Marcin Stelmasiak (ur. 1973) – dziennikarz „Gazety Wyborczej[1].

Marcin Stelmasiak
Data urodzenia

1973

Zawód, zajęcie

dziennikarz

Życiorys edytuj

Od 1994 pracuje jako dziennikarz łódzkiego oddziału „Gazety Wyborczej”. Współpracuje z Polskim Radiem oraz jest wykładowcą dziennikarstwa[1]. Pracował jako zastępca redaktora naczelnego w łódzkim oddziale Gazety Wyborczej, następnie został redaktorem działu krajowego gazety[2]. Wraz z Tomaszem Patorą i Przemysławem Witkowskim uczestniczył w dziennikarskim śledztwie, ujawniającym aferę „łowców skór”, za co dziennikarze zostali wyróżnieni nagrodą Grand Press i zajęli II miejsce w kategorii Dziennikarz Roku[3].

Wyróżnienia edytuj

  • 2001: Nominacja do nagrody Grand Press w kategorii dziennikarstwo śledcze za artykuł „Pan na funduszu” (wraz z Tomaszem Patorą);
  • 2001: Nominacja do nagrody Grand Press w kategorii dziennikarstwo specjalistyczne za artykuł „Ścieżka Zdrowia” (wraz z Tomaszem Patorą)[4];
  • 2001: Nagroda im. prof. Stefana Myczkowskiego (wraz z Tomaszem Patorą) za artykuł „Pan na funduszu” – za ujawnienie afery prezesa Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska w Łodzi, milionowego marnotrawstwa pieniędzy publicznych i niejasnych źródeł prywatnego majątku prezesa[5];
  • 2001: Laureat konkursu Fundacji im. Batorego „Tylko ryba nie bierze?” (wraz z Tomaszem Patorą) – za ujawnienie afery prezesa Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska w Łodzi[1];
  • 2002: Laureat Grand Press w kategorii dziennikarstwo śledcze (wraz z Tomaszem Patorą i Przemysławem Witkowskim) za reportaż „Łowcy skór” o handlu zwłokami w łódzkim pogotowiu ratunkowym[3];
  • 2002: II miejsce na gali Grand Press w kategorii Dziennikarz Roku (wraz z Tomaszem Patorą)[3];
  • 2003: Nominacja do Nagrody im. Dariusza Fikusa w kategorii „Twórcy w mediach” wraz z Tomaszem Patorą i Przemysławem Witkowskim[6];
  • 2003: Nominacja do nagrody Grand Press w kategorii reportaż radiowy za reportaż „W Zaciszu” (wraz z Tomaszem Patorą)[7];
  • 2002: Laureat Nagrody im. Kurta Schorka Międzynarodowej Szkoły Dziennikarstwa Uniwersytetu Columbia w Nowym Jorku za tekst „Łowcy skór o aferze w łódzkim pogotowiu”[8][9][10];
  • 2002: Laureat konkursu Fundacji im. Batorego „Tylko ryba nie bierze?” (wraz z Tomaszem Patorą i Przemysławem Witkowskim) za cykl artykułów i reportaży radiowych pt. „Łowcy skór”[11];
  • 2004: Nominacja do nagrody Grand Press za tekst „Uciec z Kutna” (wraz z Tomaszem Patorą ; Dorota Matyjasik, Krzysztof Michalski, Przemysław Witkowski)[12].

Przypisy edytuj

  1. a b c cg, S [online], Gazeta Wyborcza, 28 marca 2004 [dostęp 2023-08-09].
  2. Marcin Stelmasiak – Autorzy.wyborcza.pl [online], Gazeta Wyborcza, 29 listopada 2020 [dostęp 2023-08-09] (pol.).
  3. a b c Grand Press 2002 [online], old.grandpress.press.pl, 21 grudnia 2021 [dostęp 2023-08-09] [zarchiwizowane z adresu 2021-12-21].
  4. Dziś poznamy Dziennikarza Roku 2001 [online], wydarzenia.interia.pl [dostęp 2023-08-11] (pol.).
  5. Nagrody SDP 2001 [online], Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich [dostęp 2023-08-09] (pol.).
  6. Mariusz Walter najlepszy [online], wirtualnemedia [dostęp 2023-08-11] (pol.).
  7. Dziennikarskie majstersztyki [online], interia.pl [dostęp 2023-08-11] (pol.).
  8. Marcin Stelmasiak – Autorzy.wyborcza.pl [online], Gazeta Wyborcza, 28 kwietnia 2023 [dostęp 2023-08-09] (pol.).
  9. Writer for Times Honored (Published 2002), „The New York Times”, 8 sierpnia 2002, ISSN 0362-4331 [dostęp 2020-10-31] (ang.).
  10. l, Nagroda dla Patory i Stelmasiaka [online], lodz.wyborcza.pl, 7 sierpnia 2002 [dostęp 2023-08-11].
  11. Dziennikarze vs korupcja [online], ngo.pl, 6 grudnia 2002 [dostęp 2023-08-09] (pol.).
  12. Grand Press: dziennikarskie hity 2004, Poznań: Press, 2005, ISBN 978-83-917433-4-8 [dostęp 2023-08-11].