Marc Augier
Marc Augier (ur. 19 marca 1908 w Bordeaux, zm. 16 grudnia 1990 w Paryżu), lepiej znany pod pseudonimem artystycznym Saint-Loup – francuski antykapitalista, faszysta, polityk, pisarz i alpinista.
Wczesne lata edytuj
Najwcześniejsze zaangażowanie polityczne Augiera rozpoczęło się w Partii Republikańsko-socjalistycznej, chociaż angażował się głównie w apolityczną, centryczną grupę Centre laïc des auberges. Chociaż ich przywódca, Jean Giono, nie był faszystą, zafascynowany jego poglądami Augier został nim wkrótce[1]. Popierał też poganizm przeciwko "dekadencji" chrześcijaństwa.
Kolaboracja edytuj
W 1941 Augier sformował swoją grupę Les Jeunes de l'Europe Nouvelle, która liczyła 4000 osób i połączyła się z Grupą „Collaboration”[1]. Współpracował z bretońskim nacjonalistą Alphonse de Châteaubriant, wiodącą osobą w Grupie i przez pewien dział był kierownikiem biznesowym swojego dziennika La Gerbe[1].
Następnie Augier dołączył do biura politycznego Francuskiej Partii Ludowej, Jacquesa Doriota. Wstąpił do Legionu Ochotników Francuskich przeciw Bolszewizmowi i służył na froncie wschodnim a także wydawał i redagował artykuły Grupy w Le Combattant Européen[1]. Służył jednocześnie w LVF i francuskim Waffen SS, gdzie był korespondentem wojskowym, był również odpowiedzialny za oficjalny organ francuskiego Waffen SS, "Devenir". Augier, który nadal wspierał socjalizm ekonomiczny i miał nadzieję, że nazizm potraktował poważnie część "socjalizmu" swojej nazwy był rozczarowany wyraźnym brakiem antykapitalizmu wśród esesmanów, z którymi służył[1].
Lata powojenne edytuj
W 1945 zszedł do podziemia i publikował Face Nord pod pseudonimem M-A de Saint Loup, by zapłacić za podróż do Argentyny. Książka zdobyła pewien sukces we Francji. W Argentynie był asystentem technicznym Juana Peróna i zapisał się do armii argentyńskiej zdobywając rangę podpułkownika[1], był też asystentem narciarstwa Evy Perón[2].
Został ułaskawiony i wrócił do Francji w 1953 roku. Po powrocie opublikował książkę La Nuit commence au Cap Horn jako Saint-Loup. Mógł wygrać prestiżową nagrodę Prix Goncourt za tą książkę ale Le Figaro Littéraire wyjawiło jego prawdziwe nazwisko. Z całego jury tylko Colette odmówiła wycofania swojego głosów przez wywołaną wrzawę.
Saint-Loup nadal pracował jako autor i dziennikarz, pisząc kilka książek o LVF (Les Volontaires), francuskiej (Les Hérétiques, Les Nostalgiques) i belgijskiej Waffen SS (Les SS de la Toison d'or). Jego pisarstwo naznaczone było dążeniem do przygody, chęci przewyższenia siebie i niechęcią do filozofii chrześcijańskiej, był apologetą zagranicznych ochotników SS, z którymi służył. Opublikował kilka książek o ruchach regionalistycznych i walce człowieka o przetrwanie w dziczy. Był też zafascynowany autami i motoryzacją i napisał biografię Louisa Renault i Mariusa Berliet. Jego ostatnia powieść La République du Mont-Blanc która opowiadała o przetrwaniu małej społeczności sabaudzkiej, która schroniła się w górach aby uciec od dekadencji.
Saint-Loup wpłynął na niektórych pogańskich i skrajnie prawicowych autorów jak Pierre Vial i Jean Mabire.
Późniejsze lata edytuj
Gdy wrócił do Francji współpracował z René Binetem. Był często opisywany w skrajnie prawicowych dziennikach francuskich aż do śmierci[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g Andreas Sobisch, Philip Rees, Biographical Dictionary of the Extreme Right Since 1890, „German Studies Review”, 15 (2), 1992, s. 436, DOI: 10.2307/1431222, ISSN 0149-7952, JSTOR: 1431222 [dostęp 2021-03-18].
- ↑ Kenneth Maxwell, Uki Goñi, The Real Odessa: Smuggling the Nazis to perón's Argentina, „Foreign Affairs”, 82 (1), 2003, s. 170, DOI: 10.2307/20033467, ISSN 0015-7120, JSTOR: 20033467 [dostęp 2021-03-18].