Marian Wodziński
Marian Wodziński (ur. 8 maja 1911 w Tarnowie, zm. 21 lipca 1986 w Liverpoolu) – dr med., członek komisji Czerwonego Krzyża w 1943 r. do stwierdzenia zbrodni katyńskiej.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie |
lekarz |
| Tytuł naukowy |
dr |
| Alma Mater | |
| Rodzice |
Władysław Emilian Wodziński |
| Krewni i powinowaci |
Stanisław Wodziński (brat) |
Życiorys edytuj
Urodził się 8 maja 1911 r. w Tarnowie. Ojciec Władysław Emilian (1878-1947) był naczelnikiem I Kasy Skarbowej w Krakowie. Matka Rozalia z d. Rusinek (1882-1979). Miał brata Stanisława. Rodzina Wodzińskich pieczętowała się herbem Jastrzębiec.
Ukończył studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego w 1936 r. i po studiach pracował na krakowskiej uczelni w zakładzie anatomii patologicznej u prof. Stanisława Ciechanowskiego. Tam też uzyskał doktorat. Następnie był asystentem w zakładzie medycyny sądowej u prof. Jana Olbrychta. Od marca 1940 r. należał do ZWZ, a od 1943 r. do AK. W kwietniu 1943 r., po odkryciu przez Niemców grobów katyńskich, został powołany przez Polski Czerwony Krzyż jako biegły sądowy w skład komisji dla zbadania miejsca zbrodni. Komisja działała w Katyniu przez 5 tygodni. Ze swej pracy Wodziński sporządził raport. W czasie ekshumacji zidentyfikował 2800 ciał, odnalazł m.in. zwłoki mjr. dr. Wiktora Kalicińskiego[1]. Kaliciński – legionista, lekarz związany z marszałkiem Józefem Piłsudskim, był krewnym szwagierki Mariana Wodzińskiego Krystyny z Drezińskich. Przekazał rodzinie wiadomość i zdjęcie grobu.
W marcu 1945 r. został wraz z dr Janem Roblem aresztowany i przesłuchiwany przez NKWD. Na bardzo zdecydowaną interwencję Rektora UJ prof. Tadeusza Lehra-Spławińskiego i dziekana prof. J. Supniewskiego lekarzy zwolniono z aresztu. Wodziński w obawie o swoje życie ukrywał się. W lipcu 1945 r. Prokuratura Specjalnego Sądu Karnego w Krakowie rozesłała za nim list gończy podpisany przez wiceprokuratora dr. Romana Martini. List ten był opublikowany m.in. w Dzienniku Polskim. W grudniu 1945 r. dr Marian Wodziński potajemnie opuścił Polskę. Zamieszkał w Liverpoolu. Tam założył rodzinę. Pracował jako lekarz. Miał syna i córkę. Do Polski nigdy nie powrócił. Odwiedzała go matka, a z bratem spotykał się potajemnie za granicą. Relacje ze swego udziału w komisji złożył w 1947 r. w archiwum Polskich Sił Zbrojnych w Londynie. Były one wielokrotnie publikowane w czasopismach polskich i za granicą. Zmarł w Liverpoolu 21 lipca 1986 r. Urna z prochami spoczęła w rodzinnym grobowcu na Cmentarzu Starym w Tarnowie.
Przypisy edytuj
- ↑ Posiadł tajemnicę Katynia. dziennikzwiazkowy.com, 14 października 2011. [dostęp 2014-07-12].
Bibliografia edytuj
- Amtliches Material zum Massenmord von Katyn. Gedruckt im Deutchen Verlag, Berlin 1943.
- List rektora UJ do Ministra Oświaty, 498/45, z dnia 23.03.1945.
- List rektora UJ do Prezydenta Krajowej Rady Narodowej obyw. Bieruta, 499/45, z dnia 24.03.1945.
- „Dziennik Polski”, List gończy, nr 158, 15.07.1945.
- Zbrodnia katyńska w świetle dokumentów relacja dr Mariana Wodzińskiego, Londyn 1962, s. 157-88.