Motor Lublin (piłka nożna)
Motor Lublin – polski klub piłkarski, założony w 1950 roku przy Fabryce Samochodów Ciężarowych w Lublinie, od sezonu 2024/2025 występujący w Ekstraklasie[2], notując trzeci z kolei awans (II liga (2022/2023) oraz I liga (2023/2024)). Przez 9 lat występował na najwyższym szczeblu polskich rozgrywek piłkarskich. Domowe mecze rozgrywa na Arenie Lublin.
Herb Motoru Lublin. | |
Pełna nazwa |
Motor Lublin Spółka Akcyjna |
---|---|
Kod |
MOT |
Przydomek |
Żółto-Biało-Niebiescy |
Maskotka |
Koziołek |
Barwy |
|
Data założenia |
1950 |
Debiut w najwyższej lidze |
17 sierpnia 1980 |
Liga | |
Państwo | |
Województwo | |
Siedziba | |
Adres |
ul. Stadionowa 1, 20-405 Lublin |
Stadion | |
Sponsor techniczny | |
Właściciel | |
Prezes | |
Trener | |
Asystent trenera | |
Strona internetowa |
Historia
edytujW 1950 grupa pracowników zatrudnionych przy budowie Fabryki Samochodów Ciężarowych w Lublinie założyła w miejsce istniejącego Metalowca Lublin Związkowe Koło Sportowe Stal Lublin. Zespół rozpoczął rozgrywki od ówczesnej V ligi, czyli klasy C i skończył je na pierwszym miejscu[3]. Rok później patronat nad klubem całkowicie przejął FSC. Klub Stal FSC rywalizował o mistrzostwo powiatu (dawna klasa B) i uzyskał awans do wojewódzkiej klasy wydzielonej (dawna klasa A).
W 1952 występował w nowo utworzonej lubelskiej klasie I wojewódzkiej. Rok później w nowo utworzonej lidze międzywojewódzkiej zajął ostatnie miejsce. Lublinianie zostali do niej zakwalifikowani na podstawie wyników uzyskanych w 1952 roku. W 1954 Stal FSC występowała w lubelskiej klasie A, lecz po wygranych barażach z Górnikiem Sanok ponownie awansowała do III ligi. Lublinianie wygrali trzy mecze, w tym z liderem Stalą Rzeszów u siebie i zajęli ostatnie miejsce w tabeli.
W 1957 Stal FSC zmieniła nazwę na Robotniczy Klub Sportowy Motor Lublin. W tym roku w województwie lubelskim powstała liga okręgowa, w której Motor zajął drugie miejsce. W 1959 klub Motor Lublin zrzeszał 682 sportowców skupionych w 16 sekcjach: piłki nożnej, siatkówki, koszykówki, pięściarskiej, żeglarskiej, motorowodnej, kajakowej, pływackiej, lekkoatletycznej, lotniczej, tenisa stołowego, żużlowej, wędkarskiej, hokeja na lodzie, strzeleckiej i gimnastyki przyrządowej.
W 1962 Motor wygrał lubelską ligę okręgową, jednak przegrał baraże o II ligę ze Startem Łódź. Dwa lata później Motor drugi raz wygrał lubelską ligę okręgową i ponownie przegrał baraże o II ligę z Warmią Olsztyn. W następnym sezonie Motor po raz trzeci wygrał w lubelskiej lidze okręgowej i walczył w barażach o II ligę. 5 sierpnia w Łodzi 10 tysięcy widzów, w tym 7 tysięcy z Lublina, oglądało zwycięstwo 3:0 żółto-niebieskich (ówczesnych barw klubu) nad CKS Czeladź. Motor Lublin po raz pierwszy w historii uzyskał awans do II ligi, w której utrzymał się przez sezon.
W 1968 miał miejsce drugi awans Motoru Lublin do II ligi. Dwa lata później konsultantem i doradcą piłkarzy Motoru został Kazimierz Górski. W 1971 Motor Lublin zdobył mistrzostwo Polski juniorów U-19, powtarzając sukces Unii Lublin sprzed 33 lat. Po jednym sezonie w III lidze Motor wraz z Lublinianką, Avią Świdnik i Ursusem ponownie awansował do poszerzonej (2 grupy po 16 zespołów) II ligi. We wrześniu w pierwszych w II lidze derbach Lublina piłkarze Motoru wygrali z Lublinianką 2:0. W 1974 po bardzo dobrym sezonie Motorowi Lublin nie udało się awansować do I ligi. W ostatniej kolejce przegrał ze Stomilem Olsztyn i zajął 2. miejsce za Arką Gdynia. W 1978 po przegranym w rzutach karnych meczu z Szombierkami Bytom Motor Lublin odpadł z walki o półfinał Pucharu Polski.
W 1979 zespół objął Bronisław Waligóra i w następnym roku Motor po raz pierwszy w historii awansował do ekstraklasy. W trakcie każdego meczu w I lidze na trybunach zasiadł komplet widzów. W 1981 Motor w roli beniaminka zajął 11. miejsce, a jesienią po raz drugi dotarł do 1/4 finału Pucharu Polski, gdzie przegrał z Arką Gdynia. W następnym roku klub spadł do II ligi. Występował w rozgrywkach Pucharu Intertoto, gdzie rywalizował z drużynami Lyngby BK, MSV Duisburg i FC Luzern.
W 1983 Motor uzyskał ponowny awans do I ligi pod wodzą Lesława Ćmikiewicza, gdzie grał do 1987. Najwyższą lokatę zajął w 1985 roku, było to 9. miejsce. W 1989 Motor znów awansował do I ligi, po wygranych barażach z Pogonią Szczecin. W 1992 spadł do II ligi, gdzie w następnym roku zajął 3. miejsce (uległ w walce o awans do I ligi Polonii Warszawa i Stali Stalowa Wola). 30 lipca 1995 Motor Lublin rozegrał w Vevey (Szwajcaria) mecz towarzyski z Realem Madryt[4] (przegrany 0:7).
W 1996 klub spadł do III ligi, dwa lata później do IV ligi; zmienił wtedy nazwę na Lubelski Klub Piłkarski. W 2000 LKP zajął najniższe, 12. miejsce w IV lidze. Rok później nastąpiła kolejna zmiana nazwy klubu (na LKP Motor Lublin). W 2002 Motor powrócił do III ligi pod wodzą Krzysztofa Rześnego.
W 2007 powstało stowarzyszenie Piłkarskie Nadzieje Motor Lublin, którego celem jest pomaganie młodzieży w Motorze Lublin[5]. 6 czerwca, pod wodzą Kuźmy, Motor Lublin po 11 latach powrócił do II ligi[6][7]. W 2009 po meczu z GKP Gorzów (1:6) skończył rozgrywki na 15. miejscu, jednak po wycofaniu GKS Jastrzębie z rozgrywek w I lidze komisja ds. nagłych PZPN podjęła uchwałę, że GKS w pierwszej kolejności zastąpi najwyżej sklasyfikowany zespół spośród spadkowiczów I ligi, a więc Motor Lublin.
W 2010 powstała spółka akcyjna Motor Lublin S.A.[8][9] Po połączeniu Motoru ze Spartakusem Szarowola Motor Lublin S.A. występował w II lidze, a LKP Motor Lublin prowadził drużyny młodzieżowe. W sierpniu spółka przedstawiła nowe logo klubu[10]. W 2011, mimo zajęcia spadkowego miejsca w tabeli, piłkarze Motoru Lublin dzięki problemom finansowym innych klubów dostali licencję i utrzymują się w II lidze. W tym roku została także podpisana umowa na zaprojektowanie Areny Lublin, na której Motor miał rozgrywać mecze od 2013[11]. Pierwszy mecz w roli gospodarza rozegrał jednak w 2014, było to spotkanie z KS Lublinianka[12].
W 2015, w ramach obchodów 65-lecia istnienia klubu, zorganizowano mecz towarzyski ze Śląskiem Wrocław (przegrany 0:2). W następnym roku Motor przegrał z Olimpią Elbląg dwumecz barażowy o wejście do II ligi[13].
W skróconym z powodu pandemii COVID-19 sezonie 2019/2020 decyzją Lubelskiego Związku Piłki Nożnej, prowadzącego rozgrywki III ligi grupy IV, Motor uzyskał awans do II ligi[14]. Pod koniec września 2020 roku większościowym udziałowcem Motoru Lublin został Zbigniew Jakubas[15]. W czerwcu 2023 Motor awansował do I ligi, zwyciężając 11 czerwca w barażu Stomil Olsztyn po rzutach karnych[16]. 2 czerwca 2024 awansował do Ekstraklasy wygrywając 2:1 mecz barażowy z Arką Gdynia[2]. W debiucie w Ekstraklasie Motor musiał uznać wyższość Rakowa Częstochowa przegrywając 0:2. Pierwszy gol Motoru w wykonaniu Samuela Mráza w meczu z Lechią Gdańsk padł na Polsat Plus Arenie Gdańsk. Pierwszy gol na Arenie Lublin padł po karnym w wykonaniu Piotra Ceglarza w meczu z Koroną Kielce.
Według stanu na koniec sezonu 2023/24 Motor Lublin zaliczył: 9 sezonów w ekstraklasie, 23 sezony na drugim szczeblu ligowym, 1/4 finału Pucharu Polski (1978/1979, 1981/1982 i 2022/2023), mistrzostwo Polski juniorów U-19 (1971), dwa brązowe medale mistrzostw Polski juniorów U-19 (1970 i 1976), brązowy medal mistrzostw Polski juniorów U-17 (2017) oraz udział w rozgrywkach Pucharu Intertoto (1982).
Trenerzy Motoru
edytujW nawiasach podano kolejki poszczególnych sezonów[17].
- 1972/1973 – Jerzy Adamiec (1–15), Andrzej Gajewski (16–30)
- 1973/1974 – Andrzej Gajewski (1–30)
- 1974/1975 – Andrzej Gajewski (1–26), Paweł Mikołajczak (27–30)
- 1975/1976 – Henryk Szczepański (1–15), Witold Sokołowski (16–30)
- 1976/1977 – Witold Sokołowski (1–30)
- 1977/1978 – Jerzy Rejdych (1–30)
- 1978/1979 – Paweł Mikołajczak (1–15), Bronisław Waligóra (16–30)
- 1980/1981 – Bronisław Waligóra (1–30)
- 1981/1982 – Bronisław Waligóra (1–28), Tadeusz Kamiński (29–30)
- 1982/1983 – Lesław Ćmikiewicz (1–30)
- 1983/1984 – Lesław Ćmikiewicz (1–30)
- 1984/1985 – Lesław Ćmikiewicz (1–22), Jan Złomańczuk (23–30)
- 1985/1986 – Jan Złomańczuk (1–30)
- 1986/1987 – Jan Złomańczuk (1–18), Zbigniew Bartnik (19–30)
- 1987/1988 – Zbigniew Bartnik (1–7), Waldemar Wiater (8), Paweł Kowalski (9–30)
- 1988/1989 – Paweł Kowalski (1–30)
- 1989/1990 – Paweł Kowalski (1–15), Janusz Gałek (16–30)
- 1990/1991 – Grzegorz Bakalarczyk (1–30)
- 1991/1992 – Grzegorz Bakalarczyk (1–31), Waldemar Wiater (32–34)
- 1992/1993 – Waldemar Wiater (1–21), Mieczysław Broniszewski (22–34)
- 1993/1994 – Mieczysław Broniszewski (1–17), Włodzimierz Gąsior (18–31), Janusz Gałek (32–34)
- 1994/1995 – Janusz Gałek (1–3), Zbigniew Bartnik (4–23), Roman Dębiński (24–34)
- 1995/1996 – Roman Dębiński (1–12), Paweł Michalec (14–19), Waldemar Fiuta (20–34); rozgrywki 13. kolejki Motor odbył bez trenera
- 1996/1997 – Jerzy Brzyski (1–9), Sylwester Czernicki (10–17), Henryk Grodecki (18–34)
- 1997/1998 – Marek Sadowski (1–32)
- 1998/1999 – Marek Leszczyński (1–17), Sylwester Czernicki (18–34)
- 1999/2000 – Sylwester Czernicki (1–24), Sławomir Kozłowski (25–34)
- 2000/2001 – Sławomir Kozłowski (1–18), Grzegorz Komor (19–25), Przemysław Delmanowicz (26–34)
- 2001/2002 – Przemysław Delmanowicz (1–12), Tomasz Brzozowski (13–19), Krzysztof Rześny (20–34)
- 2002/2003 – Krzysztof Rześny (1–9), Roman Dębiński (10–32)
- 2003/2004 – Roman Dębiński (1–4), Grzegorz Komor (5–26), Roman Dębiński (27–30)
- 2004/2005 – Jerzy Krawczyk (1–30)
- 2005/2006 – Jerzy Krawczyk (1–9), Roman Dębiński (10–15), Ryszard Kuźma (16–30)
- 2006/2007 – Ryszard Kuźma (1–30)
- 2007/2008 – Ryszard Kuźma (1–34)
- 2008/2009 – Ryszard Kuźma (1–34)
- 2009/2010 – Mirosław Kosowski (1–19), Bogusław Baniak (20–34)
- 2010/2011 – Bohdan Bławacki (1–11), Tadeusz Łapa (11–29), Modest Boguszewski (30–34)
- 2011/2012 – Modest Boguszewski (1–29), Mariusz Sawa (30–34)
- 2012/2013 – Mariusz Sawa (1–6), Piotr Świerczewski (7–23), Przemysław Delmanowicz (24–34)
- 2013/2014 – Przemysław Delmanowicz (1–6), Robert Kasperczyk (7–27), Mariusz Sawa (28–34)
- 2014/2015 – Mariusz Sawa (1–34)
- 2015/2016 – Dominik Nowak (1–19), Tomasz Złomańczuk (20–34)
- 2016/2017 – Tomasz Złomańczuk (1), Jacek Magnuszewski (2–16), Marcin Sasal (17–32)
- 2017/2018 – Marcin Sasal (1–22), Piotr Zasada (23–34)
- 2018/2019 – Mariusz Sawa (1–8), Robert Chmura (9–11), Robert Góralczyk (12–34)
- 2019/2020 – Mirosław Hajdo (1–19)
- 2020/2021 – Mirosław Hajdo (1–17), Marek Saganowski (18–36)
- 2021/2022 – Marek Saganowski (1–34)
- 2022/2023 – Stanisław Szpyrka (1–10), Wojciech Stefański (11)[18], Gonçalo Feio (12–34)
- 2023/2024 – Gonçalo Feio (1–24), Mateusz Stolarski (25–34)
- 2024/2025 – Mateusz Stolarski (1–)
Rozgrywki ligowe
edytujPiłkarze
edytujOsiągnięcia indywidualne
edytujWystępy w reprezentacjach narodowych w barwach Motoru:
Nr | Zawodnik | Data | Miejsce | Gospodarz | Wynik | Gość | Rozgrywki | Uwagi |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
XX wiek | ||||||||
1. | Leszek Pisz | 03.12.1991 | Kair | Egipt | 4:0 | Polska | mecz towarzyski | Pierwszy występ zawodnika Motoru w reprezentacji narodowej |
2. | 05.12.1991 | Kair | Egipt | 0:0 | Polska | |||
3. | 09.12.1991 | Kuwejt | Kuwejt | 0:2 | Polska | |||
4. | 19.05.1992 | Salzburg | Austria | 2:4 | Polska | |||
5. | 27.05.1992 | Jastrzębie-Zdrój | Polska | 1:0 | Czechosłowacja | |||
XXI wiek | ||||||||
6. | Dmitri Mandrîcenco | 03.06.2022 | Vaduz | Liechtenstein | 0:2 | Mołdawia | Liga Narodów | Pierwszy występ zawodnika Motoru w zagranicznej reprezentacji, pierwszy występ w meczu o stawkę |
7. | 06.06.2022 | Andora | Andora | 0:0 | Mołdawia | |||
Wychowankowie Motoru grający w reprezentacji Polski:
Medale Mistrzostw Europy juniorów:
- ME U-18 w Hiszpanii 1972 – Władysław Żmuda – brązowy medal.
- ME U-18 w RFN 1981 – Modest Boguszewski i Robert Grzanka – srebrne medale
Inne sukcesy indywidualne:
- Modest Boguszewski i Robert Grzanka – uczestnicy Mistrzostw Świata U-20 w 1981 w Australii
- Dariusz Opolski – Złote Buty w 1992
- Leszek Iwanicki – król strzelców ekstraklasy w sezonie 1984/1985 (14 goli)
- Witold Sokołowski – król strzelców Pucharu Polski w sezonie 1966/1967 (5 goli)[19]
- Maciej Firlej – król strzelców Pucharu Polski w sezonie 2021/2022 (4 gole)[20]
Złota dziesiątka
edytujZłota dziesiątka plebiscytu 55-lecia Motoru Lublin:[21]
Statystyki 1980–2015
edytujźródło[22]
Najwięcej występów
edytuj- 387 – Marcin Syroka (1996–2010; II, III i IV liga)
- 327 – Dariusz Opolski (1980–1996; I liga, II liga)
- 302 – Marcin Popławski (1998–2012; II liga, III liga, IV liga)
- 258 – Dawid Ptaszyński (2000−2015; II liga, III liga, IV liga)
- 255 – Artur Ryczek (1995–2005; II, III i IV liga)
- 245 – Paweł Maziarz (1999–2009; II liga, III liga, IV liga)
- 244 – Piotr Prędota (2000-2012; II liga, III liga, IV liga)
- 238 – Waldemar Fiuta (1980-1990; I liga, II liga)
- 124 – Rafał Piróg (1998–2002, IV liga)
- 107 – Władysław Kuraś (1986–1987, 1989–1992; I liga)
Najwięcej goli
edytuj- 72 – Marcin Popławski (1998–2012; II, III, IV liga)
- 67 – Piotr Prędota (2002–2012; II, III, IV liga)
- 64 – Andrzej Pop (1976–1984; I, II liga)
- 63 – Andrzej Gutek (1998–2003; II, III, IV liga)
- 47 – Janusz Przybyła (II liga, I liga)
- 35 – Janusz Kudyba (1982–1988; I, II liga)
- 33 – Zbigniew Grzesiak (1987–1992; I liga, II liga)
- 33 – Daniel Koczon (2004–2012; II, III liga)
- 26 – Leszek Iwanicki (1983–1986; I liga)
- 26 – Paweł Myśliwiecki (2014–2015; III liga)
- 22 – Maciej Tataj (2013–2014; II liga)
- 20 – Ihor Mihałewski (2011–2013; II liga)
Rekordy sezonowe
edytujNajwięcej goli w sezonie:
- 22 – Maciej Tataj (2013–2014; II liga, król strzelców)
- 19 – Andrzej Gutek (2001–2002; IV liga)
- 16 – Janusz Kudyba (1987–1988; II liga, król strzelców)
- 15 – Ihor Mihałewski (2011–2012; II liga, król strzelców)
- 14 – Leszek Iwanicki (1984–1985; I liga, król strzelców)
- 14 – Paweł Myśliwiecki (2014–2015; III liga)
- 13 – Daniel Koczon (2007–2008; II liga)
- 12 – Marcin Popławski (2005–2006; III liga)
- 12 – Piotr Prędota (2006–2007; III liga)
- 9 – Zbigniew Grzesiak (1990–1991; I liga)
Najwięcej punktów w sezonie:
- 30 – I liga, sezon 1991–1992
- 43 – II liga, sezon 1992–1993 (2 punkty za zwycięstwo)
- 60 – III liga, sezon 2004–2005
- 85 – IV liga, sezon 2001–2002
Najwięcej goli zdobytych w sezonie:
- 33 – I liga, sezony 1990 -1991 oraz 1991–1992
- 46 – II liga, sezon 1994–1995
- 54 – III liga, sezon 2005–2006
- 98 – IV liga, 2001–2002
Największa widownia
edytujStadion przy Alejach Zygmuntowskich:
- 30 000 – II liga, w wygranym 4:0 meczu z Resovią (19 czerwca 1983)[23]
- 25 000 – I liga, w przegranym 0:5 meczu z Legią Warszawa (26 października 1980)[24]
- 25 000 – I liga, w wygranym 3:0 meczu ze Śląskiem Wrocław (7 sierpnia 1983)[25]
- 25 000 – I liga, w zremisowanym 1:1 meczu z Widzewem Łódź (17 sierpnia 1983)[26]
- 15 110 – mecz 1/2 finału baraży o Ekstraklasę z Górnikiem Łęczna (30 maja 2024)[27]
- 14 914 – mecz 1/8 finału Pucharu Polski z Legią Warszawa (1 grudnia 2021)[28]
- 14 158 – mecz Ekstraklasy z Rakowem Częstochowa (21 lipca 2024)[29]
- 13 994 – mecz I ligi z Górnikiem Łęczna (19 sierpnia 2023)[30]
- 11 827 – mecz I ligi z Wisłą Kraków (23 września 2023)[31]
- 11 667 – mecz I ligi z Arką Gdynia (12 kwietnia 2024)[32]
Zobacz: Najwyższe frekwencje na meczach Motoru na Arenie Lublin
Skład zespołu
edytuj- Stan na 5 października 2024[33]
Nr | Poz. | Piłkarz |
---|---|---|
1 | BR | Kacper Rosa |
3 | OB | Patryk Romanowski |
6 | PO | Sergi Samper |
8 | PO | Krzysztof Kubica (wypożyczony z Benevento Calcio) |
9 | NA | Kacper Wełniak |
10 | PO | Rafał Król (kapitan) |
11 | NA | Kaan Caliskaner |
15 | OB | Miłosz Lewandowski |
17 | OB | Filip Wójcik |
18 | OB | Arkadiusz Najemski |
19 | PO | Bradly Van Hoeven |
21 | PO | Sebastian Rudol |
22 | PO | Christopher Simon |
24 | OB | Filip Luberecki |
Nr | Poz. | Piłkarz |
---|---|---|
26 | PO | Michał Król |
28 | OB | Paweł Stolarski |
30 | PO | Mbaye Jacques Ndiaye |
37 | PO | Mathieu Scalet |
39 | OB | Marek Bartoš |
40 | BR | Ivan Brkić |
47 | OB | Krystian Palacz |
51 | BR | Igor Bartnik |
55 | PO | Marcel Gąsior |
68 | PO | Bartosz Wolski |
74 | OB | Kamil Kruk |
77 | PO | Piotr Ceglarz (kapitan) |
90 | NA | Samuel Mráz |
Piłkarze na wypożyczeniu
edytujNr | Poz. | Piłkarz |
---|---|---|
45 | BR | Oskar Jeż (w KS Wiązownica do 30 czerwca 2025) |
13 | PO | Mikołaj Kosior (w Świdniczance Świdnik do 30 czerwca 2025) |
5 | OB | Konrad Magnuszewski (w Skrze Częstochowa do 30 czerwca 2025) |
3 | OB | Sebastian Koziej (w Wiśle Puławy do 30 czerwca 2025) |
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Czy Zbigniew Jakubas podoła roli prezesa Motoru?. kurierlubelski.pl. [dostęp 2023-08-29]. (pol.).
- ↑ a b Kamil Sidorczuk , Motor Lublin w Ekstraklasie! Zabójcza końcówka i dramat Arki Gdynia [online], Mistrzowie Polski, 2 czerwca 2024 [dostęp 2024-06-02] (pol.).
- ↑ www.motor-lublin.pl, O klubie. [dostęp 2008-10-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-10-22)].
- ↑ Plakat informujący o meczu Real – Motor. [dostęp 2009-04-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-10)]. (fr.).
- ↑ www.pilkarskienadzieje.pl, Informacje ogólne
- ↑ lechia.gda.pl, Mocna grupa beniaminków
- ↑ 90minut.pl, III liga 2006/2007, grupa: 4
- ↑ Motor Lublin S.A.: Motor Lublin – więcej niż klub. [dostęp 2010-04-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (18 sierpnia 2016)]. (pol.).
- ↑ gazeta.pl: Motor się przekształca. Założono spółkę akcyjną. [dostęp 2010-04-21]. (pol.).
- ↑ Nowe logo Motoru Lublin. 90minut.pl. [dostęp 2010-08-23]. (pol.).
- ↑ Budimex podpisał umowę na budowę stadionu w Lublinie. Dziennik Wschodni. [dostęp 2011-09-02]. (pol.).
- ↑ Remis w derbach Lublina. Motor – Lublinianka 1:1 na Arenie Lublin. kurierlubelski.pl. [dostęp 2015-03-15]. (pol.).
- ↑ Motor znowu przegrał walkę o awans. Olimpia Elbląg w II lidze. dziennikwschodni.pl. [dostęp 2016-06-17]. (pol.).
- ↑ Motor Lublin w II lidze! Rozgrywki III ligi gr. IV zakończone. motorlublin.eu. [dostęp 2020-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (31 grudnia 2020)]. (pol.).
- ↑ Miliarder przejmuje Motor Lublin na lublin.tvp.pl
- ↑ Motor w I lidze [online], 90minut.pl [dostęp 2023-06-11] .
- ↑ Motor Lublin – Statystyki
- ↑ Komunikat klubu (13.09.2022) [online], motorlublin.eu, 13 września 2022 [dostęp 2022-09-13] [zarchiwizowane z adresu 2022-09-13] (pol.).
- ↑ Andrzej Gowarzewski: Puchar Polski: Encyklopedia piłkarska FUJI (tom 58). Katowice: Wydawnictwo GiA, 2019, s. 88–89. ISBN 978-83-88232-49-7. (pol.).
- ↑ Firlej pucharowym królem strzelców. motorlublin.eu. [dostęp 2022-05-06]. (pol.).
- ↑ Kurier Lubelski, Oldboje grali jak z nut
- ↑ Kamil Nieścioruk: Statystyki 1986-2013. [dostęp 2009-04-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (27 kwietnia 2009)]. (pol.).
- ↑ Sylwester Sikora. Car i Pop strzelali jak z armaty. „Przegląd Sportowy”. 119 (8389), s. 5, 20 czerwca 1983. Warszawa.
- ↑ Andrzej Wawrzycki. Wywrotka beniaminka. „Przegląd Sportowy”. 210 (7768), s. 3, 27 października 1980. Warszawa.
- ↑ Andrzej Wawrzycki. Oniemieli z zachwytu. „Przegląd Sportowy”. 154 (8424), s. 4, 8 sierpnia 1983. Warszawa.
- ↑ Krzysztof Maciąg. Cztery gole Włodzimierza Ciołka. „Przegląd Sportowy”. 162 (8432), s. 2, 18 sierpnia 1983. Warszawa.
- ↑ Kamil Wojdat , Padł rekord frekwencji. Historyczne derby Lubelszczyzny obejrzało 15 tysięcy kibiców. Zobacz zdjęcia [online], Kurier Lubelski, 2 czerwca 2026 [dostęp 2026-06-03] (pol.).
- ↑ Legia Warszawa pokonała Motor na Arenie Lublin 2:1. Dobre widowisko i frekwencyjny rekord [online], kurierlubelski.pl [dostęp 2021-12-03] .
- ↑ Motor Lublin - Raków Częstochowa, 21 lip 2024 - PKO BP Ekstraklasa - Protokół meczowy [online], www.transfermarkt.pl [dostęp 2024-08-01] (pol.).
- ↑ Krzysztof Nowacki , Derby Lubelszczyzny dla Górnika Łęczna! Motor Lublin pokonany na własnym boisku. Zobacz zdjęcia [online], Kurier Lubelski, 20 sierpnia 2023 [dostęp 2024-06-03] (pol.).
- ↑ Fortuna I liga: Motor 1-4 Wisła [online], motorlublin.eu [dostęp 2023-09-25] .
- ↑ Fortuna I liga: Motor 2-2 Arka [online], 90minut.pl [dostęp 2024-04-15] .
- ↑ Pierwsza drużyna. motorlublin.eu. [dostęp 2024-08-15]. (pol.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Oficjalna strona klubu
- Motor Lublin na www.90minut.pl