Medytacja alfonsjańska

Medytacja alfonsjańska – jedna z najbardziej popularnych (obok metody ignacjańskiej i Lectio Divina) form medytacji w religii katolickiej według świętego Alfonsa Marii de Liguori, założyciela Zgromadzenia Najświętszego Odkupiciela (redemptorystów).

Św. Alfons Liguori – twórca medytacji

Budowa medytacji alfonsjańskiej

edytuj
  • Uważne (nawet kilkukrotne) przeczytanie rozważanego fragmentu Pisma Świętego lub lektury duchowej.
  • Nawiązanie kontaktu osobowego z Bogiem, wyznanie wiary w Niego, prośba o pomoc i światło Ducha Świętego na czas medytacji.
  • Zastanowienie się nad przeczytanym tekstem, uświadomienie sobie rozważającego, co go dotyczy i co powinien zrobić i zmienić w swoim życiu.
  • Zjednoczenie się z Bogiem w modlitwie, rozmowa własnymi słowami z Bogiem o przeczytanym tekście.
  • Pomoc o wytrwanie w dobrym i doskonaleniu siebie.
  • Prośba o odważne wprowadzenie w życie przykazania miłości Boga i bliźniego.
  • Podjęcie jednego ogólnego i jednego szczegółowego postanowienia w oparciu o przeczytany tekst.
  • Zapamiętanie jednego zdania z rozważania i przypominanie go sobie w ciągu dnia, tzw. "bukiet duchowy".
  • Podziękowanie za przebyty czas medytacji.
  • Prośba o pomoc w wypełnianiu postanowień.
  • Polecenie siebie Jezusowi i Matce Bożej.

Cechy charakterystyczne

edytuj
  • Wyciszenie wewnętrzne i zewnętrzne, skupienie się na medytowanych treściach oraz wyeliminowanie źródeł hałasu.
  • Odpowiednie miejsce, umożliwiające swobodną i wolną od hałasów modlitwę, np. podczas wystawienia Najświętszego Sakramentu.
  • Stała postawa podczas modlitwy. Dopuszcza się klęczenie, siedzenie i stanie.
  • Stały czas trwania medytacji alfonsjańskiej (ok. 25-30 minut).

Zobacz też

edytuj

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj