Wikipedia

Jerzy Brzęczek

polski piłkarz i trener piłkarski

Jerzy Józef Brzęczek (ur. 18 marca 1971 w Truskolasach) – polski piłkarz i trener piłkarski, reprezentant Polski, srebrny medalista olimpijski z 1992. W latach 2018–2021 selekcjoner reprezentacji Polski w piłce nożnej.

Jerzy Brzęczek
Ilustracja
Jerzy Brzęczek (2015)
Pełne imię i nazwisko

Jerzy Józef Brzęczek

Data i miejsce urodzenia

18 marca 1971
Truskolasy

Wzrost

174 cm

Pozycja

ofensywny pomocnik

Kariera juniorska
Lata Klub
1982 Olimpia Truskolasy
1983–1988 Raków Częstochowa
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1988–1992 Olimpia Poznań 108 (8)
1992–1993 Lech Poznań 29 (3)
1993–1995 Górnik Zabrze 46 (6)
1995 GKS Katowice 15 (3)
1995–1997 FC Tirol Innsbruck 85 (11)
1998 LASK Linz 33 (2)
1999–2000 Maccabi Hajfa 47 (11)
2000–2002 FC Tirol Innsbruck 62 (7)
2002–2003 SK Sturm Graz 35 (2)
2004 FC Kärnten 13 (0)
2004–2007 Wacker Innsbruck 79 (8)
2007–2009 Górnik Zabrze 42 (5)
2009 Polonia Bytom 9 (0)
W sumie: 603 (66)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1992  Polska IO 6 (0)
1992–1999  Polska 42 (4)
W sumie: 48 (4)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2009 Polonia Bytom (grający asystent trenera)
2010–2014 Raków Częstochowa
2014–2015 Lechia Gdańsk
2015–2017 GKS Katowice
2017–2018 Wisła Płock
2018–2021 Polska (selekcjoner)
2022 Wisła Kraków
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
srebro Barcelona 1992 Piłka nożna
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Kariera

edytuj

Kariera klubowa

edytuj

Treningi rozpoczął w Olimpii Truskolasy, następnie został graczem Rakowa Częstochowa. Potem grał kolejno w Olimpii Poznań, Lechu Poznań (mistrzostwo Polski), Górniku Zabrze, GKS Katowice, Tirolu Innsbruck (dwukrotnie mistrzostwo Austrii), LASK Linz, Maccabi Hajfa, Sturmie Graz, FC Kärnten oraz Wackerze Innsbruck. Latem 2007, po dwunastu latach gry poza krajem, podpisał roczny kontrakt z Górnikiem Zabrze, który 15 kwietnia 2008 przedłużono o kolejny rok. W styczniu 2009 rozwiązał kontrakt z klubem i na zasadzie wolnego transferu przeszedł do Polonii Bytom, gdzie był grającym asystentem trenera Marka Motyki. Latem 2009 zakończył karierę.

Kariera reprezentacyjna

edytuj

W seniorskiej reprezentacji Polski A zadebiutował w 1992. Rozegrał w niej 42 oficjalne spotkania międzypaństwowe, zdobywając cztery bramki. W kilku meczach pełnił funkcję kapitana drużyny narodowej. Był również kapitanem kadry olimpijskiej, która w 1992 na Letnich Igrzyskach w Barcelonie wywalczyła srebrny medal.

Gole w reprezentacji

edytuj
Mecze i gole w reprezentacji A
Lp. Data Miejsce Występ Przeciwnik Gol na Wynik Rozgrywka
1. 17 marca 1993 Estádio Santa Cruz, Ribeirão Preto, Brazylia 10   Brazylia 1:0 2:2 towarzyski
2. 17 maja 1994 Stadion GKS, Katowice, Polska 20   Austria 2:2 3:4
3. 10 października 1998 Stadion Wojska Polskiego, Warszawa, Polska 36   Luksemburg 1:0 3:0 el. ME 2000
4. 27 marca 1999 Stadion Wembley, Londyn, Anglia 39   Anglia 1:2 1:3

Kariera trenerska

edytuj

Na początku lutego 2010 został pierwszym trenerem Rakowa Częstochowa[1]. Po serii nieudanych meczów umowa z klubem została rozwiązana 3 listopada 2014, na prośbę głównego sponsora[2].

17 listopada 2014 objął funkcję trenera Lechii Gdańsk, a 1 września 2015 został zwolniony.

Następnie od końca września 2015 był szkoleniowcem GKS Katowice[3]. 20 maja 2017, po przegranym meczu z MKS Kluczbork i utracie szans awansu do ekstraklasy, podał się do dymisji[4].

11 lipca 2017 został trenerem Wisły Płock.

2 lipca 2018 ogłoszono go selekcjonerem reprezentacji Polski[5]. Oficjalna prezentacja trenera odbyła się 23 lipca 2018[5], a 1 sierpnia 2018 faktycznie objął on tę funkcję. W jego selekcjonerskim debiucie, 7 września 2018 „biało-czerwoni” zremisowali 1:1 w Bolonii z Włochami w inauguracyjnym spotkaniu pierwszej edycji Ligi Narodów UEFA. 18 stycznia 2021 mimo awansu na Euro 2020 został zwolniony ze stanowiska selekcjonera[6].

Ponad rok później, a dokładniej 14 lutego 2022 objął stanowisko trenera Wisły Kraków[7]. W jego pierwszym sezonie, Wisła spadła z Ekstraklasy[8]. 1 czerwca 2022 roku poinformowano o przedłużeniu kontaktu przez klub z trenerem do końca czerwca 2023, z opcją przedłużenia o 12 miesięcy w przypadku awansu z pierwszej ligi[9]. 3 października 2022 przestał pełnić funkcję trenera krakowskiej Wisły[10].

Kariera medialna

edytuj

Jeszcze jako piłkarz Górnika Zabrze był ekspertem Polsatu podczas Mistrzostw Europy 2008, następnie komentował mecze Ekstraklasy w Canal+ Sport.

W 2022, gdy był wolnym trenerem został ekspertem TVP Sport na Mistrzostwa Świata w Katarze[11].

Sukcesy

edytuj

Klubowe

edytuj

Lech Poznań

Tirol Innsbruck

Maccabi Hajfa

Reprezentacyjne

edytuj

Statystyki kariery

edytuj

Trener

edytuj

Aktualne na 30 sierpnia 2022.

Zespół Od Do Statystyka
M W R P % W
Raków Częstochowa[12] 9 lutego 2010 4 listopada 2014 171 57 50 64 33,33
Lechia Gdańsk 17 listopada 2014 1 września 2015 30 11 9 10 36,67
GKS Katowice 28 września 2015 21 maja 2017 56 25 14 17 44,64
Wisła Płock 11 lipca 2017 12 lipca 2018 38 17 6 15 44,74
Polska 1 sierpnia 2018 18 stycznia 2021 24 12 5 7 50,00
Wisła Kraków 14 lutego 2022 3 października 2022 27 7 10 10 25,93
Łącznie 346 129 96 123 37,28

Książki

edytuj

W 2020 roku pojawiła się książka "W grze"[13], napisana przez Małgorzatę Domagalik. Publikacja stanowi biograficzne spojrzenie na życie i karierę Brzęczka, zarówno w roli piłkarza, jak i trenera, ze szczególnym uwzględnieniem jego kadencji jako selekcjonera reprezentacji Polski w piłce nożnej w latach 2018–2021.

Książka opowiada o trudnościach i wyzwaniach, z jakimi Brzęczek musiał się zmierzyć po objęciu stanowiska selekcjonera, w tym o hejcie, agresji i krytyce ze strony mediów i środowiska piłkarskiego. Domagalik przedstawia Brzęczka jako postać zmagającą się nie tylko z presją sportową, ale i społeczną, przy tym ukazując jego życie prywatne i relacje z najbliższymi.

W książce głos zabierają nie tylko Jerzy Brzęczek, ale również jego rodzina, przyjaciele oraz znane postacie ze świata piłki nożnej, w tym Kuba Błaszczykowski, Zbigniew Boniek i inni. Publikacja ta stanowi kompleksowe spojrzenie na życie i karierę Brzęczka, pokazując go nie tylko jako trenera, ale i człowieka.

Życie prywatne

edytuj

Syn Jerzego Brzęczka, Robert, jest młodzieżowym reprezentantem Polski. Brzęczek jest wujem innego polskiego piłkarza, Jakuba Błaszczykowskiego.

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Jerzy Brzęczek trenerem Rakowa. 90minut.pl, 9 lutego 2010. [dostęp 2013-11-04]. (pol.).
  2. ↑ Jerzy Brzęczek nie jest już trenerem Rakowa. [dostęp 2014-11-04].
  3. ↑ Jerzy Brzęczek trenerem GKS-u Katowice. gkskatowice.eu, 2015-09-28. [dostęp 2015-10-11].
  4. ↑ Dymisja trenera Jerzego Brzęczka. gkskatowice.eu, 20 maja 2017. [dostęp 2018-07-12]. (pol.).
  5. ↑ a b Jerzy Brzęczek nowym selekcjonerem reprezentacji Polski!. PZPN, 12 lipca 2018. [dostęp 2018-07-12]. (pol.).
  6. ↑ Jerzy Brzęczek przestał być trenerem piłkarskiej reprezentacji Polski [online], rmf24.pl [dostęp 2021-01-18] (pol.).
  7. ↑ Telewizja Polska S.A, Jerzy Brzęczek trenerem Wisły Kraków [online], sport.tvp.pl, 14 lutego 2022 [dostęp 2022-02-14] (pol.).
  8. ↑ Spadamy z Ekstraklasy! Radomiak - Wisła 4-2 [online], www.wislaportal.pl [dostęp 2022-05-15].
  9. ↑ Brzęczek przedłużył kontrakt z Wisłą Kraków [online], www.goal.pl [dostęp 2022-06-01].
  10. ↑ Jerzy Brzęczek przestał być trenerem Wisły Kraków [online], www.rmf24.pl [dostęp 2022-10-03] (pol.).
  11. ↑ Telewizja Polska S.A, Jerzy Brzęczek w drużynie TVP Sport na mundial [online], sport.tvp.pl, 9 listopada 2022 [dostęp 2022-11-11] (pol.).
  12. ↑ Bilans bez wliczania dwóch walkowerów z sezonu 2010/2011 w rundzie wiosennej przeciwko Polonii Nowy Tomyśl i Polonii Słubice.
  13. ↑ W grze (Małgorzata Domagalik, Jerzy Brzęczek) | Czytam.pl [online], czytam.pl [dostęp 2024-01-24].

Bibliografia

edytuj
  • Andrzej Gowarzewski, Bożena Szmel, Joachim Waloszek Górnik Zabrze. 60 lat prawdziwej historii (1948-2008), wyd. gia, Katowice 2009, s. 230

Linki zewnętrzne

edytuj


Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jerzy_Brzęczek&oldid=74030650”