiadał rondo oraz otwory wentylacyjne. Ponadto kapelusze wyposażono w skórzany pasek pod brodę (podpinka).

Barwy edytuj

Kapelusze były obwiązane sznurem. Jego kolor wskazywał rodzaj wojsk[1]:

  • kawaleria – żółty
  • siły powietrzne – Ultramarine blue i złoty
  • wojska chemiczne – Cobalt blue i złoty
  • Coast Artillery Corps – szkarłatny
  • wojska inżynieryjne – szkarłatny i biały
  • artyleria polowa – szkarłatny
  • Departament finansowy – srebrny i złocisty
  • piechota oraz czołgi – niebieski
  • oddziały medyczne – bordowy i biały
  • żandarmeria – żółty i zielony
  • zaopatrzenie – Crimson i żółty
  • korpus kwatermistrzostwa – płowożółty
  • łączność – pomarańczowy i biały

Przypisy edytuj

  1. Garrison Cap in WW II. olive-drab.com. [dostęp 2012-07-10]. (ang.).

Bibliografia edytuj