Mirosław Jaworski (ur. 1961)
Mirosław Kazimierz Jaworski (ur. 30 maja 1961 w Białej Podlaskiej[1][2][3]) – polski piłkarz, występujący na pozycji pomocnika. Zdobywca Pucharu Polski z Widzewem Łódź (1985). Pierwszy piłkarz z województwa bialskopodlaskiego, który zadebiutował na najwyższym poziomie rozgrywek w Polsce[2].
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||
Życiorys edytuj
Pochodzi ze wsi Huszcza. Od 1974 był zawodnikiem AZS AWF Biała Podlaska, przed rundą wiosenną sezonu 1976/1977 dołączył do kadry I zespołu, w barwach tego klubu w latach 1977–1979 występował w ówczesnej III lidze[1][2][3] (debiutował w rozgrywkach seniorskich 17 kwietnia 1977 w spotkaniu ze Stalą Poniatowa[1]). Łącznie dla AZS zagrał w 55 meczach, zdobywając pięć bramek (w sezonie 1976/1977 zagrał w pięciu spotkaniach, bez gola, w sezonie 1977/1978 w 25 spotkaniach, strzelając 3 gole, w sezonie 1978/1979 w 25 spotkaniach, strzelając 2 gole)[1]. Od sezonu 1979/1980 był graczem II-ligowego Stoczniowca Gdańsk. W barwach tego zespołu występował przez trzy sezony, zagrał łącznie w 50 spotkaniach, strzelając dwie bramki (1979/1980 – 15 spotkań. 1980/1981 – 19 spotkań i dwie bramki, 1981/1982 – 16 spotkań), w sezonie 1981/1982 jego zespół spadł do III ligi[4]. W 1982 został na krótko zawodnikiem Resovii, a w rundzie wiosennej sezonu 1982/1983 był piłkarzem rezerw Legii Warszawa[5] (w barwach tej drużyny zagrał m.in. w rozgrywkach Pucharu Polski na szczeblu centralnym)[6]. W sezonie 1983/1984 występował początkowo w barwach II-ligowego Hutnika Warszawa[3][5], ale wiosną 1984 został zawodnikiem I-ligowego Widzewa Łódź. debiutował w ekstraklasie 12 maja 1984 w spotkaniu z GKS Katowice, a w sezonie 1983/1984 zagrał łącznie pięciu spotkaniach, mając tym samym udział w zdobyciu wicemistrzostwa Polski. W sezonie 1984/1985 zagrał w siedemnastu spotkaniach, strzelając dwie bramki, a jego drużyna zajęła 3. miejsce w lidze. Miał także udział w zdobyciu Pucharu Polski w edycji 1984/1985, zagrał w tych rozgrywkach w pięciu spotkaniach. W półfinałowym spotkaniu Pucharu Polski z Górnikiem Zabrze (3 kwietnia 1985) złamał nogę, co spowodowało, że ominął go drugi półfinał i finał tych rozgrywek, a także ostatnich jedenaście kolejek ligowych[3][7]. W sezonie 1985/1986 zagrał w 26 meczach, strzelił dwie bramki, a Widzew zajął ponownie 3. miejsce w lidze[3]. Łącznie dla Widzewa zagrał w 48 spotkaniach ligowych, zdobywając cztery bramki. Ponadto zagrał w 6 spotkaniach Pucharu Polski, 4 spotkaniach Pucharu UEFA edycji 1984/1985 i 2 spotkaniach Pucharu Zdobywców Pucharów edycji 1985/1986[3].
W sezonie 1986/1987 występował w I-ligowym Motorze Lublin. W 22 spotkaniach zdobył trzy bramki[8]. Jego zespół spadł jednak do II ligi. W sezonie 1987/1988 zagrał jeszcze w Motorze w II lidze, wystąpił w 24 meczach, nie strzelając bramek[5]. Następnie wyjechał do Francji, grał w zespołach US Moulins (1988/1992) i US Verneville (1992-1998)[3][5][9]. W latach 90. zajmował się we Francji młodzieży. W kraju tym zamieszkał na stałe[5].
Zwyciężył w plebiscycie XX-lecia Bialskopodlaskiego Okręgowego Związku Piłki Nożnej (1996) oraz w plebiscycie na dziesięciu piłkarzy i pięciu trenerów XXV-lecia BOZPN (2001)[2][7].
Nie należy go mylić z Mirosławem Jaworskim (ur. 1965), również piłkarzem, wychowankiem Stoczniowca Gdańsk, przez większość kariery ligowej związanym z Ruchem Chorzów.
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Cezary Hince Piłkarski AZS. Historia, mecze i piłkarze AZS Biała Podlaska w latach 1974–1996, wyd. Siedlce 2013, s. 36, 146, 147, 149, 153, 232–233.
- ↑ a b c d Cezary Hince Piłkarskim szlakiem północnej Lubelszczyzny. Kluby, mecze i rozgrywki ligowe. Sezon po sezonie 1975-2021, wyd. Siedlce 2021, s. 273.
- ↑ a b c d e f g Andrzej Gowarzewski Widzew oraz dawni łódzcy ligowcy. ŁTS-G, Klub Turystów, Union-Touring. 75 lat prawdziwej historii RTS (1922-1997), wyd. gia, Katowice 1998 (Kolekcja klubów. Tom 5), s. 118–123, 165.
- ↑ Piotr Chomicki Piłkarskie dzieje Wybrzeża. Tom II 1976-1990, wyd. Gdańsk 2008, s. 127, 150–151, 177.
- ↑ a b c d e Leksykon lubelskiej piłki/Mirosław Jaworski – „Żongler”, który kochał podawanie do kolegów…
- ↑ Andrzej Gowarzewski Legia najlepsza jest... Prawie 100 lat prawdziwej historii, wyd. gia, Katowice 2013 (Kolekcja klubów. Tom 13), s. 297.
- ↑ a b Plebiscyty.
- ↑ Wojciech Frączek, Mariusz Gudebski, Jarosław Owsiański Encyklopedia ekstraklasy. Statystyczny bilans 89 sezonów, wyd. Fundacja Dobrej Książki, Warszawa. b.d.w., s. 958.
- ↑ Wiesław Wika Ludzie pomorskiej piłki nożnej, wyd. Gdańsk 2004, s. 60.