Medal Obrony dla Rannych na Służbie

duńskie odznaczenie wojskowe

Medal Obrony dla Rannych na Służbie (duń. Forsvarets Medalje for Sårede i Tjeneste, skr. Fsv.M.S.) – duńskie wojskowe odznaczenie ustanowione 7 grudnia 2009, powstałe z podziału Medalu dla Poległych i Rannych na Służbie na dwa osobne (drugim nowym odznaczeniem jest Medal Obrony dla Poległych na Służbie) – nowe medale weszły do użycia z pierwszym dniem 2010, a stary medal został wycofany.

Medal Obrony dla Rannych na Służbie
Forsvarets Medalje for Sårede i Tjeneste
Awers
Awers
Baretka
Baretka
Ustanowiono

7 grudnia 2009

Wielkość

∅ 30 mm

Kruszec

pozłacane srebro

Powyżej

Medal Obrony dla Poległych i Rannych na Służbie

Poniżej

Medal Ministerstwa Sprawiedliwości dla Rannych na Służbie

Projektant

medalier Jan Petersen

Medal Obrony dla Rannych na Służbie przyznawany jest przez Szefa Sił Zbrojnych (dosł. „Szefa Obrony”, dun. Forsvarschefen) przedstawicielom duńskiego personelu wojskowego i cywilnego, którzy zostali poważnie ranny lub doprowadzeni do inwalidztwa wskutek użycia broni palnej (lub min), w trakcie prowadzenia działań bojowych lub antyterrorystycznych. Mogą nim być nim nagradzani inni Duńczycy i obcokrajowcy, którzy zostali zranieni podczas szczególnych i zasłużonych wysiłków na rzecz duńskich sił zbrojnych, jak również osoby pracujące dla duńskich sił zbrojnych, które zostały poszkodowane psychicznie podczas misji wojskowych.

W duńskiej kolejności starszeństwa odznaczeń medal znajduje się obecnie (na listopad 2021) za swoim poprzednikiem Medalem Obrony dla Poległych i Rannych na Służbie, a przed Medalem Ministerstwa Sprawiedliwości dla Rannych na Służbie.

Medal ma średnicę 30 mm, wykonywany jest ze srebra i pozłacany. Na awersie znajduje się główny motyw duńskiego herbu (trzy lwy kroczące w słup i dziewięć serc – podobnie jak dziewięć innych wojskowych medali[a]). Na rewersie umieszczany jest wieniec dębowy, a w jego wnętrzu – rok nadania i powyżej niego napis odpowiednio „SÅRET I TJENESTE” (RANNYM NA SŁUŻBIE). Kolejne przypadki otrzymania medalu dla rannych grawerowane są na rancie medalu.

Medal mocowany jest do wstążki białej z dwoma wąskimi czerwonymi paskami wzdłuż każdej z krawędzi. Wstążka wiązana jest w pięciokąt. Drugie nadanie medalu dla rannych oznaczane jest (poza wspomnianym grawerunkiem na rancie) poprzez umieszczenie na wstążce lub baretce srebrnego dębowego liścia (oznaki męstwa), a trzecie nadanie – złotego dębowego liścia.

Formę medalu wykonał medalier Jan Petersen.

Bibliografia

edytuj