Wikipedia

Wisła Kraków (piłka nożna)

polski klub piłki nożnej

Towarzystwo Sportowe Wisła Kraków Spółka Akcyjna – polski klub piłkarski z siedzibą w Krakowie, występujący od sezonu 2022/2023 w I lidze. Jest to jeden z najbardziej utytułowanych polskich klubów w historii.

piłka nożna
Wisła Kraków
TSW Wisła Kraków SA
Ilustracja
stadion klubu
Pełna nazwa

Towarzystwo Sportowe Wisła Kraków Spółka Akcyjna

Przydomek

Biała Gwiazda
Chłopcy z Reymonta

Maskotka

Wiślacki Smok[1]

Barwy

           
niebiesko-biało-czerwone[2][3]

Data założenia

1906

Debiut w najwyższej lidze

3 kwietnia 1927
Wisła – Jutrzenka Kraków 4:0

Liga

I liga

Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Siedziba

Kraków

Adres

ul. Władysława Reymonta 20, 30-059 Kraków

Stadion

Stadion Miejski w Krakowie

Sponsor techniczny

Macron

Właściciel

Jarosław Królewski (53,69%)
Jakub Błaszczykowski (15,30%)
Adam Łanoszka (15,29%)
Władysław Nowak (3,75%)
Adam Adamczyk (3,75%)
Inni[4] (8,22%)[5]

Prezes

Jarosław Królewski[6]

Trener

Mariusz Jop

Asystent trenera

Kazimierz Kmiecik
Michał Siwierski
Bartosz Bąk

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Trzeci
strój
Multimedia w Wikimedia Commons
Wiadomości w Wikinews
Strona internetowa

Kontynuator tradycji piłkarskich wielosekcyjnego TS Wisła Kraków, założonego w 1906 roku[7] przez profesora Tadeusza Łopuszańskiego, składającego się z uczniów II Cesarsko-Królewskiej Wyższej Szkoły Realnej w Krakowie. W grudniu 1997 roku wydzielono sekcję piłki nożnej mężczyzn, tworząc sportową spółkę akcyjną (SSA), która w 2007 roku przekształciła się w spółkę akcyjną. W swojej historii Wisła wywalczyła 13 tytułów mistrza Polski, 13 tytułów wicemistrza Polski, 5 Pucharów Polski, 1 Puchar Ligi Polskiej oraz 1 Superpuchar Polski.

Klub zajmuje 2. miejsce w tabeli wszech czasów Ekstraklasy. W rozgrywkach międzynarodowych Biała Gwiazda docierała do 1/4 finału Pucharu Europy Mistrzów Krajowych, 1/8 finału Pucharu UEFA oraz dwukrotnie do 1/8 finału Pucharu Zdobywców Pucharów.

Historia

edytuj

Założenie i początki klubu

edytuj

Wisła Kraków powstała w roku 1906 jako oficjalny klub sportowy będący kontynuatorem kółka sportowego II szkoły realnej w Krakowie założonego przez profesora Tadeusza Łopuszańskiego. Owe kółko zostało założone najprawdopodobniej na wiosnę 1906 roku, chociaż niektóre źródła mówią o roku wcześniejszym. Kółko zostało przekształcone w klub sportowy o nazwie Wisła najprawdopodobniej w lecie lub wczesną jesienią 1906 roku. Powyższe terminy ciężko określić co do dnia z powodu strat w dokumentacji klubowej w trakcie I i II wojny światowej.

Zmiana szkolnego kółka sportowego na oficjalny klub sportowy prawdopodobnie była związana z organizowanym w Krakowie w październiku 1906 roku Turniejem Jesiennym, który można uznać za pierwsze nieoficjalne Mistrzostwa Krakowa w piłkę nożną. Pierwszym prezesem nowopowstałego klubu został jego inicjator, czyli profesor Tadeusz Łopuszański. Nazwę dla klubu Wisła wymyślili uczniowie Łopuszańskiego w geście patriotyzmu jako nawiązanie do rzeki Wisły, która przepływała przez wszystkie trzy zabory okupowanej wówczas Polski. Pierwszym herbem klubu została natomiast czarna piłka przecięta na błękitno, co miało symbolizować ową rzekę z nazwy klubu[8].

Wedle różnych źródeł Wisła we wspomnianym turnieju zajęła trzecie, bądź czwarte miejsce. Najprawdopodobniej również podczas tego turnieju odbyły się pierwsze derby Krakowa pomiędzy Wisłą a Cracovią. Niestety brak na to dokumentacji dlatego też jako pierwsze oficjalnie spotkanie wspomnianych drużyn uznaje się spotkanie z 20 września 1908 roku[9].

W pierwszym historycznych składzie Wisły znajdowali się:

Na rezerwie natomiast zasiadli również (pozycje nieznane):

Jesienią 1907 roku doszło do połączenia dwóch krakowskich klubów: Wisły oraz tzw. drużyny Jenkera, nazywanej również po prostu Czerwoni Kraków. Do fuzji doszło z inicjatywy prezesa Wisły profesora Tadeusza Łopuszańskiego, który nie chcąc, żeby Wisła podzieliła los wielu klubów opartych na uczniach szkół. Kluby te, z racji bycia zakładanymi przez starsze roczniki, po kilku miesiącach były rozwiązywane z powodu ukończenia przez większość zawodników szkoły, na której oparty był klub. W przypadku Wisły, która była oparta na uczniach II szkoły realnej w Krakowie, dla których dalszym krokiem edukacyjnym była Politechnika Lwowska taki scenariusz był bardzo realny. Łopuszański nie chcą by jego klub upadł zaczął dbać o to, żeby pozyskiwać piłkarzy z innych klubów, finalnie łącząc się z innym niezależnym klubem.

Formalnie klub Czerwoni Kraków przestał istnieć, a jego zawodnicy przeszli w całości do Wisły Kraków. Jednak, żeby zachować równość w fuzji klubów, Wisła przyjęła czerwone koszulki z dwoma, błękitnymi gwiazdami (obecnie symbol znany jako jedna, pięcioramienna, biała gwiazda) jako swoje barwy, które zostały z nią do dnia dzisiejszego[11].

W następnych latach Wisła, podobnie jak inne polskie kluby angażowała się w założenie niezależnego od zaborców polskiego związku piłkarskiego. Jednym z symboli tej walki była zmiana błękitnej gwiazdy występującej na koszulkach piłkarzy na białą, żeby barwy klubu symbolizowały biało-czerwone narodowe, polskie barwy[12].

W 1912 roku Wisła po raz pierwszy wzięła udział w oficjalnych zatwierdzonych przez FIFę polskich rozgrywkach piłkarskich. Były nimi zapasy kwalifikacyjne o I klasę, w których drużyny sklasyfikowane jako II-klasowe walczyły o podniesienie rangi do I-klasy i występ w przyszłorocznych Mistrzostwach Galicji. Rozgrywek nie dokończono, a wyniki zostały anulowane. Wisła pomimo liderowania w tabeli rozgrywek w momencie ich przerwania dopiero decyzją związku została awansowana do rangi I-klasy i zapewniła sobie grę w pierwszych, historycznych Mistrzostwach Galicji w 1913 roku[13].

 
Drużyna Wisły w listopadzie 1913

W 1913 Wisła zagrała we wspomnianych wyżej Mistrzostwach Galicji. Jej rywalami była Cracovia oraz Pogoń Lwów. Rozgrywki wygrała Cracovia, natomiast Wisła zdobyła tytuł wicemistrzowski[14].

5 kwietnia 1914 roku Wisła otwiera swój pierwszy stadion umiejscowiony na krakowskich Oleandrach. W sierpniu tego samego roku klub użyczy terenu Józefowi Piłsudskiemu i jego nowo sformowanej Pierwszej Kompanii Kadrowej skąd wyruszą walczyć o polską niepodległość[15].

17 maja 1914 roku w drużynie Wisły zadebiutował Henryk Reyman. Jedna z największych legend klubu, patron aktualnego stadionu Białej Gwiazdy oraz twórca ikonicznej wypowiedzi, która stała się mottem klubu Nikt nie wymaga od was samych zwycięstw. Czasem i przegrać przychodzi. Ale każdy ma prawo żądać od was ambitnej i nieustępliwej walki. Nie dopuśćcie do tego, aby ludzie uznali was za niegodnych... podania ręki. Cytat został wypowiedziany podczas derbowego spotkania z Cracovią 3 maja 1925 roku, kiedy do przerwy Wiślacy przegrywali 1:5. Wypowiedź stała się ikoniczna nie tylko z powodu samej jej treści, ale również z działania motywacyjnego na słyszących ją piłkarzy, którzy w drugiej połowie doprowadzili wynik spotkania do remisu 5:5[16][17].

W 1914 roku Wisła po raz drugi wzięła udział w Mistrzostwach Galicji. Zaliczyła jednak słabe wyniki, przegrywając oba rozegrane spotkania i plasując się na ostatnim miejscu tabeli. Rozgrywki zostały zawieszone i nigdy niedokończone z powodu wybuchu I wojny światowej. Z tego też powodu Towarzystwo Sportowe Wisła Kraków zawiesiło swoją działalność[18][19].

Dwudziestolecie międzywojenne

edytuj

Największą rolę w odbudowaniu zawieszonego w działalności Towarzystwa Sportowego Wisła Kraków miał wtedy jeszcze mało znany piłkarz Henryk Reyman, który dał Wiśle nowe życie namawiając do gry w klubie swoich kolegów z wojska, jeszcze pod koniec I wojny światowej. Początek powojennej historii dla klubu nie był łatwy, ponieważ w 1915 roku w wyniku pożaru zniszczony został jej stadion na Oleandrach, który został zajęty przez wojska austriackie. 14 lipca 1918 roku Wisła rozgrywa swoje pierwsze spotkanie po reaktywacji pokonując Czarnych Jasło 4:0. Wisła w tym spotkaniu oraz rozegranym dwa tygodnie później spotkaniu z Pogonią Lwów zagrała pod nazwą Sparta Kraków. Jednak dzień po spotkaniu z Pogonią powróciła do swojej historycznej nazwy Wisła[20][21].

W dniach 20–21 grudnia 1919 roku założony zostaje Polski Związek Piłki Nożnej, a jednymi z pierwszych jego wiceprezesów zostają działacze Wisły Józef Szkolnikowski i Jan Weyssenhoff[22]. Dzięki temu wydarzeniu w 1920 roku udaje się rozegrać pierwsze, w pełni niezależne i niepodległe polskie rozgrywki piłkarskie o tytuł najlepszej drużyny w kraju. Pierwsze mistrzostwa rozgrywane są w systemie mieszanym z rozgrywkami okręgowym w I etapie. W nich Wisła musi uznać wyższość Cracovii zajmując drugie miejsce i nie kwalifikując się do ogólnopolskiej części rozgrywek, których niestety nie udaje się dokończyć z powodu wybuchu wojny polsko-bolszewickiej[23].

18 grudnia 1921 roku reprezentacja Polski w piłce nożnej rozegrała swój pierwszy, historyczny mecz międzypaństwowy. Na selekcjonera drużyny narodowej w tym meczu zostaje wybrany ówczesny prezes Wisły Józef Szkolnikowski[24].

 
Fotografia z dnia otwarcia drugiego stadionu Wisły 8 kwietnia 1922 roku

W sezonach 1921 oraz 1922 Wisła na etapie okręgowym zajmowała odpowiednio trzecie i drugie miejsce przez co kończyła rozgrywki na tym etapie[25][26].

8 kwietnia 1922 roku Wisła otwiera swój nowy stadion stworzony na bazie rozparcelowanego w czasie I wojny światowej toru wyścigów konnych przy zbiegu alei 3 Maja i ulicy Miechowskiej[27][28].

W sezonie 1923 nastąpił przełom w wynikach klubowy, kiedy to Wisła po raz pierwszy wygrała rozgrywki w okręgu krakowskim i awansowała do ogólnopolskiej fazy mistrzostw Polski. W nich zwyciężyła w rozgrywkach grupy zachodniej dzięki czemu awansowała do fazy finałowej, w której uległa po trzech spotkaniach[29] Pogoni Lwów zdobywając tym samym swój pierwszy medal mistrzostw Polski[30][31].

 
Marszałek Józef Piłsudski w otoczeniu zawodników Pogoni Lwów i Wisły Kraków na stadionie Wisły (1924) podczas spotkania o moralne mistrzostwo Polski

W sezonie 1924 PZPN postanowił zrezygnować z organizacji Mistrzostw Polski. Wszystko po to, żeby reprezentacja Polski jak najlepiej przygotowała się do swojego debiutu na igrzyskach olimpijskich, które odbyły się tamtego roku w Paryżu. Na wspomnianych igrzyskach w kadrze Polski znalazło się czterech Wiślaków. Henryk Reyman i Mieczysław Wiśniewski w pierwszym składzie oraz na rezerwie Zdzisław Styczeń i Władysław Krupa. Pierwotnie w roku 1924 planowano rozegrać tylko okręgowy etap do Mistrzostw Polski w 1925 roku. W tych rozgrywkach Wisła prowadzona pierwszy raz w historii przez profesjonalnego trenera Węgra Imre Schlossera wygrywa krakowską grupę i kwalifikuje się do etapu ogólnopolskiego. Jednak fatalne nastroje polskich kibiców po klęsce na igrzyskach oraz braku ogólnopolskich rozgrywek o tytuł mistrzowski spowodowały, że prasa okrzyknęła spotkanie towarzyskie rozgrywane 16 listopada tamtego roku w Krakowie pomiędzy finalistami poprzedniej edycji Wisłą i Pogonią Lwów jako spotkanie o moralne mistrzostwo Polski. Jego rangę dodatkowo podkreślała obecność na trybunach Marszałka Józefa Piłsudskiego, przebywającego akurat w stolicy Małopolski. Spotkanie zwyciężyli Lwowianie 3:2 nieoficjalnie broniąc tytułu Mistrza Polski. Pamiątkowe zdjęcie marszałka pośród uczestników meczu jest jedną z najsłynniejszych fotografii sportowych dwudziestolecia międzywojennego[32].

W sezonie 1925 Wisła zagrała w Mistrzostwa Polski do których zakwalifikowała się w roku poprzednim. Rozgrywki Biała Gwiazda rozpoczęła od zwycięstwa w grupie południowej, po dodatkowym meczu z ŁKS-em Łódź rozegranym, z powodu równej ilości punktów w tabeli krakowskiego i łódzkiego klubu. W samej fazie finałowej Wisła zagrała słabo zajmując ostatnie, trzecie miejsce zdobywając tym samym brązowy medal mistrzostw Polski. Jednakże Henryk Reyman w tym sezonie jako pierwszy w hisotri gracz Wisły zdobył tytuł króla strzelców. Pod koniec tamtego roku rozegrano również okręgowe eliminacje do pierwszego w historii Pucharu Polski w piłce nożnej. Po pokonaniu Zwierzynieckiego Kraków, BBSV Bielsko oraz w finale Wawelu Kraków Wisła zdobyła pierwszy Puchar Polski na szczeblu okręgowym w Krakowie i zakwalifikowała się do pierwszej edycji ogólnopolskiego Puchar Polski[33][34].

Sezon 1926 był dla Wisły słodko-gorzki. W rozgrywkach okręgowych Biała Gwiazda musiała tym razem uznać wyższość Cracovii zajmując drugie miejsce w krakowskiej grupie eliminacyjnej i kończąc zarazem na tym udział w mistrzostwach Polski w tamtym roku. Jednak w rozegranej w tamtym roku pierwszej edycji Puchar Polski po pokonaniu ŁKS-u Łódź i Ruchu Chorzów Biała Gwiazda znalazła się w finale tamtych rozgrywek. W rozegranym 5 września 1926 roku finale na stadionie Wisły Kraków ze Spartą Lwów Krakowianie wygrali 2:1 po bramce kapitana zespołu Henryka Reymana w ostatnich minutach spotkania. Zdobywając w ten sposób swoje pierwsze, oficjalne trofeum w historii klubu[35][36].

 
Mistrzowski skład z roku 1927

Przełom lat 1926 i 1927 jest niezwykle ważny dla całej polskiej piłki nożnej. Doszło wtedy do rozłamu w polskiej piłce, z powodu odmiennych wizji rozwoju rozgrywek o Mistrzostwo Polski. Duża grupa klubów w tym m.in. Wisła, Legia Warszawa, Polonia Warszawa, Ruch Hajduki Wielkie[37], ŁKS Łódź, Czarni Lwów czy Pogoń Lwów chciała, żeby w Polsce wzorem krajów zachodnich, w których piłka nożna była już dużo bardziej rozwinięta, wprowadzić system ligowy. Sprzeciwiał się temu PZPN, mający po swojej stronie Cracovię uważaną wtedy za najsilniejszy polski klub, który pomimo strat finansowych, które przenosiły każde kolejne rozgrywki nie chciał słyszeć o zmianie systemu rozgrywkowego. Wspominana grupa klubów stanęła na swoim i bez zgody PZPN-u, ale z udziałem wszystkich najmocniejszych polskich klubów, oprócz Cracovii, rozegrała pierwszy w historii sezon ligowy o mistrzostwo Polski w piłce nożnej. Od początku rozgrywek Biała Gwiazda prowadziła tabeli pewnie krocząc po swój pierwszy mistrzowski tytuł. Po drodze 11 września pokonała w Krakowie TKS Toruń 15:0[38], co do dnia dzisiejszego jest największym rozmiarem zwycięstwa w polskiej najwyższej lidze. Kulminacyjny moment sezonu przypadł na mecz 23 kolejki rozegrany 25 września z 1. FC Katowice na wyjeździe. Wygrana w nim zapewniała Wiśle mistrzostwo Polski, jednak spotkanie oprócz wymiaru sportowego miało bardzo duży wymiar polityczny, ponieważ drużyna 1.FC Katowice składała się głównie z mniejszości niemieckiej i Ślązaków, z których wielu nie umiało mówić po polsku. W kraju panował nastrój, że cieniem na nowopowstałej polskiej lidze położy się sytuacja, że po tylu latach walki o niepodległość pierwsze, ligowe mistrzostwo Polski zdobędzie zespół pochodzący z mniejszości narodowej jednego z zaborców. W jednej z gazet padło nawet stwierdzenie "Drużyna Wisły musi sobie zdać sprawę, iż w dniu tym reprezentuje polski sport piłkarski Krakowa, którego barw broni obecnie w lidze." Mecz toczył się w niezwykle ostrej i napiętej atmosferze. Dzięki dwóm bramkom w pierwszym kwadracie drugiej połowy autorstwa Stanisława Czulaka i Henryka Reymana Biała Gwiazda prowadziła 2:0. Po tym drużyna z Katowic jeszcze bardziej poostrzyła grę. Mecz został zakończony w 73 minucie przez pomyłkę sędziego[39][40]. Wygrana ta oznaczała zdobycie przez Wisłę pierwszego w jej historii oraz pierwszego ligowego mistrzostwa Polski w historii polskiej piłki nożnej. Dodatkowym sukcesem dla Wisły było zdobycie przez Henryka Reymana 37 bramek w sezonie, co przełożyło się na zdobycie przez niego korony króla strzelców oraz stworzenie rekordu nie pobitego do dnia dziejszego. Początkowo PZPN nie chciał uznać wyników ligowych za oficjalne samemu organizując mistrzostwa w dotychczasowej formie. Jednak nie zostały one dokończone, a 18 grudnia, czyli już po zakończeniu rozgrywek ligowych PZPN ustąpił i uznał wyniki sezonu ligowego za oficjalne mistrzowa Polski w piłce nożnej w roku 1927[41][42].

 
Mistrzowski skład z roku 1928

W sezonie 1928 Wisła przystąpiła do obrony mistrzowskiego tytułu z roku ubiegłego. W tamtym roku rozgrywki toczyły się już we współpracy z PZPN-em oraz w zgodnej linii całego polskiego środowiska piłkarskiego. Do ligi dokooptowano Cracovię przez co 3 czerwca tamtego roku miały miejsce pierwsze, ligowe derby Krakowa przegrane przez Wisłę 1:2[43]. W rewanżu jednak rozegranym na stadionie Wisły Biała Gwiazda pokonała Cracovię 5:1[44] rozpoczynając serię 9 wygranych z rzędu, które mocno przybliżyły Wisłę do obrony tytułu. Samo mistrzostwo Krakowianie przypieczętowali ponownie w wyjazdowym spotkaniu z 1. FC Katowice remisując 1:1. Spotkanie tym razem toczyło się w dużo spokojniejszej atmosferze, ponieważ była to ostatnia kolejka sezonu i tylko Wisła oraz Warta Poznań miały jeszcze szansę na tytuł[45][46].

 
Plakat z okazji jubileuszu 30-lecia TS Wisła

W roku 1929 oraz w latach 30. XX wieku dzięki uspokojeniu się nastroju w państwie oraz przyjęciu wspólnej linii rozwoju polskiej piłki nożnej Wisła jako klub mogła w końcu spokojnie pracować i realizować założenia postanowione sobie jako klubowi przez sport służyć społeczeństwu. Nie przekłada się to jednak aż tak na wyniki klubu, który pomimo bycia w dalszym ciągu jednym z czołowych potentatów w kraju nie mógł po raz kolejny sięgnąć po najcenniejszy skarb, czyli mistrzostwo Polski. W tym okresie pomimo braku nawiązania do sukcesów z 1927 i 1928 roku Wisła trzykrotnie zdobywa wicemistrzostwo Polski w latach 1930, 1931 i 1936 oraz czterokrotnie po trzecie miejsce w kraju w latach 1929, 1933, 1934 i 1938. Tylko trzykrotnie w latach 1932, 1935, 1937 Wisła melduje się poza podium mistrzostw Polski zajmując kolejno szóste, czwarte i piąte miejsce[47].

24 maja 1936 roku z okazji 30-lecia klubu zostaje zorganizowany mecz z londyńską Chelsea F.C. Wiślacy wygrywają spotkanie dzięki bramce z karnego Antoniego Łyki. Mecz z trybun oglądał Generalny inspektor Sił Zbrojnych Edward Rydz-Śmigły. Jubileuszowi 30-lecia TS Wisła towarzyszyła również zmiana barw klubowych. Do czerwieni i bieli dodano kolor niebieski. Ten układ barw pozostał z klubem do dnia dzisiejszego[48].

W sezonie 1939 Wisła rozgrywa bardzo dobre rozgrywki po 14 kolejkach zajmuje drugie miejsce, mając tylko dwa punkty straty do prowadzącego w tabeli Ruchu Chorzów oraz dwa zaległe mecze. 1 września wybucha II wojna światowa rozgrywki zostają zawieszone, a następnie nigdy niedokończone. Po wkroczeniu wojsk niemieckich do Krakowa stadion Wisły zostaje zarekwirowany i oddany w użytkowanie niemieckim oddziałom wojskowym. Następnie ze stadionu korzysta niemiecki klub Deutsche Turn und Sport Gemeinschaft. Oprócz strat materialnych klub traci wielu piłkarzy, którzy wstępują do wojska polskiego walczyć o niepodległość kraju[49].

II wojna światowa i lata powojenne

edytuj

W odróżnieniu od I wojny światowej podczas II wojny światowej Wisła nie zawiesiła działalności i rozpoczęła funkcjonowanie pod niemieckim okupantem. 22 października 1939 odbywa się pierwszy mecz w okupowanym Krakowie pomiędzy Wisłą, a Krowodzą Kraków. Biała Gwiazda wygrywa to spotkanie 3:1 jednak w tym meczu jak wspomina uczestnik tamtych wydarzeń najważniejszą sprawą nie był wynik, ani piękna gra, ale zamanifestowanie woli życia: grając w najbardziej nawet tragicznych okresach byliśmy przekonani, że właśnie sport stać się może środkiem przeciw nastrojom rozpaczy i przygnębienia[50].

5 maja 1940 roku rozegrane pierwsze wojenne derby Krakowa wygrane przez Wisłę 3:0. W lecie tamtego roku rozegrano natomiast pierwsze okupacyjne mistrzostwa Krakowa. Rozgrywki w momencie ich stworzenia nosiły nazwę Turniej dla zespołów piłkarskich byłych klubów, rozwiązanych rozporządzeniem władz niemieckich, ponieważ zorganizowane je dwa tygodnie po rozporządzeniu Hansa Franka o likwidacji polskich stowarzyszeń, w tym również klubów sportowych i zakazie utrzymywania ich istnienia oraz kontynuowania działalności. Mistrzostwa zostały zorganizowane na terenach Juvenii Kraków należących do Aleksandra Wodki, który mógł je używać według własnego uznania. Mimo pracy w konspiracji, żeby zorganizować te mistrzostwa organizatorzy i tak potrzebowali cichego przyzwolenia władz niemieckich. Sam turniej miał mieć za zadanie utrzymanie zawodników byłych drużyn w kondycji fizycznej, z wyłączeniem jakichkolwiek dążności politycznych czy wyznaniowych. Rozgrywki te w ostateczności wygrała Wisła wygrywając wszystkie siedem spotkań. Na jesień tamtego roku zorganizowany Błyskawiczny turniej piłkarski, którego ponownie gospodarzem jest Juvenia i ponownie wygrywa w nim Biała Gwiazda[51].

We wrześniu 1940 roku aresztowany przez Gestapo za działalność konspiracyjną zostaje prezes Wisły Tadeusz Orzelski[52].

W lecie 1941 roku ponownie udaje rozegrać się okupacyjne mistrzostwa Krakowa, które ponownie padają łupem Wisły. Rok później jednak sytuacja nie jest już tak dobra. Masowe aresztowania i wzmożona akcja łapanek oraz zamknięcie stadionu Juvenii przez okupanta nie daje szans na rozegranie żadnych zorganizowanych rozgrywek[53][54].

W 1943 roku Polacy spragnieni chociaż kropli wolności jakie dawały jej Okupacyjne Mistrzostwa Krakowa doprowadzają do rozegrania kolejnej edycji turnieju. Zainteresowanych jest tak wielu, że rozgrywki zostają podzielone na dwie fazy z podziałem na grupy w pierwszej z nich. Wisła w swojej grupie eliminacyjnej zajmuje drugie miejsce zapewniając sobie awans do fazy finałowej, gdzie zajmuje drugie miejsce muszą uznać wyższość Cracovii po przegranym finale poprzez walkower z powodu wybuchu burd na trybunach, które później rozniosły się na miasto[55].

W 1944 roku w okupowanym Krakowie coraz mniej było Hitlerowców, którzy zostawali wysyłani na front, żeby walcząc z nabierając w siłę ofensywą Armii Czerwonej. Dzięki czemu organizowanie dorocznych Okupacyjnych Mistrzostw Krakowa nabierało coraz to większego rozmachu. Jednak coraz większy smak wolności i powolne wychodzenie spod niemieckiej okupacji powodował napięcia między klubami organizującymi turniej. Skończyło się to tym, że w okresie największej swobody w organizowaniu turnieju jedyny raz nie został on dokończony. Niejasna jest też kwestia drużyny, którą można uznać za zwycięzcę tej edycji mistrzostw. Wszystko rozchodzi się o spotkanie rozegrane 22 października 1944 pomiędzy Wisłą, a Wieczystą Kraków, ponieważ wiele źródeł uznaje to spotkanie tylko za mecz towarzyski, ponieważ zostało rozegrane dwa miesiące po wszystkich innych spotkaniach. Jednak jest to o tyle dziwne, że dla obydwu drużyn było to ostatnie brakujące spotkanie mistrzostw. Wisła wygrała tamto spotkanie 4:0. Jeśli uznamy to spotkanie za część mistrzostw zwycięzcą rozgrywek jest Wisła, jeśli nie to Biała Gwiazda zdobywa wtedy drugie miejsce ustępując Nadwiślanowi Kraków[56].

17 grudnia 1944 w mocno zimowych warunkach Wisła rozgrywa spotkanie z Klubem Sportowym Groble wygrywając 12:1[57]. Jak się miesiąc później okazuje jest to ostatnie spotkanie pod okupacją, gdy 18 stycznia 1945 roku Kraków został zajęty przez Armię Czerwoną. Dziesięć dni później, 28 stycznia 1945, na odzyskanym stadionie Wisły zostają zorganizowane pierwsze od blisku sześciu lat wolne derby Krakowa pomiędzy Wisłą, a Cracovią wygrane przez Białą Gwiazdę 2:0[58][59].

W lecie 1945 roku odbywają się pierwsze, oficjalne rozgrywki w wolnej Polsce. Są nimi eliminacje do krakowskiej Klasy A na następny sezon. Wisła rozgrywa dziewięć z dziesięciu spotkań eliminacji i w pierwotnej wersji nie uzyskuje kwalifikacji. Brakujący mecz z Dalinem Myślenice rozgrywa dopiero 17 marca 1946 i zwyciężając w tym spotkaniu 8:0 (w tym aż 7 bramek Mieczysława Gracza) Wisła zapewnia sobie grę wśród najlepszych drużyn krakowskiego okręgu[60][61].

We wrześniu 1945 roku Wisła składa wniosek o zarejestrowanie klubu na podstawie przedwojennego prawa o stowarzyszeniach. 31 stycznia następnego roku wniosek zostaje akceptowany, a Wisła na podstawie nowego statutu wybiera nowe władze. Prezesem pozostaje Tadeusz Orzelski, który pomimo aresztowania w trakcie wojny cały czas pełnił funkcję prezesa Wisły. Na jednego z wiceprezesów wybrana zostaje legenda klubu Henryk Reyman[62].

 
Afisz spotkania Wisły z Wieczystą w 1946 roku

W lecie 1946 roku rozegrana zostaje pierwsza faza krakowskiego okręgu Klasy A, która stanowiła eliminacje do pierwszych, powojennych mistrzostw Polski. Wisła wygrywa bezapelacyjnie swoją grupę tracą punkty jedynie w ostatnim meczu, gdy mają zapewniony awans przegrywa z Tarnovią Tarnów. W finałowej fazie mierzą się ze sobą zwycięzcy trzech grup pierwszej fazy. Wisła, Cracovia oraz Garbarnia. Po rozegraniu wszystkich spotkań Biała Gwiazda i Pasy mają ten sam dorobek punktowy, który prowadzi do rozegranego 14 września tamtego roku na stadionie Garbarni dodatkowego meczu o zwycięstwo w krakowskiej Klasie A. Wisła wygrywa pewnie tamto spotkanie 4:1, dzięki czemu zapewnia sobie awans do Mistrzostw Polski zarówno w sezonie 1946 jak i w 1947[63].

W samych Mistrzostwach Polski rozrywanych systemem nieligowym Wisła zaczyna grę od 1/8 finału pokonując w niej Czuwaj Przemyśl 4:0. W następnej rundzie rywalem Białej Gwiazdy jest Polonia Warszawa, która okazuje się być przeszkodzą nie do przejścia pokonując Wisłę 3:2 i kończąc jej grę w mistrzostwach[64].

Mistrzostwa Polski 1947 rozegrano jeszcze w systemie nieligowym, jednak już mocno klasyczną ligę przypominającym oraz będącym oprócz walki o Mistrzostwo Polski 1947 eliminacjami do rozgrywek ligowych w następnym sezonie. Rozgrywki rozpoczęły się od fazy grupowej, którą Biała Gwiazda wygrała bardzo pewnie wygrywając czternaście z szesnastu spotkań oraz zdobywając sto jeden bramek. Szczególne wrażenie robił wynik osiągnięty w spotkaniu z Ogniskiem Siedlce rozegranym 24 sierpnia w Krakowie, w którym Wisła wygrała 21:0, co do dzisiaj stanowi rekordowe zwycięstwo Krakowian[65]. Wygrywając swoją grupę w fazie grupowej Wisła nie tylko awansowała do fazy finałowej mistrzostw, ale również zapewniła sobie udział w rozgrywkach ligowych w sezonie 1948 kontynuując passę nieprzerwanej gry w najwyższej klasie rozgrywkowej od powstania systemu ligowego w Polsce. W samym finale Biała Gwiazda zmierzyła się z Wartą Poznań oraz AKS-em Chorzów. Pokonując dwukrotnie Chorzowian, jednak przegrywając obydwa spotkania z Wartą Wisła zdobyła tytuł wicemistrzów kraju oraz pierwszy powojenny medal Mistrzostw Polski[66][67].

W 1948 roku zgodnie z przygotowanym wcześniej planem wdrażania mistrzostw Polski ponownie w system ligowy rozgrywki o tytuł Mistrza Polski znowu, pierwszy raz po wojnie zostają rozegrane jako liga. Cały sezon o tytuł Wisła walczy z Cracovią. Po rozegraniu wszystkich spotkań obydwa krakowskie kluby kończą z takim samym dorobkiem punktowym, co wedle ówczesnego regulaminu oznacza rozegranie dodatkowe spotkanie na neutralnym terenie o tytuł Mistrza Polski. Jako miejsce finałowej rozgrywki wybrany zostaje stadion Garbarni, a samo spotkanie odbywa się 5 grudnia. Wiślacy dobrze wchodzą w mecz zdobywając bramkę już w pierwszej minucie spotkania autorstwa Tadeusza Legutki. W późniejszej fazie spotkanie gracze Cracovii strzelą Wiśle trzy bramki i to ekipa Pasów może jako pierwsza po wojnie cieszyć się z ligowego Mistrzostwa Polski[68][69].

Wstąpienie w gwardyjne szeregi

edytuj

Na przełomie lat 1948 i 1949 Komuniści, którzy przejęli władze w Polsce zaczynają reorganizować sport wedle wschodnich wzorców. 22 grudnia 1948 powołane zostaje przez nich dziewięć stowarzyszeń pod które będą kluby sportowe w Polsce miały dołączać. Pierwotnie Wisła chciała dołączyć do Związku Zawodowego Kolejarzy. Składając o tym zawiadomienie 22 grudnia 1948 Wisła zostaje poinformowana, że z dniem 31 stycznia 1949 Towarzystwo Sportowe Wisła Kraków zostanie wykreślone z rejestru stowarzyszeń. Formalnie oznaczać to będzie, że klub przestaje istnieć. Działacze Wisły postawieni pod ścianą mając świadomość złej sytuacji finansowej klubu rozpoczęli negocjacje z zalegalizowanym przez komunistyczne władze stowarzyszeniem ZS Gwardia. Rozmowy trwały długo, ponieważ duża część działaczy Wisły nie była przekonana, żeby klub słynący ze swoich patriotycznych wartości decydował się na taki ruch[70]. Brak jest dokładnych źródeł kto wykonał pierwszy krok w trakcie rozmów. Czy to działacze Wisły zdecydowali się na kontakt z ZS Gwardia czy odwrotnie. Patrząc jednak na podobne działania w innych krajach rodzącego się wówczas bloku komunistycznego można przypuszczać, że Wisła jako klub mocno kojarzony z patriotyzmem została wybrana przez władze do wstąpienia do ZS Gwardia. Ostatecznie 26 stycznia 1949 władze Wisły wysyłają list akcesyjny do ZS Gwardia. 6 lutego po tygodniu pracy jako nielegalne zgromadzenie odbywa się walne zgromadzenie władz wtedy jeszcze Towarzystwa Sportowego Wisła Kraków, które poprzez aklamację przyjmuje wstąpienie Wisły w gwardyjne szeregi. Pomimo przyjęcie decyzji przez aklamację, czyli w założeniu jednogłośnie głos sprzeciwu lub mocnej niepewności zgłaszają wieloletni piłkarze Wisły Henryk Reyman i Mieczysław Gracz. Podczas tego zjazdu dotychczasowy prezes Wisły Tadeusz Orzelski zostaje zdegradowany do roli wiceprezesa, a jego miejsca zajmuje wybrany przez ZS Gwardia Teodor Duda, który jak wszyscy następni prezesi Wisły do końca komunizmu w Polsce został dobrany z milicyjnej nominacji. Tego dnia klub zmienia również swoją pełną nazwę na Zrzeszenie Sportowe Gwardia-Wisła Kraków[71].

W marcu 1949 Biała Gwiazda już pod nazwą Gwardia-Wisła rozpoczyna nowy sezon ligowy. Ponownie tytuł mistrzowski rozstrzyga się pomiędzy dwoma krakowskimi klubami. Wisłą i Cracovią. 23 października remisując 1:1 spotkanie domowe z Ruchem Chorzów Wisła zapewnia sobie upragniony, wyczekiwane od ponad 20 lat trzeci tytuł Mistrza Polski[72].

Rok 1949 kończy się złamaniem przez komunistyczne stowarzyszenia sportowe umów z klubami i nakazania im gry pod nazwami stowarzyszeń. Dlatego w pierwszej części lat 50. Wisła występować będzie pod nazwą Gwardia Kraków[73][74].

Lata 50. XX wieku

edytuj

W marcu Wisła rozpoczyna walkę o obronę tytułu mistrzowskiego z ubiegłego sezonu. Tym razem głównym konkurentem Wisły jest Ruch Chorzów grający pod nazwą Unia Chorzów. Kwestia mistrzowskiego rozstrzyga się dopiero w ostatniej kolejce, kiedy to Wisła pomimo porażki z Górnikiem Radlin 1:2 i dzięki remisowi Ruchu zdobywa swoje czwarte mistrzostwo Polski[75].

W tym samym roku Główny Komitet Kultury Fizycznej, który był centralnym organem administracji PRL-u w zakresie kultury fizycznej, sportu i turystyki zdecydował, że tytuł Mistrz Polski za rok 1951 przypadnie nie zwycięzcy ligi z tego sezonu, lecz wzorem Radzieckim zdobywcy rozegrane po rok drugi w historii Pucharu Polski. Grę w tych rozgrywkach Wisła rozpoczęła 25 marca 1951 pokonując 3:0 Lubliniankę. Następnie kroczą ścieżką zwycięstw pozostawiła w następnych rundach na pokonanym polu Włókniarza Pabianice, Garbarnię Kraków oraz Polonię Warszawa, dzięki czemu Biała Gwiazda zameldowała się w wielkim finale, gdzie czekał na nią Ruch Chorzów. 16 września na Stadionie Wojska Polskiego w Warszawie rozegrany został finał rozgrywek, który Chorzowianie wygrali 2:0, dzięki czemu niezależnie od wydarzeń w lidze zdobyli tytuł Mistrza Polski w roku 1951[76].

W lidze natomiast Wisła zaliczyła falstart wygrywając jedynie jedno spotkanie w pierwszych sześciu kolejkach sezonu. Jednak dobra forma w dalszej części rozgrywek sprawił, że Krakowianie nadrobili stratę do czołówki i po raz trzeci z rzędu i piąty w historii zwyciężyli w lidze polskiej. Z racji, że po sezonie GKKF zdecydował powrót do klasycznego sposobu wyłaniania mistrza Polski poprzez rozgrywki ligowe Wisła pozostaje jedynym w historii polskiej piłki nożnej mistrzem Ligi Polskiej[77].

W sezonie 1952 z racji przygotowań reprezentacji Polski do startu w Igrzyskach Olimpijskich w Helsinkach zdecydowano się skrócić ligę do samej rundy jesiennej, dzieląc drużyny na dwie grupy. System, mimo że uznawany za ligowy, był mocno zbliżony do systemu nieligowego z 1948 roku. By nie popełnić błędu z sezonu 1924, gdy z powodu przygotowań olimpijskich kadry narodowej kibice dłuższy czas nie widzieli swoich ulubieńców w akcji zamiast rundy wiosennej drużyny I ligowe bez udziału reprezentantów rozegrały protoplastę Pucharu Ligi Polskiej Puchar Zlotu Młodych Przodowników. Dwanaście biorących w nim udział drużyn zostało podzielonych na dwie grupy. Biała Gwiazda w swojej grupie musiała uznać wyższość Wawelu Kraków zajmując drugie miejsce i kwalifikując się do meczu o 3. miejsce. Odbył się on 20 lipca 1952 w Warszawie, gdzie rywalem Krakowian był AKS Chorzów. Biała Gwiazda po bramkach Zdzisława Mordarskiego i Kazimierza Ślizowskiego zwyciężyła 2:1 zdobywając trzecie miejsce turnieju[78].

Po Igrzyskach i Pucharze Zlotu w sierpniu tamtego roku rozpoczęły się rozgrywki ligowe rozgrywane w podobny sposób do Pucharu Zlotu, gdzie dwanaście zespołów zostało podzielonych na dwie sześciozespołowe grupy. Biała Gwiazda w swojej grupie zajęła podobnie jak w Pucharze Zlotu drugie miejsce, tym razem ustępując Polonii Bytom. W lidze w odróżnieniu od Pucharu Zlotu rozegrane jedynie finał pomiędzy zwycięzcami grup. Miejsca końcowe w lidze były przyznawane na podstawie miejsc w grupach, a wyższe miejsce otrzymywała drużyna z grupy Mistrza Polski. Z racji, że Polonia Bytom przegrała finał Wiśle przypadło czwarte miejsce w końcowej klasyfikacji za Cracovią, który zajęła najniższe miejsce na podium. Kończąc tym samym trzyletnie, ligowe panowanie Białej Gwiazdy w Polsce[79].

Po zakończeniu ligi w 1952 na Wisłę czekała jeszcze rywalizacja w Pucharze Polski, który w tamtym sezonie został w całości skomasowany do rozegrania w przeciągu miesiąca. Biała Gwiazda po pokonaniu Pomorzanina Toruń, Zawiszy Bydgoszcz i Wawelu Kraków znalazła się w półfinale rozgrywek. Tam trafiła na rezerwy Legii Warszawa. W rozegranym 7 grudnia we Wrocławiu spotkaniu po dogrywce padł wynik 0:0, który oznaczał rozegranie powtórzone meczu. Odbył się on tydzień później w Warszawie, gdzie znowu była potrzebna dogrywka. Jednak tym razem drużyna rezerw Legii strzeliła bramkę eliminując Wisłę z Pucharu[80].

 
Aktualny wygląd otwartego w 1953 stadionu Wisły przy ul. Reymonta

W maju 1953 Wisła otwiera nowy już trzeci swój stadion, zbudowany tuż obok swojego wtedy użytkowanego stadionu. Nowy stadion mieści się przy ulicy Reymonta. Stadion ten z różnymi modernizacjami służy Białej Gwieździe do dzisiaj[81].

Sezon 1953 w lidze to rok bardzo przeciętnych występów Wisły, które im bardziej w głąb sezonu tym bardziej zaczynając zwiastować brak miejsca na podium w klasyfikacji końcowej. Szczególnie zdają się o tym świadczy cztery porażki z rzędu między siedemnastą, a dwudziestą kolejką. Przełamanie następuję w meczu dwudziestej pierwszej kolejki w derbach Krakowa z Cracovią występującą pod komunistyczną nazwą Ogniwo Kraków, które Biała Gwiazda wygrywa 3:0. Dokładając do tego w ostatniej kolejce wygraną 3:2 z AKS-em Chorzów rzutem na taśmę Wisła zdobywa trzecie miejsce w tabeli końcowej[82].

Od 1953 GKKF decyduje, że Puchar Polski będzie rozgrywany systemem jesień-wiosna, odwrotnie do ligi. Dlatego pod koniec 1953 roku Wisła rozgrywa jeszcze dwie rundy krajowego pucharu. Najpierw bez większego trudu pokonuje Dąbskiego Kraków 7:0, by następnie po dwóch meczach pokonać Polonię Warszawę. W pierwszym spotkaniu w Krakowie pada bezbramkowy remis, następnie w powtórzonym spotkaniu w Warszawie Biała Gwiazda pokonuje Czarne Koszule 1:0 przechodząc do wiosennej części rozgrywek[83].

Kłopoty z dobrymi wynikami, z którymi Wisła zaczęła mieć problemu sezon wcześniej dają o sobie również znać w sezonie 1954, który jest dla Białej Gwiazdy najsłabszym ze wszystkich dotychczasowych ligowych sezonów. W międzyczasie jednak Krakowianie zaliczają bardzo dobrą kampanię w Pucharze Polski, gdzie po pokonaniu Polonii Bytom, Szombierek Bytom oraz Zagłębia Sosnowiec kwalifikują się do finału rozgrywek. 25 lipca na Stadionie Wojska Polskiego w Warszawa po dogrywce Wisła bezbramkowo remisuje z Gwardią Warszawa, co skutkuje rozegraniem powtórzonego spotkania. Nie doczekuje tego jednak trener Wisły Michał Matyas, które przez słabe wyniki w lidze zostaje zwolniony ze stanowiska. Jest to przełomowa decyzja, ponieważ Matyas był trenerem Białej Gwiazdy od grudnia 1950 przez łącznie 1339 dni, co do dzisiaj jest klubowym rekordem pracy trenera za jednej kadencji w Krakowie. Zastępuje go duet trenerski Czesław Skoraczyński oraz były piłkarz Wisły i asystent Matyasa Mieczysław Gracz. Za cel otrzymują utrzymanie Wisły w I lidze. Najpierw jednak 9 września we Wrocławiu grają powtórzony mecz finałowy Pucharu Polski, w którym Warszawie pewnie pokonują Wiślaków 3:1. W lidze walcząc do ostatniej kolejki Wiśle, dzięki wygranej w ostatnim meczu z Lechem Poznań 3:0 udaje się utrzymać w najwyższej klasie rozgrywkowej[84].

Sezon 1955 jest kontynuacją kryzysu jaki dopadł w połowie lat 50. Wisłę. Po dość bezbarwnym sezonie Biała Gwiazda zajmuję w lidze siódme miejsce. W Puchar Polski pierwszy raz w historii Krakowianie nie dochodzą do finałowych rund odpadając w 1/8 finału z Lechią Gdańsk[85].

Najważniejszą jednak informacją z tego roku była uchwała Wojewódzkiego Zarządu ZS Gwardia z 10 września, dzięki której Wisła powróciła do swojej historycznej nazwy[86].

Po dwóch słabych sezonach zarząd Wisły postanawia powierzyć drużynę nowego trenerowi, którym zostaje Artur Woźniak. Pierwszy sezon daję nadzieje na progres. Po dwóch słabych sezonach w lidze w 1956 roku Biała Gwiazda zajmuję 5 miejsce w lidze, a w Pucharze Polski dochodzi do półfinału, gdzie dopiero po dogrywce trwającej łącznie z meczem 137 minut odpada z Górnikiem Zabrze. Następny sezon jednak nie podtrzymuje tego trendu i Biała Gwiazda zajmuje ponownie miejsce w dolnej części tabeli, dokładnie dziewiąte. Nawet dość dobry wynik i dotarcie do ćwierćfinału Pucharu Polski nie ratuje posady Artura Woźniaka, który kończy pracę w Wiśle z końcem roku. Na stanowisku zastępuje go Czechosłowak Josef Kuchynka, którego powrót w Krakowie wiąże się z wielkimi nadziejami, ponieważ był on twórcą mistrzostw tytułów z sezonów 1949 i 1950[87][88].

4 maja 1957 dzięki zmianom w prawie powraca do swojej przedwojennej pełnej nazwy Towarzystwo Sportowe Wisła Kraków formalnie reaktywując Towarzystwo do ponownego życia[89].

Dwa ostatnie sezony lat 50. XX wieku to dla Wisły dwukrotnie zajęte siódme miejsce w środku tabeli. W latach tych ponownie zawieszony zostaje Puchar Polski, więc liga polska stanowi dla Białej Gwiazdy jedyne oficjalne rozgrywki[90][91].

Lata 60. XX wieku

edytuj

Sezon 1960 to dla Wisły kolejny sezon bez większej historii. Klub zaczyna umacniać się jako ligowy średniak zajmując ósme miejsce na koniec sezonu ocierając się ponownie o spadek kończąc sezon trzy punkty nad strefą spadkową[92].

Następny sezon 1961 Wisła gra w dość podobny, niemrawy sposób co poprzednie. Dodatkowo w Białej Gwieździe dochodzi do dużych zmian kadrowych, które można nazwać wręcz kadrową rewolucją. Przynosi to jednak efekt bardzo dobra druga część sezonu, w której Krakowianie przegrywają tylko dwa spotkania wwindowuję ich na czwarte miejsce kończąc z takim samym dorobkiem punktowym (ale gorszym bilansem bramek) co trzecia Legia Warszawa[93].

W sezonie 1962 dochodzi w polskiej piłce do długo oczekiwanej zmiany. Liga przechodzi wzorem całej zachodniej Europy na system jesień-wiosna. Dlatego rozgrywki w roku 1962 zostają skrócone do półroku dzieląc drużyny na dwie grupy wzorem sezonu 1952. W swojej grupie musi uznać wyższość Polonii Bytom oraz Odry Opole zajmując trzecie miejsce o ponownie ocierając się o walkę o medale. Biała Gwiazda zakończy rozgrywki grupowe z taką samą ilością punktów co druga Odra Opole, jednak podobnie jak w sezonie ubiegłym ma od rywala gorszy bilans bramkowy. Koniec sezonu to rozgrywki barażowe o finalne miejsca między drużynami z różnych grup. Wisłę po zajęciu trzeciego miejsca w grupie czeka dwumecz o piąte miejsce z Legią Warszawa. W pierwszym spotkaniu rozegranym 21 czerwca 1962 w Krakowie pada remis 1:1. W rozegranym w Warszawie tydzień później rewanżu Krakowianie dobrze rozpoczynają spotkanie prowadząc do przerwy 1:0 po rzucie karnym wykorzystanym przez Władysława Kawulę. Jednak kapitalna druga połowa w wykonaniu Wojskowych prowadzonych przez legendarnego polskiego trenera Kazimierza Górskiego daję im wygraną 4:1 i finalnie to oni zajmują piąte miejsce, a Białej Gwieździe przypada szósta lokata w tabeli końcowej[94].

W powyższym sezonie reaktywowana również po raz kolejny Puchar Polski. Jednak występ w nim Wiślaków jest dość szybki. Po pokonaniu Lechii Zielona Góra Wisła odpada w 1/8 finału przegrywając z Ruchem Chorzów[95].

Nadchodzi sezon 1962/1963 pierwszy w historii rozgrywany w systemie jesień-wiosna. Po dwóch sezonach kiedy Krakowianie ocierali się o medale lub walkę o nie nadchodzi powrót do rywalizacji w środku tabeli. Biała Gwiazda zaliczając średni sezon kończy go na ósmym miejscu nie angażując się ani w walkę o medale, ani w walkę o utrzymanie. W Pucharze Polski po raz pierwszy Krakowianie odpadają już na pierwszym przeciwniku przegrywając 1/16 finału z Szombierkami Bytom[96][97].

 
Henryk Reyman (1926) największa legenda Wisły Kraków. W Białej Gwieździe pełnił rolę piłkarza, p.o. trenera oraz wiceprezesa. Aktualnie jest patronem stadionu klubu oraz jednej z przylegających do niego ulic.

11 kwietnia 1963 świat Wisły Kraków pogrąża się w żałobie. Umiera Henryk Reyman, największa legenda klubowa. Człowiek, dzięki któremu działaniom zreaktywowano klub po I wojnie światowej i przetrwano II wojnę światową. Piłkarz, dzięki któremu zdobyto pierwsze dwa mistrzostwa Polski oraz pierwszy Puchar Polski. Działacz, który pomógł stworzyć drużynę, która trzy razy z rzędu w latach 1949–1951 wygrała ligę co dało Wiśle dwa mistrzostwa Polski[98].

Sezon 1963/1964 Wisła zaczyna bardzo słabo wygrywając tylko trzy razy przez całą rundę jesienną. Ukoronowaniem słabej formy Białej Gwiazdy jest porażka na koniec rundy w Szczecinie z Pogonią 0:6. Humory kibicom Wisły co nieco poprawiać mogą występy Krakowian w Pucharze Polski, gdzie na jesień przechodzą Kabel Kraków oraz Gwardię Warszawa. Jednak na początku wiosny przygoda z Pucharem kończy się na ćwierćfinale i porażką 1:2 z Polonia Bytom. W rundzie wiosennej forma Białej Gwiazdy nie poprawia się za bardzo i dalej Wisła musi rozpaczliwie walczyć o utrzymanie. Dwa zwycięstwa w końcówce sezonu z Odrą Opole i Stalą Rzeszów wlewają w serce Wiślaków nadzieję. Żeby się utrzymać Wisła w ostatniej kolejce potrzebuje wygranej. Jednak zadanie nie będzie proste, ponieważ na Reymonta przyjeżdża hegemon ostatnich lat w polskiej piłce Górnik Zabrze. Widać to na początku spotkania, gdy Zabrzanie szybko dochodzą do prowadzenia 2:0. Jednak dzięki dwóm rzutom karnym wykorzystanym przez Ryszarda Wójcika i Mieczysława Gwiżdża Biała Gwiazda doprowadza do remisu. Niewiele później Józef Gach doprowadza do ekstazy piętnastotysięczną widownię na Stadionie Wisły wyprowadzają Krakowian na prowadzenie. Ten wynik schroni Wisłę przed historyczną degradacją z najwyższej ligi. Jednak na sześć minut przed końcem spotkania błąd obrońców Wisły wykorzystuje napastnik Górnika Roman Lentner wyrównując wynik spotkania. Więcej bramek nie pada, a to oznacza dla Białej Gwiazdy pierwszą w historii degradację na drugi poziom rozgrywkowy[99]. Wisła straciła wtedy również tytuł jedynej (obok Ruchu Chorzów) drużyny, która zaliczyła wszystkie możliwe sezony w najwyższej polskiej lidze. Dodatkowo w tabeli wszech czasów Wisła spada na drugie miejsce za Chorzowian, po tym gdy liderowała tabeli od samego jej początku. Pozycji lidera Krakowianie nigdy już w niej nie odzyskują[100][101][102].

Sezon 1964/1965 jest dla Wisły pierwszym w historii na drugim poziomie rozgrywkowym. Po spadku dochodzi do kilku zmian w drużynie, najważniejszą z nich jest powrót na stanowisko pierwszego trenera Czesława Skoraczyńskiego, którego celem jest szybki powrót do I ligi. 15 sierpnia w Katowicach z miejscowym GKS-em Biała Gwiazda rozgrywa swój pierwszy mecz w II lidze. Wisła gra bardzo dobrą rundę jesienną tracą punkty tylko w czterech meczach. Ukoronowaniem dobrej formy jest zwycięstwo w ostatniej kolejce pierwszej części rozgrywek w pierwszych derbach Krakowa na drugim poziomie rozgrywkowym z Cracovią 4:1. Dobra forma w lidze przekłada się również na dobre wyniki w Pucharze Polski, gdzie Biała Gwiazda na jesień pokonuje Karpaty Krosno, Piast Cieszyn oraz Górnika Świętochłowice. Rozgrywki wiosenne Krakowianie zaczynając od spotkania w ćwierćfinale Pucharu Polski z Czarni Żagań remisując z nimi po dogrywce 1:1. Zgodnie z regulaminem rozgrywek następuje wtedy rzut monetą, który wygrywają Żagańczycy i to oni przechodzą do półfinału. Tydzień później startuje liga, a Wisła nadal utrzymuje wysoką formę, dzięki której 17 czerwca po zwycięstwie w Częstochowie z Rakowem 3:1 na dwie kolejki przed końcem sezonu Biała Gwiazda zapewnia sobie ekspresowy powrót do I ligi, po roku w II lidze[103][104].

Powracająca do I ligi Wisła rozpoczyna sezon 1965/1966 od wysokie zwycięstwa w domu z Zawiszą Bydgoszcz 4:1. Zwiastun dobrego sezonu zostaje podtrzymany cały rok, ponieważ równo grająca Wisła w całym sezonie przegrywa zaledwie cztery spotkania. W finałowej tabeli Biała Gwiazda musi uznać wyższość jedynie ówczesnemu hegemonowi Górnikowi Zabrze zdobywając wicemistrzostwo Polski, w kapitalnym stylu powracając do najwyższej klasy rozgrywkowej. Dla Krakowian był to również pierwszy medal mistrzostw Polski od 1953 roku. W Pucharze Polski w tamtym sezonie Wisła zalicza słaby występ odpadając z Szombierkami Bytom już w pierwszej, możliwej rundzie[105][106].

Po sezonie ligowym w czerwcu 1966 roku Wisła bierze udział w pierwszych oficjalnych rozgrywkach międzynarodowych w jej historii. W Międzynarodowym Pucharze Piłkarskim znanym również jako Puchar Karla Rappana Biała Gwiazda bierze udział w rozgrywkach grupowych, w których jej rywalami są szwedzkie Malmö FF, niemieckie 1. FC Kaiserslautern oraz czechosłowacki Inter Bratysława. 18 czerwca Krakowianie udanie debiutują w rozgrywkach pokonując na wyjeździe 1. FC Kaiserslautern 4:2. Dokładając do tego jeszcze później dwie wygrane i jeden remis, co w finalnym rozrachunku daje im drugie miejsce w grupie i zakończenie udziału w rozgrywkach na tym etapie[107].

 
Trofeum jakie za zdobycie Pucharu Polski otrzymała Wisła w roku 1967.

W sezonie 1966/1967 euforia po dwóch bardzo udanych sezonach powoli opada Wiślacy słabo wchodzą w sezon, a następnie rozgrywają przeciętną jesień wygrywając tylko w pięciu spotkaniach. Runda wiosenna rozegrana na delikatnie słabszym poziomie daje Wiśle w końcowej tabeli dopiero dziesiąte miejsce. Inaczej jest jednak w rozgrywkach o Puchar Polski, gdzie Wiślacy dzięki przejściu Stali Mielec, Legii Warszawa, Ruchu Chorzów i GKS-u Katowice awansowują do finału rozgrywek. Tam trafiają na III-ligowy Raków Częstochowa. 9 lipca w Kielcach po bramkach Andrzeja Sykty i Huberta Skupnika w dogrywce Biała Gwiazda zdobywa już drugi w historii Puchar Polski oraz pierwszy raz w historii kwalifikuje się do europejskich rozgrywek organizowanych przez UEFA[108]. Jednak zdobycie Puchar Polski nie ratuje posady Czesława Skoraczyńskiego, którego z powodu słabych wyników w lidze zastępuje Mieczysław Gracz[109][110].

29 marca 1967 na spotkaniu delegatów klubu z ramienia ZS Gwardia podjęta zostaje decyzja o zmianie pełnej nazwy klubu na Gwardyjskie Towarzystwo Sportowe Wisła Kraków, by w pełni podkreślić przynależność klubu do stowarzyszenia. Oficjalnie nazwa wchodzi w życie 9 maja tamtego roku[111].

W sezonie 1967/1968 Wisła po raz pokazuje europejskiej publiczności w oficjalnych rozgrywkach UEFy. Jako zdobywca Puchar Polski reprezentując Polskę w Pucharze Zdobywców Pucharów rozgrywki rozpoczyna od dwumeczu z fińskim HJK Helsinki. W pierwszym meczu rozegranym 20 września w stolicy Finlandii Biała Gwiazda wygrywa pewnie 4:1. Dwa tygodnie później w rewanżu w Krakowie Wiślacy po raz kolejny aplikują Finom cztery bramki, tym razem nie tracąc żadnej. W następnej rundzie poprzeczka idzie mocno w górę, ponieważ Krakowianie trafiają na niemiecki Hamburger SV, który pewnie dwukrotnie wygrywa z Wisłą 1:0 w Krakowie i aż 4:0 w Hamburgu. Na tym Biała Gwiazda kończy swoją pierwszą, oficjalną, europejską przygodę. Dobry humor w klubie związany z grą w Europie psuje kompromitujący występ w Pucharze Polski, w którym Wiślacy odpadają z Baildonem Katowice, grającym wtedy na piątym poziomie rozgrywkowym. W lidze natomiast po słabej jesieni i jeszcze słabszej wiośnie znowu Krakowianie są bliscy spadku, ledwie trzy lata po powrocie do najwyższej klasy rozgrywkowej. W ostatniej kolejce Wisła mierzy się na wyjeździe z Szombierkami Bytom, pokonując je 2:0 oraz dzięki zwycięstwu Pogoni Szczecin nad ŁKS-em Łódź Biała Gwiazda zrównuje się z Łodzianami i dzięki lepszemu bilansowi bramek utrzymuję się w I lidze. Poniekąd można powiedzieć, że Wiśle los oddał, to co zabrał cztery lata temu, ponieważ wtedy Krakowianie też zdobyli tyle samo punktów co ostatnia bezpieczna drużyna, jednak mieli gorszy bilans bramkowy z całego sezonu[112][113][114].

We wspomnianym wyżej meczu z Szombierkami jako rezerwowy na drugą połowę wchodzi przyszły najlepszy strzelec klubu w historii Kazimierz Kmiecik debiutując w pierwszej drużynie Białej Gwiazdy[115].

Po nerwowej końcówce sezonu 1967/1968 sezon 1968/1969 jest dla Wisły dużo spokojniejszy. Biała Gwiazda grająca dość w kratkę utrzymuje przez cały sezon miejsce w środku tabeli, kończąc finalnie rozgrywki na siódmym miejscu. Występ w Pucharze Polski w tamtym sezonie dla Wisły nie trwa zbyt długo po pokonaniu Warszawianki Wiślacy przegrywają z Unią Tarnów w 1/8 finału[116][117].

Po sezonie ligowym Wiślacy ponownie przystępują do Międzynarodowego Puchar Piłkarskiego, który zmienił schowają nazwę na Puchar Intertoto. W Polsce bardzo popularne było również nazywanie tego turnieju Pucharem Lata, ponieważ zawsze był rozgrywany w czerwcu, bądź lipcu. Oprócz nazwy zmienia się również regulamin turniej. W rozgrywkach biorące w nich udział drużyny podzielone zostają na grupy. Po ich zakończeniu kończy się cały turniej bez wyłaniania jednego zwycięzcy całych rozgrywek. W tej edycji Wiślacy trafiają na czechosławackie VSS Košice, belgijskie Lierse SK i duński Esbjerg fB. Dzięki wygranym wszystkim spotkaniom domowym oraz wyjazdowemu triumfowi w Danii Biała Gwiazda wygrywa swoją grupę Pucharu Intertoto[118].

Kolejny sezon 1969/1970 to dla Wisły kolejny rok gry w kratkę plątając się w okolicach tabeli, mając jednak bliżej do strefy spadkowej niż pucharowej i medalowej. W lidze kończy się to dla Wisły osunięciem się o jedną lokatę w tabeli w stosunku do sezonu poprzedniego i zajęcie ósmego miejsca. W Pucharze Polski natomiast Biała Gwiazda odpada na pierwszym rywalu, przegrywając po dogrywce z Górnikiem Wałbrzych. Humor Wiślakom poprawić może bardzo dobry występ w Pucharze Intertoto po zakończeniu sezonu. Gdzie trafiając w grupie na duńskie Hvidovre IF, holenderski FC Utrecht oraz szwajcarski FC Winterthur Biała Gwiazda odnosi pięć zwycięstw i drugi rok z rzędu wygrywa swoją grupę w Pucharze Lata[119][120][121].

Czasy aktualne

edytuj

W 1997 klub kupili właściciele Tele-Foniki: Bogusław Cupiał wraz ze wspólnikami Zbigniewem Urbanem i Stanisławem Ziętkiem. Z czasem Cupiał został jedynym właścicielem klubu, który pod jego rządami osiem razy zdobywał mistrzostwo Polski, osiągał również sukcesy w europejskich pucharach. W 2016 Wisła została sprzedana Jakubowi Meresińskiemu[122] za nieco ponad milion złotych[123]. od którego piłkarska spółka została przejęta przez Towarzystwo Sportowe Wisła Kraków, powiązane ze środowiskiem kibiców. W 2018 po kontrowersjach związanych z ujawnieniem powiązań władz klubu oraz w związku z fatalną sytuacją finansową rozpoczęto poszukiwanie inwestora[124][125]. 19 grudnia TS Wisła poinformowała o warunkowym sprzedaniu sekcji piłkarskiej luksembursko-brytyjskiemu konsorcjum funduszy inwestycyjnych[126], zaś 22 grudnia właścicielami piłkarskiej Wisły zostały Alelega Luxembourg S.à r.l. (60% akcji) oraz Noble Capital Partners Ltd (40%). Dotychczasowy zarząd i rada nadzorcza podały się do dymisji, zaś p.o. prezesa został Adam Pietrowski[127][128]. Ponieważ nowi inwestorzy nie przelali pieniędzy zgodnie z umową, akcje spółki wróciły do Towarzystwa Sportowego[129]. Na początku 2019. roku Komisja ds. Licencji Klubowych PZPN zawiesiła licencję na występy w Ekstraklasie ze względu na niejasną sytuację prawną Klubu oraz w związku z licznymi naruszeniami postanowień Podręcznika Licencyjnego[130], a nowym prezesem klubu został członek zarządu TS Wisła Rafał Wisłocki[131]. W dniu 2 lipca 2019 obowiązki prezesa klubu zaczął pełnić Piotr Obidziński, który od stycznia pracował jako prokurent spółki i pełnomocnik. 15 maja 2022 po przegranej 2:4 z Radomiakiem Radom Wisła spadła do I ligi, po raz pierwszy od 1996[132][133]. W dniu 20 kwietnia 2020 prezesem Wisły Kraków został Dawid Błaszczykowski[134], który pełnił funkcję do dnia 28 lipca 2022 roku[135]. 1 sierpnia 2022 roku funkcję Prezesa TS Wisła Kraków SA objął Władysław Nowak, pełnił ją do dnia 22 listopada 2022 roku. 25 listopada 2022 prezesem klubu został Jarosław Królewski, który 20 grudnia 2022 roku stał się posiadaczem 53,68 proc. akcji Wisły Kraków zostając tym samym większościowym akcjonariuszem klubu.

W sezonie 2023/2024 Biała Gwiazda zdobyła Puchar Polski[136].

Chronologia nazw

edytuj
Lata Pełna nazwa klubu[137]
1906–1910 Klub Sportowy Wisła Kraków
1910–1914 Towarzystwo Sportowe Wisła Kraków
1918 Sparta Kraków[138][139]
1918–1949 Towarzystwo Sportowe Wisła Kraków
1949 Gwardia–Wisła Kraków
1949–1955 Gwardia Kraków
1955–1957 Wisła Kraków
1957–1967 Towarzystwo Sportowe Wisła Kraków
1967–1990 Gwardyjskie Towarzystwo Sportowe Wisła Kraków[140][141]
1990–1996 Towarzystwo Sportowe Wisła Kraków
1996–1997 Towarzystwo Sportowe Wisła Kraków – Autonomiczna Sekcja Piłki Nożnej Spółka z o.o.
1997–1999 Towarzystwo Sportowe Wisła Kraków – Piłka Nożna Sportowa Spółka Akcyjna
1999–2007 Wisła Kraków Sportowa Spółka Akcyjna
2007–2020 Wisła Kraków Spółka Akcyjna
Od 2020 Towarzystwo Sportowe Wisła Kraków Spółka Akcyjna

Symbole

edytuj

Hymn

edytuj
 
Twórca pieśni Jak długo na Wawelu... Konstanty Krumłowski

Patriotyczna pieśń Konstantego Krumłowskiego pt. Jak długo na Wawelu... pierwszy raz na meczu Wisły Kraków rozbrzmiała 25 września 1927 roku po zwycięstwie nad klubem składającym się z mniejszości niemieckiej i Ślązaków 1. FC Katowice i zapewnieniem sobie przez Białą Gwiazdę mistrzostwa Polski. Patriotyczny wymiar zwycięstwa spowodował, że piłkarze Wisły podczas świętowania odśpiewali wiele patriotycznych pieśni. Z biegiem czasu pieśń Jak długo na Wawelu... najbardziej przyjęła się wśród nich i już pod koniec lat. 20 XX wieku była przez Wiślaków uznawana za ich hymn. Oficjalnie jako hymn klubu pieśń została uznana w 1935 roku. Z biegiem czasu niektóre wersy pieśni były powoli przerabiane na sportowe brzmienie. W czasach PRL-u w programach meczowych najczęściej pomijano refren pieśni z racji jego patriotycznego wydźwięku[142].

Aktualny tekst hymnu

edytuj
 
Widok na Wzgórze Wawelskie, do którego nawiązuje hymn klubowy.

Jak długo na Wawelu,
Zygmunta bije dzwon,
Tak długo nasza Wisła,
Zwyciężać będzie wciąż.

Zwycięży orzeł biały,
 Zwycięży polski ród
 Zwycięży nasza Wisła,
 Bo to Krakowski klub

Wierny swojej drużynie,
znów przyjdę na jej mecz,
i smutek z serca zginie,
troski odejdą precz.

Zwycięży orzeł biały,
 Zwycięży polski ród
 Zwycięży nasza Wisła,
 Bo to Krakowski klub

Nawet jeśli przegrywasz,
To musi krótko trwać,
Bo mistrza ten zdobywa,
który potrafi grać.

Zwycięży orzeł biały,
 Zwycięży polski ród
 Zwycięży nasza Wisła,
 Bo to Krakowski klub

Biała Gwiazda

edytuj

Pierwszym emblematem Wisły Kraków była czarna piłka przecięta błękitną wstęgą, która miała symbolizować występującą w nazwie klubu rzekę Wisłę. Jesienią 1907 roku doszło do fuzji Wisły z tzw. drużyną Jenkera, w założeniu której klub nadal zachowywał nazwę Wisła, a od drużyny Jenkera przejmował barwy. W ten sposób Wisła zaczęła od tamtej pory grać w czerwonych koszulkach z dwoma, błękitnymi gwiazdami (po jednej na każdą pierś). Sama błękitna gwiazda na koszulkach drużyny Jenkera znalazła się przypadkiem. Podczas zamawiania strojów z Berlina klub otrzymał koszulki ze wspomnianymi gwiazdami. Zdecydowany wtedy przyjąć je jako znak klubowy.

 
Biała Gwiazda

W drugiej połowie 1910 roku dokonano zmiany koloru gwiazdy na białą. Zmiana związana była ze starania krakowskiego klubu stworzenia autonomicznego, polskiego ruchu sportowego nie podlegającego austriackiemu zaborcy. Po zmianie kolory występujące na koszulkach Wisły były białe i czerwone, co miało nawiązywać do polskich barw narodowych. Do czasu wybuchu I wojny światowej ilość ramion białej gwiazdy nie była usystematyzowana. Najczęściej spotkać można było koszulki Wisły z ośmioramienną gwiazdą, ale również z pięcio- czy sześcioramienną. Znana dzisiaj pięcioramienna, biała gwiazda została usystematyzowana po reaktywowaniu klubu po zakończeniu I wojny światowej[143].

Gwiazda na koszulkach towarzyszyła piłkarzom do roku 2000 kiedy została zastąpiona herbem stworzonym dla powstałej sportowej spółki akcyjnej. Nie zostało to dobrze przyjęte przez kibiców klubu, który ten herb bardziej uważali za logo spółki niż herb klubowy. Ze względu na jubileusz stuleciu klubu w strojach wyprodukowanych na sezony 2005/2006 oraz 2006/2007 na pierś zawodników powróciła Biała Gwiazda. Po tych dwóch sezonach powrócono do herbu na koszulkach. W strojach stworzonych na sezony 2008/2009 oraz 2009/2010 oprócz herbu na piersi na lewym ramieniu zawodników znajdowała się symboliczna Biała Gwiazda. Po tych dwóch sezonach ponownie gwiazda zniknęła z wiślackich koszulek. W 2013 roku zarząd klubu po prośbach i petycjach kibiców postanowił przywrócić Białą Gwiazdę na stałe na koszulki klubowe. Od tamtej do pory do dnia dzisiejszego gwiazda występuje na piersi zawodników klubu.

Wiślacki Smok

edytuj
 
Wiślacki Smok podczas meczu.

Maskotka klubu powstała w nawązaniu do silnych koneksji klubu z miastem Kraków, jego legend i dziei. Wybrano na nią wedle legend zamieszkującego pieczarę pod wzgórzem wawelskim, do którego nawiązuje hymn klubu, smoka[144].

Jako smok na stadionie Wisły występowali wierni kibice klubu, którzy swoje rolę pełnili, aż do swojej śmierci. Pierwszym smokiem był Tadeusz Kuś, który pełni rolę od początku lat 90. XX wieku do momentu swojej śmierci w maju 2005 roku. W sierpniu tamtego roku na jego następcę wybrano innego wiernego kibica klubu Stanisław Sękiewicza, który w trakcie swojej pracy jako wiślacki smok w 2018 roku obchodził jubileusz 30 lat bez opuszczonego domowego spotkania Białej Gwiazdy. Sękiewicz również pełnił swoją rolę, aż do śmierci w kwietniu 2022 roku. Wybrany na następcę Stanisława Sękiewicza nowy odtwórca wiślackiego smoka nie jest znany z imienia i nazwiska[145][146].

Sukcesy

edytuj

Międzynarodowe

edytuj
  Zdobyte trofea w rozgrywkach międzynarodowych (stan na: 30.06.2022)
Rozgrywki Osiągnięcie Razy Sezon(y)
 
Liga Mistrzów
(Puchar Europy) 		zdobywca 0
finalista 0
ćwierćfinalista 1 1979

Liga Europy
(Puchar UEFA) 		zdobywca 0
finalista 0
1/8 finału 1 2003
 
Puchar Zdobywców 		zdobywca 0
finalista 0
1/8 finału 2 1968, 1985

Krajowe

edytuj
  Zdobyte trofea w rozgrywkach Polski (stan na: 02.04.2025)
Rozgrywki Osiągnięcie Razy Sezon(y)

Mistrzostwo 		I miejsce 13 1927, 1928, 1949, 1950, 1978, 1999, 2001, 2003, 2004, 2005, 2008, 2009, 2011
II miejsce 13 1923, 1930, 1931, 1936, 1947, 1948, 1951, 1966, 1981, 2000, 2002, 2006, 2010
III miejsce 9 1925, 1929, 1933, 1934, 1938, 1953, 1976, 1991, 1998

Puchar 		zdobywca 5 1926, 1967, 2002, 2003, 2024
finalista 6 1951, 1954, 1979, 1984, 2000, 2008

Superpuchar 		zdobywca 1 2001
finalista 5 1999, 2004, 2008, 2009, 2024

Puchar Ligi 		zdobywca 1 2001
finalista 1 2002
III miejsce 1 1952

II liga 		I miejsce 1 1965
II miejsce 3 1986, 1988, 1996
III miejsce 1 1995

Inne i towarzyskie

edytuj
Puchar Ilość Rok
Wicemistrzostwo Galicji 1 1913
Mistrzostwo Ligi[147] 1 1951
Puchar Intertoto 3 1969, 1970, 1973
Okupacyjne Mistrzostwa Krakowa 3 1940, 1941, 1944
Herbowana Tarcza Krakowa 11 1974, 1976, 1977, 1978, 1979, 1981, 1982, 1983, 1985, 1987, 1989
Puchar Rektora Uniwersytetu Jagiellońskiego 1 1993
Chicago Trophy 1 2007
Puchar im. Henryka Reymana 1 2018

Juniorskie

edytuj
Puchar Ilość Rok
Młoda Ekstraklasa 1 2008
Mistrzostwo Polski Juniorów U-19 9 1936, 1937, 1958, 1975, 1976, 1982, 1996, 1997, 2000, 2014
Mistrzostwo Polski Juniorów U-17 1 2013

Indywidualne

edytuj

Mistrzostwa Polski

edytuj
Królowie strzelców
edytuj
Sezon Piłkarz Ilość
1925   Henryk Reyman 11
1947   Mieczysław Gracz 4[148]

Ekstraklasa

edytuj
Królowie strzelców
edytuj
Sezon Piłkarz Ilość
1927   Henryk Reyman 37[149]
1931   Walerian Kisieliński 24
1933   Artur Woźniak 18[150][148]
1937 12
1948   Józef Kohut 31
1973/1974   Zdzisław Kapka 15
1975/1976   Kazimierz Kmiecik 20
1977/1978 15
1978/1979 17
1979/1980 24
1990/1991   Tomasz Dziubiński 21
1998/1999   Tomasz Frankowski 21[151]
2000/2001 18
2001/2002   Maciej Żurawski 21[151]
2003/2004 20[151]
2004/2005   Tomasz Frankowski 25[152][153]
2007/2008   Paweł Brożek 23[154]
2008/2009 19[155]
2017/2018   Carlitos 24[156]
Piłkarz sezonu
edytuj
Sezon Piłkarz
2017/2018   Carlitos
Obrońca sezonu
edytuj
Sezon Piłkarz
2013/2014   Arkadiusz Głowacki
Pomocnik sezonu
edytuj
Sezon Piłkarz
2014/2015   Semir Stilić
Napastnik sezonu
edytuj
Sezon Piłkarz
2017/2018   Carlitos
Interwencja sezonu
edytuj
Sezon Piłkarz
2015/2016   Radosław Cierzniak
Piłkarz miesiąca
edytuj
Miesiąc Piłkarz
Grudzień 2009   Marcelo
Sierpień 2014   Semir Stilić
Październik 2017   Carlitos
Sierpień 2018   Zdeněk Ondrášek
Październik 2018   Jesús Imaz
Marzec 2019   Jakub Błaszczykowski
Wrzesień 2019   Paweł Brożek
Trener miesiąca
edytuj
Miesiąc Trener
Luty 2020   Artur Skowronek

I liga

edytuj
Piłkarz miesiąca
edytuj
Miesiąc Piłkarz
Lipiec 2022   Michał Żyro
Marzec 2023   Luis Fernández
Grudzień 2023   Szymon Sobczak

Plebiscyt Piłki Nożnej

edytuj
Piłkarz Roku
edytuj
Rok Piłkarz
2002   Maciej Żurawski
Odkrycie Roku
edytuj
Rok Piłkarz
1977   Adam Nawałka
1980   Piotr Skrobowski
2009   Patryk Małecki
Trener Roku
edytuj
Rok Trener
1991   Adam Musiał
1999   Franciszek Smuda
2002   Henryk Kasperczak
2007   Maciej Skorża
Drużyna Roku
edytuj
Rok Zespół
2002 Pierwsza drużyna
Ligowiec Roku
edytuj
Rok Piłkarz
2004   Tomasz Frankowski
2007   Marek Zieńczuk
2008   Paweł Brożek
2013   Radosław Sobolewski
Jedenastka obcokrajowców roku
edytuj
Rok Piłkarze
2006   Emilian Dolha
  Cléber

Plebiscyt redakcji Sportu

edytuj
Challenge „Złote Buty”
edytuj
Rok Piłkarz
1975   Antoni Szymanowski
2004   Maciej Żurawski
2005   Maciej Żurawski
2008   Marek Zieńczuk
2014   Michał Miśkiewicz
Piłkarz Roku
edytuj
Rok Piłkarz
1975   Antoni Szymanowski
2002   Maciej Żurawski
2005   Tomasz Frankowski

Stadion

edytuj
 
Krakowskie Błonia

Pierwotnie wszystkie swoje spotkania Wisła Kraków podobnie jak większość nowopowstałych, krakowskich drużyn rozgrywała na Błoniach. Z biegiem czasu i związku z coraz większą profesjonalizacją drużyny klubowi coraz bardziej potrzebny był własny stadion. Biała Gwiazda w całej swojej historii doczekała się trzech swoich stadionów. Wszystkie ich miejsca nie są od siebie oddalone bardziej niż kilometr i wszystkie znajdują się w okolicach krakowskich Błoń[157].

Stadion na Oleandrach

edytuj
 
Stadion na Oleandrach
Osobny artykuł: Park Sportowy na Oleandrach.

W 1910 roku kiedy Wisła jako klub oficjalnie rejestrowała Towarzystwo Sportowe Wisła Kraków i sprofesjonalizowała się rozpoczęto rozmowy z miastem na temat nabycia gruntu pod pierwszy, własny, klubowy stadion. Działaczom Wisły udało otrzymać się w dzierżawę terenu przy ul. Oleandry nieopodal krakowskich Błoń, gdzie do tej pory rozgrywane większość meczów. W budowę stadionu zaangażowani było praktycznie wszyscy członkowie Towarzystwa Sportowego Wisła. 5 kwietnia 1914 dochodzi do uroczystego otwarcia nowego stadionu Wisły. Stadion na Oleandrach nie doczekuje nawet roku. W sierpniu klub użycza terenu Józefowi Piłsudskiemu i jego nowo sformowanej Pierwszej Kompanii Kadrowej skąd wyrusząją walczyć o polską niepodległość. Po wybuchu I wojny światowej klub zawiesza działalność, a stadion przejmuje austriackie wojsko. W 1915 roku na stadionie wybucha pożar, który doszczętnie go niszczy[158].

Nie jest znana pojemność stadionu, ani rekord frekwencji jaki padł na nim. Wisła zdążyła zagrać na nim pięć spotkań, wszystkie w randze sparingowej. W inauguracyjnym spotkaniu 5 kwietnia 1914 roku Biała Gwiazda pokonała Czarnych Lwów 3:2[159].

Stadion przy al. 3 maja

edytuj
 
Stadion przy al. 3 maja
Osobny artykuł: Stadion Wisły Kraków (1922).

Wybudowanie nowego stadionu było priorytetowym zadaniem władz zreaktywowanej po I wojnie światowej Wisły. Początkowo Biała Gwiazda swoje mecze rozgrywała na terenach Cracovii i Makkabi Kraków. Jednak rosnące koszty wynajmu tych obiektów sprawiały przyśpieszanie prac nad własnych, nowym stadionem. W końcu władzą Wisły udało dostać się dzierżawę terenu po rozparcelowanym torze wyścigów konnych. W pomoc angażowali się piłkarze klubu rezygnując z diet m.in. podczas zagranicznych tournee. Ostatecznie 8 kwietnia 1922 roku otworzony nowy stadion Wisły Kraków. Mieścił się on u zbiegu alei 3 Maja i ulicy Miechowskiej[160][161].

W inauguracyjnym spotkaniu w dzień otwarcia stadionu Wisła pokonała Pogoń Lwów 4:2. Oprócz tego na tym stadionie odbyły się sławne derby z Cracovią rozegrane 3 maja 1925 zakończone wynikiem 5:5, w przerwie których padły legendarne słowa Henryka Reymana czy też pierwszy historyczny finał Puchar Polski wygrany przez Wisłę 2:1 ze Spartą Lwów[162][163][164].

W 1927 roku jako pierwszy stadion w Polsce mógł się pochwalić zegarem Omega. Zbudowanym naprzeciwko trybuny stadionu.

Pojemność stadionu wynosiła 1800 miejsc, jednak niejednokrotnie na meczach Białej Gwiazdy faktyczna ilość widzów przewyższała dwa tysiące osób.

Stadion przy ul. Reymonta im. Henryka Reymana

edytuj
 
Stadion przy ul. Reymonta
Osobny artykuł: Stadion Miejski w Krakowie.

Na przełomie lat 40. i 50. XX wieku stało się jasne, że Wiśle potrzeba jest budowa nowego, dużo większego stadionu. Cały czas rozstający się klub, zdobywające nowe trofeum już dawno przerósł się dotychczasowy obiekt. Ówczesny właściciel Białej Gwiazdy ZS Gwardia rozpoczął poszukiwania terenu na budowę nowego. Wybór padł na teren stadionu żużlowego leżącego dosłownie po drugiej stronie ulicy ówczesnego stadionu[165].

W maju 1953 oddano do użytku stadion przy ulicy Reymonta. Pierwszym spotkaniem rozegranym na tym obiekcie było spotkanie ligowego z Polonią Bytom, występującą wtedy pod komunistyczną nazwą Ogniwo Bytom 17 maja tamtego roku wygrane przez Białą Gwiazdę 4:1[166].

Rekord frekwencji na stadionie padł 29 października 1976 roku w meczu Pucharu UEFA ze szkockim Celtikiem Glasgow, którego Wisła pokonała wtedy 2:0[167].

W roku 1972 stadion został zaopatrzony w maszty oświetleniowe, 11 czerwca tamtego roku zadebiutowały w meczu z Legią Warszawa. Zostały one zdjęte w 1995 roku, z powodu pogarszającego się ich stany techniczne. Nowe maszty zostały zamontowane w kwietniu 2002 roku. Rok później stadion doczekał się podgrzewanej murawy. Duże przebudowy stadionu miały miejsce w roku 1985, 1996 oraz od 2004 do 2010 kiedy stadion nabrał w pełni nowego oraz aktualnego wyglądu z pojemnością wynoszącą 33130 miejsc. Dodatkowo w latach 2022–2023 odbyła się modernizacja stadionu związana z zorganizowanymi tam w czerwcu 2023 roku Igrzyskami Europejskimi.

23 stycznia 2008 uchwałą Rady Miasta Krakowa patronem stadionu został piłkarz Wisły Kraków – Henryk Reyman[168].

Dane stadionu

edytuj
  • Adres: ul. Reymonta 20, Kraków
  • Pojemność (łącznie z miejscami na loży VIP): 33 130
    • Trybuna A: 2506
    • Trybuna B: 1686
    • Trybuna C: 5798
    • Trybuna D: 1873
    • Trybuna E: 8787
    • Trybuna F: 1875
    • Trybuna G: 5451 (sektor gości: 2043)
    • Trybuna H: 2508
    • Miejsca dla kibiców niepełnosprawnych: 50 (trybuna E)
    • Miejsca dla prasy: 241 (trybuna A)
    • Miejsca RTV: 120
  • Wymiary boiska: 105 × 72 m
  • Murawa: podgrzewana
  • Oświetlenie: 2000 lx[169]

Sponsorzy klubu

edytuj

Aktualni[170]

edytuj
Typ Firma sponsora
Strategiczny TEXOM Sp. z o.o.
Techniczny Macron
Koszulkowy Socios Wisła
Synerise
Pozostali PRODiM
Volvo Wadowscy
SuperBet
LukTrans

Historia sponsorów koszulkowych

edytuj
Lata Sponsor
do 1991 Pepsi
1991–1992 Lotto
1994–1997 Unimil
1998–2003 Tele-Fonika
2003–2005 Era
2005–2007 Tyskie
2007–2009 Tele-Fonika
2009–2010 Bet-at-home.com
2010–2016 Tele-Fonika
2017–2019 LV Bet
2019–2021 LV Bet / Socios Wisła
2021–2023 Orlen Oil / Socios Wisła
2023–2024 Orlen Oil / Texom
od 2024 Texom

Historia sponsorów technicznych

edytuj
Lata Sponsor
do 1994   Adidas
1995–1996   Hummel
1996–1998   Uhlsport
1998–1999   Adidas
2000–2005   Nike
2005–2010   Umbro
2010–2020   Adidas
od 2020   Macron

Źródło[171][172][173][174]

Stroje w poszczególnych latach

edytuj

Stroje domowe

edytuj
 
 
 
 
 
1906–1907
 
 
 
 
 
1907–1993
 
 
 
 
 
1993–1994
 
 
 
 
 
1994–1995
 
 
 
 
 
1995–1996
 
 
 
 
 
1996–1997
 
 
 
 
 
1997–1998
 
 
 
 
 
1998–1999
 
 
 
 
 
1999–2000
 
 
 
 
 
2000–2006
 
 
 
 
 
2006–2008
 
 
 
 
 
2008–2010
 
 
 
 
 
2010–2011
 
 
 
 
 
2011–2013
 
 
 
 
 
2013–2015
 
 
 
 
 
2015–2016
 
 
 
 
 
2016–2018
 
 
 
 
 
2018–2020
 
 
 
 
 
2020
 
 
 
 
 
2021–2022
 
 
 
 
 
2022–obecnie

Stroje wyjazdowe

edytuj
 
 
 
 
 
19??–1990
 
 
 
 
 
1990–1993
 
 
 
 
 
1993–1997
 
 
 
 
 
1997–1998
 
 
 
 
 
1998–2008
 
 
 
 
 
2008–2010
 
 
 
 
 
2010–2011
 
 
 
 
 
2011–2013
 
 
 
 
 
2013–2015
 
 
 
 
 
2015–2016
 
 
 
 
 
2016–2018
 
 
 
 
 
2018–2020
 
 
 
 
 
2020
 
 
 
 
 
2021–2022
 
 
 
 
 
2022–obecnie

Trzecie stroje

edytuj
 
 
 
 
 
19??–2008
 
 
 
 
 
2008–2010
 
 
 
 
 
2010–2011
 
 
 
 
 
2011–2013
 
 
 
 
 
2013–2015
 
 
 
 
 
2015–2018
 
 
 
 
 
2018–2019
 
 
 
 
 
2019–2020
 
 
 
 
 
2020
 
 
 
 
 
2021–obecnie

Inne

edytuj
 
 
 
 
 
1993–1994
alternatywne
 
 
 
 
 
1998–1999
alternatywne
 
 
 
 
 
2006
na 100-lecie
 
 
 
 
 
2006
na 100-lecie
 
 
 
 
 
2021
na 115-lecie

Działacze

edytuj

Stan na 26 marca 2025[175][176][177][178][179]

Funkcja Imię i nazwisko
Właściciele   Jarosław Królewski (53,69%)
  Jakub Błaszczykowski (15,30%)
  Adam Łanoszka (15,29%)
  Władysław Nowak (3,75%)
  Adam Adamczyk (3,75%)
Właściciele zakupionych akcji (8,22%)
Przewodniczący Rady Nadzorczej   Eugeniusz Licznarowski
Wiceprzewodniczący Rady Nadzorczej   Jakub Błaszczykowski
  Michał Róg
  Oskar Niezabitowski
  Adam Łanoszka
Prezes zarządu   Jarosław Królewski
Dyrektor sportowy   Vullnet Basha
Dyrektor organizacyjny   Florentyna Kulig
Dyrektor sprzedaży   Tomasz Czwartkiewicz
Dyrektor marketingu   Marcin Mucha
Dyrektor działu prawnego   Tomasz Wolicki
Rzecznik prasowy   Damian Urbaniec

Sztab szkoleniowy

edytuj
Stan na 26 marca 2025
Funkcja Imię i nazwisko
Trener   Mariusz Jop
Asystenci trenera   Kazimierz Kmiecik
  Michał Siwierski
  Bartosz Bąk
Trener analityk   Krzysztof Siłka
Trener bramkarzy   Łukasz Załuska
Trener przygotowania fizycznego   Kazimierz Piechnik
Trener przygotowania motorycznego   Daniel Michalczyk
Kierownik drużyny   Kamil Binda
Kitman   Jan Batko
Lekarz   Mariusz Urban
Fizjoterapeuci
  Bartłomiej Grzegorczyk

Obecny skład

edytuj
Z tym tematem związana jest kategoria: Piłkarze Wisły Kraków.
Stan na 23 lutego 2025[180][181].
Nr Poz. Piłkarz
1 BR   Kamil Broda
4 OB   Rafał Mikulec
5 OB   Joseph Colley
6 OB   Alan Uryga (kapitan)
8 PO   Marc Carbó
9 NA   Ángel Rodado (2. wicekapitan)
10 NA   Frederico Duarte
12 PO   James Igbekeme
13 PO   Tamás Kiss
17 PO   Jesús Alfaro
18 PO   Bartosz Talar
19 PO   Olivier Sukiennicki
20 PO   Karol Dziedzic
21 PO   Patryk Gogół
22 PO   Piotr Starzyński
24 PO   Enis Fazłagiḱ
25 OB   Bartosz Jaroch
Nr Poz. Piłkarz
26 OB   Igor Łasicki (1. wicekapitan)
28 BR   Patryk Letkiewicz
30 OB   Janis Kiakos
31 BR   Anton Czyczkan
41 PO   Kacper Duda
43 OB   Dawid Szot
50 PO   Mariusz Kutwa
51 NA   Maciej Kuziemka
56 PO   Filip Baniowski
75 OB   Kacper Skrobański
77 PO   Ángel Baena
88 PO   Marko Poletanović
97 OB   Wiktor Biedrzycki
99 NA   Łukasz Zwoliński

Piłkarze na wypożyczeniu

edytuj

Piłkarze Wisły Kraków w reprezentacji

edytuj

Igrzyska Olimpijskie

edytuj
Turniej Zawodnik
1924   Henryk Reyman
  Mieczysław Wiśniewski
  Zdzisław Styczeń
  Władysław Krupa
1936   Józef Kotlarczyk
  Edward Madejski
  Alojzy Sitko
1952   Józef Mamoń
  Zbigniew Jaskowski
1972   Antoni Szymanowski
  Kazimierz Kmiecik
1976   Antoni Szymanowski
  Kazimierz Kmiecik
1992   Marcin Jałocha

Finały Piłkarskich Mistrzostw Świata

edytuj
Turniej Zawodnik
1938   Bolesław Habowski
  Antoni Łyko
1974   Antoni Szymanowski
  Adam Musiał
  Kazimierz Kmiecik
  Zdzisław Kapka
  Marek Kusto
1978   Antoni Szymanowski
  Henryk Maculewicz
  Adam Nawałka
  Andrzej Iwan
1982   Jan Jałocha
  Andrzej Iwan
  Piotr Skrobowski
2002   Maciej Żurawski
  Arkadiusz Głowacki
2006   Marcin Baszczyński
  Radosław Sobolewski
  Paweł Brożek
  Dariusz Dudka
2010   Andraž Kirm

Finały Piłkarskich Mistrzostw Europy

edytuj
Turniej Zawodnik
2008   Dariusz Dudka
  Wojciech Łobodziński
  Adam Kokoszka
2016   Krzysztof Mączyński
  Richárd Guzmics

Finały Copa América

edytuj
Turniej Zawodnik
2016   Wilde-Donald Guerrier

Finały Złotego Pucharu CONCACAF

edytuj
Turniej Zawodnik
2011   Osman Chávez
2013
2015   Wilde-Donald Guerrier

Statystyki

edytuj

Stan na 30 czerwca 2022

Najwięcej występów w reprezentacji
Lp. Zawodnik Mecze
1. Jakub Błaszczykowski 109
2. Antoni Szymanowski 82
3. Maciej Żurawski 72
4. Tomasz Kłos 69
5. Dariusz Dudka 65
6. Kamil Kosowski 52
7. Radosław Kałużny 41
8. Paweł Brożek 38
9. Marcin Baszczyński 35
10. Kazimierz Kmiecik 34
Adam Musiał
Adam Nawałka
13. Mirosław Szymkowiak 33
14. Radosław Sobolewski 32
15. Józef Kotlarczyk 30
Najwięcej występów w reprezentacji będąc piłkarzem Wisły
Lp. Zawodnik Bramki
1. Antoni Szymanowski 65
2. Maciej Żurawski 38
3. Marcin Baszczyński 34
Kazimierz Kmiecik
Adam Musiał
Adam Nawałka
7. Józef Kotlarczyk 30
8. Radosław Sobolewski 28
Jan Jałocha
10. Dariusz Dudka 27
11. Andrzej Iwan 25
12. Paweł Brożek 24
13. Henryk Maculewicz 23
14. Tomasz Kłos 22
Mieczysław Gracz

Rekordy Wisły Kraków

edytuj

Klubowe

edytuj

Indywidualne

edytuj

Wisła Kraków w poszczególnych sezonach

edytuj
 
Historia występów Wisły Kraków w rozgrywkach ligowych
Sezon Rozgrywki ligowe Puchary krajowe Puchary europejskie
Poziom Pozycja Puchar Polski Puchar Ligi Superpuchar Polski Liga Mistrzów Liga Europy Liga Konferencji Puchar Zdobywców Pucharów Puchar Intertoto
1906
1907
1908
1909
1910
1911
1912
1913 M. Galicji 2
1914 M. Galicji nd
1915 Klub zawiesił działalność
1916
1917
1918
1919
1920 M. Polski nd
1921 M. Polski Kl. A – 3
1922 M. Polski Kl. A – 2
1923 M. Polski 2
1924
1925 M. Polski 3
1926 M. Polski Kl. A – 2 Z
1927 Liga 1
1928 Liga 1
1929 Liga 3
1930 Liga 2
1931 Liga 2
1932 Liga 6
1933 Liga 3
1934 Liga 3
1935 Liga 4
1936 Liga 2
1937 Liga 5
1938 Liga 3
1939 Liga nd
1940
1941
1942
1943
1944
1945
1946 M. Polski 1/4
1947 M. Polski 2
1948 Liga 2
1949 I liga 1
1950 I liga 1
1951 I liga 1[147] F
1952 I liga 4 1/2 3
1953 I liga 3
1954 I liga 8 F
1955 I liga 7 1/8
1956 I liga 5 1/2 –
1957 I liga 9 1/4 –
1958 I liga 7 – –
1959 I liga 7 –
1960 I liga 8 – –
1961 I liga 4 – – –
1962 I liga 6 1/8 – – – –
1962/1963 I liga 8 1/16 – – – –
1963/1964 I liga 13 1/4 – – – –
1964/1965 II liga 1 1/4 – – – –
1965/1966 I liga 2 1/16 – – – –
1966/1967 I liga 10 Z – – – FG
1967/1968 I liga 12 1/16 – – 1/8 –
1968/1969 I liga 7 1/8 – – – FG
1969/1970 I liga 8 1/16 – – – FG
1970/1971 I liga 8 1/8 – – – –
1971/1972 I liga 9 1/8 – – – FG
1972/1973 I liga 5 1/16 – – – FG
1973/1974 I liga 5 1/8 – – – FG
1974/1975 I liga 4 1/8 – – – –
1975/1976 I liga 3 1/16 – – – –
1976/1977 I liga 9 1/4 1/2 – 1/16 – –
1977/1978 I liga 1 1/4 – – – –
1978/1979 I liga 13 F 1/4 – – –
1979/1980 I liga 5 1/8 – – – –
1980/1981 I liga 2 1/16 – – – –
1981/1982 I liga 8 1/4 – 1/32 – –
1982/1983 I liga 5 1/4 – – – –
1983/1984 I liga 11 F – – – – –
1984/1985 I liga 16 1/16 – – 1/8 –
1985/1986 II liga 2 1/16 – – – –
1986/1987 II liga 4 1/4 – – – –
1987/1988 II liga 2 1/16 – – – – –
1988/1989 I liga 12 2R – – – – FG
1989/1990 I liga 9 1/8 – – – – –
1990/1991 I liga 3 1/16 – – – – –
1991/1992 I liga 7 1/16 – – – – –
1992/1993 I liga 10 1/8 – – – – –
1993/1994 I liga 15 1/16 – – – –
1994/1995 II liga 3 1/16 – – – – –
1995/1996 II liga 2 1/16 – – – – –
1996/1997 I liga 12 1/8 – – – – –
1997/1998 I liga 3 1/16 – – – – –
1998/1999 I liga 1 1/8 – – 2R – –
1999/2000 I liga 2 F 1/4 F – – –
2000/2001 I liga 1 1/16 Z – – 2R –
2001/2002 I liga 2 Z F Z 3RK 2R –
2002/2003 I liga 1 Z – 1/8 –
2003/2004 I liga 1 1/16 F 3RK 2R –
2004/2005 I liga 1 1/2 3RK 1R –
2005/2006 I liga 2 1/8 3RK 1R –
2006/2007 I liga 8 1/8 1/2 – – FG –
2007/2008 I liga 1 F 1/2 – – – –
2008/2009 Ekstraklasa 1 1/4 FG F 3RK 1R –
2009/2010 Ekstraklasa 2 1/4 F 2RK –
2010/2011 Ekstraklasa 1 1/4 – – 3RK
2011/2012 Ekstraklasa 7 1/2 4RK 1/16
2012/2013 Ekstraklasa 7 1/2 – – –
2013/2014 Ekstraklasa 5 1/8 – –
2014/2015 Ekstraklasa 6 1/16 – – –
2015/2016 Ekstraklasa 9 1/16 – – –
2016/2017 Ekstraklasa 6 1/4 – – –
2017/2018 Ekstraklasa 6 1/8 – – –
2018/2019 Ekstraklasa 9 1/32 – – –
2019/2020 Ekstraklasa 13 1/32 – – –
2020/2021 Ekstraklasa 13 1/32 – – –
2021/2022 Ekstraklasa 17 1/4 – – – –
2022/2023 I liga 4 1/8 – – – –
2023/2024 I liga 10 Z – – – –
2024/2025 I liga ? 1/8 – – – –

Wisła Kraków w poszczególnych rozgrywkach

edytuj

Ekstraklasa

edytuj
Osobny artykuł: Wisła Kraków w ligowych rozgrywkach w piłce nożnej.

Wisła Kraków należy do jednych z inicjatorów stworzenia rozgrywek ligowych w Polsce, dlatego też jest z jedną z czternastu drużyn, które grały w pierwszym ligowym sezonie o Mistrzostwo Polski, które notabene Biała Gwiazda wygrała. Łącznie ligę Wisła wygrywała czternastokrotnie co przełożyło się na trzynaście tytułów Mistrza Polski, ponieważ w sezonie 1951 GKKF zdecydował, że tytuł Mistrza Polski przypadnie zwycięzcy Pucharu Polski, w którym Krakowianie przegrywali rywalizację finałową. Oprócz tego w rozgrywkach ligowych Wisła dwunastokrotnie zdobyła tytuł wicemistrza kraju oraz ośmiokrotnie stawała na najniższym stopniu podium. Dodatkowo do Wisły należą dwa ekstraklasowe rekordy, największej liczby spotkań bez porażki z rzędu (38) oraz największej liczby spotkań bez porażki z rzędu w spotkaniach domowych (73).

Biała Gwiazda w najwyżej klasie rozgrywkowej grała w czterech okresach 1927–1964[182], 1965–1985, 1988–1994 oraz 1996–2022. Przełożyło się to na osiemdziesiąt dwa sezony oraz drugie miejsce w tabeli wszech czasów Ekstraklasy. W obydwu tych statystykach Wisła ustępuje tylko Legii Warszawa.

Stan na 30 czerwca 2023

Bilans Wisły w Ekstraklasie
Miejsce Sezony Mecze Zwycięstwa Remisy Porażki Bramki zdobyte Bramki stracone Różnica Punkty
2. 82 2232 984 559 688 3585 2685 +900 2927

I liga

edytuj
Osobny artykuł: Wisła Kraków w ligowych rozgrywkach w piłce nożnej.

Wisła Kraków na drugim poziomie rozgrywkowym zawsze należała do czołówki tejże ligi. Jednokrotnie wygrała te rozgrywki, trzykrotnie zajęła miejsce drugie (co dwukrotnie skutkowało awansem), raz była trzecia oraz dwa razy czwarta w sezonie 1986/1987 oraz 2022/2023, co jest do tej pory najgorszym ligowym wynikiem w historii występów Krakowian.

Biała Gwiazda na drugim poziomie rozrywkowych grała w czterech okresach 1964–1965, 1985–1988, 1994–1996 oraz aktualnie od sezonu 2022/2023. Przełożyło się to na siedem sezonów i aktualnie trwający oraz siedemdziesiąte trzecie miejsce w tabeli wszech czasów I ligi.

Stan na 30 czerwca 2023

Bilans Wisły w I lidze polskiej
Miejsce Sezony Mecze Zwycięstwa Remisy Porażki Bramki zdobyte Bramki stracone Różnica Punkty
73. 7 225 130 47 52 378 211 +167 342

Puchar Polski

edytuj
Osobny artykuł: Wisła Kraków w Pucharze Polski.

Wisła Kraków zagrała we wszystkich sześćdziesięciu ośmiu edycjach Pucharu Polski na szczeblu centralnym. Jedenastokrotnie dochodząc do finału, wygrywając pięć z nich, a sześciokrotnie przegrywając decydującą rozgrywkę.

Finały Pucharu Polski z udziałem Wisły
Data Miejsce Przeciwnik Wynik
05.09.1926 Kraków Sparta Lwów 2:1
16.09.1951 Warszawa Ruch Chorzów 0:2
25.07.1954
09.09.1954 		Warszawa
Wrocław 		Gwardia Warszawa 0:0 pd.
1:3[193]
09.07.1967 Kielce Raków Częstochowa 2:0 pd.
09.05.1979 Lublin Arka Gdynia 1:2
19.06.1984 Warszawa Lech Poznań 0:3
06.06.2000
09.06.2000 		Kraków
Wronki 		Amica Wronki 2:2
0:3[194]
07.05.2002
10.05.2002 		Wronki
Kraków 		Amica Wronki 4:2
4:0[194]
07.05.2003
14.05.2003 		Kraków
Płock 		Wisła Płock 0:1
3:0[194]
13.05.2008 Bełchatów Legia Warszawa 0:0 pd. k. 3:4
02.05.2024 Warszawa Pogoń Szczecin 2:1 pd.[136]

Stan na 02 maja 2024

Bilans Wisły w Pucharze Polski na szczeblu centralnym
Mecze Zwycięstwa Remisy Porażki Bramki zdobyte Bramki stracone Różnica
213 116 32 65 385 220 +165

Wisła Kraków w Pucharze Polski na szczeblu okręgowym grać musiała tylko raz. W pierwszej edycji, kiedy okręgowe eliminacje obowiązywały wszystkich uczestników.

Stan na 30 czerwca 2023

Bilans Wisły w Pucharze Polski na szczeblu okręgowym
Mecze Zwycięstwa Remisy Porażki Bramki zdobyte Bramki stracone Różnica
3 3 0 0 15 0 +15

Puchar Ligi Polskiej

edytuj
Osobny artykuł: Wisła Kraków w Pucharze Ligi Polskiej.

Wisła Kraków zagrała we wszystkich ośmiu oficjalnych edycjach Pucharu Ligi Polskiej, rozgrywanego pod nazwami Pucharu Zlotu Młodych Przodowników, Pucharu Ligi Polskiej oraz Pucharu Ekstraklasy. Dwukrotnie dochodząc do finału, wygrywając jeden z nich oraz jednokrotnie przegrywając decydującą rozgrywkę. Czterokrotnie Krakowianie odpadali na poziomie półfinału, z czego raz przy rozgrywanym meczu o trzecie miejsce Wisła zdobyła je. Powyższe wyniki klasyfikują Białą Gwiazdę jako trzecią najlepszą drużynę tych rozgrywek.

Finały Pucharu Ligi Polskiej z udziałem Wisły
Data Miejsce Przeciwnik Wynik
26.05.2001
03.06.2001 		Lubin
Kraków 		Zagłębie Lubin 3:0
1:2[194]
22.05.2002
26.05.2002 		Warszawa
Kraków 		Legia Warszawa 0:3
2:1[194]

Stan na 30 czerwca 2023

Bilans Wisły w Pucharze Ligi Polskiej
Mecze Zwycięstwa Remisy Porażki Bramki zdobyte Bramki stracone Różnica
61 31 15 15 109 67 +42

Superpuchar Polski

edytuj
Osobny artykuł: Wisła Kraków w Superpucharze Polski.

Wisła Kraków zagrała w pięciu edycjach Superpucharu Polski, rozgrywanego pod nazwami Superpucharu Polski oraz Superpucharu Ekstraklasy. Wygrywając jeden z nich oraz czterokrotnie przegrywając. Dodatkowo Krakowianie zakwalifikowaliby się do Superpucharu, gdyby był rozgrywany w latach 1927, 1928, 1929, 1950, 1951, 1952, 1967, 1978, 1984, 2002, 2003, 2005, 2011. Powyższe wyniki klasyfikują Białą Gwiazdę jako dziewiątą najlepszą drużynę tych rozgrywek.

Mecze Superpucharu Polski z udziałem Wisły
Data Miejsce Przeciwnik Wynik
22.09.1999 Ostrowiec Świętokrzyski Amica Wronki 0:1
15.07.2001 Starachowice Polonia Warszawa 4:3
11.06.2004[195] Poznań Lech Poznań 2:2 k. 1:4
20.07.2008 Ostrowiec Świętokrzyski Legia Warszawa 1:2
25.07.2009 Lubin Lech Poznań 1:1 k. 3:4
2024

Stan na 30 czerwca 2023

Bilans Wisły w Superpucharze Polski
Mecze Zwycięstwa Remisy Porażki Bramki zdobyte Bramki stracone Różnica
5 1 2 2 8 9 -1

Europejskie puchary

edytuj
Osobny artykuł: Wisła Kraków (piłka nożna) w europejskich pucharach.

Wisła Kraków do rozgrywek europejskich rozgrywanych jurysdykcją UEFA zakwalifikowała się siedemnaście razy. Biała Gwiazda raz grała w Pucharze Europy Mistrzów Krajowych, a siedmiokrotnie w eliminacjach jego kontynuatora Lidze Mistrzów, dwukrotnie w Pucharze Zdobywców Pucharów, jedenastokrotnie w Pucharze UEFA oraz dwukrotnie w jego kontynuatorze Lidze Europy.

Do największych sukcesów Krakowian należy 1/4 finału Pucharu Europy Mistrzów Krajowych w sezonie 1978/1979 oraz 1/8 finału Pucharu UEFA w sezonie 2002/2003. Łącznie Wisła rozegrała 104 spotkania w europejskich pucharach co daje jej czwarty najlepszy wynik wśród polskich klubów.

Stan na 30 czerwca 2023

Bilans Wisły w europejskich pucharach
Mecze Zwycięstwa Remisy Porażki Bramki zdobyte Bramki stracone Różnica
104 47 20 37 181 141 +40

Wisła Kraków siedmiokrotnie również wystąpiła w rozgrywkach Pucharu Intertoto rozgrywanego wówczas nie pod jurysdykcją UEFY. Największym sukcesem Krakowian w tych rozgrywkach było dwukrotne wygranie grupy tego turnieju.

Stan na 30 czerwca 2023

Bilans Wisły w europejskich pucharach nie rozgrywanych przez UEFĘ
Mecze Zwycięstwa Remisy Porażki Bramki zdobyte Bramki stracone Różnica
42 21 12 9 76 48 +28

Największe rywalizacje

edytuj

Derby Krakowa

edytuj
Osobny artykuł: Derby Krakowa w piłce nożnej.

Jedną z najważniejszych rywalizacji dla Wisły Kraków są Wielkie Derby Krakowa[196] z znajdującą się po drugiej stronie krakowskich Błoń Cracovią. Spotkania te potocznie zwane są Świętą Wojną. Derby te należą do najważniejszych rywalizacji ogólnie w polskiej piłce, ponieważ dotyczą one dwóch najstarszych krakowskich klubów oraz jednych z najważniejszych klubów tworzącej się polskiej piłki w dwudziestoleciu międzywojennym.

Pierwsze udokumentowane Derby Krakowa odbyły się 20 września 1908 na wspomnianych Błoniach, które aktualnie dzielą stadiony obydwu klubów i zakończyły się wynikiem 1:1. Łącznie rozegrano ponad 200 spotkań pomiędzy tymi drużynami wliczając w to spotkania ligowe, pucharów krajowych czy sparingi.

Stan na 30 czerwca 2023

Bilans Wisły w Derbach Krakowa
Mecze Zwycięstwa Remisy Porażki Bramki zdobyte Bramki stracone Różnica
202 91 47 64 324 248 +76

Rywalizacja z Legią Warszawa

edytuj

Drugą z najważniejszych rywalizacji dla Wisły Kraków są spotkania z Legią Warszawa. Spotkania te mają podtekst nie tylko sportowy, ale również ich klimat zbudowała rywalizacja pomiędzy dwoma największymi miastami Polski oraz obecną i byłą stolicą kraju, Warszawą i Krakowem. W kwestii czysto sportowej w tej rywalizacji bierze udział dwa z najbardziej utytułowanych polskich klubów zarówno w kraju jak i występach w rozgrywkach międzynarodowych. Aktualnie oba kluby zajmują dwa najwyższe miejsca w tabeli wszech czasów ekstraklasy, będąc również drużynami z dwoma największymi liczbami sezonów w najwyższej klasie rozgrywkowej.

Stan na 30 czerwca 2023

Bilans Wisły w spotkaniach z Legią
Mecze Zwycięstwa Remisy Porażki Bramki zdobyte Bramki stracone Różnica
172 62 47 63 221 244 -23

Dotychczasowi trenerzy

edytuj

Stan na 05 październik 2024 r.

Lp. Narodowość Imię i nazwisko Kadencja Od Do Mecze Wygrane Remisy Porażki % zw. Sukcesy
1.   Węgry Imre Schlosser 1 09.1924 08.1925 17 11 0 6 64,71% * Mistrzostwo krakowskiej A-klasy 1924
* Mistrzostwo grupy południowej Mistrzostw Polski 1925
* Brązowy medal Mistrzostw Polski 1925
po.  
II Rzeczpospolita		 Henryk Reyman
(jako kapitan)		 nd 08.1925 03.1929 70 53 4 13 75,71% * Puchar Polski okręgu krakowskiego 1925
* Puchar Polski 1926
* Mistrzostwo Polski 1927
* Mistrzostwo Polski 1928
2.   Czechosłowacja František Koželuh 1 03.1929 12.1929 24 13 4 7 54,17% * Brązowy medal Mistrzostw Polski 1929
po.  
II Rzeczpospolita		 Henryk Reyman
(jako kapitan)		 nd 01.1930 06.1933 73 39 12 22 53,42% * Wicemistrzostwo Polski 1930
* Wicemistrzostwo Polski 1931
po. Jan Kotlarczyk
(jako kapitan)		 nd 06.1933 04.1934 14 8 4 2 57,14% * Brązowy medal Mistrzostw Polski 1933
3.   Węgry Vilmos Nyúl 1 04.1934 11.1934 21 12 2 7 57,14% * Brązowy medal Mistrzostw Polski 1934
po.  
II Rzeczpospolita		 Jan Kotlarczyk
(jako kapitan)		 nd 11.1934 09.1936 34 17 5 12 50,00%
po. Józef Kotlarczyk
(jako kapitan)		 nd 09.1936 1939 38[197] 17[198] 7 14 44,74% * Wicemistrzostwo Polski 1936
* Brązowy medal Mistrzostw Polski 1938
4.   Czechosłowacja Otto Mazal-Skvajn 1 1939 1939 12 7 2 3 58,33% * II miejsce na moment przerwania sezonu 1939 z powodu wybuchu II wojny światowej
5.   PRL Jan Kotlarczyk 1 1945 1946 29 22 2 5 75,86% * Mistrzostwo krakowskiej A-klasy 1946
6. Artur Walter 1 15.02.1947 21.05.1948 26 18 2 6 69,23% * Wygrana grupa eliminacyjna Mistrzostw Polski 1947
* Wicemistrzostwo Polski 1947
7.   Czechosłowacja Josef Kuchynka 1 21.05.1948 01.12.1950 65 44 8 13 67,69% * Wicemistrzostwo Polski 1948[199]
* Mistrzostwo Polski 1949
* Mistrzostwo Polski 1950
8.   PRL Michał Matyas 1 01.12.1950 31.07.1954 88 50 17 21 56,82% * Wicemistrzostwo Polski 1951[147]
* Mistrzostwo Ligi 1951
* Finał Pucharu Polski 1951
* IV miejsce Mistrzostw Polski 1952[200]
* Brązowy medal Pucharu Zlotu Młodych Przodowników 1952
* Brązowy medal Mistrzostw Polski 1953
* Finał Pucharu Polski 1954[201]
* Najdłużej jednorazowo pracujący trener w Wiśle (1339 dni)
* Najdłużej łącznie pracujący trener w Wiśle (1597 dni)
9. Czesław Skoraczyński
i
Mieczysław Gracz		 1 i 1 (1) 08.1954 12.1954 12 3[202] 3 6 25,00% * Finał Pucharu Polski 1954[203]
10. Mieczysław Gracz 1[204] 01.1955 12.1955 24 11 2 11 45,83%
11. Artur Woźniak 1 01.1956 12.1957 51 20 11 20 39,22%
12.   Czechosłowacja Josef Kuchynka 2 01.1958 12.1958 22 8 4 10 36,36%
13.   Węgry Károly Kósa 1 01.1959 25.11.1960 44 15 10 19 34,09%
14.   Czechosłowacja Karel Finek 1 26.11.1960 21.05.1961 7 2 2 3 28,57%
15.   PRL Mieczysław Gracz 2 22.05.1961 31.12.1962 49 20 13 16 40,82%
16.   Czechosłowacja Karel Kolský 1 01.01.1963 05.06.1964 41 14 11 16 28,57%
17.   PRL Czesław Skoraczyński 2 06.06.1964 30.06.1967 94 48 28[205] 20 48,94% * Awans do I ligi 1965
* Wicemistrzostwo Polski 1966
Puchar Polski 1967
18. Mieczysław Gracz 3 01.07.1967 28.02.1969 46 13 16 17 28,26%
19.   Węgry Gyula Teleki 1 01.03.1969 30.11.1970 55 15 18 22 27,27%
20.   PRL Michał Matyas 2 01.12.1970 15.08.1971 15 5 4 6 33,33% * Najdłużej łącznie pracujący trener w Wiśle (1597 dni)
21. Marian Kurdziel 1 16.08.1971 19.07.1972 26 8 10 8 30,77%
22. Jerzy Steckiw 1 20.07.1972 20.10.1974 69 28 21 20 40,58%
23. Henryk Stroniarz 1 21.10.1974 07.1975 22 9 7 6 40,91%
24. Aleksander Brożyniak 1 07.1975 06.1977 68 27 19 22 39,71% * Brązowy medal Mistrzostw Polski 1976
25. Orest Lenczyk 1 06.1977 06.1979 74 29 24 21 39,19% * Mistrzostwo Polski 1978
* Finał Pucharu Polski 1979
* 1/4 finału Pucharu Europy Mistrzów Klubowych 1979
26. Lucjan Franczak 1 06.1979 09.1981 74 32 16 26 43,24% * Wicemistrzostwo Polski 1980
* Trener z największą liczbą poprowadzonych oficjalnych spotkań Wisły (158 spotkań)
27. Wiesław Lendzion 1 09.1981 06.1982 24 9 7 8 37,50%
28. Roman Durniok 1 06.1982 06.1983 33 14 7 12 42,42%
29. Edmund Zientara 1 06.1983 09.1984 45 14 14 17 31,11% * Finał Pucharu Polski 1984
30. Orest Lenczyk 2 09.1984 06.1985 23 8 5 10 34,78%
31. Stanisław Chemicz 1 06.1985 06.07.1985 4 1 1 2 25,00%
32. Lucjan Franczak 2 06.07.1985 06.1986 31 17 5 9 54,84% * Trener z największą liczbą poprowadzonych oficjalnych spotkań Wisły (158 spotkań)
33. Stanisław Cygan 1 06.1986 06.1987 38 19 7 12 50,00%
34.   PRL /   Polska Aleksander Brożyniak 2 06.1987 06.1989 61 23 16 22 37,70% * Awans do I ligi 1988
35.   Polska Stanisław Chemicz 2 06.1989 06.07.1989 4 2 0 2 50,00%
36. Adam Musiał 1 06.07.1989 04.10.1989 11 23 16 22 27,27%
37. Bogusław Hajdas 1 04.10.1989 31.12.1989 6 4 0 2 66,66%
38. Adam Musiał 2 29.03.1990 03.1992 66 21 33 12 31,81% * Brązowy medal Mistrzostw Polski 1991
39. Kazimierz Kmiecik 1 04.1992 06.1992 15 4 5 6 26,66% * Najczęściej prowadzący Wisłę trener (6 razy)
40.   Czechosłowacja /   Słowacja Karol Pecze 1 06.1992 06.1993 36 13 10 13[206] 36,11
41.   Polska Marek Kusto 1 06.1993 24.04.1994 25 4 10 11 16,00%
42. Orest Lenczyk 3 24.04.1994 30.06.1994 10 2 3 5 20,00%
43. Marek Kusto 2 01.07.1994 08.1994 5 2 2 1 40,00%
44. Lucjan Franczak 3 08.1994 10.04.1996 53 28 15 10 52,83% * Trener z największą liczbą poprowadzonych oficjalnych spotkań Wisły (158 spotkań)
45. Kazimierz Kmiecik 2 10.04.1996 26.04.1996 3 2 0 1 66,66% * Najczęściej prowadzący Wisłę trener (6 razy)
46. Henryk Apostel 1 27.04.1996 12.1996 33 20 5 8 60,61% * Awans do I ligi 1996
47. Kazimierz Kmiecik 3 01.1997 04.1997 4 0 2 2 0,00% * Najczęściej prowadzący Wisłę trener (6 razy)
48. Wojciech Łazarek 1 04.1997 05.1998 41 17 10 14 41,46%
49. Jerzy Kowalik 1 05.1998 29.06.1998 6 5 0 1 83,33% * Brązowy medal Mistrzostw Polski 1998
50. Franciszek Smuda 1 29.06.1998 13.09.1999 50 35 9 6 70,00% * Mistrzostwo Polski 1999
51. Jerzy Kowalik 2 13.09.1999 10.1999 5 1 2 2 20,00%
52. Marek Kusto 3 10.1999 14.02.2000 5 2 2 1 40,00%
53. Wojciech Łazarek 2 14.02.2000 19.03.2000 5 2 2 1 40,00%
54. Adam Nawałka 1 19.03.2000 30.06.2000 17 10 3 4 58,82% * Wicemistrzostwo Polski 2000
* Finał Pucharu Polski 2000
55. Orest Lenczyk 4 01.07.2000 06.04.2001 31 17 7 7 54,84%
56. Adam Nawałka 2 06.04.2001 22.06.2001 14 8 2 4 57,14% * Mistrzostwo Polski 2001
* Puchar Ligi Polskiej 2001
57. Franciszek Smuda 2 26.06.2001 15.03.2002 35 23 3 9 65,71% * Superpuchar Polski 2001
58. Henryk Kasperczak 1 16.03.2002 14.12.2004 126 89 19 18 70,63% * Wicemistrzostwo Polski 2002
* Puchar Polski 2002
* Finał Puchar Ligi Polskiej 2002
* Mistrzostwo Polski 2003
* Puchar Polski 2003
* 1/8 finału Pucharu UEFA 2003
* Mistrzostwo Polski 2004
59.   Czechy Verner Lička 1 14.12.2004 29.06.2005 19 11 5 3 57,89% * Mistrzostwo Polski 2005
60.   Polska Jerzy Engel 1 30.06.2005 24.10.2005 16 9 3 4 56,25%
61. Tomasz Kulawik 1 24.10.2005 07.12.2005 9 3 4 2 33,33%
62.   Rumunia Dan Petrescu 1 01.01.2006 18.09.2006 23 14 6 3 60,87% * Wicemistrzostwo Polski 2006
po.   Polska Kazimierz Moskal nd 18.09.2006 20.09.2006 Brak poprowadzonych oficjalnych spotkań. Prowadził jednakże drużynę 19 września w meczu z okazji 100-lecia klubu z Sevillą FC.
63.   Serbia Dragomir Okuka 1 20.09.2006 18.12.2006 18 8 4 6 44,44%
64.   Polska Adam Nawałka 3 19.12.2006 16.04.2007 9 3 5 1 33,33%
65. Kazimierz Moskal 1 16.04.2007 12.06.2007 13 4 5 4 30,77%
66. Maciej Skorża 1 13.06.2007 15.03.2010 119 71 27 21 59,66% * Mistrzostwo Polski 2008
* Finał Puchar Polski 2008
* Mistrzostwo Polski 2009
67. Henryk Kasperczak 2 15.03.2010 06.08.2010 16 8 4 4 50,00% * Wicemistrzostwo Polski 2010
68. Tomasz Kulawik 2 06.08.2010 23.08.2010 3 2 0 1 33,33%
69.   Holandia Robert Maaskant 1 23.08.2010 07.11.2011 56 31 9 16 55,36% * Mistrzostwo Polski 2011
70.   Polska Kazimierz Moskal 2 07.11.2011 01.03.2012 10 4 3 3 40,00% * 1/16 finału Ligi Europy 2012
71. Michał Probierz 1 01.03.2012 02.10.2012 23 11 4 8 47,83%
72. Tomasz Kulawik 3 03.10.2012 11.06.2013 28 10 7 11 35,71%
73. Franciszek Smuda 3 11.06.2013 09.03.2015 63 24 17 22 38,10%
74. Kazimierz Moskal 3 10.03.2015 30.11.2015 31 8 15 8 25,81%
75. Marcin Broniszewski 1 30.11.2015 22.12.2015 4 0 0 4 0,00%
76. Tadeusz Pawłowski 1 01.01.2016 29.02.2016 3 0 1 2 0,00%
77. Marcin Broniszewski 2 29.02.2016 12.03.2016 2 0 2 0 0,00%
78. Dariusz Wdowczyk 1 12.03.2016 10.11.2016 29 13 8 8 44,83%
79. Kazimierz Kmiecik
i
Radosław Sobolewski		 4 i 1 (1) 11.11.2016 05.01.2017 6 2 1 3 33,33% * Najczęściej prowadzący Wisłę trener (6 razy) (Kmiecik)
80.   Hiszpania Kiko Ramírez 1 05.01.2017 10.12.2017 37 16 5 16 43,24%
81.   Polska Kazimierz Kmiecik
i
Radosław Sobolewski		 5 i 2 (2) 10.12.2017 31.12.2017 2 1 0 1 50,00% * Najczęściej prowadzący Wisłę trener (6 razy) (Kmiecik)
82.   Hiszpania Joan Carrillo 1 01.01.2018 12.06.2018 16 6 6 4 37,50%
83.   Polska Maciej Stolarczyk 1 18.06.2018 14.11.2019 54 17 10 27 31,48%
84. Artur Skowronek 1 14.11.2019 28.11.2020 34 12 8 14 35,29%
85.   Niemcy Peter Hyballa 1 02.12.2020 14.05.2021 17 5 5 7 29,41%
86.   Polska Kazimierz Kmiecik 6 14.05.2021 07.06.2021 1 1 0 0 100,00% * Najczęściej prowadzący Wisłę trener (6 razy)
87.   Słowacja Adrián Guľa 1 07.06.2021 13.02.2022 24 9 3 12 37,50%
88.   Polska Jerzy Brzęczek 1 14.02.2022 03.10.2022 27 7 10 10 25,93%
89. Radosław Sobolewski 3 03.10.2022 02.12.2023 44 23 11 10 52,27%
90. Mariusz Jop 1 03.12.2023 29.12.2023 3 3 0 0 100,00%
91.   Hiszpania Albert Rudé 1 29.12.2023 31.05.2024 18 8 4 6 44,44%
92.   Polska Kazimierz Moskal 4 04.06.2024 23.09.2024 15 5 3 7 33,33%
93. Mariusz Jop 2 24.09.2024 Obecnie 0 0 0 0 0%

Źródła:[207][208][209],

Dotychczasowi prezesi

edytuj
Lp. Imię i nazwisko Od Do
1.   Tadeusz Łopuszański 1906 26.08.1910
2.   Włodzimierz Ustyanowicz 27.08.1910 28.07.1911
3.   Dr. Antoni Beaupré 28.07.1911 1912
4.   Antoni Januszewski 1912 1913
5.   Marian Orzelski 1913 15.05.1914
6.   Dr. Bolesław Komorowski 15.05.1914 08.1914
Zawieszenie działalności klubu z powodu I wojny światowej
7.   Dr. Bolesław Komorowski 11.04.1919 24.09.1919
8.   Kpt. Józef Szkolnikowski 24.09.1919 27.11.1921
9.   Wilhelm Śliwiński 27.11.1921 1922
10.   Dr. Kazimierz Szczepański 1922 02.12.1922
11.   Aleksander Dembiński 02.12.1922 01.11.1925
12.   Zygmunt Bieżeński 01.11.1925 15.02.1933
13.     Dr. Tadeusz Orzelski 15.02.1933 06.02.1949
14.   Teodor Duda 06.02.1949 23.02.1950
15.   Grzegorz Łanin 23.02.1950 07.11.1953
16.   Tadeusz Kozłowski 07.11.1953 31.01.1957
17.   Stanisław Żmudziński 01.02.1957 31.12.1965
18.   Mieczysław Nowak 07.02.1966 09.04.1970
19.   Jan Jaskółka 09.04.1970 1971
20.   Stanisław Wałach 1971 31.08.1974
21.   Zbigniew Jabłoński 07.09.1974 29.10.1981
22.   Adam Trzybiński 29.10.1981 26.04.1985
23.     Jerzy Gruba 26.04.1985 12.02.1990
Lp. Imię i nazwisko Od Do
24.   Andrzej Czopek 12.02.1990 16.07.1990
25.   Ludwik Miętta-Mikołajewicz 16.07.1990 06.2000
26.   Bogdan Basałaj 06.2000 01.03.2004
27.   Tadeusz Czerwiński 01.03.2004 25.11.2004
28.   Janusz Basałaj 25.11.2004 29.06.2005
29.   Zdzisław Kapka 30.06.2005 01.11.2005
30.   Ludwik Miętta-Mikołajewicz 02.11.2005 21.12.2006
31.   Mariusz Heler 27.12.2006 20.06.2007
32.   Marek Wilczek 20.06.2007 08.02.2010
33.   Ireneusz Reszczyński 08.02.2010 07.06.2010
34.   Bogdan Basałaj 07.06.2010 13.03.2012
35.   Ryszard Pilch 13.03.2012 05.02.2013
36.   Jacek Bednarz 05.02.2013 25.08.2014
37.   Ludwik Miętta-Mikołajewicz 01.09.2014 31.12.2014
38.   Robert Gaszyński 05.01.2015 21.12.2015
39.   Piotr Dunin-Suligostowski 21.12.2015 24.06.2016
40.   Marzena Sarapata 26.08.2016 22.12.2018
41.   Adam Pietrowski 22.12.2018 04.01.2019
42.   Rafał Wisłocki 04.01.2019 02.07.2019
43.   Piotr Obidziński 03.07.2019 20.04.2020
44.   Dawid Błaszczykowski 20.04.2020 31.07.2022
45.   Władysław Nowak 01.08.2022 23.11.2022
46.   Jarosław Królewski 23.11.2022 obecnie

Źródło[210]

Dotychczasowi właściciele

edytuj
Lp. Imię i nazwisko/Nazwa spółki Od Do
1.   Klub/Towarzystwo Sportowe Wisła Kraków 1906 1914
Zawieszenie działalności klubu z powodu I wojny światowej
2.    Towarzystwo Sportowe Wisła Kraków 1918 06.02.1949
3.   Zrzeszenie Sportowe Gwardia 06.02.1949 1990
4.   Towarzystwo Sportowe Wisła Kraków 1990 23.12.1997
5.   Tele-Fonika Kable 23.12.1997 29.07.2016
6.   Jakub Meresiński 29.07.2016 18.08.2016
  Marek Citko
7.   Jakub Meresińki 18.08.2016 22.08.2016
8.   Towarzystwo Sportowe Wisła Kraków 22.08.2016 22.12.2018
9.   Alelega Luxembourg S.à r.l. (60,00%) 22.12.2018 02.01.2019
  Noble Capital Partners Ltd. (40,00%)
10.   Towarzystwo Sportowe Wisła Kraków 02.01.2019 06.02.2019
11.   Towarzystwo Sportowe Wisła Kraków (94,885%) 06.02.2019 13.06.2019
Właściciele zakupionych akcji (5,115%)
12.   Towarzystwo Sportowe Wisła Kraków (90,72%) 13.06.2019 20.04.2020
Właściciele zakupionych akcji (9,28%)
13.   Jakub Błaszczykowski (30,24%) 20.04.2020 21.12.2021
  Jarosław Królewski (30,24%)
  Tomasz Jażdżyński (30,24%)
Właściciele zakupionych akcji (9,28%)
14.   Jakub Błaszczykowski (26,84%) 21.12.2021 20.12.2022
  Jarosław Królewski (26,84%)
  Tomasz Jażdżyński (26,84%)
  Władysław Nowak (3,75%)
  Adam Adamczyk (3,75%)
  Adam Łanoszka (3,75%)
Właściciele zakupionych akcji (8,23%)
15.   Jarosław Królewski (53,68%) 20.12.2022 07.12.2023
  Jakub Błaszczykowski (26,84%)
  Władysław Nowak (3,75%)
  Adam Adamczyk (3,75%)
  Adam Łanoszka (3,75%)
Właściciele zakupionych akcji (8,23%)
16.   Jarosław Królewski (53,69%) 07.12.2023 obecnie
  Jakub Błaszczykowski (15,30%)
  Adam Łanoszka (15,29%)
  Władysław Nowak (3,75%)
  Adam Adamczyk (3,75%)
Właściciele zakupionych akcji (8,22%)

Źródło[211][212][213][214][215][216][217][218][219][220][221][222][223]

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Wiślacki Smok
  2. ↑ Informacje podstawowe [online], wislakrakow.com [dostęp 2009-07-18] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-13].
  3. ↑ Kontakt [online], wisla.krakow.pl [dostęp 2009-07-18] [zarchiwizowane z adresu 2019-03-26].
  4. ↑ Właściciele zakupionych akcji.
  5. ↑ Zarząd, akcjonariat i organizacja | TS Wisła Kraków SA [online], wislakrakow.com [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  6. ↑ TS Wisła Kraków – Strona oficjalna – wislakrakow.com [online], wisla.krakow.pl [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  7. ↑ TS Wisła 1906 – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=TS_Wis%C5%82a_1906#Wydarzenia [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  8. ↑ Historia Wisły. Część I. Początki (do 1910 roku) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Historia_Wis%C5%82y._Cz%C4%99%C5%9B%C4%87_I._Pocz%C4%85tki_%28do_1910_roku%29 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  9. ↑ Turniej Jesienny – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Turniej_Jesienny [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  10. ↑ Leon Winiarski – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Leon_Winiarski [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  11. ↑ Historia Wisły. Część I. Początki (do 1910 roku) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Historia_Wis%C5%82y._Cz%C4%99%C5%9B%C4%87_I._Pocz%C4%85tki_%28do_1910_roku%29#Fuzja_z_.E2.80.9ECzerwonymi.E2.80.9D [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  12. ↑ Wisła a Związek Footballistów Polskich – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=ZFP [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  13. ↑ Zapasy kwalifikacyjne o I klasę – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Zapasy_kwalifikacyjne_o_I_klas%C4%99 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  14. ↑ Mistrzostwa Galicji – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Mistrzostwa_Galicji#1._Mistrzostwa_Galicji_w_pi.C5.82ce_no.C5.BCnej_klasy_I_.281913_rok.29 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  15. ↑ Dzieje stadionu – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Dzieje_stadionu#Pierwszy_Stadion [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  16. ↑ 1914.05.17 BBSV Bielsko – Wisła Kraków 0:0 – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=1914.05.17_BBSV_Bielsko_-_Wis%C5%82a_Krak%C3%B3w_0:0#Wspomnienia [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  17. ↑ Legendarne cytaty – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Legendarne_cytaty#Henryk_Reyman [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  18. ↑ Mistrzostwa Galicji – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Mistrzostwa_Galicji#2._Mistrzostwa_Galicji_w_pi.C5.82ce_no.C5.BCnej_klasy_I_.281914_rok.29 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  19. ↑ Sezon 1914 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Sezon_1914_%28pi%C5%82ka_no%C5%BCna%29 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  20. ↑ Reaktywacja TS Wisła. 1918–1919 – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Reaktywacja_TS_Wis%C5%82a._1918-1919 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  21. ↑ Sezon 1918 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Sezon_1918_%28pi%C5%82ka_no%C5%BCna%29 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  22. ↑ Sezon 1919 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Sezon_1919_%28pi%C5%82ka_no%C5%BCna%29 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  23. ↑ Rozgrywki A-klasowe 1920 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Rozgrywki_A-klasowe_1920_%28pi%C5%82ka_no%C5%BCna%29 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  24. ↑ Sezon 1921 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Sezon_1921_%28pi%C5%82ka_no%C5%BCna%29 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  25. ↑ Rozgrywki A-klasowe 1921 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Rozgrywki_A-klasowe_1921_%28pi%C5%82ka_no%C5%BCna%29 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  26. ↑ Rozgrywki A-klasowe 1922 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Rozgrywki_A-klasowe_1922_%28pi%C5%82ka_no%C5%BCna%29 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  27. ↑ Obecnie ulica Reymana przylegająca do wschodniej trybuny aktualnego stadionu Wisły.
  28. ↑ Sezon 1922 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Sezon_1922_%28pi%C5%82ka_no%C5%BCna%29 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  29. ↑ Finał planowany na dwa spotkania. Jednak do zwycięstwa w finale potrzeba było wygrać obydwa spotkania. Z powodu remisowego stanu rywalizacji zarządzono trzecie spotkania na neutralnym terenie w Warszawie.
  30. ↑ Rozgrywki A-klasowe 1923 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Rozgrywki_A-klasowe_1923_%28pi%C5%82ka_no%C5%BCna%29 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  31. ↑ Mistrzostwa Polski 1923 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Mistrzostwa_Polski_1923_%28pi%C5%82ka_no%C5%BCna%29 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  32. ↑ Sezon 1924 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Sezon_1924_%28pi%C5%82ka_no%C5%BCna%29 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  33. ↑ Mistrzostwa Polski 1925 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Mistrzostwa_Polski_1925_%28pi%C5%82ka_no%C5%BCna%29 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  34. ↑ Puchar Polski 1925 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Puchar_Polski_1925_%28pi%C5%82ka_no%C5%BCna%29 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  35. ↑ Puchar Polski 1926 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Puchar_Polski_1926_%28pi%C5%82ka_no%C5%BCna%29 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  36. ↑ Rozgrywki A-klasowe 1926 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Rozgrywki_A-klasowe_1926_%28pi%C5%82ka_no%C5%BCna%29 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  37. ↑ Obecnie Ruch Chorzów.
  38. ↑ 1927.09.11 Wisła Kraków – TKS Toruń 15:0 – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=1927.09.11_Wis%C5%82a_Krak%C3%B3w_%E2%80%93_TKS_Toru%C5%84_15:0 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  39. ↑ Jedna z teorii głosi, że sędzia spotkania Zygmunt Hanke miał polecenia z góry, że Wisła nie może tego meczu przegrać. Dlatego widząc coraz większą agresję drużyny 1. FC Katowice zakończył spotkanie przed czasem. Brak jednak dowodów na podparcie tej teorii.
  40. ↑ 1927.09.25 1FC Katowice – Wisła Kraków 0:2 – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=1927.09.25_1FC_Katowice_%E2%80%93_Wis%C5%82a_Krak%C3%B3w_0:2 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  41. ↑ Wisła a powstanie Ligi w Polsce – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Wis%C5%82a_a_powstanie_Ligi_w_Polsce [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  42. ↑ I liga 1927 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=I_liga_1927_%28pi%C5%82ka_no%C5%BCna%29 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  43. ↑ 1928.06.03 Cracovia – Wisła Kraków 2:1 – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=1928.06.03_Cracovia_-_Wis%C5%82a_Krak%C3%B3w_2:1 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  44. ↑ 1928.09.09 Wisła Kraków – Cracovia 5:1 – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=1928.09.09_Wis%C5%82a_Krak%C3%B3w_-_Cracovia_5:1 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  45. ↑ 1928.11.18 1.FC Katowice – Wisła Kraków 1:1 – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=1928.11.18_1.FC_Katowice_%E2%80%93_Wis%C5%82a_Krak%C3%B3w_1:1 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  46. ↑ I liga 1928 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=I_liga_1928_%28pi%C5%82ka_no%C5%BCna%29 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  47. ↑ TS Wisła – kalendarium – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=TS_Wis%C5%82a_-_kalendarium [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  48. ↑ Jubileusz 30-lecia – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Jubileusz_30-lecia [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  49. ↑ Sezon 1939 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Sezon_1939_%28pi%C5%82ka_no%C5%BCna%29 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  50. ↑ 1939.10.22 Krowodrza Kraków – Wisła Kraków 1:3 – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=1939.10.22_Krowodrza_Krak%C3%B3w_-_Wis%C5%82a_Krak%C3%B3w_1:3 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  51. ↑ Sezon 1940 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Sezon_1940_%28pi%C5%82ka_no%C5%BCna%29 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  52. ↑ Tadeusz Orzelski – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Tadeusz_Orzelski#Okupacyjne_losy [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  53. ↑ Sezon 1941 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Sezon_1941_%28pi%C5%82ka_no%C5%BCna%29 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  54. ↑ Sezon 1942 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Sezon_1942_%28pi%C5%82ka_no%C5%BCna%29 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  55. ↑ Sezon 1943 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Sezon_1943_%28pi%C5%82ka_no%C5%BCna%29 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  56. ↑ Sezon 1944 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Sezon_1944_%28pi%C5%82ka_no%C5%BCna%29 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  57. ↑ 1944.12.17 Groble – Wisła Kraków 1:12 – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=1944.12.17_Groble_-_Wis%C5%82a_Krak%C3%B3w_1:12 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  58. ↑ Mecz uważany za pierwszy w wolnej Polsce, mimo iż przed nim odbyło się spotkanie Juvenii Kraków ze Zwierzynieckim Kraków. Jednak wydarzeniem tamtego dnia podczas którego w sportowy sposób świętowano wolność były derby Krakowa.
  59. ↑ Sezon 1945 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Sezon_1945_%28pi%C5%82ka_no%C5%BCna%29 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  60. ↑ Eliminacje do klasy A 1945 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Eliminacje_do_klasy_A_1945_%28pi%C5%82ka_no%C5%BCna%29 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  61. ↑ 1946.03.17 Wisła Kraków – Dalin Myslenice 8:0 – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=1946.03.17_Wis%C5%82a_Krak%C3%B3w_-_Dalin_Myslenice_8:0 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  62. ↑ Sezon 1946 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Sezon_1946_%28pi%C5%82ka_no%C5%BCna%29 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  63. ↑ A klasa 1946 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=A_klasa_1946_%28pi%C5%82ka_no%C5%BCna%29 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  64. ↑ Eliminacje mistrzostw Polski 1946 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Eliminacje_mistrzostw_Polski_1946_%28pi%C5%82ka_no%C5%BCna%29 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  65. ↑ 1947.08.24 Wisła Kraków – Pogoń Siedlce 21:0 – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=1947.08.24_Wis%C5%82a_Krak%C3%B3w_-_Pogo%C5%84_Siedlce_21:0 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  66. ↑ Eliminacje mistrzostw Polski 1947 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Eliminacje_mistrzostw_Polski_1947_%28pi%C5%82ka_no%C5%BCna%29 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  67. ↑ Mistrzostwa Polski 1947 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Mistrzostwa_Polski_1947_%28pi%C5%82ka_no%C5%BCna%29 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  68. ↑ I Liga 1948 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=I_Liga_1948_%28pi%C5%82ka_no%C5%BCna%29 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  69. ↑ 1948.12.05 Wisła Kraków – Cracovia 1:3 – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=1948.12.05_Wis%C5%82a_Krak%C3%B3w_%E2%80%93_Cracovia_1:3 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  70. ↑ Wisła w szczególności w pierwszych latach była postrzegana jako mocno patriotyczny, a nawet nacjonalistyczny klub pozwalając na wstąpienie do niego tylko Polakom.
  71. ↑ Gwardyjskie dekady – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Gwardyjskie_dekady [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  72. ↑ Sezon 1949 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Sezon_1949_%28pi%C5%82ka_no%C5%BCna%29 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  73. ↑ Sezon 1950 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Sezon_1950_%28pi%C5%82ka_no%C5%BCna%29 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  74. ↑ Nazwa klubu – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Nazwa_klubu#Chronologiczna_zmiana_nazw [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  75. ↑ Sezon 1950 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Sezon_1950_%28pi%C5%82ka_no%C5%BCna%29 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  76. ↑ Puchar Polski 1951 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Puchar_Polski_1951_%28pi%C5%82ka_no%C5%BCna%29 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  77. ↑ I Liga 1951 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=I_Liga_1951_%28pi%C5%82ka_no%C5%BCna%29 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  78. ↑ Puchar Zlotu 1952 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Puchar_Zlotu_1952_%28pi%C5%82ka_no%C5%BCna%29 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  79. ↑ I Liga 1952 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=I_Liga_1952_%28pi%C5%82ka_no%C5%BCna%29 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  80. ↑ Puchar Polski 1952 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Puchar_Polski_1952_%28pi%C5%82ka_no%C5%BCna%29 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  81. ↑ Stadion Wisły – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Stadion_Wis%C5%82y [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  82. ↑ I Liga 1953 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=I_Liga_1953_%28pi%C5%82ka_no%C5%BCna%29 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  83. ↑ Puchar Polski 1953 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Puchar_Polski_1953_%28pi%C5%82ka_no%C5%BCna%29 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  84. ↑ Sezon 1954 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Sezon_1954_%28pi%C5%82ka_no%C5%BCna%29 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  85. ↑ Sezon 1955 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Sezon_1955_%28pi%C5%82ka_no%C5%BCna%29 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  86. ↑ Nazwa klubu – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Nazwa_klubu#Chronologiczna_zmiana_nazw [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  87. ↑ Sezon 1956 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Sezon_1956_%28pi%C5%82ka_no%C5%BCna%29 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  88. ↑ Sezon 1957 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Sezon_1957_%28pi%C5%82ka_no%C5%BCna%29 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  89. ↑ Nazwa klubu – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Nazwa_klubu#Chronologiczna_zmiana_nazw [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  90. ↑ Sezon 1958 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Sezon_1958_%28pi%C5%82ka_no%C5%BCna%29 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  91. ↑ Sezon 1959 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Sezon_1959_%28pi%C5%82ka_no%C5%BCna%29 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  92. ↑ I Liga 1960 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=I_Liga_1960_%28pi%C5%82ka_no%C5%BCna%29 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  93. ↑ I Liga 1961 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=I_Liga_1961_%28pi%C5%82ka_no%C5%BCna%29 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  94. ↑ I Liga 1962 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=I_Liga_1962_%28pi%C5%82ka_no%C5%BCna%29 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  95. ↑ Puchar Polski 1962 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Puchar_Polski_1962_%28pi%C5%82ka_no%C5%BCna%29 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  96. ↑ I Liga 1962/1963 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=I_Liga_1962 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  97. ↑ Puchar Polski 1962/1963 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Puchar_Polski_1962 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  98. ↑ Henryk Reyman – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Henryk_Reyman [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  99. ↑ 1964.06.07 Wisła Kraków – Górnik Zabrze 3:3 – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=1964.06.07_Wis%C5%82a_Krak%C3%B3w_-_G%C3%B3rnik_Zabrze_3:3 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  100. ↑ I Liga 1963/1964 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=I_Liga_1963 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  101. ↑ Puchar Polski 1963/1964 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Puchar_Polski_1963 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  102. ↑ Tabela wszech czasów I ligi 1964 – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Tabela_wszech_czas%C3%B3w_I_ligi_1964 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  103. ↑ II Liga 1964/1965 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=II_Liga_1964 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  104. ↑ Puchar Polski 1964/1965 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Puchar_Polski_1964 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  105. ↑ I Liga 1965/1966 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=I_Liga_1965 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  106. ↑ Puchar Polski 1965/1966 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Puchar_Polski_1965 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  107. ↑ Puchar Intertoto 1965/1966 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Puchar_Intertoto_1965 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  108. ↑ 1967.07.09 Raków Częstochowa – Wisła Kraków 0:2 – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=1967.07.09_Rak%C3%B3w_Cz%C4%99stochowa_-_Wis%C5%82a_Krak%C3%B3w_0:2 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  109. ↑ I Liga 1966/1967 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=I_Liga_1966 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  110. ↑ Puchar Polski 1966/1967 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Puchar_Polski_1966 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  111. ↑ Sezon 1966/1967 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Sezon_1966 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  112. ↑ I Liga 1967/1968 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=I_Liga_1967 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  113. ↑ Puchar Polski 1967/1968 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Puchar_Polski_1967 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  114. ↑ Puchar Zdobywców Pucharów 1967/1968 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Puchar_Zdobywc%C3%B3w_Puchar%C3%B3w_1967 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  115. ↑ 1968.06.23 Szombierki Bytom – Wisła Kraków 0:2 – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=1968.06.23_Szombierki_Bytom_-_Wis%C5%82a_Krak%C3%B3w_0:2 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  116. ↑ I Liga 1968/1969 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=I_Liga_1968 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  117. ↑ Puchar Polski 1968/1969 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Puchar_Polski_1968 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  118. ↑ Puchar Intertoto 1968/1969 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Puchar_Intertoto_1968 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  119. ↑ I Liga 1969/1970 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=I_Liga_1969 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  120. ↑ Puchar Polski 1969/1970 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Puchar_Polski_1969 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  121. ↑ Puchar Intertoto 1969/1970 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Puchar_Intertoto_1969 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  122. ↑ Andrzej Klemba, Bogusław Cupiał zastał Wisłę spłukaną, zostawił osiem razy koronowaną [online], wyborcza.pl, 4 sierpnia 2016 [dostęp 2020-01-21] (pol.).
  123. ↑ Krzysztof Kawa, Wiemy, ile Jakub Meresiński zapłacił Bogusławowi Cupiałowi za Wisłę Kraków [online], Dziennik Polski, 29 lipca 2016 [dostęp 2020-02-15] (pol.).
  124. ↑ Damian Gołąb, Znów chcą kupić Wisłę Kraków. "Inwestor jest niezbędny" [online], wyborcza.pl, 7 listopada 2018 [dostęp 2020-01-21] (pol.).
  125. ↑ Sebastian Staszewski, Ekstraklasa. Wisła Kraków nad przepaścią. Mieli być inwestorzy i pieniądze, a nie będzie ani tego, ani tego. Piłkarze mogą zacząć masowo rozwiązywać kontrakty [online], sport.pl, 13 grudnia 2018 [dostęp 2020-01-21] (pol.).
  126. ↑ Komunikat Towarzystwa Sportowego “Wisła” Kraków – Towarzystwo Sportowe Wisła Kraków [online], tswisla.pl, 19 grudnia 2018 [dostęp 2020-01-21] (pol.).
  127. ↑ Damian Gołąb, Towarzystwo Sportowe nie jest już właścicielem Wisły Kraków. Klub ma nowego prezesa [online], wyborcza.pl, 22 grudnia 2018 [dostęp 2020-01-21] (pol.).
  128. ↑ Dariusz Faron, TS Wisła Kraków nie jest już właścicielem piłkarskiej spółki [online], onet.pl, 22 grudnia 2018 [dostęp 2020-01-21] (pol.).
  129. ↑ Grzegorz Wojnarowski, Towarzystwo Sportowe Wisła: Przelewu wciąż nie ma. Inwestorzy nie spełnili warunków umowy [online], sportowefakty.wp.pl, 31 grudnia 2018 [dostęp 2020-01-21] (pol.).
  130. ↑ Wisła Kraków zawieszona. Nie może grać w Ekstraklasie [online], wyborcza.pl, 3 stycznia 2019 [dostęp 2020-01-21] (pol.).
  131. ↑ Sebastian Staszewski, Ekstraklasa. Wisła Kraków ma nowego prezesa! Trzytygodniowa misja ratowania klubu [online], sport.pl, 4 stycznia 2019 [dostęp 2020-01-21] (pol.).
  132. ↑ Spadek Wisły z Ekstraklasy [online], 90minut.pl [dostęp 2022-05-15].
  133. ↑ Spadamy z Ekstraklasy! Radomiak – Wisła 4-2 [online], wislaportal.pl [dostęp 2022-05-15].
  134. ↑ Dawid Błaszczykowski – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Dawid_B%C5%82aszczykowski [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  135. ↑ Dawid Błaszczykowski i Maciej Bałaziński odchodzą z Wisły Kraków [online], weszlo.com [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  136. ↑ a b Wisła zdobyła Puchar Polski [online], 90minut.pl, 2 maja 2024 [dostęp 2024-05-05].
  137. ↑ Nazwa klubu – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Nazwa_klubu#Chronologiczna_zmiana_nazw [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  138. ↑ Nazwa użyta w dwóch pierwszych spotkaniach po reaktywacji klubu w 1918 roku.
  139. ↑ Sezon 1918 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Sezon_1918_%28pi%C5%82ka_no%C5%BCna%29 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  140. ↑ Klub podlegał w tym czasie MSW PRL.
  141. ↑ Gwardyjskie dekady. historiawisly.pl. [dostęp 2018-06-25]. (pol.).
  142. ↑ Hymn – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Hymn [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  143. ↑ Biała Gwiazda – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Bia%C5%82a_Gwiazda [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  144. ↑ Wiślacki Smok – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Wi%C5%9Blacki_Smok [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  145. ↑ Tadeusz Kuś – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Tadeusz_Ku%C5%9B [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  146. ↑ Stanisław Sękiewicz – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Stanis%C5%82aw_S%C4%99kiewicz [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  147. ↑ a b c Decyzją GKKF w sezonie 1951 tytuł Mistrza Polski przypadał zdobywcy Pucharu Polski.
  148. ↑ a b Piotr Dąbrowski, Paweł Mogielnicki, Gwidon Naskrent, Poland Final Tables (1st and 2nd level) [online], rsssf.com, 23 lutego 2017 [dostęp 2020-04-21] (ang.).
  149. ↑ Rekord w ilości strzelonym bramek w polskiej lidze w jednym sezonie.
  150. ↑ +1 anulowany
  151. ↑ a b c Krzysztof Kowalski, Jak to z napastnikami Ekstraklasy bywało? Strzelecka powtórka z historii [online], gol24.pl, 22 listopada 2012 [dostęp 2018-09-12] (pol.).
  152. ↑ Frankowski królem... z przyzwyczajenia [online], wislaportal.pl, 13 czerwca 2005 [dostęp 2018-09-12] (pol.).
  153. ↑ Jakub Pobożniak, Gwiazdy Białej gwiazdy #40: Łowca goli i podcinek – Tomasz Frankowski. [online], wisla.krakow.pl, 3 maja 2018 [dostęp 2018-09-12] [zarchiwizowane z adresu 2018-09-11] (pol.).
  154. ↑ Łukasz Wolski, Brożek z tytułem króla strzelców, ale nie jedzie na Euro [online], naszemiasto.pl, 11 maja 2008 [dostęp 2018-06-25] (pol.).
  155. ↑ Grzegorz Wszołek, Wisła Kraków Mistrzem Polski 2009! [online], salon24.pl, 30 maja 2009 [dostęp 2018-06-25] (pol.).
  156. ↑ Bartosz Karcz, Wisła Kraków. Carlitos królem strzelców, czyli przeżyjmy to jeszcze raz [ZDJĘCIA] [online], gol24.pl, 21 maja 2018 [dostęp 2018-09-12] (pol.).
  157. ↑ Dzieje stadionu – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Dzieje_stadionu [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  158. ↑ Park Sportowy Wisły na Oleandrach – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Park_Sportowy_Wis%C5%82y_na_Oleandrach [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  159. ↑ 1914.04.05 Wisła Kraków – Czarni Lwów 3:2 – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=1914.04.05_Wis%C5%82a_Krak%C3%B3w_-_Czarni_Lw%C3%B3w_3:2 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  160. ↑ Obecnie ulica Reymana przylegająca do wschodniej trybuny aktualnego stadionu Wisły.
  161. ↑ Dzieje stadionu – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Dzieje_stadionu [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  162. ↑ 1922.04.08 Wisła Kraków – Pogoń Lwów 4:2 – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=1922.04.08_Wis%C5%82a_Krak%C3%B3w_-_Pogo%C5%84_Lw%C3%B3w_4:2 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  163. ↑ 1925.05.03 Wisła Kraków – Cracovia 5:5 – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=1925.05.03_Wis%C5%82a_Krak%C3%B3w_-_Cracovia_5:5 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  164. ↑ 1926.09.05 Wisła Kraków – Sparta Lwów 2:1 – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=1926.09.05_Wis%C5%82a_Krak%C3%B3w_%E2%80%93_Sparta_Lw%C3%B3w_2:1 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  165. ↑ Stadion Wisły – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Stadion_Wis%C5%82y [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  166. ↑ 1953.05.17 Wisła Kraków – Polonia Bytom 4:1 – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=1953.05.17_Wis%C5%82a_Krak%C3%B3w_-_Polonia_Bytom_4:1 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  167. ↑ 1976.09.29 Wisła Kraków – Celtic Glasgow 2:0 – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=1976.09.29_Wis%C5%82a_Krak%C3%B3w_-_Celtic_Glasgow_2:0 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  168. ↑ ultrasport.pl: Stadion Wisły będzie nosić imię Henryka Reymana. [dostęp 2009-10-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-03)]. (pol.).
  169. ↑ Stadion – Informacje [online], wisla.krakow.pl [dostęp 2018-06-25] [zarchiwizowane z adresu 2015-12-10] (pol.).
  170. ↑ SPONSORZY | TS Wisła Kraków SA [online], wislakrakow.com [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  171. ↑ Stroje sportowe (piłka nożna) [online], historiawisly.pl [dostęp 2020-07-30] (pol.).
  172. ↑ Stroje piłkarskie – historia w fotografii [online], historiawisly.pl [dostęp 2020-07-30] (pol.).
  173. ↑ Bartosz Karcz, Wisła Kraków. Koszulki „Białej Gwiazdy” – zobacz jak zmieniały się przez lata [ZDJĘCIA] [online], gazetakrakowska.pl, 3 marca 2020 [dostęp 2020-07-30] (pol.).
  174. ↑ TS Wisła Kraków – Strona oficjalna – wislakrakow.com [online], wisla.krakow.pl [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  175. ↑ TS Wisła Kraków – Strona oficjalna – wislakrakow.com [online], wisla.krakow.pl [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  176. ↑ https://www.wislaportal.pl/News.html,41829,Hiszpanscy_asystenci_Kiko_Ramireza
  177. ↑ TS Wisła Kraków – Strona oficjalna – wislakrakow.com [online], krakow.pl [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  178. ↑ https://www.wislaportal.pl/News,42544,Yago_Aguilar_Azon_asystentem_Kiko_Ramireza
  179. ↑ Fortuna 1. Liga. Jakub Błaszczykowski odsprzedał część udziałów w Wiśle Kraków | TVP SPORT [online], tvp.pl [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  180. ↑ Kadra | TS Wisła Kraków SA [online], wislakrakow.com [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  181. ↑ Wisła Kraków – Fortuna 1 Liga [online], 1liga.org [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  182. ↑ a b Z przerwą w rozgrywkach z powodu II wojny światowej.
  183. ↑ Wislakrakow.com – Rekordy [online] [dostęp 2018-06-25] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-14] (pol.).
  184. ↑ Radosław Przybysz, Daniel Hoyo-Kowalski – z Barcelony do pierwszego składu Wisły w wieku 15 lat [online], sport.tvp.pl, 26 kwietnia 2019 [dostęp 2019-05-08] (pol.).
  185. ↑ Podsumowanie statystyczne Ekstraklasy 2017/2018 [online], 90minut.pl [dostęp 2018-06-25] (pol.).
  186. ↑ Wisła Kraków 3-1 Śląsk Wrocław [online], 90minut.pl [dostęp 2018-06-25] (pol.).
  187. ↑ Jaromir Kruk, Żurawski: Wisła miała pakę na finał Pucharu UEFA – Onet Sport [online], sport.onet.pl, 3 listopada 2011 [dostęp 2018-06-25].
  188. ↑ Wisła Kraków 2-0 Ruch Radzionków [online], 90minut.pl [dostęp 2018-06-25] (pol.).
  189. ↑ Maciej Kmita, PKO Ekstraklasa. Jagiellonia – Wisła Kraków. Buksa jak Lubański – został najmłodszym strzelcem w historii Białej Gwiazdy [online], sportowefakty.wp.pl, 23 sierpnia 2019 [dostęp 2019-08-24] (pol.).
  190. ↑ Maciej Kmita, Rekordu nie będzie – Arkadiusz Głowacki musi czekać do lutego – WP SportoweFakty [online], sportowefakty.wp.pl, 16 grudnia 2016 [dostęp 2018-06-25] (pol.).
  191. ↑ Wisła Kraków 3-0 Lechia Gdańsk [online], 90minut.pl [dostęp 2018-06-25] (pol.).
  192. ↑ El. ME 2020, [w:] baza Transfermarkt (wiadomości) [dostęp 2019-05-08].
  193. ↑ Spotkanie powtórzone, z powodu remisu w pierwszym spotkaniu.
  194. ↑ a b c d e Finał rozegrany w formie dwumeczu.
  195. ↑ Meczem o Superpuchar było spotkanie 26. kolejki sezonu 2003/2004 I ligi.
  196. ↑ Wielkie Derby Krakowa [online], Przegląd Sportowy Onet [dostęp 2023-02-11] (pol.).
  197. ↑ W 3 kolejce sezonu 1938 nie ma pewności co do występu Kotlarczyka w spotkaniu z Cracovią. IKC oraz Głos Narodu twierdzą, że w tym spotkaniu zastępował go Michał Filek. Oznaczało było to, że jedno spotkanie z bilansu Kotlarczyka powinno trafić na konto Alojzego Łyko jako pełniącego obowiązki trenera Wisły Kraków.
  198. ↑ Nie wliczono dwóch walkowerów z Dębem Katowice po zawieszeniu tej drużyny. Obydwa spotkania nie zostały w ogóle rozegrane.
  199. ↑ W sezonie Wisła zanotowała identyczny bilans z Cracovią. O mistrzostwie zadecydował baraż.
  200. ↑ W sezonie 1952 liga polska z powodu przygotowań do letnich igrzysk olimpijskich w Helsinkach została skrócona i podzielona na dwie grupy. Wisła w swojej zajęła miejsce drugie, jednak brązowy medal został przyznany uczestnikowi grupy, który wygrał finałowy baraż i został Mistrzem Polski.
  201. ↑ W finale z Legią padł remis co oznaczało powtórzenie meczu, który jednak odbył się już po odejściu Matyasa z Wisły.
  202. ↑ Wliczone obydwa spotkania z Ruchem Chorzów w ramach 11 kolejki. Spotkanie zostało powtórzone na wniosek Chorzowian.
  203. ↑ Tylko powtórzony mecz.
  204. ↑ Kadencja liczona dalej jako pierwsza, ponieważ Gracz był trenerem Wisły cały czas , a Skoraczyński odszedł z funkcji współtrenera.
  205. ↑ W spotkaniu ćwierćfinałowym Pucharu Polski 1964/1965 z Czarnymi Żagań padł po dogrywce remis. O awansie do dalszej fazy Czarnych zadecydował rzut monetą.
  206. ↑ W tym niesławny mecz w niedzielę cudów z Legią Warszawa.
  207. ↑ Trenerzy (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Trenerzy_%28pi%C5%82ka_no%C5%BCna%29 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  208. ↑ Spis sezonów (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Spis_sezon%C3%B3w_%28pi%C5%82ka_no%C5%BCna%29 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  209. ↑ Wisła Kraków – Historia kadry trenerskiej | Transfermarkt [online], transfermarkt.pl [dostęp 2024-05-17] (pol.).
  210. ↑ Zarząd – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Zarz%C4%85d [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  211. ↑ Historia Wisły w pigułce – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Historia_Wis%C5%82y_w_pigu%C5%82ce [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  212. ↑ Sezon 1997/1998 (piłka nożna) – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Sezon_1997 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  213. ↑ 2016.07.29 Bogusław Cupiał sprzedaje Wisłę. Jakub Meresiński i Marek Citko nowymi właścicielami klubu – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=2016.07.29_Bogus%C5%82aw_Cupia%C5%82_sprzedaje_Wis%C5%82%C4%99._Jakub_Meresi%C5%84ski_i_Marek_Citko_nowymi_w%C5%82a%C5%9Bcicielami_klubu [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  214. ↑ 2016.08.18 Marek Citko rezygnuje ze współpracy z Jakubem Meresińskim – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=2016.08.18_Marek_Citko_rezygnuje_ze_wsp%C3%B3%C5%82pracy_z_Jakubem_Meresi%C5%84skim [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  215. ↑ 2016.08.22 TS Wisła przejmuje Wisłę Kraków SA. Konferencja prasowa dotycząca przyszłości Spółki – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=2016.08.22_TS_Wis%C5%82a_przejmuje_Wis%C5%82%C4%99_Krak%C3%B3w_SA._Konferencja_prasowa_dotycz%C4%85ca_przysz%C5%82o%C5%9Bci_Sp%C3%B3%C5%82ki [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  216. ↑ Alelega Luxembourg S.à r.l. i Noble Capital Partners Ltd właścicielami Wisły Kraków SA – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=Alelega_Luxembourg_S.%C3%A0_r.l._i_Noble_Capital_Partners_Ltd_w%C5%82a%C5%9Bcicielami_Wis%C5%82y_Krak%C3%B3w_SA [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  217. ↑ TS Wisła 2019 – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=TS_Wis%C5%82a_2019 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  218. ↑ 2019.02.05-06 Sprzedaż pakietu 40000 akcji Wisła Kraków SA na platformie Beesfund – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=2019.02.05_Sprzeda%C5%BC_pakietu_40000_akcji_Wis%C5%82a_Krak%C3%B3w_SA_na_platformie_Beesfund [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  219. ↑ TS Wisła 2020 – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=TS_Wis%C5%82a_2020 [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  220. ↑ 2020.04.20 Oświadczenie w sprawie przejęcia akcji Wisły Kraków SA przez trio Błaszczykowski, Królewski, Jażdżyński – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=2020.04.20_O%C5%9Bwiadczenie_w_sprawie_przej%C4%99cia_akcji_Wis%C5%82y_Krak%C3%B3w_SA_przez_trio_B%C5%82aszczykowski%2C_Kr%C3%B3lewski%2C_Ja%C5%BCd%C5%BCy%C5%84ski [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  221. ↑ 2021.12.21 Komunikat TS Wisła Kraków SA w sprawie zmian w strukturze właścicielskiej – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=2021.12.21_Komunikat_TS_Wis%C5%82a_Krak%C3%B3w_SA_w_sprawie_zmian_w_strukturze_w%C5%82a%C5%9Bcicielskiej [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  222. ↑ 2022.12.20 Komunikat TS Wisła Kraków SA – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=2022.12.20_Komunikat_TS_Wis%C5%82a_Krak%C3%B3w_SA [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  223. ↑ TS Wisła 2023 – Historia Wisły [online], pl/wiki/index.php?title=TS_Wis%C5%82a_2023 [dostęp 2024-04-26] (pol.).

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wisła_Kraków_(piłka_nożna)&oldid=76686794”