Manewr McRobertsa-Gonika
Manewr McRobertsa-Gonika – pierwszy element postępowania w dystocji barkowej. Polega on na zsunięciu pacjentki na brzeg łóżka i maksymalnym uniesieniu jej kończyn dolnych wzdłuż ciała tak, aby dotykały brzucha (konieczna pomoc osób asystujących). Celem takiego postępowania jest zniesienie lordozy lędźwiowej, wyprostowanie kąta między kością krzyżową a kręgosłupem i zmniejszenie kąta inklinacji miednicy. Pozwala to na przesunięcie spojenie łonowego o 1,5–2 cm ku przodowi.
Skuteczność tego manewru ocenia się na ponad 40%, a w lekkich postaciach dystocji barkowej wynosi ona około 90%[1]. Manewr McRobertsa jest polecany jako manewr pierwszego wyboru w udzielaniu pomocy rodzącej z dystocją barkową, szczególnie dlatego, że nie wykonuje się manipulacji płodem i manewr ten wydaje się stosunkowo bezpieczny[2].
Przypisy edytuj
- ↑ Prof. dr hab. n. med. Grzegorz H. Bręborowicz: Położnictwo i ginekologia TOM1. Warszawa: PZWL, 2017, s. 451–452. ISBN 978-83-200-4997-8.
- ↑ Redakcja naukowa wydania polskiego dr n. med. Grażyna Iwanowicz-Palus: Stany nagłe w okresie okołoporodowym. Warszawa: PZWL, 2008, s. 182. ISBN 978-83-200-3478-3.
