Wikipedia

I liga polska w piłce nożnej (1952)

najwyższy poziom piłkarskich rozgrywek ligowych w Polsce w sezonie 1952

I liga w piłce nożnej 1952 – 18. edycja najwyższych w hierarchii rozgrywek ligowych polskiej klubowej piłki nożnej.

I Liga 1952
1951 1953
Logotyp
Szczegóły
Państwo

 Polska

Organizator

PZPN

Poziom ligowy

Pierwszy

Edycja

18

Liczba zespołów

12

Zwycięzca

Unia Chorzów (7. tytuł)

Król strzelców

Gerard Cieślik[1] (11)

Rozgrywki skrócone z powodu przygotowań do letnich igrzysk olimpijskich w Helsinkach. Oprócz rozgrywek ligowych rozegrano także pierwszy puchar ligi polskiej pod nazwą Puchar Zlotu Młodych Przodowników. Brały w nim udział kluby z I ligi, bez reprezentantów kraju.

Absolutnym beniaminkiem ligi był OWKS Kraków.

Poziomy rozgrywkowe w sezonie 1952
Rozgrywki P Nazwa
Centralne I I liga
II II liga
Okręgowe
(20 okręgów)		 III 1 Klasa wojewódzka
IV 2 Klasa wojewódzka
V 3 Klasa wojewódzka

Sezon zasadniczy

edytuj
 
Lokalizacja klubów grających w I lidze 1952

Grupa I

edytuj
Msc. Nazwa klubu M Zw.-Rem.-Por. Pkt. Bramki
1 Unia Chorzów 10 5-2-3 12 19:14
2 Ogniwo MPK Kraków 10 4-3-3 11 13:11
3 Kolejarz Poznań 10 4-2-4 10 17:15
4 Budowlani Gdańsk (b) 10 4-2-4 10 16:21
5 Budowlani Chorzów 10 4-1-5 9 12:13
6 Kolejarz Warszawa   10 3-2-5 8 16:19

Grupa II

edytuj
Msc. Nazwa klubu M Zw.-Rem.-Por. Pkt. Bramki
1 Ogniwo Bytom 10 5-4-1 14 18:7
2 Gwardia Kraków 10 5-2-3 12 11:12
3 CWKS Warszawa 10 4-2-4 10 24:14
4 OWKS Kraków (b) 10 2-5-3 9 11:11
5 Górnik Radlin 10 3-2-5 8 11:16
6 ŁKS-Włókniarz Łódź 10 3-1-6 7 9:24

Kwalifikacja do finału
Degradacja do II ligi
(b) Beniaminek

Rozgrywki w obu grupach zakończono 2 listopada 1952, wskutek czego do finału zakwalifikowali się zwycięzcy grup, zaś zdegradowane zostały zespoły z ostatniego miejsca w grupach[2]

Najlepsi Strzelcy

edytuj
Gole Strzelcy Drużyny
11   Gerard Cieślik Unia Chorzów
8   Oskar Brajter CWKS Warszawa
7   Zdzisław Mordarski Gwardia Kraków
  Wacław Sąsiadek CWKS Warszawa

Wg [3]

  • Tabela łącznie z finałem.

Finał

edytuj
  • 09.XI.1952 (na stadionie Unii): Unia Chorzów – Ogniwo Bytom 2:2 (1:0). Sędzia Edward Sperling (Łódź) zdecydował, że z uwagi na niezdatne do gry warunki atmosferyczne (porywisty wiar) oraz terenowe (murawa boiska pokryta śniegiem i błotem) spotkanie zostało uznane za mecz towarzyski i ostatecznie skrócone o 10 ostatnich minut. Decyzją przedstawicieli GKKF wyznaczono nowy termin meczu mistrzowskiego na 13 listopada 1952[4][5][6]
  • 13.XI.1952 (na stadionie Unii): Unia Chorzów – Polonia Bytom 7:0 (3:0). Gole: Cieślik 20', przed 45', 48', 54', Alszer 21', 55', Mądry 83'. Sędzia Edward Sperling (Łódź). Widownia: ok. 20 000[7]
  • Ogniwo Bytom – Unia Chorzów 0:0. Sędzia: Józef Szlajfer (Szczecin). Widownia: 35 000[8][9]

Tytuł mistrzowski zdobyła Unia Chorzów.

Klasyfikacja końcowa

edytuj
  1. Unia Chorzów
  2. Ogniwo Bytom
  3. Ogniwo MPK Kraków
  4. Gwardia Kraków
  5. Kolejarz Poznań
  6. CWKS Warszawa
  7. Budowlani Gdańsk
  8. OWKS Kraków
  9. Budowlani Chorzów
  10. Górnik Radlin
  11. Kolejarz Warszawa
  12. ŁKS -Włókniarz Łódź

Miejsca 1, 3, 5, 7, 9, 11 zajęły kluby z grupy zwycięzcy finału.

Klasyfikacja medalowa mistrzostw Polski po sezonie

edytuj

Tabela obejmuje wyłącznie zespoły mistrzowskie.

Klub      
1. Ruch Chorzów 7 1 2
2. Cracovia 5 2 2
3. Wisła Kraków 4 7 5
4. Pogoń Lwów 4 3 0
5. Warta Poznań 2 5 7
6. Polonia Warszawa 1 2 2
7. Garbarnia Kraków 1 1 0

Przypisy

edytuj
  1. ↑ 90minut.pl [online], www.90minut.pl [dostęp 2017-11-23] (pol.).
  2. ↑ Unia Chorzów i Ogniwo Bytom w finale mistrzostw Polski. „Nowiny Rzeszowskie. Nowiny Sportowe”. Nr 33, s. 1, 3 listopada 1952. 
  3. ↑ https://www.rsssf.org/tablesp/pol52.html#pzmp
  4. ↑ Na śniegu i w błocie Unia – Ogniwo 2:2 (1:0) w towarzyskim spotkaniu. Finałowe spotkanie – w czwartek. „Trybuna Robotnicza”. Nr 270, s. 4, 10 listopada 1952. 
  5. ↑ Wiadomości sportowe. Spotkanie towarzyskie. Unia Chorzów – Ogniwo Bytom 2:2 (1:0). „Nowiny Rzeszowskie”. Nr 269, s. 3, 11 listopada 1952. 
  6. ↑ Dopiero w czwartek Unia gra z Ogniwem. „Przegląd Sportowy”. Nr 93, s. 4, 1952. 
  7. ↑ Wielki mecz Unii. Ogniwo Bytom pokonane 7:0. „Trybuna Robotnicza”. Nr 274, s. 2, 10 listopada 1952. 
  8. ↑ Unia Chorzów mistrzem Polski pomimo remisu z Ogniwem 0:0. „Trybuna Robotnicza”. Nr 276, s. 4, 10 listopada 1952. 
  9. ↑ Unia Chorzów mistrzem Polski w piłce nożnej po remisie w Bytomiu 0:0. „Nowiny Rzeszowskie. Nowiny Sportowe”. Nr 34, s. 1, 17 listopada 1952. 

Bibliografia

edytuj

Puchar Zlotu Młodych Przodowników


Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=I_liga_polska_w_piłce_nożnej_(1952)&oldid=75533904”