Medal Obrony dla Poległych na Służbie

Medal Obrony dla Poległych na Służbie (duń. Forsvarets Medalje for Faldne i Tjeneste, skr. Fsv.M.F.) – duńskie wojskowe odznaczenie ustanowione 7 grudnia 2009, powstałe z podziału Medalu dla Poległych i Rannych na Służbie na dwa osobne (drugim nowym odznaczeniem jest Medal Obrony dla Rannych na Służbie) – nowe medale weszły do użycia z pierwszym dniem 2010, a stary medal został wycofany.

Medal Obrony dla Poległych na Służbie
Forsvarets Medalje for Faldne i Tjeneste
Awers
Awers
Baretka
Baretka
Ustanowiono

7 grudnia 2009

Wielkość

∅ 30 mm

Kruszec

pozłacane srebro

Powyżej

Medal Obrony dla Poległych i Rannych na Służbie

Poniżej

Medal Ministerstwa Sprawiedliwości dla Zmarłych na Służbie

Projektant

medalier Jan Petersen

Medal Obrony dla Poległych na Służbie przyznawany jest przez Szefa Sił Zbrojnych (dosł. „Szefa Obrony”, dun. Forsvarschefen) duńskiemu personelowi wojskowemu i cywilnemu poległemu wskutek użycia broni palnej lub min, w trakcie prowadzenia działań bojowych lub antyterrorystycznych. Mogą nim być nim nagradzani inni Duńczycy jak również i obcokrajowcy, którzy polegli podczas szczególnych i zasłużonych wysiłków na rzecz duńskich sił zbrojnych. Medal nadany pośmiertnie wręczany jest najbliższej rodzinie odznaczanego.

W duńskiej kolejności starszeństwa odznaczeń medal znajduje się obecnie (na listopad 2021) za swoim poprzednikiem Medalem Obrony dla Poległych i Rannych na Służbie, a przed Medalem Ministerstwa Sprawiedliwości dla Zmarłych na Służbie.

Medal ma średnicę 30 mm, wykonywany jest ze srebra i pozłacany. Na awersie znajduje się główny motyw duńskiego herbu (trzy lwy kroczące w słup i dziewięć serc – podobnie jak dziewięć innych wojskowych medali[a]). Na rewersie umieszczany jest wieniec dębowy, a w jego wnętrzu – rok nadania i powyżej niego napis odpowiednio „FALDET I TJENESTE” (POLEGŁYM NA SŁUŻBIE).

Medal mocowany jest do wstążki białej z czerwonymi paskami wzdłuż każdej z krawędzi. Wstążka wiązana jest w pięciokąt.

Formę medalu wykonał medalier Jan Petersen.

Bibliografia

edytuj