Monaster św. Jana Teologa w Chreszczatyku

Monaster św. Jana Teologaprawosławny męski klasztor we wsi Chreszczatyk, w jurysdykcji eparchii czerniowiecko-bukowińskiej Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego.

Monaster św. Jana Teologa
Свято-Іоано-Богословський монастир
Ilustracja
Państwo

 Ukraina

Obwód

 czerniowiecki

Miejscowość

Chreszczatyk

Kościół

Ukraiński Kościół Prawosławny Patriarchatu Moskiewskiego

Eparchia

czerniowiecko-bukowińska

Typ monasteru

męski

Obiekty sakralne
Cerkiew

św. Jana Teologa

Cerkiew

Zwiastowania

Kaplica

św. Kukszy Odeskiego

Fundator

Fedor Prida

Data budowy

XVII–XVIII w.

Data zamknięcia

1962

Data reaktywacji

1989

Położenie na mapie obwodu czerniowieckiego
Mapa konturowa obwodu czerniowieckiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Monaster św. Jana Teologa”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej znajduje się punkt z opisem „Monaster św. Jana Teologa”
Ziemia48°38′19″N 25°45′04″E/48,638700 25,751000
Strona internetowa

Historia

edytuj

Według tradycji cerkiewnej monaster został założony przez mnichów ze Skitu Maniawskiego, którzy opuścili poprzednie miejsce pobytu z powodu nacisków, by przyjęli unię i osiedlili się w pieczarze w pobliżu dzisiejszego klasztoru. Fundatorem budynków klasztornych miał być Fedor Prida. Zabudowania monasterskie powstawały od XVII w. do lat 60. XVIII w., gdy bracia Konstantin i Michaił Tałpa wznieśli główną cerkiew św. Jana Teologa[1]. Wspólnota mnisza została zlikwidowana w 1774, gdy cała Bukowina weszła w skład Cesarstwa Austriackiego. Źródełko na terenie klasztoru było obiektem szczególnego kultu miejscowej ludności i celem pielgrzymek, przetrwały świadectwa o uzdrowieniach wiernych, którzy zanurzyli się w wodzie[1].

W 1915 budynki dawnego klasztoru zostały poważnie uszkodzone na skutek ostrzału artyleryjskiego. Po I wojnie światowej Chreszczatyk znalazł się w granicach Rumunii. Po licznych prośbach miejscowych prawosławnych w 1933 doszło do ponownego otwarcia monasteru[1]. Kiedy Bukowina znalazła się w granicach ZSRR, monaster początkowo kontynuował działalność, w 1957 zbudowano w nim nowy budynek mieszkalny. W 1960 mnisi zostali jednak zmuszeni do opuszczenia zabudowań i zamieszkania w ławrze Poczajowskiej. Jeszcze przez dwa lata w klasztorze przebywali mnisi ze zlikwidowanego monasteru Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni w Czerniowcach, następnie w obiektach urządzono ośrodek wypoczynkowy. Cerkiew prawosławna odzyskała monaster w 1989[1].

W latach 90. XX wieku klasztor został rozbudowany: wzniesiono cerkiew Zwiastowania, kaplicę św. Kukszy Odeskiego (w przeszłości mnicha monasteru), nowe budynki z celami mnichów oraz refektarz[1].

Przypisy

edytuj