ŁKS Łódź (piłka nożna)

Sportowy klub piłkarski

Łódzki Klub Sportowy – polski klub piłkarski z siedzibą w Łodzi, od sezonu 2023/2024 występujący w Ekstraklasie.

ŁKS Łódź
Łódzki Klub Sportowy
Ilustracja
Logo ŁKS Łódź
Pełna nazwa

Ł.K.S. Łódź S.A.[1]

Przydomek

Rycerze Wiosny[2]

Maskotka

Rycerz Bodzio

Barwy

              
biało-czerwono-białe

Data założenia

1908

Debiut w najwyższej lidze

3 kwietnia 1927
ŁKS – Klub Turystów Łódź 2:0[3]

Liga

Ekstraklasa

Państwo

 Polska

Województwo

 łódzkie

Siedziba

Łódź

Adres

al. Unii Lubelskiej 2, 94-020 Łódź

Stadion

Stadion im. Władysława Króla
Łódź

Sponsor techniczny

Adidas R-GOL

Prezes

Jarosław Olszowy

Trener

Marcin Matysiak

Asystent trenera

Radosław Pęciak

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Strona internetowa

Powstały w 1908, oficjalnie zarejestrowany rok później. Pozostaje najstarszym istniejącym łódzkim klubem sportowym, jest także jednym z założycieli Ligi Polskiej (1927). ŁKS zdobył dwa razy mistrzostwo Polski (1958 i 1998) oraz raz Puchar Polski (1957). Zajmuje 6. miejsce w tabeli wszech czasów Ekstraklasy.

Kalendarium najważniejszych wydarzeń edytuj

 
Kamień upamiętniający pierwszy mecz Ligi Polskiej, Klub Turystów – ŁKS
 
Drużyna ŁKS w drodze na mecz; zdjęcie wykonano w 1936 roku

Sukcesy edytuj

  Zdobyte trofea w rozgrywkach Polski (stan na: 2021)
Rozgrywki Osiągnięcie Razy Sezon(y)

Mistrzostwo
I miejsce 2 1958, 1998
II miejsce 1 1954
III miejsce 3 1922, 1957, 1993

Puchar
zdobywca 1 1957
finalista 1 1994

Sukcesy juniorów w mistrzostwach Polski

  •   3x Mistrz Polski juniorów starszych U-19 : 1962,1983,1999
  •   2x Mistrz Polski juniorów młodszych U-17 : 1987 (spartakiada młodzieży), 1994, 1999
  •   3x Wicemistrz Polski juniorów U-17 : 1953, 1955, 2002

Klubowe rekordy edytuj

Najlepsi strzelcy ŁKS w poszczególnych sezonach edytuj

Przydomek Rycerze Wiosny edytuj

Przydomek Rycerze Wiosny piłkarze ŁKS zawdzięczają osobie Jerzego Zmarzlika. 7 kwietnia 1957 łodzianie wysoko pokonali na wyjeździe (5:1) drużynę zabrzańskiego Górnika, grając przez prawie całe spotkanie w osłabieniu[5]. Nazajutrz po tym wielkim triumfie Zmarzlik, będący wówczas zastępcą redaktora naczelnego Przeglądu Sportowego, sprawozdaniu z tego meczu nadał znamienny tytuł: Panowie, kapelusze z głów! Tak grają Rycerze Wiosny, tym samym nadając drużynie ŁKS-u miano, które przylgnęło do nich na zawsze[2].

Przydomek Rycerze Wiosny nie był pierwszym jaki używano w stosunku do piłkarzy Łódzkiego Klubu Sportowego. W początkach istnienia określano ich mianem Szulcowych, ze względu na rozgrywanie meczów w Pasażu Szulca (dziś 1 Maja), a po odzyskaniu niepodległości przez długi czas Czerwonymi, bo koszulki takiego koloru zakładali do gry[6].

Klubowy herb edytuj

 
Herb klubu zwany "Przeplatanką"

Symbolem nieodzownie związanym z Łódzkim Klubem Sportowym jest Przeplatanka, która pojawiła się w samych początkach istnienia klubu[7]. Drugim, równie znanym herbem klubu jest biało-czerwono-biała chorągiewka z wypisanymi na niej literami ŁKS. Oba powyższe znaki były przez pewien czas zajęte przez komornika[8]. W zamian za nie niektóre z sekcji łódzkiego klubu używały loga zastępczego (biało-czerwono-biała tarcza z napisem ŁKS i datą powstania – 1908)[9]. W 2012 akcjonariuszom klubu udało się odzyskać utracone symbole[10][11].

Barwy edytuj

Historyczne nazwy edytuj

  • 1908 – Łodzianka
  • 1909 – Łódzki Klub Sportowy
  • 13.03.1949 – ŁKS Włókniarz (fuzja z Dziewiarskim Klubem Sportowym oraz Stowarzyszeniem Sportowym Włókniarz)[12]
  • 1956 – powrót do nazwy ŁKS[13]

Rezerwy edytuj

Zespół prowadzi drużynę rezerw, ŁKS II Łódź, która w 2023 po raz pierwszy w historii awansowała na szczebel centralny (II liga)[14]. W sezonie 2019/2020 powołano ponadto do gry drużynę ŁKS III Łódź, która w 2020 awansowała do Klasy A, by w 2023 wywalczyć promocję do IV ligi łódzkiej[15][16].

Stadion edytuj

Osobny artykuł: Stadion Miejski w Łodzi.
 
Stary stadion ŁKS; widok na wschodnią trybunę, tzw. „Galerę”

Po powstaniu klubu w 1908, ełkaesiacy rozgrywali mecze przeważnie na boiskach należących do klubów niemieckich[17] i krótko przy al. Szulca (dziś: 1-go Maja). Sytuacja ta zmieniła się w kilka lat później. 16 maja 1912 oficjalnie otwarto pierwsze boisko ŁKS, które znajdowało się przy ul. Srebrzyńskiej. Zostało ono ofiarowane bezinteresownie władzom klubu przez Towarzystwo Akcyjne I.K. Poznański[18]. Wybuch I wojny światowej i działania wojenne spowodowały, że w 1918 łodzianie zostali ponownie bez obiektu, na którym mogliby rozgrywać mecze.

W 1922 z inicjatywy m.in. Józefa Wolczyńskiego[17], późniejszego prezesa ŁKS oraz Aleksego Rżewskiego, pierwszego prezydenta Łodzi po odzyskaniu niepodległości, powołano komitet, który miał na celu doprowadzić do wybudowania Parku Sportowego dla Łódzkiego Klubu Sportowego, w którego skład miał wchodzić także stadion. Jego budowa trwała do 1924. Pierwszym meczem jaki na nim rozegrano był mecz międzypaństwowy, Polska kontra Turcja[19].

Stadion przechodził kilka modernizacji[20]. Najważniejsze z nich miały miejsce na przełomie lat 60. i 70. XX wieku, kiedy to wybudowano jupitery oraz trybunę na 10 tys. miejsc wraz ze znajdującą się pod nią halą sportową[17]. Od czerwca 2007 obiekt należy do Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji w Łodzi[21], spółki należącej do miasta.

W niedzielę 2 sierpnia 2015 uroczyście otwarto nowy stadion, położony w odległości kilkudziesięciu metrów od starego. W pierwszym pojedynku na nowo wybudowanym obiekcie ŁKS pokonał Pogoń Lwów 2:1, a inauguracyjną bramkę zdobył napastnik Rycerzy Wiosny, Adam Patora[22].

Stadion, na którym swoje mecze rozgrywają popularni Rycerze Wiosny od 2 czerwca 2021 ma patrona. Jest nim legendarny sportowiec i trener, Władysław Król[23].

  • Adres: al. Unii Lubelskiej 2, 94-020 Łódź
  • Pojemność: 18,029 miejsc (wszystkie zadaszone)
  • Oświetlenie: 2.000 lux
  • Wymiary boiska: 105 × 68 m
  • Nawierzchnia: naturalna trawiasta
  • Dodatkowe wyposażenie: podgrzewana murawa
  • Okres budowy: 2013-2015 (pierwsza trybuna), 2019-2022 (pozostałe trzy trybuny)

ŁKS w poszczególnych sezonach edytuj

 
Historia występów ŁKS Łódź w rozgrywkach ligowych

Wyniki ze wszystkich sezonów ŁKS[24]:

Sezon Rozgrywki okresu zaborów
1911 Premierowy udział w rozgrywkach o mistrzostwo Łodzi – Lodzer Fußball Verband
1912   mistrzostwo Łodzi – rozgrywki Lodzer Fußball Verband
1913   mistrzostwo Łodzi – rozgrywki Lodzer Fußball Verband
Sezon Rozgrywki ligowe (mistrzowskie) Uwagi Puchar Polski
(rozgrywki centralne)
Rozgrywki europejskie
Liga Puchar Etap
1921 Mistrzostwa Polski 5 1. miejsce w łódzkiej Klasie A Nie rozgrywano Nie rozgrywano
1922 Mistrzostwa Polski   3 1. miejsce w łódzkiej Klasie A
2. miejsce w grupie północnej, brak awansu do finału; brązowy medal ex aequo z Cracovią.
1923 Mistrzostwa Polski 5-6 1. miejsce w łódzkiej Klasie A
3. miejsce w gr. zachodniej, brak awansu do finału.
1924 Klasa A (gr. łódzka)   1/5 W sezonie 1924 mistrzostw Polski nie przeprowadzono. ŁKS awansował do Mistrzostw Polski 1925.
1925 Mistrzostwa Polski 4-6 2. miejsce w gr. południowej, brak awansu do ścisłego finału.
1926 Klasa A (gr. łódzka)   2/6 Po sezonie ŁKS współtworzył Ligę. GR-III
1927 Liga 7/14 ŁKS zagrał w pierwszym historycznym meczu polskiej ekstraklasy. Nie rozgrywano
1928 Liga 11/15
1929 Liga 5/13
1930 Liga 10/12
1931 Liga 6/12
1932 Liga 4/12
1933 Liga 5/12
1934 Liga 8/12
1935 Liga 6/11
1936 Liga 7/10
1937 Liga 8/10
1938 Liga   9/10
1939 Liga okręgowa (gr. łódzka) 1/11 Przegrane eliminacje o awans do Ligi
1940-1945 Rozgrywki zawieszone z powodu II wojny światowej.
1946 Mistrzostwa Polski 4
1947 Mistrzostwa Polski 7-9 3. miejsce w grupie eliminacyjnej, brak awansu do ścisłego finału, uzyskanie prawa do gry w I lidze 1948.
Najwyższe zwycięstwo w rozgrywkach mistrzowskich: ŁKS – PKS Szczecin 13:2.
1948 Liga 8/14
1949 I liga 6/12 Zmiana nazwy na ŁKS-Włókniarz.
1950 I liga 9/12
1951 I liga 9/12 1/4
1952 I liga   12/12 Faza grupowa Pucharu Zlotu Młodych Przodowników. 1/16
1953 II liga   2/14 Nie rozgrywano
1954 I liga   2/11 1/16[25]
1955 I liga 8/12 Powrót do nazwy ŁKS. 1/4
1956 I liga 4/12 1/16
1957 I liga   3/12 Najwyższe zwycięstwo w ekstraklasie: 10 sierpnia 1957: ŁKS – Lech Poznań 8:1.   Z
1958 I liga   1/12 Władysław Soporek królem strzelców – 19 goli. Nie rozgrywano
  Pierwszy tytuł mistrzowski.
ŁKS jedenastym klubem mistrzowskim.
1959 I liga 8/12 Puchar Europy RW
1960 I liga 10/12
1961 I liga 9/12
1962 I liga 10/14 1/4
1962/1963 I liga 12/14 1/8
1963/1964 I liga 10/14 1/8
1964/1965 I liga 9/14 1/2
1965/1966 I liga 12/14 1/8
1966/1967 I liga 5/14 1/16
1967/1968 I liga   13/14 1/8
1968/1969 II liga 5/16 1/16
1969/1970 II liga 3/16 1/16
1970/1971 II liga   2/16 1/8
1971/1972 I liga 12/14 1/16
1972/1973 I liga 6/14 1/8
1973/1974 I liga 6/16 1/4
1974/1975 I liga 13/16 1/4 2. miejsce w grupie Pucharu Intertoto.
1975/1976 I liga 13/16 1/8
1976/1977 I liga 7/16 Faza grupowa Pucharu Ligi 1/4
1977/1978 I liga 4/16 1/16
1978/1979 I liga 12/16 1/16
1979/1980 I liga 7/16 1/2
1980/1981 I liga 13/16 1/4
1981/1982 I liga 12/16 1/4
1982/1983 I liga 7/16 1/16 3. miejsce w grupie Pucharu Intertoto.
1983/1984 I liga 14/16 1/4
1984/1985 I liga 6/16 1/4
1985/1986 I liga 8/16 1/2
1986/1987 I liga 9/16 1/2
1987/1988 I liga 4/16 1/4
1988/1989 I liga 10/16 1/8 4. miejsce w grupie Pucharu Intertoto.
1989/1990 I liga 8/16 1/8
1990/1991 I liga 11/16 1/4
1991/1992 I liga 11/18 1/2
1992/1993 I liga   3/18 1/4
1993/1994 I liga 4/18 F
1994/1995 I liga 7/18 1/8 Puchar Zdobywców Pucharów 1/16
1995/1996 I liga 4/18 1/16
1996/1997 I liga 6/18 Mirosław Trzeciak królem strzelców – 18 goli. 1/16 5. miejsce w grupie Pucharu Intertoto FG
1997/1998 I liga   1/18   Drugi tytuł mistrzowski. 1/16
1998/1999 I liga 11/16 1/8 Liga Mistrzów 2RK
Puchar UEFA 1R
1999/2000 I liga   15/16 1/4 finału Pucharu Ligi. 1/8
2000/2001 II liga 12/20 III runda Pucharu Ligi. 1/16
2001/2002 II liga 14/20 II runda Pucharu Ligi. 1/4
2002/2003 II liga 9/18 1/16
2003/2004 II liga 8/18 1R
2004/2005 II liga 9/18 FG
2005/2006 II liga   2/18 1/16
2006/2007 I liga 9/16 Faza grupowa Pucharu Ekstraklasy. 1/8
2007/2008 I liga 11/16 Faza grupowa Pucharu Ekstraklasy. 1/8
2008/2009 Ekstraklasa   16/16 Faza grupowa Pucharu Ekstraklasy. 1/8
ŁKS zajął 7. miejsce w tabeli, jednak został przesunięty na ostatnie w związku z nieotrzymaniem licencji na grę w ekstraklasie w sezonie 2009/2010.
2009/2010 I liga 4/18 1/16
2010/2011 I liga   1/18 1/8
2011/2012 Ekstraklasa   15/16 1/16
2012/2013 I liga   18/18 Drużyna wycofała się z rozgrywek po 22. kolejce. Karna degradacja administracyjna do IV ligi (grupa łódzka). 1/16
2013/2014 IV liga (gr. łódzka)   1/20
2014/2015 III liga (gr. łódzko-mazowiecka) 5/18
2015/2016 III liga (gr. łódzko-mazowiecka) 6/18
2016/2017 III liga (gr. I)   2/18 Awans w związku z nieotrzymaniem licencji na rozgrywki II-ligowe przez Drwęcę Nowe Miasto Lubawskie.
2017/2018 II liga   2/18 Awans
2018/2019 I liga   2/18 1/16
2019/2020 Ekstraklasa   16/16 Spadek 1/8
2020/2021 I liga 5/18 Przegrane baraże o awans. 1/8
2021/2022 I liga 10/18 1/16
2022/2023 I liga   1/18 Awans i mistrzostwo I ligi 1R
2023/2024 Ekstraklasa
Poziom ligowy Liczba sezonów Sezony
I (+ MP) 73 1921-1923, 1925, 1927-1938, 1946-1952, 1954-1968, 1971-2000, 2006-2009, 2011/2012, 2019/2020, 2023-
II 20 1924, 1926, 1939, 1953, 1968-1971, 2000-2006, 2009-2011, 2012/2013, 2018/2019, 2020-2023[4]
III 1 2017/2018
IV 3 2014-2017
V 1 2013/2014

Europejskie puchary edytuj

  Legenda do wszystkich tabel:

  • Q – runda eliminacyjna, 1/16, 1/8, 1/4, 1/2 – odpowiednia faza rozgrywek, Grupa – runda grupowa, 1r gr – pierwsza runda grupowa, 2r gr – druga runda grupowa, F – finał, R – runda, PO – play-off
  • k. – rzuty karne, los. – losowanie, Dogr. – dogrywka, w. – zasada bramek strzelonych na wyjeździe
Sezon Rozgrywki Runda Klub Dom Wyjazd Ogólnie
1959/60 Puchar Europy Q   Jeunesse Esch 2–1 0–5 2–6
1994/95 Puchar Zdobywców Pucharów 1R   FC Porto 0–1 0–2 0–3
1996 Puchar Intertoto Grupa 8   KAMAZ Nabierieżnyje Czełny
0–3 5. miejsce
  Spartak Warna 1–1
  TSV 1860 Monachium
0–5
  Kaučuk Opava 0–3
1998/99 Liga Mistrzów 1Q   Kəpəz Gəncə 4–1 3–1 7–2
2Q   Manchester United 0–0 0–2 0–2
Puchar UEFA 1R   AS Monaco 1–3 0–0 1–3

Trenerzy edytuj

Z tym tematem związana jest kategoria: Trenerzy piłkarzy ŁKS Łódź.

Obecnie funkcję pierwszego trenera pełni Marcin Matysiak.

Łódzki Klub Sportowy w historii łącznie szkoliło 68. trenerów. Najwięcej na ławce zasiadał Władysław Król – 6 razy. Zaraz za nim plasują się: Leszek Jezierski wraz z Ryszardem Polakiem i Markiem Chojnackim – 5. krotnie. Trenerem z najdłuższym stażem jest przed chwilą wspomniany Król (w sumie ok. 16 lat), za którym znajduje się jego uczeń, Leszek Jezierski (ok. 14 lat), słynny Napoleon[26][27].

W historii klubu z al. Unii Lubelskiej 2 kilka razy zdarzyło się, że pierwszym trenerem drużyny był jednocześnie aktywny zawodnik (w jednym przypadku byli to dwaj piłkarze). Do tego grona zaliczają się: Józef Panek, Zenon Sienkiewicz, Bernard Miller, Adam Obrubański, Antoni Gałecki do spółki z Władysławem Karasiakiem, Władysław Król oraz Jan Tomaszewski, któremu na zakończenie kariery futbolisty na początku lat 80. na krótko powierzono także funkcję trenera.

Lista dotychczasowych trenerów piłkarzy ŁKS edytuj

 
Adam Obrubański – trener klubu w latach 1920-22
 
Lajos Czeizler – trener klubu w latach 1923-28
 
Władysław Król – trener klubu w latach 1939, 1945-46, 1947, 1952-59, 1963-64, 1965-66
 
Leszek Jezierski – trener klubu w latach 1968, 1976-78, 1981-84, 1987-90, 1995-96
 
Kazimierz Górski – trener klubu w 1973, także de facto w 1972
 
Wojciech Łazarek – trener klubu w 1991
 
Kazimierz Moskal – trener klubu w latach 2018-20 i 2022-23
Lp. Imię i nazwisko Okres urzędowania
1. Józef Panek
1909
1909
2. Zenon Sienkiewicz
1910
1910
3. Bernard Miller
1911
1914
4. Adam Obrubański
1920
1922
5. Lajos Czeizler (1. kadencja)
1923
1928
6. Karl Linsmayer
1928
1929
7. Zygmunt Otto (1. kadencja)
1930
1931
8. Emil Loeby
1932
1932
9. Rudolf Křenek
1933
1933
10.
11.
Antoni Gałecki
Władysław Karasiak
1934
1934
(5.) Lajos Czeizler (2. kadencja)
1935
1936
12. Rudolf Schurman
1937
1938
13.
(7.)
Władysław Król (1. kadencja)
Zygmunt Otto (2. kadencja)
1939
1939
(13.) Władysław Król (2. kadencja)
1945
1946
(7.) Zygmunt Otto (3. kadencja)
1946
1946
14. Władysław Czyżewski
1946
1946
(7.) Zygmunt Otto (4. kadencja)
1947
1948
(13.) Władysław Król (3. kadencja)
1949
1949
15. Jan Wiszniowski
1949
1950
16. Władysław Pegza
1951
1951
17. Edward Drapiński
1951
1952
(13.) Władysław Król (4. kadencja)
1952
1959
18. Kazimierz Radwański
1960
1960
19. Stanisław Baran
1961
1962
20. Wacław Pegza (1. kadencja)
1962
1962
(13.) Władysław Król (5. kadencja)
1963
1964
21. Tadeusz Foryś
1964
1965
(13.) Władysław Król (6. kadencja)
1965
1966
22. Longin Janeczek (1. kadencja)
1966
1967
(16.) Wacław Pegza (2. kadencja)
1967
1968
23. Leszek Jezierski (1. kadencja)
1968
1968
24. László Hari
1969
1969
25. Józef Walczak (1. kadencja)
1970
1972
26. Paweł Kowalski[28]
1972
1972
27. Kazimierz Górski
1973[e]
1973
28. Grzegorz Polakow
1974
1974
29. Henryk Sass
1975
1975
30. Stanisław Stachura
1975
1976
(22.) Longin Janeczek (2. kadencja)
1976
1976
(23.) Leszek Jezierski (2. kadencja)
1976
1978
31. Zygmunt Małolepszy
1978
1978
(25.) Józef Walczak (2. kadencja)
1979
1980
32. Marian Geszke
1980
1981
33. Jan Tomaszewski (1. kadencja)
1981
1981
(23.) Leszek Jezierski (3. kadencja)
1981
1984
34. Stanisław Ferszt
1984
1984
35. Zygmunt Gutowski
1985
1987
(23.) Leszek Jezierski (4. kadencja)
1987
1990
36. Zdzisław Ulatowski
1991
1991
37. Wojciech Łazarek
1991
1991
38. Ryszard Polak (1. kadencja)
1991
1995
(33.) Jan Tomaszewski (2. kadencja)
1995
1995
39. Zbigniew Lepczyk
1995
1995
(23.) Leszek Jezierski (5. kadencja)
1995
1996
40. Marek Dziuba (1. kadencja)
1996
1997
(38.) Ryszard Polak (2. kadencja)
1997
1998
(40.) Marek Dziuba (2. kadencja)
1998
1998
(38.) Ryszard Polak (3. kadencja)
1999
1999
41. Bogusław Pietrzak (1. kadencja)
2000
2000
(38.) Ryszard Polak (4. kadencja)
2000
2000
(41.)
42.
Bogusław Pietrzak (2. kadencja)
Adam Topolski
2000
2000
(41.) Bogusław Pietrzak (3. kadencja)
2000
2000
(38.) Ryszard Polak (5. kadencja)
2000
2000
43. Mirosław Dawidowski
2001
2001
44. Dragan Popović
2001
2001
45. Dariusz Wójtowicz
2001
2002
46. Marek Woziński
2002
2002
47. Włodzimierz Gąsior
2002
2002
(41.) Bogusław Pietrzak
2002
2003
48. Włodzimierz Tylak
2003
2003
49. Wojciech Borecki (1. kadencja)
2003
2004
50. Marek Chojnacki (1. kadencja)
2005
2005
51. Dragan Dostanić
2005
2005
52. Wiesław Wojno
2005
2006
53. Jerzy Kasalik
2006
2006
(50.) Marek Chojnacki (2. kadencja)
2006
2007
(49.) Wojciech Borecki (2. kadencja)
2007
2007
54. Mirosław Jabłoński
2007
2008
(50.) Marek Chojnacki (3. kadencja)
2008
2008
55. Grzegorz Wesołowski
2008
2010
56. Andrzej Pyrdoł
2010
2011
57. Dariusz Bratkowski
2011
2011
58. Michał Probierz
2011
2011
p.o. Tomasz Wieszczycki (tymczasowo)
2011
2011
59. Ryszard Tarasiewicz
2011
2012
(56.) Andrzej Pyrdoł
2012
2012
(50.) Marek Chojnacki (4. kadencja)
2012
2013
60. Piotr Zajączkowski
2013
2013
61. Wojciech Robaszek (1. kadencja)
2013
2014
62. Andrzej Kretek
2014
2014
(50.) Marek Chojnacki (5. kadencja)
2014
2015
63. Robert Szwarc
2016
2016
(61.) Wojciech Robaszek (2. kadencja)
2016
2016
(56.) Marcin Pyrdoł
2016
2017
(61.) Wojciech Robaszek (3. kadencja)
2017
2018
64. Kazimierz Moskal (1. kadencja)
2018
2020
65. Wojciech Stawowy
2020
2021
66. Ireneusz Mamrot
2021
2021
p.o. Marcin Pogorzała (tymczasowo)
2021
2021
67. Kibu Vicuña
2021
2022
68. Marcin Pogorzała
2022
2022
(66.) Kazimierz Moskal (2. kadencja)
2022
2023
69. Piotr Stokowiec
2023
2024
70. Marcin Matysiak
2024

Selekcjonerzy reprezentacji edytuj

 
Kazimierz Górski – trener ŁKS-u w 1973 r.

Spośród wielu trenerów jakich w swojej bogatej historii miał ŁKS, pięciu spośród nich było selekcjonerami reprezentacji. Łodzian i narodową kadrę Polski szkolili: nazywany powszechnie Trenerem Tysiąclecia[29] Kazimierz Górski (pełnił tę funkcję nieoficjalnie będąc konsultantem, trenerem zaś oficjalnie był Paweł Kowalski)[30], a także Adam Obrubański (1924; pełnił on funkcję kapitana związkowego, czyli de facto był selekcjonerem), Tadeusz Foryś (pojedyncze mecze w latach 1952, 1963–1964) i Wojciech Łazarek (1986–1989). Z kolei węgierski trener Lajos Czeizler był selekcjonerem Włoch (prowadził tę ekipę podczas mundialu w Szwajcarii w 1954).

Zawodnicy edytuj

Z tym tematem związana jest kategoria: Piłkarze ŁKS Łódź.

Lista dotychczasowych reprezentantów kraju edytuj

 
Jan Tomaszewski – rekordzista Rycerzy Wiosny w barwach narodowych

Najwięcej meczów w reprezentacji Polski, spośród zawodników występujących w ŁKS rozegrał Jan Tomaszewski, który zaliczył 60 występów (ogółem 63). Na drugim miejscu znajduje się Marek Dziuba – 51 gier (ogółem 53), a na trzecim Stanisław Terlecki – 29 spotkań. Ostatni z ww. trójki strzelił ponadto najwięcej bramek – 7. W dwudziestoleciu międzywojennym najwięcej spotkań rozegrał Antoni Gałecki, który będąc podporą kadry przez wiele lat (zagrał na IO 1936 oraz MŚ 1938), zanotował na swoim koncie 18 spotkań z orzełkiem na piersi wraz 4. na IO, które nie są jednak wliczane do oficjalnych występów w reprezentacji.

     

Uczestnicy Igrzysk Olimpijskich edytuj

Uczestnicy mistrzostw świata edytuj

Rekordziści edytuj

Do niedawna rekordzistą pod względem ilości gier w ekstraklasie był Marek Chojnacki[31], który tytuł ten dzierżył przez ponad 18 lat. Jego wynik został pobity przez Łukasza Surmę. Chojnacki nadal jest jednak najlepszym piłkarzem pośród tych, którzy przez całą karierę występowali tylko w jednym polskim klubie.

W sierpniu 2014 do elitarnego grona Klubu 100, czyli zawodników z „setką” strzelonych bramek w ekstraklasie, trafił Marek Saganowski[32], który jest wychowankiem ŁKS.

Laureaci plebiscytów edytuj

Na Piłkarza Roku w Plebiscycie tygodnika Piłka Nożna wybierano Jacka Ziobera (1990) oraz Mirosława Trzeciaka (1998).

Tytuł Odkrycia Roku przyznano piłkarzom ŁKS trzykrotnie. Byli to: Mirosław Bulzacki (1973; premierowa edycja), Stanisław Terlecki (1976; do spółki ze Zbigniewem Bońkiem) oraz Tomasz Kłos (1997).

Ponadto, w 2006 ten sam tygodnik piłkarski wytypował Jedenastkę obcokrajowców roku, w której znalazł się bośniak, Ensar Arifović.

Piłkarze ŁKS wygrywali także Plebiscyt redakcji Sportu, tzw. Złote Buty, które były wręczane najlepszemu piłkarzowi sezonu. Jego laureatami byli: Robert Grzywocz (1958; do spółki z Edwardem Szymkowiakiem), Henryk Szczepański (1960; do spółki z Romanem Koryntem).

Zdobywcy hat-tricka edytuj

W 2007 z inicjatywy kibiców Łódzkiego KS postanowiono nagrodzić wszystkich piłkarzy, którzy zdołali strzelić w jednym meczu ligowym 3 bramki (tzw. hat-trick), dyplomem oraz melonikiem. Pierwszym piłkarzem, który tego dokonał był Roman Jańczyk (1927). Oprócz niego sztuki tej dokonali także: Stefan Sowiak, Józef Moskal, Wawrzyniec Cyl, Władysław Król, Henryk Herbstreit, Antoni Lewandowski, Henryk Koczewski, Longin Janeczek, Stanisław Baran, Marian Łącz, Joachim Kubocz, Władysław Soporek, Jerzy Wieteski, Henryk Szymborski, Jerzy Sadek, Jerzy Kasalik, Henryk Miłoszewicz, Andrzej Milczarski, Ryszard Robakiewicz, Robert Kozielski, Mirosław Trzeciak, Marek Saganowski, Adam Grad, Radosław Matusiak, Łukasz Mierzejewski, Igor Sypniewski[33], a także Marcin Mięciel, Adam Patora, który ustrzelił jubileuszowego 50. hat-tricka[34], Wojciech Łuczak, Rafał Kujawa oraz Pirulo. Do tej pory trzy bramki w jednym meczu zaliczyło 32 zawodników.

Jedenastka 100-lecia edytuj

W jedenastce stulecia znaleźli się następujący piłkarze: w bramce Jan Tomaszewski, w obronie Marek Dziuba, Henryk Szczepański, Antoni Gałecki, Marek Chojnacki, w pomocy Tomasz Wieszczycki, Piotr Suski, Władysław Soporek, Jacek Ziober i w ataku Stanisław Baran, Jerzy Sadek. Na ławce rezerwowych: Bogusław Wyparło (bramkarz), Tomasz Kłos, Witold Bendkowski, Mirosław Bulzacki, Wawrzyniec Cyl, Mirosław Trzeciak, Stanisław Terlecki (zawodnicy z pola). Pierwszym trenerem wybrano Władysława Króla, na jego asystentów: Leszka Jezierskiego, Pawła Kowalskiego oraz Ryszarda Polaka[35].

Obecny skład edytuj

Stan na 20.01.24
Nr Poz. Piłkarz
1 BR   Aleksander Bobek
2 OB   Levent Gülen
3 OB   Artemijus Tutyškinas
5 OB   Marcin Flis
6 OB   Władysław Ochronczuk
7 PO   Adrian Małachowski
8 OB   Kamil Dankowski
9 NA   Kay Tejan
10 PO   Pirulo
11 PO   Engjell Hoti
14 PO   Michał Mokrzycki
15 OB   Oskar Koprowski
16 PO   Dani Ramírez
17 NA   Grzegorz Glapka
18 PO   Kelechukwu Ibe-Torti
Nr Poz. Piłkarz
20 NA   Piotr Janczukowicz
22 PO   Jan Łabędzki
23 PO   Maciej Śliwa
24 OB   Adrien Louveau
25 BR   Michał Kołba
26 OB   Bartosz Szeliga
27 PO   Jakub Letniowski
- OB   Mateusz Bąkowicz
28 OB   Mieszko Lorenc
29 NA   Anton Fase
30 NA   Daniel Gmosiński
31 PO   Marcel Wszołek
37 OB   Piotr Głowacki
88 OB   Adam Marciniak
98 NA   Stipe Jurić
99 BR   Dawid Arndt
? OB   Wiktor Czerwiński
? PO   Mateusz Marczak
? NA   Oliwier Sławiński
? OB   Riza Durmisi
? PO   Husein Balić
? PO   Yadegar Rostami
? OB   Rahil Mammadov
? PO   Thiago Ceijas

Piłkarze na wypożyczeniu edytuj

Nr Poz. Piłkarz
- PO   Mikołaj Maschera (wypożyczony do Sokoła Aleksandrów Łódzki)
- BR   Michał Kot (wypożyczony do Świt Nowy Dwór Mazowiecki)
- PO   Jan Kuźma (wypożyczony do Górnika Polkowice)

Władze klubu edytuj

Zarząd edytuj

  • Prezes zarządu: Jarosław Olszowy

Pozostali członkowie zarządu edytuj

Pion organizacyjny klubu edytuj

Sztab szkoleniowy i medyczny edytuj

  • I trener – Kazimierz Moskal
  • asystent trenera – Marcin Pogorzała
  • trener bramkarzy – Michał Zapart
  • kierownik drużyny – Jacek Żałoba
  • przygotowanie motoryczne – Paweł Dreschler
  • lekarz – Kamil Rosiński
  • fizjoterapeuta – Marek Jędrzejewski
  • fizjoterapeuta – Damian Krajewski

Kibice edytuj

 
Kibice ŁKS podczas meczu

ŁKS w momencie powstania (1908) stał się pierwszym w Łodzi klubem polskim, w którym uprawiano piłkę nożną, dzięki czemu cieszył się bardzo dużym zainteresowaniem wśród łodzian, w tym przede wszystkim garnącej się do uprawiania sportu młodzieży[36]. Szerokie i stale rozrastające się grono sympatyków klubu potwierdziło swą znaczącą rolę w kraju w 1932, kiedy to ŁKS wygrał plebiscyt Przeglądu Sportowego dla największej liczby kibiców na meczach swojej drużyny w piłkarskiej I lidze (dziś ekstraklasa), za co dostał zegar świetlny firmy Omega[37].

Piłkarze ŁKS przez wiele lat byli wspierani w znaczącej liczbie przez swych sympatyków zarówno na meczach rozgrywanych u siebie, jak i na wyjeździe. Na decydujący o tytule mistrza Polski pojedynek w 1958 z Górnikiem Zabrze pojechało prawie 10 tysięcy łodzian[6]! Radość z mistrzostwa była ogromna. Fetowano ją dwukrotnie: najpierw pod Grand Hotelem przy którym zatrzymał się autokar z zespołem, a następnie w późnych godzinach nocnych, gdy ze Śląska pociągiem powróciła druga grupa kibiców. Pojawili się oni pod hotelem z transparentem: "Mistrzowi Polski ŁKS – kibice"[38]. W latach 70. XX wieku na mecze ŁKS chodziła rekordowa liczba osób – mecze na odnowionym stadionie, w blasku najnowocześniejszych wówczas jupiterów, oglądało ponad 40 tysięcy ludzi[39].

Także dziś kibice wspierają swój klub. Na początku 2014, na przedsezonowej prezentacji piłkarzy w Atlas Arenie – występujących wówczas w IV lidze – przybyło 3 tys. sympatyków[40]. Od 2006 działa tzw. Klub 100, którego celem jest wspieranie finansowo-organizacyjne łódzkiego klubu[41].

Kibice są zaprzyjaźnieni z fanami GKS-u Tychy, Zawiszy Bydgoszcz i Lecha Poznań. Nie jest im po drodze z fanami Widzewa Łódź, Ruchu Chorzów, Legii Warszawa, Arki Gdynia, Zagłebia Lubin, Stomilu Olsztyn, Stali Rzeszów i Elany Toruń[42].

Znani sympatycy klubu edytuj

Klub miał i ma nadal liczne grono sympatyków spośród m.in. polityków i artystów, którzy chodzili i chodzą na jego mecze. Wśród nich znajdziemy takie nazwiska jak: Aleksy Rżewski, pierwszy prezydent Łodzi po odzyskaniu niepodległości w 1918, Menachem Bornszatjn ps. „Ślepy Maks”, aktorzy Ludwik Benoit, Leon Niemczyk i Marian Łącz, raper O.S.T.R., poeta Ludwik Jerzy Kern, pisarz fantasy Andrzej Sapkowski[6] czy muzyk Jacek Bieleński.

Upamiętnienia edytuj

W 2008 Poczta Polska wydała okolicznościowe (na 100. rocznicę powstania Łódzkiego Klubu Sportowego) kartę i znaczek pocztowy[43][44] oraz stempel[45]. Na kopercie znajduje się archiwalne zdjęcie byłego piłkarza klubu, Henryka Szymborskiego, który cieszy się ze zdobytego gola; z kolei na znaczku przedstawione są główne dyscypliny sportowe, które miały lub wciąż mają swoje sekcje w klubie: piłka nożna, hokej na lodzie, koszykówka, tenis i siatkówka.

W Łodzi ustanowiono trzy ulice, których patronami zostali byli piłkarze ŁKS. Uhonorowanymi są: Wawrzyniec Cyl, Antoni Gałecki, oraz Władysław Król[46]. Ponadto, podobizna ostatniego z nich znajduje się na fresku „Łódź w pigułce”, na którym pojawiły się 33. najbardziej znane i zasłużone dla miasta osoby.

Uwagi edytuj

  1. a b c d e f g de facto 2. poziom rozgrywkowy
  2. de facto 5. poziom rozgrywkowy
  3. a b c de facto 4. poziom rozgrywkowy
  4. de facto 3. poziom rozgrywkowy
  5. de facto od 1972

Przypisy edytuj

  1. [1] [dostęp: 2022-04-21]
  2. a b To byli prawdziwi Rycerze Wiosny [dostęp: 2016-05-21]
  3. Jest to mecz, który uważa się za pierwsze ligowe spotkanie w Polsce Historia pierwszego meczu [dostęp: 2018-07-11]
  4. a b c Jan Mazurek, Jest licencja, jest awans. ŁKS wraca do Ekstraklasy!, weszlo.com, 26 maja 2023 [dostęp 2023-05-27] (pol.).
  5. Plac gry w 30. minucie spotkania opuścił Stanisław Wlazły, który doznał kontuzji. Nie zastąpił go nikt, ponieważ ówczesne przepisy nie dopuszczały zmiany zawodnika.
  6. a b c d 100 lat ŁKS [dostęp: 2016-05-21]
  7. Legendarny ŁKS przez lata [dostęp: 2016-05-21]
  8. „Przeplatanka” ŁKS-u do wylicytowania [dostęp: 2016-05-21]
  9. Podobają się nowe logo i koszulka ŁKS [dostęp: 2016-05-21]
  10. Przeplatanka ponownie oficjalnym herbem ŁKS [dostęp: 2016-05-21]
  11. ŁKS Łódź: „Przeplatanka” w rękach klubu. Co dalej ze starym herbem? [dostęp: 2016-05-21]
  12. Jak ŁKS został "Włokniarzem". Najstarszy klub łódzki na nowym etapie rozwoju, „Sport”, 3 marca 1949 [dostęp 2020-08-25].
  13. Skarb kibica ŁKS na portalu 90minut.pl [dostęp: 2016-05-21]
  14. Historyczny sezon ŁKS. Rezerwy w II lidze! To trzeci awans w czerwcu!, Dziennik Łódzki, 17 czerwca 2023 [dostęp 2023-06-18] (pol.).
  15. ŁKS III Łódź w bazie 90minut.pl [dostęp 2023-06-19]
  16. ŁKS III Łódź w IV lidze. Awans na trzy kolejki przed końcem sezonu - Radio Łódź, radiolodz.pl, 1 czerwca 2023 [dostęp 2023-06-19] (pol.).
  17. a b c Znika stadion ŁKS przy al. Unii [dostęp: 2016-05-21]
  18. J. Strzałkowski, Łódzki Klub Sportowy 1908-1983, Łódź 1983, s. 12.
  19. 29.06.1924 – Polska – Turcja [dostęp: 2016-05-21]
  20. Stadion ŁKS na portalu stadiony.net [dostęp: 2016-05-21]
  21. Gmina Łódź przejęła stadion ŁKS-u [dostęp: 2016-05-21]
  22. Mecz ŁKS Łódź – Pogoń Lwów 2:1 [dostęp: 2016-05-21]
  23. Już oficjalnie. Gramy na Stadionie Miejskim im. Władysława Króla! [dostęp: 2021-07-28]
  24. ŁKS Łódź – sezon po sezonie. [dostęp 2016-05-21]. (pol.).
  25. Zespół rezerw, pierwszy zespół odpadł w I rundzie.
  26. Napoleon – chluba Łodzi [dostęp: 2016-05-21]
  27. Leszek Jezierski – Napoleon [dostęp: 2016-05-21]
  28. de facto w tym czasie trenerem był Kazimierz Górski
  29. Kazimierz Górski – Trener Tysiąclecia [dostęp: 2016-05-21]
  30. Roczny romans z ŁKS – Łódź – NaszeMiasto.pl, lodz.naszemiasto.pl [dostęp 2017-08-25] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-25] (pol.).
  31. Surma razy 453. Tak się przechodzi do historii ekstraklasy [dostęp: 2016-05-21]
  32. Statystyki z meczu Legia Warszawa – Korona Kielce na portalu 90minut.pl [dostęp: 2016-05-21]
  33. Karta pocztowa i hat tricki ŁKS [dostęp: 2016-05-21]
  34. Adam Patora dostanie... melonik [dostęp: 2016-05-21]
  35. Historia piłki nożnej ŁKS [dostęp: 2016-05-21]
  36. A. Bogusz, Dawna Łódź sportowa, Łódź 2007, s. 62.
  37. J. Strzałkowski, op. cit., s. 41.
  38. Szał radości w Łodzi po zdobyciu przez ŁKS tytułu mistrza Polski, „Gazeta Zielonogórska”, 29 października 1958 [dostęp 2021-03-25].
  39. portal: stadiony.net; podano rekord frekwencji: 45 tys. widzów na meczu ŁKS z Polonią Bytom – 21.08.1971 [dostęp: 2016-05-21]
  40. Trzy tysiące kibiców ŁKS na prezentacji drużyny w Atlas Arenie [dostęp: 2016-05-21]
  41. O nas Stowarzyszenie Klub 100 – ŁKS Łódź [dostęp: 2016-05-21]
  42. ŁKS Łódź — zgody, układy, kosy, grupy, grill i inne. - StadionowiOprawcy.net, stadionowioprawcy.net.
  43. 100. rocznica powstania Łódzkiego Klubu Sportowego [dostęp: 2016-05-21]
  44. ŁKS ma swój znaczek pocztowy [dostęp: 2016-05-21]
  45. Koperta z okolicznościowymi stemplami ŁKS [dostęp: 2016-05-21]
  46. Słownik nazewnictwa miejskiego Łodzi [dostęp: 2016-05-21]

Linki zewnętrzne edytuj