Przegląd Sportowy
Przegląd Sportowy – najstarszy polski dziennik sportowy, założony jako tygodnik w maju 1921 w Krakowie. Jego pierwszy numer ukazał się w sobotę 21 maja 1921[1].
Częstotliwość |
dwa razy w tygodniu |
---|---|
Państwo | |
Wydawca | |
Tematyka |
sport |
Pierwszy numer |
21 maja 1921 |
Redaktor naczelny |
Paweł Wołosik |
Średnia sprzedaż |
16 701 (2023) |
Format | |
ISSN | |
Strona internetowa |
Historia
edytujPomysłodawcami pisma była grupa sportowych działaczy krakowskich: Ignacy Rosenstock, J. Billig, Aleksander Dembiński, Józef Szkolnikowski, Leon Gleissner i Tadeusz Synowiec[2]. Pierwszym redaktorem naczelnym został Ignacy Rosenstock (pełnił tę funkcję do listopada 1921). W winiecie pierwszego numeru widniała informacja, iż „PS” jest organem krakowskiego Okręgowego Związku Piłki Nożnej. Od 23 lipca 1921 stał się oficjalnym organem Polskiego Związku Piłki Nożnej i równocześnie czterech piłkarskich związków okręgowych – krakowskiego, warszawskiego, łódzkiego oraz lwowskiego. Od numeru 1 z 6 stycznia 1922 ukazywał się w piątek, później także w inne dni tygodnia. W kolejnych latach pojawiała się także informacja, iż jest oficjalnym organem Polskiego Związku Narciarskiego, Polskiego Związku Tenisowego (1922), Polskiego Związku Lekkiej Atletyki (1923).
Od 1925 ukazywał się w Warszawie, od 1929 dwa razy w tygodniu. Siedziba redakcji i drukarnia „Przeglądu” znajdowały się w Domu Prasy przy ul. Marszałkowskiej 3/5[3].
W czasie II wojny światowej w obozach jenieckich Oflag II B Arnswalde oraz II D Gross Born, przedwojenny olimpijczyk, a później wieloletni redaktor "Przeglądu Sportowego" – Zygmunt Weiss, tworzył czasopismo o tej samej nazwie. Informował w nim o przebiegu obozowej rywalizacji sportowej, dzięki czemu "Przegląd Sportowy" bywa nazywany jedynym polskim czasopismem powstającym bez wojennej przerwy[4].
Pierwszy numer powojenny ukazał się w Łodzi 12 lipca 1945. Od czerwca 1946 redakcja ponownie znalazła się w Warszawie. Od 1957 na łamach „PS” ukazuje się piłkarski Skarb Kibica najwyższej klasy rozgrywkowej w Polsce. W stanie wojennym pismo zostało zawieszone (podobnie jak większość prasy) do 1 marca 1982.
24 lipca 1992 na inaugurację Igrzysk Olimpijskich w Barcelonie ukazało się pierwsze kolorowe wydanie. 6 października 2000 ukazał się pierwszy numer piątkowego dodatku – „Magazynu Sportowego”. Obecnie wydawany w Warszawie – do 2 listopada 2007 przez Marquard Media Polska Sp. z o.o., a od 3 listopada 2007 przez Axel Springer Polska. Do końca marca 2000 ukazywał się pięć razy w tygodniu (od poniedziałku do piątku), zaś od 1 kwietnia 2000 – sześć razy (dodatkowo w soboty w tzw. wydaniu weekendowym sobotnio–niedzielnym). Po połączeniu się z krakowskim dziennikiem „Tempo” (a następnie całkowitej likwidacji krakowskiej redakcji), co piątek ukazywał się wraz z „Magazynem Sportowym” z dopiskiem „Tempo”, jako jego dodatek ze zmienioną formułą (od 12 września 2008).
Oprócz wydania codziennego, wraz z „Przeglądem Sportowym” cyklicznie ukazują się dodatki (w cenie gazety):
- „Ligowy Weekend” (od września 2013 r.) – 16 stron, zwykle w piątek podczas trwania ligowego sezonu piłkarskiego. Zawiera zapowiedzi wszystkich meczów piłkarskiej ekstraklasy
- „Przegląd Sportowy Historia” (od października 2018 r.) – 12 stron, zawsze w piątek. Zawiera teksty dotyczące największych wydarzeń i postaci w historii polskiego sportu. Treści poparte są odniesieniami do starych wydań „Przeglądu Sportowego”
Dawniej ukazywał się także dodatek "PS Reportaż".
Niemal od samego początku dziennikarze tej gazety byli inicjatorami wielu doniosłych wydarzeń w historii polskiego sportu, m.in. utworzenia ogólnokrajowej rodzimej ligi piłkarskiej, wyścigu Tour de Pologne, a od 1926 regularnie organizują plebiscyt na najlepszego polskiego sportowca roku.
W lipcu 2022 dziennik przestał ukazywać się regularnie w soboty[5]. W październiku 2022 wydawca dziennika podjął decyzję o ograniczeniu wydawania gazety od stycznia 2023 do poniedziałku i piątku[6].
Od 2024 ukazują się dodatkowo „Przegląd Sportowy Wtorek”, „Przegląd Sportowy Środa” i „Przegląd Sportowy Czwartek”. Są to magazyny ukazujące się okazjonalnie przy okazji ważnych wydarzeń sportowych w konkretne dni tygodnia (zgodnie z tytułem). Pierwsze numery były poświęcone XXXIII Letnim Igrzyskom Olimpijskim w Paryżu we Francji w 2024 roku[7].
- Ignacy Rosenstock (1921)
- Ferdynand Goetel (1922–1926)
- Kazimierz Wierzyński (10 lipca 1926–5 grudnia 1931)
- Marian Strzelecki (1931–1939)
- Tadeusz Maliszewski (1945–1950)
- Edward Wacław Trojanowski (1950–1951)
- Edward Strzelecki (1951–1969)
- Andrzej Jucewicz (1970–1976)
- Łukasz Jedlewski (1976–1990)
- Maciej Polkowski (1990–30 września 1994),
- Piotr Górski (1 października 1994–2003)[9]
- Roman Kołtoń (2004–2 października 2007)
- Jacek Adamczyk (3 października 2007–2008)
- Tomasz Kontek (jako redaktor zarządzający) (2008)[10]
- Marcin Kalita (2008–2013)
- Michał Pol (2013–2017)
- Przemysław Rudzki (2017–2019)
- Paweł Wołosik (2019–)
Wśród redaktorów naczelnych pisma byli Kazimierz Wierzyński, jeden z głównych członków grupy poetyckiej Skamander oraz Ferdynand Goetel, pisarz, prezes Polskiego PEN Clubu.
W 2021 roku honorowym redaktorem naczelnym został Maciej Petruczenko[11].
Poza kolejnymi redaktorami naczelnymi z „PS” związani byli m.in. Grzegorz Aleksandrowicz (1953–1975), Krzysztof Blauth (1976–1992), Zbigniew Cendrowski (1946–1974), Lech Cergowski (1949–1986), Adam Choynowski (1960–1989), Emanuela Cunge (1945–1961), Krzysztof Dąbrowski (1979–2002), Witold Domański (1956–1975), Witold Domański jr. (1974–1996), Jan Erdman (1928–1939), Zygmunt Głuszek (1952–1970), Jerzy Grabowski (1925–1935), Kazimierz Gryżewski (1936–1953), Jerzy Jabrzemski (1937–1939 i 1970–1978), Jerzy Jankiewicz (1970–1993), Halina Jankowska–Niepokojczycka (1952–1971), Aleksandra Korolkiewicz (1962–1981), Jerzy Lechowski (1953–1970), Marian Matzenauer (1959–1982), Janusz Nowożeniuk (1952–1955 i 1958–2003), Stanisław Rothert (1926–1939), Mirosław Skurzewski (1971–?), Krzysztof Stanowski[13], Witold Szeremeta (1949–1970), Janusz Szewiński (1973–1992), Mieczysław Szymkowski (1956–1976?), Mieczysław Świderski (1958–1995), Zygmunt Weiss (1947–1970), Jan Wojdyga (1952–1992), Jerzy Zmarzlik (1951–1980), Tomasz Jaroński, Karol Stopa, Tomasz Wołek, Sebastian Parfjanowicz, Rafał Nahorny, Janusz Basałaj, Adam Godlewski i Grzegorz Krzemiński, Tomasz Ćwiąkała.
Średnia sprzedaż
edytujRok | Liczba egz. |
---|---|
2005 | 77 656[14] |
2010 | 50 904[15] |
2015 | 30 890[16] |
2020 | 15 171[17] |
2023 | 16 701[18] (w tym 1160 e-wyd.) |
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Mazowiecka Biblioteka Cyfrowa - Przegląd Sportowy : tygodnik ilustrowany, poświęcony wszelkim gałęziom sportu : oficjalny organ Krakowskiego Związku Okręgowego Piłki Nożnej. R. 1, 1921 nr 1 (21 V) [online] [dostęp 2023-09-19] (ang.).
- ↑ Przegląd Sportowy nr 1 z 21 maja 1921.
- ↑ Ryszard Mączewski: Warszawa między wojnami. Łódź: Dom Wydawniczy Księży Młyn, 2009, s. 110. ISBN 978-83-61253-51-8.
- ↑ Kamil Weber , Prasa sportowa za drutami oflagów. Działalność redaktora Zygmunta Weissa, "Łambinowicki Rocznik Muzealny" 2021, t. 44 [online] .
- ↑ „Przegląd Sportowy” po 22 latach przestaje ukazywać się w soboty [online], wirtualnemedia.pl [dostęp 2023-01-07] (pol.).
- ↑ Ringier Axel Springer Polska zwalnia 8 proc. pracowników. Koniec 'Auto Świata', VOD.pl i Literia [online], wirtualnemedia.pl, 11 października 2022 [dostęp 2022-10-11] (pol.).
- ↑ Przegląd Sportowy Środa
- ↑ Lista redaktorów naczelnych.
- ↑ Wydawnictwo SportLive24 S.A. / Nasze magazyny / Redakcja. sportlive24.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-10-18)]..
- ↑ Stopka redakcyjna.
- ↑ „Przegląd Sportowy”, 15 stycznia 2021, s. 23 .
- ↑ Bogdan Tuszyński , Bardowie sportu, Warszawa: Wyd. Fundacja Dobrej Książki, 2009, ISBN 978-83-86320-98-1 .
- ↑ Dziennikarskie zero, geniusz, skandalista. Wszystkie twarze Krzysztofa Stanowskiego [online], Magazyn Spider's Web+, 1 lipca 2022 [dostęp 2023-01-13] (pol.).
- ↑ Sprzedaż największych dzienników w 2005 r.. wirtualnemedia.pl, 2006-02-26. [dostęp 2024-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-29)]. (pol.).
- ↑ Większość dzienników zanotowała spadki w 2010 roku. wirtualnemedia.pl, 2011-02-07. [dostęp 2024-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-03-16)]. (pol.).
- ↑ Michał Kurdupski: W 2015 roku spadła sprzedaż większości dzienników. Tylko „Parkiet” i „Rzeczpospolita” na plusie. wirtualnemedia.pl, 2016-02-05. [dostęp 2024-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-15)]. (pol.).
- ↑ W 2020 roku wzrosła dynamika spadku sprzedaży dzienników ogólnopolskich. press.pl, 2021-02-04. [dostęp 2024-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-20)]. (pol.).
- ↑ Michał Kurdupski: „Fakt” na czele sprzedaży w 2023 roku, „Gazeta Wyborcza” straciła najwięcej. wirtualnemedia.pl, 2024-02-13. [dostęp 2024-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-02-16)]. (pol.).