Masakry w Mahagi i Malampace

Masakry w Mahagi i Malampace – dwa masowe morderstwa popełnione w wiejskich osadach Mahagi i Malampaka na terenie dwóch państw w odstępie trzech lat (w 1954 i 1957) przez dwudziestoparoletniego konstabla Williama Uneka, w których zginęło łącznie 58 osób (razem ze sprawcą), a 30 zostało rannych. Sprawca, po dokonaniu drugiej z nich, zbiegł z miejsca zdarzenia i został dziesięć dni później zabity w wymianie ognia z policją. Zanim doszło do zamachów w Norwegii w 2011 roku, ataki z Mahagi i Malampaki najprawdopodobniej były najkrwawszą zbrodnią dokonaną przez jednego człowieka na świecie.

Masakry w Mahagi i Malampaka

Państwo	Kongo Belgijskie i Brytyjskie Terytorium Tanganiki
Miejsce	Mahagi (Kongo Belgijskie) i Malampaka (Tanganika)
Data	1 stycznia 1954 (pierwszy atak), 11 lutego 1957 (drugi atak)
Liczba zabitych	58 osób (w tym sprawca)
Liczba rannych	ponad 30 osób
Typ ataku	dwa masowe morderstwa
Sprawca	William Unek
brak współrzędnych

Przebieg

Sprawca najpierw dokonał masakry we wsi Mahagi w Kongu Belgijskim, w której prawdopodobnie sam mieszkał. Atak miał miejsce 1 stycznia 1954 roku – zginęło w nim 21 osób, a ponad 20 kolejnych odniosło rany. Sprawca użył siekiery do zabicia swoich ofiar. Następnie uciekł z miejsca zdarzenia i ostatecznie dotarł aż do Tanganiki, gdzie rozpoczął nowe życie. Nie jest jasne, co spowodowało jego pierwszą zbrodniczą desperację.

Napastnik dokonał drugiej ze swoich zbrodni w dniu 11 lutego 1957 roku w miasteczku Malampaka w Tanganice. Unek, uzbrojony w skradziony karabin i amunicję, zaczął wchodzić do mieszkań ludzi i rozstrzeliwać ich, atakował także ludzi na ulicach za pomocą siekiery, noża, zapalniczki i gołych pięści. Atak miał miejsce we wczesnych godzinach rannych i był motywowany nieporozumieniami sprawcy z jego szefem w pracy. W drugim z ataków zginęło łącznie 36 osób, a kilka odniosło rany. Po dokonaniu tego ataku sprawca, tak samo jak w przypadku poprzedniego ataku, zbiegł z miejsca zdarzenia i dotarł do innego miasteczka, gdzie schronił się w domu jednego z mieszkańców, który dał sprawcy jedzenie i ugościł go, ale wkrótce zdał sobie sprawę, że osoba ta może być niebezpieczna, gdyż Unek był uzbrojony i mieszkaniec ten zdecydował się na doniesienie o tym miejscowej policji.

21 lutego, dziesięć dni po drugim z ataków, lokalna policja plemienna i brytyjskie siły specjalne dotarły do mieszkania, w którym przebywał sprawca i – po opuszczeniu go przez mieszkańców – zaczęły długotrwałą wymianę ognia, w trakcie której jeden z policjantów wrzucił do środka bombę dymną, w wyniku czego dom stanął w płomieniach, które śmiertelnie poparzyły sprawcę.

Sprawca

Sprawcą masakr był dwudziestoparoletni konstabl William Unek. Motywy jego ataków nie są do końca jasne, w przypadku drugiego z nich jego motywacją mogły być nieporozumienia w pracy. Masakra nie odbiła się głośnym echem na świecie, pomimo tego, że był to najpewniej największy wówczas atak szaleńca, zdarzenia opisywały głównie gazety brytyjskie i amerykańskie, ale dokładne motywy sprawcy i dokładniejsze informacje o nim nie zostały nigdzie ujawnione.