Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1982
XII Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej – odbyły się w dniach 13 czerwca – 11 lipca 1982 roku w Hiszpanii. Były to pierwsze finały, na których wystąpiły 24 zespoły. Decyzję o zwiększeniu liczby reprezentacji uczestniczących w finałach spowodowało spopularyzowanie telewizji. Maskotką Mistrzostw Świata 1982 była uśmiechnięta pomarańcza Naranjito ubrana w strój reprezentacji gospodarza z piłką w ręce. W turnieju zadebiutowały reprezentacje Algierii, Hondurasu, Kamerunu, Kuwejtu i Nowej Zelandii.
| |||
Dyscyplina | |||
---|---|---|---|
Organizator | |||
Szczegóły turnieju | |||
Gospodarz | |||
Otwarcie | |||
Zamknięcie (finał) | |||
Liczba drużyn |
24 (z 6 konfederacji) | ||
Liczba aren |
16 (w 14 miastach) | ||
I miejsce | |||
II miejsce | |||
III miejsce | |||
Statystyki turnieju | |||
Liczba meczów |
52 | ||
Liczba bramek |
146 (2,81 na mecz) | ||
Oglądalność |
2 109 723 (40 572 na mecz) | ||
Król strzelców |
Paolo Rossi ( 6 goli ) | ||
Najlepszy zawodnik (MVP) | |||
Strona internetowa |
Podsumowanie
edytujPierwsza runda
edytujZespół reprezentacji Polski zakwalifikował się do rozgrywek, jednak istniały obawy, iż wprowadzony na pół roku przed rozpoczęciem turnieju stan wojenny może źle wpłynąć na postawę piłkarzy. Od zakończenia eliminacji do rozpoczęcia turnieju reprezentacja rozegrała zaledwie jeden oficjalny mecz towarzyski z gospodarzami turnieju przegrany 2:3.
Początek turnieju był dla Polaków zły. Dwa bezbramkowe remisy w meczach z Włochami i Kamerunem spowodowały, iż Polska znalazła się na ostatnim miejscu w grupie. Jednak ostatecznie, w meczu ostatniej szansy Polacy nieoczekiwanie rozgromili Peru 5:1 zdobywając 5 bramek w ciągu 22 minut. Awans z grupy wywalczyli także Włosi, którzy zremisowali wszystkie trzy mecze, a w ostatnim spotkaniu z Kamerunem z trudem obronili korzystny wynik 1:1.
W grupie 2 zmierzyły się reprezentacje: Austrii, Chile, RFN i Algierii. Algierczycy sprawili sensację, pokonując ekipę Niemiec 2:1. Zespół z Maghrebu miałby wielkie szanse wyeliminować ówczesnych mistrzów Europy, jednak zespół RFN pokonał Austrię, która wyszła z grupy z dwoma bramkami więcej od Algierii. Mecz RFN – Austria do dziś budzi wiele kontrowersji. Już przed rozpoczęciem pojedynku wiadomo było, iż wynik 1:0 dla ekipy Niemiec da, kosztem Algierii, awans obydwu walczącym zespołom (ostatnie spotkania grupowe nie były, tak jak dziś, rozgrywane o tej samej porze, dopiero od następnego turnieju w 1986 roku na skutek tychże kontrowersji wprowadzono ten zapis). Gdy po 10 minutach gry padła bramka dla RFN, obie drużyny w zasadzie przestały podejmować jakiekolwiek próby zmiany wyniku, co spowodowało oburzenie nawet wśród części ich kibiców. Mecz ten przeszedł do historii jako Hańba w Gijón.
W grupie 3 grały: Argentyna, która broniła tytułu sprzed 4 lat, Belgia, Węgry i Salwador. Wschodzącą gwiazdą reprezentacji Argentyny był Diego Maradona. Argentyna jednak przegrała w meczu otwarcia mistrzostw z Belgią 0:1. Oba te zespoły zajęły dwa czołowe miejsca w grupie. Węgrzy natomiast pokonując Salwador 10:1 odnieśli najwyższe zwycięstwo w historii mistrzostw i reprezentacji. Jednak to zwycięstwo nie pomogło Węgrom w awansie do kolejnej fazy mistrzostw.
Grupa 4 to rywalizacja pomiędzy ekipami: Anglii, Francji, Czechosłowacji i Kuwejtu. Pierwsze miejsce zajęła Anglia przed Francją. W meczu Francja – Kuwejt, gdy Francuzi zdobyli bramkę, prezes futbolowej federacji Kuwejtu szejk Fahid Al-Ahmad Al-Sabah wdarł się na boisko protestując przeciwko uznaniu bramki. Zdezorientowany radziecki sędzia Myrosław Stupar zmienił swą decyzję i gol nie został zaliczony[1], ta decyzja kosztowała arbitra utratę uprawnień do prowadzenia spotkań międzynarodowych, a Kuwejt i tak przegrał 1:4.[2]
W grupie 5 grały: drużyna gospodarza – Hiszpanii, oraz ekipy Irlandii Północnej, Jugosławii i Hondurasu. Awans do dalszej fazy wywalczyli Hiszpanie i Irlandczycy, ale styl gry ekipy gospodarzy (np. remis z nadspodziewanie dobrze grającym Hondurasem) wzbudził rozczarowanie miejscowych kibiców liczących, iż na swoim terenie ich reprezentacja będzie w stanie odegrać istotną rolę w turnieju.
Grupę 6 tworzyły reprezentacje: Brazylii, Szkocji, Nowej Zelandii i ZSRR. Drużyna Brazylii była uważana za głównego pretendenta do tytułu, ponieważ w drużynie Canarinhos występowało wiele ówczesnych gwiazd (Sócrates, Zico, Paulo Roberto Falcão – znajdują się m.in. na liście FIFA 100). Razem z drużyną Brazylii z grupy wyszła reprezentacja Związku Radzieckiego, która dzięki przewadze dwóch bramek wyprzedziła Szkocję.
Druga runda
edytujW drugiej rundzie 12 najlepszych ekip zostało podzielonych na 4 grupy po 3 drużyny. Zwycięzcy tych grup uzyskiwali awans do półfinałów.
W grupie A znalazły się Polska, ZSRR i Belgia. Po zwycięstwie z Peru, Polska drużyna „złapała rytm gry”. W meczu z Belgią dobrze grał Zbigniew Boniek, który zdobył 3 bramki zapewniając biało-czerwonym zwycięstwo 3:0. Drużyna ZSRR również pokonała Belgię, ale zaledwie 1:0. Do awansu do czołowej czwórki wystarczał Polakom zatem remis z drużyną radziecką. Z uwagi na trwający stan wojenny, mecz z zespołem ZSRR miał duży wymiar polityczny. Atmosferę podgrzewały dodatkowo, wywieszane na trybunach (nie tylko przez Polaków), transparenty „Solidarności”. Realizatorzy transmisji TVP starali się jednak, by obrazy te nie docierały do widzów w Polsce. Z tego spotkania w pamięci kibiców zapisał się głównie Włodzimierz Smolarek, który w końcowych minutach przetrzymywał piłkę w narożniku boiska, zyskując w ten sposób cenne sekundy. Ostatecznie Polacy utrzymali do ostatniego gwizdka rezultat 0:0, premiujący ich awansem.
W grupie B RFN zmierzyła się z ekipami Hiszpanii i Anglii. Zwycięstwo nad gospodarzami 2:1 i bezbramkowy remis z Anglią, przy jednoczesnym także bezbramkowym wyniku meczu Anglia – Hiszpania, zapewniły sukces ekipie niemieckiej.
W grupie C naprzeciw siebie stanęły Brazylia, Włochy i Argentyna. Argentyńczycy nie byli w stanie obronić tytułu. Przegrali najpierw 2:1 z Włochami, a następnie 3:1 z Brazylią. Diego Maradona, otrzymał w końcówce meczu czerwoną kartkę za brutalny faul. O awansie do półfinału miał przesądzić pojedynek Brazylii i Włoch. Ekipie Canarinhos wystarczał remis. Tymczasem Włosi, pokonali po wyrównanym meczu piłkarzy z Brazylii 3:2. Bohaterem spotkania był Paolo Rossi, który strzelił wszystkie gole dla Squadra Azzura. Piłkarz ten zagrał na mundialu tylko dlatego, że skrócono mu karę dyskwalifikacji za udział w aferze korupcyjnej (tzw. Toto Nero). W grupie D Francja wywalczyła awans pokonując Austrię i Irlandię Północną.
Półfinały
edytujW półfinale Polacy po raz drugi w tym turnieju zmierzyli się z reprezentacją Włoch. W spotkaniu tym z powodu otrzymania dwóch żółtych kartek nie mógł wystąpić Zbigniew Boniek. Trener Antoni Piechniczek nie zdecydował się na wystawienie w jego miejsce Andrzeja Szarmacha, czołowego strzelca ligi francuskiej. Włosi bez większego trudu pokonali biało-czerwonych 2:0, a obydwa gole strzelił ponownie Paolo Rossi. Po mistrzostwach Paweł Janas tak skomentował ten mecz: „Byliśmy o krok od wielkiego finału. W decydującym meczu z Włochami zagraliśmy słabiej, mieliśmy akurat nie najlepszy dzień i nie udało nam się wykorzystać szansy”[3].
W drugim półfinale Francja zmierzyła się z RFN. W normalnym czasie gry padł remis 1:1. W dogrywce Francuzi prowadzili już 3:1, jednak Niemcom udało się doprowadzić do remisu 3:3. Mecz musiał rozstrzygnąć się po rzutach karnych. W karnych zwyciężyli 5:4 piłkarze RFN, ale ich zwycięstwo przyćmił wcześniejszy brutalny faul ich bramkarza Haralda Schumachera na Francuzie Battistonie. Francuz został odwieziony do szpitala, natomiast Schumacher nie został za ten faul ukarany.
W półfinale RFN – Francja po raz pierwszy w historii turniejów o MŚ doszło do konkursu rzutów karnych.
Mecz o 3. miejsce
edytujW meczu o 3. miejsce z Francją Polska wygrała 3:2 po golach Andrzeja Szarmacha, Stefana Majewskiego oraz Janusza Kupcewicza. Dla Francji gole zdobyli René Girard i Alain Couriol. Tym samym Polacy powtórzyli osiągnięcie z mundialu 1974, kiedy to w meczu o 3. miejsce pokonali Brazylijczyków.
Finał
edytujW finale reprezentacja Włoch pokonała RFN 3:1. Bramki dla Włoch strzelali kolejno: Paolo Rossi, Marco Tardelli, Alessandro Altobelli. Honorowe trafienie dla RFN zaliczył w 83. minucie Paul Breitner. Mecz na Estadio Santiago Bernabéu oglądało ponad 90 000 kibiców.
Włosi zdobyli tytuł po raz trzeci. Poprzednio zdobywali go w 1934 i 1938 roku. Włochy zrównały się w liczbie zwycięstw w tej imprezie z Brazylią.
Kwalifikacje
edytujW eliminacjach wystartowało 109 reprezentacji narodowych z 6 kontynentów. Zapewniony awans miały: Hiszpania (gospodarze) oraz Argentyna (obrońcy tytułu).
Zakwalifikowane drużyny:
Azja (AFC)/Oceania (OFC) kwalifikacje
Ameryka Południowa (CONMEBOL) kwalifikacje Ameryka Północna (CONCACAF) kwalifikacje Afryka (CAF) kwalifikacje |
Europa (UEFA) kwalifikacje |
Składy drużyn
edytujStadiony
edytuj- Alicante, Estadio José Rico Pérez
- Barcelona, Camp Nou oraz Estadio de Sarrià
- Bilbao, Estadio San Mamés
- Elche, Nuevo Estadio
- Gijón, El Molinón
- La Coruña, Estadio Municipal de Riazor
- Madryt, Estadio Santiago Bernabéu oraz Estadio Vicente Calderón
- Malaga, Estadio La Rosaleda
- Oviedo, Estadio Carlos Tartiere
- Saragossa, Estadio La Romareda
- Sewilla, Estadio Benito Villamarín oraz Estadio Sanchez Pizjuan
- Valladolid, Nuevo Estadio Jose Zorrilla
- Vigo, Estadio Balaídos
- Walencja, Estadio Luis Casanova
Rezultaty
edytujPierwsza runda
edytujGrupa 1
edytujNa Mistrzostwach Świata w piłce nożnej w latach 1930–1990
za zwycięstwo przyznawano 2 punkty, za remis 1 punkt, za porażkę punktów nie przyznawano |
Zespół | M | W | R | P | Br+ | Br− | +/− | Pkt |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Polska | 3 | 1 | 2 | 0 | 5 | 1 | +4 | 4 |
Włochy | 3 | 0 | 3 | 0 | 2 | 2 | 0 | 3 |
Kamerun | 3 | 0 | 3 | 0 | 1 | 1 | 0 | 3 |
Peru | 3 | 0 | 2 | 1 | 2 | 6 | -4 | 2 |
14 czerwca 1982 17:15 UTC+2
|
Włochy | 0:0 | Polska | Estadio Balaidos, Vigo Widzów: 33 tys. Sędzia: Michel Vautrot (Francja) |
15 czerwca 1982 17:15 UTC+2
|
Peru | 0:0 | Kamerun | Estadio Riazor, La Coruña Widzów: 11 tys. Sędzia: Franz Wöhrer (Austria) |
18 czerwca 1982 17:15 UTC+2
|
Włochy |
1:1 | Peru |
Estadio Balaidos, Vigo Widzów: 25 tys. Sędzia: Walter Eschweiler (RFN) |
19 czerwca 1982 17:15 UTC+2
|
Polska | 0:0 | Kamerun | Estadio Riazor, La Coruña Widzów: 19 tys. Sędzia: Alexis Ponnet (Belgia) |
22 czerwca 1982 17:15 UTC+2
|
Polska |
5:1 | Peru |
Estadio Riazor, La Coruña Widzów: 25 tys. Sędzia: Lamberto Rubio Vazquez (Meksyk) |
23 czerwca 1982 17:15 UTC+2
|
Włochy |
1:1 | Kamerun |
Estadio Balaidos, Vigo Widzów: 20 tys. Sędzia: Bogdan Dotchev (Bułgaria) |
Grupa 2
edytujZespół | M | W | R | P | Br+ | Br− | +/− | Pkt |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
RFN | 3 | 2 | 0 | 1 | 6 | 3 | +3 | 4 |
Austria | 3 | 2 | 0 | 1 | 3 | 1 | +2 | 4 |
Algieria | 3 | 2 | 0 | 1 | 5 | 5 | 0 | 4 |
Chile | 3 | 0 | 0 | 3 | 3 | 8 | -5 | 0 |
16 czerwca 1982 17:15 UTC+2
|
RFN |
1:2 | Algieria |
El Molinón, Gijón Widzów: 42 tys. Sędzia: Enrique Labo Revoredo (Peru) |
17 czerwca 1982 17:15 UTC+2
|
Chile | 0:1 | Austria |
Estadio Carlos Tartiere, Oviedo Widzów: 22,5 tys. Sędzia: Juan Daniel Cardellino (Urugwaj) |
20 czerwca 1982 17:15 UTC+2
|
RFN |
4:1 | Chile |
El Molinón, Gijón Widzów: 42 tys. Sędzia: Bruno Galler (Szwajcaria) |
21 czerwca 1982 17:15 UTC+2
|
Algieria | 0:2 | Austria |
Estadio Carlos Tartiere, Oviedo Widzów: 22 tys. Sędzia: Tony Boskovic (Australia) |
24 czerwca 1982 17:15 UTC+2
|
Algieria |
3:2 | Chile |
Estadio Carlos Tartiere, Oviedo Widzów: 16 tys. Sędzia: Rómulo Méndez (Gwatemala) |
25 czerwca 1982 17:15 UTC+2
|
RFN |
1:0 | Austria | El Molinón, Gijón Widzów: 41 tys. Sędzia: Bob Valentine (Szkocja) |
Grupa 3
edytujZespół | M | W | R | P | Br+ | Br− | +/− | Pkt |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Belgia | 3 | 2 | 1 | 0 | 3 | 1 | +2 | 5 |
Argentyna | 3 | 2 | 0 | 1 | 6 | 2 | +4 | 4 |
Węgry | 3 | 1 | 1 | 1 | 12 | 6 | +6 | 3 |
Salwador | 3 | 0 | 0 | 3 | 1 | 13 | -12 | 0 |
13 czerwca 1982 20:00 UTC+2
|
Argentyna | 0:1 | Belgia |
Camp Nou, Barcelona Widzów: 95 tys. Sędzia: Vojtěch Christov (Czechosłowacja) |
15 czerwca 1982 21:15 UTC+2
|
Węgry |
10:1 (3:0)
|
Salwador |
Nuevo Estadio, Elche Widzów: 23 tys. Sędzia: Ibrahim Youssef Al-Doy (Bahrain) |
18 czerwca 1982 21:15 UTC+2
|
Argentyna |
4:1 | Węgry |
Estadio José Rico Pérez, Alicante Widzów: 32 093 Sędzia: Belaid Lacarne (Algieria) |
19 czerwca 1982 21:15 UTC+2
|
Belgia |
1:0 | Salwador | Nuevo Estadio, Elche Widzów: 15 tys. Sędzia: Malcolm Moffatt (Irlandia Północna) |
22 czerwca 1982 21:15 UTC+2
|
Belgia |
1:1 | Węgry |
Nuevo Estadio, Elche Widzów: 37 tys. Sędzia: Clive White (Anglia) |
23 czerwca 1982 21:15 UTC+2
|
Argentyna |
2:0 | Salwador | Estadio José Rico Pérez, Alicante Widzów: 32,5 tys. Sędzia: Luis Barrancos (Boliwia) |
Grupa 4
edytujZespół | M | W | R | P | Br+ | Br− | +/− | Pkt |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Anglia | 3 | 3 | 0 | 0 | 6 | 1 | +5 | 6 |
Francja | 3 | 1 | 1 | 1 | 6 | 5 | +1 | 3 |
Czechosłowacja | 3 | 0 | 2 | 1 | 2 | 4 | -2 | 2 |
Kuwejt | 3 | 0 | 1 | 2 | 2 | 6 | -4 | 1 |
16 czerwca 1982 17:15 UTC+2
|
Anglia |
3:1 | Francja |
Estadio San Mamés, Bilbao Widzów: 44 172 Sędzia: Antonio Garrido (Portugalia) |
17 czerwca 1982 17:15 UTC+2
|
Czechosłowacja |
1:1 | Kuwejt |
Estadio José Zorrilla, Valladolid Widzów: 25 tys. Sędzia: Benjamin Dwomoh (Ghana) |
20 czerwca 1982 17:15 UTC+2
|
Anglia |
2:0 | Czechosłowacja | Estadio San Mamés, Bilbao Widzów: 41 123 Sędzia: Charles Corver (Holandia) |
21 czerwca 1982 17:15 UTC+2
|
Francja |
4:1 | Kuwejt |
Estadio José Zorrilla, Valladolid Widzów: 30 043 Sędzia: Myrosław Stupar (ZSRR) |
24 czerwca 1982 17:15 UTC+2
|
Francja |
1:1 | Czechosłowacja |
Estadio José Zorrilla, Valladolid Widzów: 28 tys. Sędzia: Paolo Casarin (Włochy) |
25 czerwca 1982 17:15 UTC+2
|
Anglia |
1:0 | Kuwejt | Estadio San Mamés, Bilbao Widzów: 39,7 tys. Sędzia: Gilberto Aristízabal (Kolumbia) |
Grupa 5
edytujZespół | M | W | R | P | Br+ | Br− | +/− | Pkt |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Irlandia Północna | 3 | 1 | 2 | 0 | 2 | 1 | +1 | 4 |
Hiszpania | 3 | 1 | 1 | 1 | 3 | 3 | 0 | 3 |
Jugosławia | 3 | 1 | 1 | 1 | 2 | 2 | 0 | 3 |
Honduras | 3 | 0 | 2 | 1 | 2 | 3 | -1 | 2 |
16 czerwca 1982 21:15 UTC+2
|
Hiszpania |
1:1 | Honduras |
Estadio Luís Casanova, Walencja Widzów: 49 562 Sędzia: Arturo Ithurralde (Argentyna) |
17 czerwca 1982 21:15 UTC+2
|
Jugosławia | 0:0 | Irlandia Północna | La Romareda, Saragossa Widzów: 25 tys. Sędzia: Erik Fredriksson (Szwecja) |
20 czerwca 1982 21:15 UTC+2
|
Hiszpania |
2:1 | Jugosławia |
Estadio Luis Casanova, Walencja Widzów: 48 tys. Sędzia: Henning Lund-Sørensen (Dania) |
21 czerwca 1982 21:15 UTC+2
|
Honduras |
1:1 | Irlandia Północna |
La Romareda, Saragossa Widzów: 15 tys. Sędzia: Thompson Chan Tam-Sun (Hongkong) |
24 czerwca 1982 21:15 UTC+2
|
Honduras | 0:1 | Jugosławia |
La Romareda, Zaragoza Widzów: 25 tys. Sędzia: Gastón Castro (Chile) |
25 czerwca 1982 21:15 UTC+2
|
Hiszpania | 0:1 | Irlandia Północna |
Estadio Luis Casanova, Walencja Widzów: 49 562 Sędzia: Héctor Ortíz (Paragwaj) |
Grupa 6
edytujZespół | M | W | R | P | Br+ | Br− | +/− | Pkt |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Brazylia | 3 | 3 | 0 | 0 | 10 | 2 | +8 | 6 |
ZSRR | 3 | 1 | 1 | 1 | 6 | 4 | +2 | 3 |
Szkocja | 3 | 1 | 1 | 1 | 8 | 8 | 0 | 3 |
Nowa Zelandia | 3 | 0 | 0 | 3 | 2 | 12 | -10 | 0 |
14 czerwca 1982 21:15 UTC+2
|
Brazylia |
2:1 | ZSRR |
Estadio Ramón Sánchez Pizjuán, Sewilla Widzów: 68 tys. Sędzia: Augusto Lamo Castillo (Hiszpania) |
15 czerwca 1982 21:15 UTC+2
|
Szkocja |
5:2 | Nowa Zelandia |
Estadio La Rosaleda, Malaga Widzów: 36 tys. Sędzia: David Socha (USA) |
18 czerwca 1982 21:15 UTC+2
|
Brazylia |
4:1 | Szkocja |
Estadio Benito Villamarín, Sewilla Widzów: 47 379 Sędzia: Luis Paulino Siles (Kostaryka) |
19 czerwca 1982 21:15 UTC+2
|
ZSRR |
3:0 | Nowa Zelandia | Estadio La Rosaleda, Malaga Widzów: 19 tys. Sędzia: Yousef El-Ghoul (Libia) |
22 czerwca 1982 21:15 UTC+2
|
ZSRR |
2:2 | Szkocja |
Estadio La Rosaleda, Malaga Widzów: 45 tys. Sędzia: Nicolae Rainea (Rumunia) |
23 czerwca 1982 21:15 UTC+2
|
Brazylia |
4:0 | Nowa Zelandia | Estadio Benito Villamarín, Sewilla Widzów: 43 tys. Sędzia: Damir Matovinović (Jugosławia) |
Druga runda
edytujGrupa A
edytujZespół | M | W | R | P | Br+ | Br− | +/− | Pkt |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Polska | 2 | 1 | 1 | 0 | 3 | 0 | +3 | 3 |
ZSRR | 2 | 1 | 1 | 0 | 1 | 0 | +1 | 3 |
Belgia | 2 | 0 | 0 | 2 | 0 | 4 | -4 | 0 |
28 czerwca 1982 21:15 UTC+2
|
Belgia | 0:3 | Polska |
Camp Nou, Barcelona Widzów: 65 tys. Sędzia: Luis Paulino Siles (Kostaryka) |
1 lipca 1982 21:15 UTC+2
|
Belgia | 0:1 | ZSRR |
Camp Nou, Barcelona Widzów: 45 tys. Sędzia: Michel Vautrot (Francja) |
4 lipca 1982 21:15 UTC+2
|
ZSRR | 0:0 | Polska | Camp Nou, Barcelona Widzów: 65 tys. Sędzia: Bob Valentine (Szkocja) |
Grupa B
edytujZespół | M | W | R | P | Br+ | Br− | +/− | Pkt |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
RFN | 2 | 1 | 1 | 0 | 2 | 1 | +1 | 3 |
Anglia | 2 | 0 | 2 | 0 | 0 | 0 | 0 | 2 |
Hiszpania | 2 | 0 | 1 | 1 | 1 | 2 | -1 | 1 |
29 czerwca 1982 21:15 UTC+2
|
RFN | 0:0 | Anglia | Estadio Santiago Bernabéu, Madryt Widzów: 75 tys. Sędzia: Arnaldo Cézar Coelho (Brazylia) |
2 lipca 1982 21:15 UTC+2
|
RFN |
2:1 | Hiszpania |
Estadio Santiago Bernabéu, Madryt Widzów: 90 089 Sędzia: Paolo Casarin (Włochy) |
5 lipca 1982 21:15 UTC+2
|
Hiszpania | 0:0 | Anglia | Estadio Santiago Bernabéu, Madryt Widzów: 75 tys. Sędzia: Alexis Ponnet (Belgia) |
Grupa C
edytujZespół | M | W | R | P | Br+ | Br− | +/− | Pkt |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Włochy | 2 | 2 | 0 | 0 | 5 | 3 | +2 | 4 |
Brazylia | 2 | 1 | 0 | 1 | 5 | 4 | +1 | 2 |
Argentyna | 2 | 0 | 0 | 2 | 2 | 5 | -3 | 0 |
29 czerwca 1982 17:15 UTC+2
|
Argentyna |
1:2 | Włochy |
Estadio Sarriá, Barcelona Widzów: 43 tys. Sędzia: Nicolae Rainea (Rumunia) |
2 lipca 1982 17:15 UTC+2
|
Argentyna |
1:3 | Brazylia |
Estadio Sarriá, Barcelona Widzów: 43 tys. Sędzia: Lamberto Rubio Vázquez (Meksyk) |
5 lipca 1982 17:15 UTC+2
|
Brazylia |
2:3 | Włochy |
Estadio Sarriá, Barcelona Widzów: 44 tys. Sędzia: Abraham Klein (Izrael) |
Grupa D
edytujZespół | M | W | R | P | Br+ | Br− | +/− | Pkt |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Francja | 2 | 2 | 0 | 0 | 5 | 1 | +4 | 4 |
Austria | 2 | 0 | 1 | 1 | 2 | 3 | -1 | 1 |
Irlandia Północna | 2 | 0 | 1 | 1 | 3 | 6 | -3 | 1 |
28 czerwca 1982 17:15 UTC+2
|
Austria | 0:1 | Francja |
Estadio Vicente Calderón, Madryt Widzów: 37 tys. Sędzia: Károly Palotai (Węgry) |
1 lipca 1982 17:15 UTC+2
|
Austria |
2:2 | Irlandia Północna |
Estadio Vicente Calderón, Madryt Widzów: 20 tys. Sędzia: Adolf Prokop (NRD) |
4 lipca 1982 17:15 UTC+2
|
Irlandia Północna |
1:4 | Francja |
Estadio Vicente Calderón, Madryt Widzów: 37 tys. Sędzia: Alojzy Jarguz (Polska) |
Faza pucharowa
edytujPółfinały | Finał | |||||||
8 lipca – Barcelona | ||||||||
Polska | 0 | |||||||
11 lipca – Madryt | ||||||||
Włochy | 2 | |||||||
Włochy | 3 | |||||||
8 lipca – Sewilla | ||||||||
RFN | 1 | |||||||
RFN (karne) | 3 (5) | |||||||
Francja | 3 (4) | |||||||
Mecz o 3. miejsce | ||||||||
10 lipca – Alicante | ||||||||
Polska | 3 | |||||||
Francja | 2 | |||||||
Półfinały
edytuj8 lipca 1982 17:15 UTC+2
|
Polska | 0:2 | Włochy |
Camp Nou, Barcelona Widzów: 50 tys. Sędzia: Juan Daniel Cardellino (Urugwaj) |
8 lipca 1982 21:15 UTC+2
|
RFN |
3:3 (po dogr.) k. 5:4
|
Francja |
Estadio Ramón Sánchez Pizjuán, Sewilla Widzów: 63 tys. Sędzia: Charles Corver (Hollandia) |
Rzuty karne | ||||
Kaltz Breitner Stielike Littbarski Rummenigge Hrubesch |
Giresse Amoros Rocheteau Six Platini Bossis |
Mecz o 3. miejsce
edytuj10 lipca 1982 20:00 UTC+2
|
Polska |
3:2 | Francja |
Estadio José Rico Pérez, Alicante Widzów: 28 tys. Sędzia: Antonio Garrido (Portugalia) |
|
|
Finał
edytuj11 lipca 1982 20:00 UTC+2
|
Włochy |
3:1 | RFN |
Estadio Santiago Bernabéu, Madryt Widzów: 90 tys. Sędzia: Arnaldo Cézar Coelho (Brazylia) |
Włochy
|
|
|
WŁOCHY
TRZECI TYTUŁ
Klasyfikacja strzelców turnieju
edytuj- 6 goli
- 5 goli
- 4 gole
- 3 gole
- 2 gole
- Salah Assad
- Daniel Bertoni
- Diego Maradona
- Daniel Passarella
- Walter Schachner
- Éder
- Serginho
- Sócrates
- Antonín Panenka
- Trevor Francis
- Bryan Robson
- Bernard Genghini
- Michel Platini
- Dominique Rocheteau
- Didier Six
- Klaus Fischer
- Pierre Littbarski
- László Fazekas
- Tibor Nyilasi
- Gábor Pölöskei
- Marco Tardelli
- Billy Hamilton
- John Wark
Przypisy
edytuj- ↑ World Cup controversies. [dostęp 2008-08-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (30 września 2011)]. (ang.).
- ↑ BBC SPORT | Football | World Cup 2006 | World Cup history – Spain 1982.
- ↑ Hiszpania 1982 – Piłkarskie Mistrzostwa Świata 2006 – Onet.pl Sport.
- ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-07-03)].
- ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
- ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-08-26)].
- ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
- ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
- ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-08-25)].
- ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
- ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
- ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
- ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
- ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
- ↑ raport
- ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-07-12)].
- ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
- ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
- ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
- ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
- ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
- ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
- ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
- ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
- ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
- ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
- ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
- ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
- ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
- ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
- ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
- ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
- ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
- ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
- ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
- ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
- ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
- ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
- ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
- ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
- ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
- ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
- ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
- ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
- ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
- ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-08-26)].
- ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
- ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-12)].
- ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
- ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
- ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
- ↑ Polska vs. Włochy 0 – 2, [w:] baza Soccerway (protokoły meczowe) [dostęp 2021-01-04] .
- ↑ Niemcy vs. Francja 3 – 3, [w:] baza Soccerway (protokoły meczowe) [dostęp 2021-01-04] .
- ↑ Polska vs. Francja 3 – 2, [w:] baza Soccerway (protokoły meczowe) [dostęp 2021-01-04] .
- ↑ Włochy vs. Niemcy 3 – 1, [w:] baza Soccerway (protokoły meczowe) [dostęp 2021-01-04] .
Linki zewnętrzne
edytuj- Szczegóły na RSSSF
- Historia MŚ 1982 na stronie Onet.pl
- MŚ 1982 na FIFA.com. fifa.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-18)].