Ministerstwo Szkolnictwa Wyższego
Ministerstwo Szkolnictwa Wyższego – polskie ministerstwo istniejące w latach 1951–1966, powołane w celu kierowania i zarządzania całokształtem spraw związanych z kształceniem na poziomie wyższym. Minister był członkiem Rady Ministrów.
| Data utworzenia |
15 grudnia 1951 |
|---|---|
| Data likwidacji |
11 listopada 1966 |
| Siedziba |
Powołanie urzędu edytuj
Na podstawie ustawy z 1951 r. o przekształceniu urzędu Ministra Szkół Wyższych i Nauki w urząd Ministra Szkolnictwa Wyższego powołano nowy urząd[1].
Ministrowie edytuj
- Adam Rapacki (1952–1956)
- Stefan Żółkiewski (1956–1959)
- Henryk Golański (1959–1965)
- Henryk Jabłoński (1965–1966)
Zakres działania urzędu edytuj
Do zakresu działania Ministra Szkolnictwa Wyższego należały sprawy:
- zarządzania podległymi mu: szkołami wyższymi, instytutami naukowymi i innymi placówkami naukowymi,
- planowania sieci szkół wyższych oraz ich organizacji,
- planowego doboru młodzieży do studiów wyższych,
- metod nauczania w szkołach wyższych,
- opieki nad młodzieżą studiującą w szkołach wyższych,
- kształcenia kadr naukowych w szkołach wyższych,
- kwalifikowania podręczników i pomocy naukowych dla szkół wyższych.
Zniesienie urzędu edytuj
Na podstawie ustawy z 1966 r. o utworzeniu urzędu Ministra Oświaty i Szkolnictwa Wyższego zniesiono urząd Ministra Szkolnictwa Wyższego[2].
Przypisy edytuj
- ↑ Ustawa z dnia 15 grudnia 1951 r. o przekształceniu urzędu Ministra Szkół Wyższych i Nauki w urząd Ministra Szkolnictwa Wyższego. Dz.U. z 1951 r. nr 67, poz. 465
- ↑ Ustawa z dnia 11 listopada 1966 r. o utworzeniu urzędu Ministra Oświaty i Szkolnictwa Wyższego. Dz.U. z 1966 r. nr 47, poz. 293