Monaster Ikony Matki Bożej „Cierpiąca” w Moskwie

Monaster Ikony Matki Bożej „Cierpiąca”prawosławny żeński monaster w Moskwie, funkcjonujący w latach 1649–1919. Jego zabudowania zostały zniszczone w 1937.

Monaster Ikony Matki Bożej „Cierpiąca”
Страстной монастырь
Ilustracja
Widok klasztoru ok. 1880
Państwo

 Rosja

Miejscowość

Moskwa

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Rodzaj klasztoru

monaster

Eparchia

moskiewska

Typ monasteru

żeński

Obiekty sakralne
Sobór

Ikony Matki Bożej „Cierpiąca”

Fundator

Aleksy I Romanow

Styl

bizantyjsko-rosyjski

Data zamknięcia

1919

Data zburzenia

1937

Położenie na mapie Moskwy
Mapa konturowa Moskwy, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Monaster Ikony Matki Bożej „Cierpiąca””
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Monaster Ikony Matki Bożej „Cierpiąca””
Ziemia55°45′56″N 37°36′21″E/55,765530 37,605830

Historia

edytuj

Klasztor powstał w 1649 na polecenie cara Aleksego I w celu oddawania czci uznawanej za cudotwórczą Ikonie Matki Bożej „Cierpiąca”. Zbudowano go w miejscu, gdzie osiem lat wcześniej ikona była uroczyście wprowadzana do Moskwy. W 1770 monaster spłonął, jednak został odbudowany z polecenia carycy Katarzyny II[1]. W 1812 klasztor został zdewastowany przez wkraczające do Moskwy wojska napoleońskie. Po wymarszu armii francuskiej z Moskwy w jego cerkwi odprawiony został pierwszy molebień dziękczynny[1]. Po zniszczeniach wojennych monaster został odbudowany. M. Bykowski wzniósł w kompleksie zabudowań klasztornych nadbramną dzwonnicę zwieńczoną dachem namiotowym, z zegarem. W dzwonnicy zlokalizowano cerkiew św. Aleksego Człowieka Bożego[1].

Po rewolucji październikowej klasztor został ponownie zniszczony przez malarzy-zwolenników rewolucji, którzy wykonali na jego ścianach obrazoburcze malowidła. W marcu 1919 wspólnota mnisza została zlikwidowana, a zabudowania zajął Ludowy Komisariat Spraw Wojskowych. Następnie w części pomieszczeń zlokalizowano internat dla studentów Komunistycznego Uniwersytetu Pracujących Wschodu, niektóre pomieszczenia nadal zajmowały mniszki. W 1929 w monasterze otwarto Centralne Muzeum Antyreligijne[1].

Monaster został ostatecznie zniszczony w 1937. Na jego miejscu znajduje się skwer i pomnik Aleksandra Puszkina. Czczona w nim ikona przetrwała okres prześladowań Cerkwi i znajduje się w cerkwi Zmartwychwstania Pańskiego w Moskwie-Sokolnikach[1].

Przypisy

edytuj