Marian Zientalski
Marian Bogdan Zientalski (ur. 16 września 1935 w Kutnie, zm. 6 stycznia 2020 w Gdańsku) – polski specjalista teletransmisji i systemów telekomunikacyjnych, profesor Politechniki Gdańskiej, od 2015 Honorowy Profesor Emeritus tej uczelni.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk technicznych | |
| Specjalność: systemy telekomunikacyjne, teletransmisja | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Profesura | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia |
Politechnika Gdańska |
| Odznaczenia | |
   
| |
W 1951 ukończył I Liceum im. Gen. J.H. Dąbrowskiego w Kutnie. W 1957 uzyskał stopień magistra inżyniera łączności na Wydziale Łączności Politechniki Gdańskiej, w 1966 - doktora, a w 1992 - profesora zwyczajnego. W latach 1969-1971 pełnił funkcję kierownika Zakładu Technologii Urządzeń Elektronicznych i dyrektorem Instytutu Radiokomunikacji PG. Od 1971 do 1972 był kierownikiem Zakładu Teletransmisji w Instytucie Technologii Elektronicznej, w latach 1975–1988 – dyrektorem Instytutu Telekomunikacji, 1992–2006 – kierownikiem Katedry Systemów i Sieci Telekomunikacyjnych. W latach 1972-1975 i 1987-1990 sprawował funkcje dziekana Wydziału Elektroniki PG. Poza Politechniką wykładał w Uniwersytecie Technologiczno-Przyrodniczym im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich w Bydgoszczy i Wyższej Szkole Zarządzania w Gdańsku. Od 1991 zasiadał w Komitecie Elektroniki i Telekomunikacji Polskiej Akademii Nauk (był wiceprzewodniczącym i przewodniczącym jego Sekcji Telekomunikacji). Od 2001 do 2003 przewodniczył Stowarzyszeniu Inżynierów Telekomunikacji. Był także członkiem Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów Naukowych, Rady Konsultacyjnej Ministra Łączności, Rady Telekomunikacji Ministra Infrastruktury[1], Stowarzyszenia Elektryków Polskich i Gdańskiego Towarzystwa Naukowego, redaktorem Przeglądu Telekomunikacyjnego.
Od 1986 do 1990 był kierownikiem pierwszego w Polsce Centralnego Programu Badań Podstawowych z nauk telekomunikacyjnych „Rozwój technik przekazywania informacji”. Należał do inicjatorów Krajowego Sympozjum Telekomunikacji i Teleinformatyki[2]. Wypromował 8 doktorów oraz ponad 300 magistrów i inżynierów[1]. Był współtwórcą 20 patentów m.in. na tranzystorowy układ bezstykowego licznika rewersyjnego (1967). Współautor monografii Nowoczesne systemy teletransmisyjne (Warszawa 1976).
Pochowany na Cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku (rejon I-groby rodzinne E-89/90)[3].
Nagrody i odznaczenia edytuj
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Złoty Krzyż Zasługi
- nagroda naukowa Ministra Łączności
Bibliografia edytuj
- Parteka Witold, ZIENTALSKI MARIAN, gedanopedia.pl
Przypisy edytuj
- ↑ a b Z żałobnej karty Profesor Marian Zientalski 1935 - 2020. sigma-not.pl. [dostęp 2020-01-16].
- ↑ Zmarł ŚP. prof. Marian Zientalski. st-keit.eti.pg.gda.pl. [dostęp 2020-01-16].
- ↑ Marian Bogdan Zientalski. cmentarze-gdanskie.pl. [dostęp 2020-01-16].