Miran
Miran (chiń. 米兰; pinyin Mǐlán) – starożytna oaza na jedwabnym szlaku, położona we wschodniej części basenu Tarymu, na zachód od jeziora Lob-nor (ob. region autonomiczny Sinciang w Chinach).
W pierwszych wiekach naszej ery Miran stanowił jeden z głównych grodów królestwa Shanshan i centrum jego rolniczej części. Został odkopany w latach 1901-1903 przez Aurela Steina. W ruinach osady zachowały się liczne freski o tematyce buddyjskiej, zdradzające wpływy sztuki grecko-rzymskiej. Przedstawione postaci mają rzymskie lub partyjskie ubiory i rysy twarzy, zaś autor jednego z malowideł podpisał się w piśmie kharoszthi imieniem Tita – co odczytuje się jako „Tytus”[1].
Wraz z załamaniem się szlaków handlowych w dolinie Tarymu pod koniec IV wieku miasto podupadło[2]. W połowie VIII wieku Miran został zajęty przez Tybetańczyków, którzy uczynili z niego ważny fort graniczny. Po upadku imperium tybetańskiego w IX wieku miasto zostało opuszczone[3].
Przypisy edytuj
- ↑ Helmut Uhlig: Jedwabny szlak. Kultury antyku między Chinami a Rzymem. Katowice: Wydawnictwo Książnica, 2007, s. 159. ISBN 978-83-250-0044-8.
- ↑ Susan Whitfield: Life Along the Silk Road. Berkeley: University of California Press, 1999, s. 57. ISBN 0-520-23214-3.
- ↑ Susan Whitfield: The Silk Road: Trade, Travel, War and Faith. Chicago: Serindia Publications, Inc., 2004, s. 189. ISBN 1-932476-13-X.
Bibliografia edytuj
- Encyklopedia historyczna świata. T. III. Kraków: Agencja Publicystyczno-Wydawnicza Opres, 2000. ISBN 83-85909-61-3.