MT 77 – samochód wyścigowy zaprojektowany i skonstruowany przez Ulliego Melkusa i Hartmuta Thaßlera według przepisów Formuły Easter.

MT 77
Ilustracja
Kategoria

Formuła Easter

Konstruktor

Melkus/Thaßler

Projektant

Ulli Melkus
Hartmut Thaßler

Dane techniczne
Nadwozie

rama rurowa, karoseria z poliestru wzmocnionego włóknem szklanym

Silnik

Łada 1,3 R4
Łada 1,6 R4

Skrzynia biegów

Wartburg, manualna, 4 biegi + wsteczny

Opony

Barum
Michelin

Historia
Debiut

Schleiz 1977

Kierowcy

Heiner Lindner
Ulli Melkus
Frieder Kramer
Bernd Kasper
Steffen Göpel

Używany

19771990 (DDR)

Mistrzostwa
Kierowców

19781979: Heiner Lindner
1980, 19831985: Ulli Melkus
19811982: Frieder Kramer
19861989: Bernd Kasper
1990: Steffen Göpel

Wyścigi
Wyścigi


Wygrane


Pole position


Najszybsze okrążenie


Melkus 64 Melkus ML89

Historia

edytuj

Oznaczenie pochodzi od inicjałów projektantów oraz roku budowy (1977). Prototyp został wykonany przez Melkusa w Dreźnie[1].

Samochód był napędzany przez silnik Łada o pojemności 1,3 litra. Jednakże w klasie LK I jednostka ta mogła być poddana szerokim modyfikacjom. Z tego powodu zmieniano tłoki, zawory czy korbowody, a w Pucharze Pokoju i Przyjaźni stosowano podwójny gaźnik Webera. Od 1986 roku kierowcy używali jednostek 1,6 litra[1]. Moc jednostki różniła się w zależności od specyfikacji: w LK II wynosiła 90 KM, w LK I – 130 KM, natomiast moc 1,6-litrowego silnika wynosiła 150 KM. Prędkość maksymalna samochodu mogła wynosić do 270 km/h. Cały pojazd ważył około 420 kg[2].

Nadwozie zostało zoptymalizowane w tunelu aerodynamicznym w Dreźnie[1]. W sekcjach bocznych znajdowały się aluminiowe chłodnice wody produkcji Škody. Nadwozie typu beszwowa rama rurowa było odporne na skręcanie, co poprawiło prowadzenie pojazdu. Silnik znajdował się bezpośrednio za siedzeniem kierowcy, co poprawiało rozkład masy. Karoseria została wykonana z poliestru wzmocnionego włóknem szklanym[3].

Początkowo wprowadzono serię testową pięciu samochodów. Od początku samochód poddany był licznym modyfikacjom (m.in. tylny spojler i dyfuzor). Samochód był udaną konstrukcją, toteż do końca lat 80. prawie cała wschodnioniemiecka czołówka używała MT 77[1].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d Der MT 77. henrik-opitz.de. [dostęp 2019-12-06]. (niem.).
  2. MT 77-2 Technische Daten. henrik-opitz.de. [dostęp 2019-12-06]. (niem.).
  3. Rennwagen MT 77 /81. ddr-formel1.de. [dostęp 2019-12-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-03)]. (niem.).