Antoni Piechniczek

piłkarz polski, trener

Antoni Krzysztof Piechniczek (ur. 3 maja 1942 w Chorzowie) – polski piłkarz, trener piłkarski, szkoleniowiec reprezentacji Polski, senator VII kadencji, od 2008 do 2012 wiceprezes zarządu PZPN.

Antoni Piechniczek
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Antoni Krzysztof Piechniczek

Data i miejsce urodzenia

3 maja 1942
Chorzów

Wzrost

180 cm

Pozycja

prawy obrońca, pomocnik

Kariera juniorska
Lata Klub
Zryw Chorzów
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1960–1961 Naprzód Lipiny
1961–1965 Legia Warszawa 56 (5)
1965–1972 Ruch Chorzów 151 (6)
1972–1973 LB Châteauroux 17 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1967–1969  Polska 3 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1973–1975 BKS Stal Bielsko-Biała
1975–1979 Odra Opole
1980–1981 Ruch Chorzów
1981–1986 Polska
1986–1987 Górnik Zabrze
1987–1990 Espérance Tunis
1988 Tunezja
1989 Tunezja
1989–1990 Asz-Szabab Dubaj
1992–1994 Zjednoczone Emiraty Arabskie
1996–1997 Polska
1997 Ar-Rajjan SC
1998 Ash-Shabab Dubaj
2000 Espérance Tunis
2000–2001 Górnik Zabrze (koordynator)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Życiorys

edytuj

Rodzina i kariera zawodnicza

edytuj

Syn Emila Piechniczka i Magdaleny z domu Marczok[1]. Jego ojciec pochodził z Raciborza, pod koniec II wojny światowej jako Ślązak został przymusowo wcielony do Wehrmachtu, później dostał się do niewoli radzieckiej, z której nie wrócił. Uznany za zmarłego 9 maja 1945 w sowieckim łagrze w Witebsku[1][2].

Antoni Piechniczek karierę piłkarską zaczynał w Zrywie Chorzów, następnie grał w klubach Naprzód Lipiny (1960–1961), Legia Warszawa (1961–1965), Ruch Chorzów (1965–1972) i francuskim Chateauroux (1972–1973). W 1964 zdobył z Legią Warszawa Puchar Polski, a w 1968 mistrzostwo Polski z Ruchem Chorzów. Rozegrał trzy mecze w reprezentacji Polski (1967–1969). Grał w pomocy i na prawej obronie. Ukończył studia w Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie.

Trener i selekcjoner

edytuj

W 1972 był kandydatem na szkoleniowca Stali Stalowa Wola, nie doszedł jednak do porozumienia z klubem po tym, jak zaproponowano mu poprowadzenie zespołu wspólnie z Jerzym Kopą[3]. Pierwszym klubem w karierze trenerskiej był BKS Bielsko-Biała, jego trenerem został w sierpniu 1973[4]. Początkowo mieszkał w Chorzowie, następnie przeprowadził się do Bielska-Białej[5]. W pierwszym sezonie jego drużyna przegrała walkę o awans z Piastem Gliwice[6]. W sezonie 1974/1975 zajął z drużyną piąte miejsce[7]. Jego bilans jako trenera klubu BKS Stal Bielsko-Biała wyniósł 26 zwycięstw, 20 remisów i 14 porażek[8]. Został następnie szkoleniowcem Odry Opole; w sezonie 1975/1976 wygrał z tym klubem II ligę[9]. W pierwszym spotkaniu I ligi jego zespół pokonał drużynę Legii Warszawa 4:1[9]. W sierpniu 1979 został szefem wyszkolenia Okręgowego Związku Piłki Nożnej w Katowicach[10]. Prowadził też drużyny Ruchu Chorzów i Górnika Zabrze, pracował także w klubach zagranicznych z Kataru i Zjednoczonych Emiratów Arabskich. Prowadził też tunezyjską drużynę Espérance Tunis. W 1987 zdobył mistrzostwo Polski z Górnikiem Zabrze.

Pod koniec grudnia 1980 został powołany na stanowisko trenera i selekcjonera reprezentacji Polski; obowiązki objął 5 stycznia 1981. Zadebiutował 25 marca 1981 w przegranym 2:0 meczu z reprezentacją Rumunii[11]. Uzyskał awans na mistrzostwa świata w Hiszpanii w 1982. W spotkaniu półfinałowym jego zespół przegrał z Włochami 0:2. W meczu o trzecie miejsce Polacy pokonali reprezentację Francji 3:2. Prowadzona przez niego drużyna wywalczyła również awans na mistrzostwa świata w Meksyku w 1986. Na turniej reprezentacja przegrała w 1/8 finału. Antoni Piechniczek złożył rezygnację w czerwcu 1986. Ponownie objął funkcję selekcjonera reprezentacji w maju 1996. Nie udało mu się doprowadzić zespołu do awansu na mistrzostwa świata we Francji w 1998. Podał się do dymisji 7 czerwca 1997. Pracował również jako selekcjoner reprezentacji Tunezji (brał z nią udział w Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Seulu w 1988) oraz Zjednoczonych Emiratów Arabskich.

Działalność zawodowa i polityczna

edytuj

Długoletni działacz Polskiego Związku Piłki Nożnej. W 2004 został członkiem zarządu i wiceprezesem do spraw szkolenia[12]. W latach 2008–2012 pełnił funkcję wiceprezesa PZPN. Zasiadał również w radzie rady nadzorczej Odry Wodzisław Śląski[13]. Został też wykładowcą Akademii Wychowania Fizycznego w Katowicach.

W 2002 został wybrany z listy Unii Samorządowej (związanej z Unią Wolności) do sejmiku śląskiego. Pełnił funkcję wiceprzewodniczącego sejmiku. Otwierał listę kandydatów Partii Demokratycznej – demokraci.pl do Sejmu w okręgu katowickim w wyborach w 2005. W grudniu tego samego roku przystąpił w sejmiku do klubu radnych Platformy Obywatelskiej. Z jej listy w 2006 ponownie został radnym województwa. W wyborach parlamentarnych w 2007 z ramienia PO uzyskał mandat senatorski w okręgu katowickim, otrzymując 207 243 głosy. W 2011 nie ubiegał się o reelekcję. W eurowyborach w 2014 poparł Polskę Razem[14].

Osiągnięcia sportowe

edytuj
 
Tablica w Alei Gwiazd Sportu w Wiśle
Jako piłkarz
Jako trener

Odznaczenia i wyróżnienia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b Album opolski. Saga Antoniego Piechniczka. nto.pl, 9 maja 2010. [dostęp 2021-10-03].
  2. Paweł Czado, Beata Żurek: Piechniczek. Tego nie wie nikt. Warszawa: Agora, 2015, s. 60. ISBN 978-83-268-2311-4.
  3. Czado i Żurek 2022 ↓, s. 147.
  4. Czado i Żurek 2022 ↓, s. 154.
  5. Czado i Żurek 2022 ↓, s. 156.
  6. Czado i Żurek 2022 ↓, s. 158.
  7. Czado i Żurek 2022 ↓, s. 161.
  8. Czado i Żurek 2022 ↓, s. 163.
  9. a b Czado i Żurek 2022 ↓, s. 171.
  10. Czado i Żurek 2022 ↓, s. 190.
  11. Czado i Żurek 2022 ↓, s. 439.
  12. Czado i Żurek 2022 ↓, s. 406.
  13. Antoni Piechniczek w Odrze. interia.pl, 5 lipca 2008. [dostęp 2018-02-26].
  14. Konwencja Polski Razem Jarosława Gowina w Bytomiu. migalski.eu, 11 maja 2014. [dostęp 2018-02-27].
  15. M.P. z 2000 r. nr 11, poz. 202.
  16. Ogłoszono laureatów medalu „Kalos Kagathos”. uj.edu.pl, 31 lipca 2017. [dostęp 2018-02-26].
  17. Iwona Kłopocka: Słynny trener Antoni Piechniczek został honorowym obywatelem Opola. nto.pl, 3 maja 2018. [dostęp 2019-12-10].
  18. Olga Krzyżyk: Chorzów: Antoni Piechniczek z tytułem Honorowego Obywatela Chorzowa. dziennikzachodni.pl, 29 sierpnia 2019. [dostęp 2019-08-29].
  19. Jacek Sroka: Antoni Piechniczek doktorem honoris causa AWF Katowice. Na uroczystość przyjechali jego byli piłkarze. dziennikzachodni.pl, 19 października 2021. [dostęp 2021-10-19].
  20. Wisła świętowała 80. urodziny Antoniego Piechniczka. wisla.pl, 2 maja 2022. [dostęp 2023-01-01].

Bibliografia

edytuj