Wikipedia

Mateusz Lachowski

polski korespondent wojenny, dziennikarz, reżyser

Mateusz Lachowski (ur. 10 stycznia 1992) – dziennikarz, reżyser i korespondent wojenny. Współpracował z TVN24, Polsat News[1] oraz Newsweek Polska[2]. Reporter programu 19.30 TVP.[3]

Mateusz Lachowski
ilustracja
Data urodzenia

10 stycznia 1992

Zawód, zajęcie

dziennikarz, reżyser

Multimedia w Wikimedia Commons

Życiorys edytuj

W 2008 r. ukończył gimnazjum im. Stanisława Staszica w Hrubieszowie, a w 2011 r. ukończył I Liceum im. Stanisława Staszica w Lublinie[4]. W 2012 r. ukończył roczne Policealne Studio Aktorskie Lart Studio[5]. W tym samym roku rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, które ukończył z tytułem magistra prawa[6]. W latach 2014–2015 na tej samej uczelni studiował również politologię ze specjalizacją dziennikarską. Od 2017 r. student reżyserii na Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi.

Kariera edytuj

Zdobył nagrody za najlepszy film i reżyserię na młodzieżowym Unia Film Festival w 2011 roku[7]. W trakcie nauki w Łódzkiej Szkole Filmowej wyreżyserował kilka filmów krótkometrażowych. Był też II reżyserem na planie dwóch filmów pełnometrażowych[8]. Dla TVP wyreżyserował dwa odcinki historycznego serialu telewizyjnego „Niezłomni”[9].

Od 24 lutego 2022 r. znajduje się na Ukrainie, w związku z inwazją Rosji na Ukrainę[10][11]. Był pierwszym polskim dziennikarzem relacjonującym masakrę w Buczy[12]. Współpracował z TVN24[13][14][15][16][17], Radiem Zet[18], Super Expressem[19], RMF FM[19], Vogue Polska[20]. Od lipca 2022 r. do października 2023 r. był stałym korespondentem Polsat News z placówką w Kijowie[21][22][23]. Informował z miejsca wydarzeń m.in. o wyzwoleniu Chersonia[24] i upadku Bachmutu[25]. Udzielał wywiadów m.in. dla Dzień Dobry TVN[26], magazynu VIVA![27] i Gazety Wyborczej[28]. Jest autorem reportaży wojennych wyemitowanych w Newsweek Polska[29] oraz w Polsat News, takich jak „Anioły Bachmutu”[30]. We wrześniu 2022 r. znalazł się na okładce magazynu Press[31]. W październiku i listopadzie 2023 r. relacjonował wojnę Izraela z Hamasem. Przebywał wtedy w Izraelu, Autonomii Palestyńskiej i na obrzeżach Strefy Gazy[32]. 21 grudnia 2023 r. rozpoczął pracę w Telewizji Polskiej jako reporter programu 19.30[33][34].

Prowadzi kanał z reportażami i wywiadami „Korespondent PL” na platformie YouTube. W marcu 2024 r. kanał obserwowało ponad 121 tys. osób.

Publikacje edytuj

Filmografia edytuj

  • 2018: Moje dobre życie – film dokumentalny o młodych rodzicach; etiuda szkolna[35]
  • 2018: Powrót do domu – film fabularny, krótkometrażowy; etiuda szkolna[35]
  • 2020: Żelazne numery – dokument o sanitariuszach przygotowujących się do wojny we wschodniej Ukrainie[36]
  • 2020: Różne drogi do świętości – jako drugi reżyser w filmie Anieli Gabryel[35]
  • 2021: Biały Potok – jako drugi reżyser w filmie Michała Grzybowskiego[35]

Nagrody edytuj

  • 2022 – Nagroda Dziennikarz Obywatel przyznana przez Towarzystwo Dziennikarskie[37]
  • 2022 – III miejsce w konkursie na Dziennikarza Roku Grand Press[38]
  • 2022 - Wyróżnienie Radia ZET im. Andrzeja Woyciechowskiego[39]
  • 2023 – Laureat nagrody Stowarzyszenia Dziennikarzy RP „Zielony Prus” w kategorii Młody Dziennikarz[40]
  • 2023 – Medal „Lublin Bohaterom” odebrany z rąk Prezydenta Miasta Lublina Krzysztofa Żuka[41]
  • 2023 – nagroda „Diament Patronite”[42]

Przypisy edytuj

  1. ↑ Mateusz Lachowski korespondentem Polsat News w Ukrainie [online], Polsat News [dostęp 2022-09-01] (pol.).
  2. ↑ Mateusz Lachowski korespondentem Polsat News w Ukrainie i autorem w „Newsweek Polska” [online], Press.pl [dostęp 2024-01-03] (pol.).
  3. ↑ www.press.pl/tresc/78360,_moja-pierwsza-wojna__-rozmowa-z-mateuszem-lachowskim_-do-niedawna-reporterem-wojennym-polsat-news
  4. ↑ Jesienne spotkania z absolwentami [online], I Liceum Ogólnokształcące im. ks. Stanisława Staszica w Hrubieszowie [dostęp 2022-09-01] [zarchiwizowane z adresu 2022-09-01].
  5. ↑ mateusz lachowski [online], Lart Studio [dostęp 2022-09-01].
  6. ↑ Odpowiedzialność żołnierza za zbrodnie wojenne a instytucja rozkazu na przykładzie inwazji Rosji na Ukrainę [online], uj.edu.pl [dostęp 2024-04-28] (ang.).
  7. ↑ UFF 2011 [online], Unia Film Festival, 13 sierpnia 2022 [dostęp 2024-01-03] (pol.).
  8. ↑ FilmPolski.pl - Mateusz Lachowski [online], pl/fp/index.php?osoba=11165164 [dostęp 2024-04-24] (pol.).
  9. ↑ TVP Info startuje z własnym serialem dokumentalnym pt. „Niezłomni” [online], www.wirtualnemedia.pl, 1 marca 2021 [dostęp 2024-01-02] (pol.).
  10. ↑ Mateusz Lachowski od pierwszego dnia wojny jest w Ukrainie.'W Polsce jestem takim trochę francuskim pieskiem’ [online], Wirtualnemedia.pl [dostęp 2022-09-06] (pol.).
  11. ↑ "Wiadomości" TVP [21.12]. Mateusz Lachowski twarzą nowego programu TVP - Kultura [online], onet.pl [dostęp 2024-04-24] (pol.).
  12. ↑ Mateusz Lachowski korespondentem Polsat News w Ukrainie, zaczął pisać też dla ‘Newsweeka’ [online], Wirtualnemedia.pl [dostęp 2022-09-06] (pol.).
  13. ↑ Lachowski: sam widziałem ponad 60 ciał – oglądaj w TVN24 GO [online], tvn24.pl [dostęp 2022-09-06] (pol.).
  14. ↑ Mateusz Lachowski o sytuacji w Buczy pod Kijowem: media podały, że rozstrzelano większość mężczyzn od 16 do 60 lat [online], TVN24, 2 kwietnia 2022 [dostęp 2024-01-03] (pol.).
  15. ↑ Oni wiedzą, za co się biją, i nie chcą się tylko bronić [online], TVN24, 11 marca 2022 [dostęp 2024-01-03] (pol.).
  16. ↑ Mateusz Lachowski z Kijowa: W nocy był atak na północne przedmieścia. Duża bitwa o Kijów się zbliża [online], TVN24, 12 marca 2022 [dostęp 2024-01-03] (pol.).
  17. ↑ Sytuacja w Ukrainie. Mateusz Lachowski z „pierwszej pozycji wojsk ukraińskich”: przywiozłem bardzo dobrą wiadomość [online], TVN24, 22 marca 2022 [dostęp 2024-01-03] (pol.).
  18. ↑ Mateusz Lachowski: Ukraińscy żołnierze mają siłę. Wielu mówi, że wojna może trwać lata. [dostęp 2022-09-06].
  19. ↑ a b RELACJA Z FRONTU [NA ŻYWO Gość: Mateusz Lachowski, korespondent wojenny | Raport Złotorowicza]. [dostęp 2022-09-06].
  20. ↑ Mateusz Lachowski w relacji z Kijowa: Dziewięć godzin w kolejce do sklepu [online], Vogue Polska, 4 marca 2022 [dostęp 2024-01-03] (pol.).
  21. ↑ Mateusz Lachowski korespondentem Polsat News w Ukrainie [online], Polsat [dostęp 2022-09-06] (pol.).
  22. ↑ Korespondent Polsat News doceniony przez ukraińskie media [online], polsatnews.pl, 15 lipca 2023 [dostęp 2024-01-03] (pol.).
  23. ↑ Zacięte walki o Bachmut. Reporter Polsat News w schronie z żołnierzami [online], polsatnews.pl, 9 lutego 2023 [dostęp 2024-01-03] (pol.).
  24. ↑ MATEUSZ LACHOWSKI Z WYZWOLONEGO CHERSONIA. Życie Ukraińców pod okupacją, euforia na ulicach. [dostęp 2024-01-03].
  25. ↑ Sylwia Bagińska, „Bachmut upadł”. Polski dziennikarz wiedział już w nocy [online], wiadomosci.wp.pl, 21 maja 2023 [dostęp 2024-01-03] (pol.).
  26. ↑ Wojna oczami korespondenta. „Żołnierze mówią, że tylko głupi się nie boi” [online], dziendobry.tvn.pl, 12 czerwca 2022 [dostęp 2024-01-03] (pol.).
  27. ↑ Wojna to emocje, których nie da się porównać z żadnymi innymi, mówią korespondenci wojenni [online], Viva.pl [dostęp 2024-01-03] (pol.).
  28. ↑ Dorota Roman, Reporter wojenny: Ukraińcy nie mają wątpliwości. Nie ma negocjacji, dopóki Rosjanie nie opuszczą ich kraju [online], wyborcza.pl, 21 lutego 2023 [dostęp 2024-01-03].
  29. ↑ Mateusz Lachowski korespondentem Polsat News w Ukrainie i autorem w „Newsweek Polska” [online], Press.pl [dostęp 2022-09-06] (pol.).
  30. ↑ Anioły Bachmutu. Reportaż Mateusza Lachowskiego.. [dostęp 2024-01-03].
  31. ↑ Nowy „Press”: Lachowski o swojej pierwszej wojnie, a także Gugała, Burzyńska, Klarenbach i ekipa Zełenskiego [online], Press.pl [dostęp 2022-09-06] (pol.).
  32. ↑ Gaza to piekło. "Najgorsze miejsce, w jakim byłem" | Newsweek [online], newsweek.pl [dostęp 2024-04-24] (pol.).
  33. ↑ "Wiadomości" TVP [21.12]. Mateusz Lachowski twarzą nowego programu TVP - Kultura [online], onet.pl [dostęp 2024-04-24] (pol.).
  34. ↑ Mateusz Lachowski: wiek, pochodzenie, rodzina, Ukraina. Kim jest dziennikarz nowych "Wiadomości"? [online], radiozet.pl [dostęp 2024-04-24] (pol.).
  35. ↑ a b c d Mateusz Lachowski w bazie filmpolski.pl
  36. ↑ Fokus: Dokument cz. II [ONLINE] [online], Centrum Kultury w Lublinie [dostęp 2022-09-01] (pol.).
  37. ↑ Towarzystwo Dziennikarskie wybrało swoje władze. Mateusz Lachowski z nagrodą Dziennikarz Obywatel [online], Wirtualnemedia.pl [dostęp 2022-10-10] (pol.).
  38. ↑ Redakcja, Mateusz Lachowski trzeci w konkursie Grand Press [online], Newsweek, 13 grudnia 2022 [dostęp 2022-12-15] (pol.).
  39. ↑ Gandor i Reszka laureatami Nagrody Woyciechowskiego 2022 [online], eurozet.pl [dostęp 2024-04-24] (pol.).
  40. ↑ „PRUSY” ZOSTAŁY ROZDANE | Stowarzyszenie Dziennikarzy RP Dolny Śląsk [online], 11 stycznia 2023 [dostęp 2024-01-01] (pol.).
  41. ↑ Mateusz Lachowski z medalem „Lublin Bohaterom” [online], 30 listopada 2023 [dostęp 2024-01-01] (pol.).
  42. ↑ https://twitter.com/LachowskiMateus/status/1662402989204684801.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mateusz_Lachowski&oldid=73637167”