Michael Lowry
Michael Lowry, irl. Mícheál Ó Labhradha (ur. 13 marca 1954[1]) – irlandzki polityk, przedsiębiorca i działacz sportowy, długoletni deputowany, w latach 1994–1996 minister.
| |
| Data urodzenia |
13 marca 1954 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
polityk, przedsiębiorca |
| Stanowisko |
minister transportu, energii i komunikacji (1994–1996) |
Życiorys edytuj
Kształcił się w Thurles CBS[2]. Pracował w branży sportowej w ramach Gaelic Athletic Association. Był przewodniczącym rady GAA w hrabstwie Tipperary[2][3]. Zajął się również biznesem, m.in. jako zarządzający przedsiębiorstwem Streamline Enterprises[3]. Dołączył do ugrupowania Fine Gael[4], od 1979 zasiadał w radzie hrabstwa[2].
W 1987, 1989 i 1998 uzyskiwał mandat deputowanego do Dáil Éireann[4]. W 1993 objął jedno z kierowniczych stanowisk w swoim ugrupowaniu[3]. W grudniu 1994 został ministrem transportu, energii i komunikacji w rządzie Johna Brutona. Urząd ten sprawował do listopada 1996[1]. Zrezygnował po ujawnieniu, że prace w jego domu w hrabstwie Tipperary zostały sfinansowane przez koncern Dunnes Stores[3].
W kolejnych kilkunastu latach był jedną z głównych osób objętych postępowaniem prowadzonym przez instytucję Moriarty Tribunal, utworzoną w 1997 celem badania nadużyć finansowych wśród polityków. Zarzucono mu uchylanie się od podatków, podanie nieprawdy w trakcie skorzystania z amnestii podatkowej w 1993 i posiadanie nieujawnionych zagranicznych kont bankowych. W wyniku audytu jego przedsiębiorstwo dopłaciło 1,2 miliona euro, a sam polityk 200 tys. euro z tytułu zaległości[3]. Raport trybunału z 2011 stwierdzał, że Michael Lowry jako minister pomógł kompanii Esat Digifone Denisa O’Brien uzyskać lukratywny kontrakt w branży telefonii komórkowej[5]. Po ujawnieniu tego dokumentu deputowani wezwali go do złożenia mandatu[6].
Michael Lowry kontynuował tymczasem przez kolejne lata swoją karierę polityczną, od 1997 jako polityk niezależny[2]. W 1997, 2002, 2007, 2011, 2016 i 2020 był ponownie wybierany na posła do niższej izby irlandzkiego parlamentu – każdorazowo już po pierwszym przeliczeniu głosów[4]. Pozostał także aktywny w sektorze prywatnym, m.in. w 2009 założył nowe przedsiębiorstwo konsultingowe[3].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Mr. Michael Lowry. oireachtas.ie. [dostęp 2020-11-20]. (ang.).
- ↑ a b c d Michael Lowry TD Biography. michaellowry.ie. [dostęp 2020-11-21]. (ang.).
- ↑ a b c d e f Still topping polls despite frequent falls from grace. irishtimes.com, 23 marca 2011. [dostęp 2020-11-20]. (ang.).
- ↑ a b c Michael Lowry. electionsireland.org. [dostęp 2020-11-21]. (ang.).
- ↑ Lowry helped O’Brien get mobile licence. rte.ie, 22 marca 2011. [dostęp 2020-11-20]. (ang.).
- ↑ Lowry motion passes without Dáil vote. rte.ie, 31 marca 2011. [dostęp 2020-11-20]. (ang.).