Monaster Zwiastowania w Woroncowie

Monaster Zwiastowaniaprawosławny żeński klasztor w Woroncowie, działający w latach 1903–1925.

Monaster Zwiastowania
Państwo

 Rosja

Miejscowość

Woroncowo

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Rodzaj klasztoru

monaster

Eparchia

pskowska

Typ monasteru

żeński

Liczba mniszek (1917)

88

Obiekty sakralne
Sobór

Zwiastowania

Cerkiew

Kazańskiej Ikony Matki Bożej

Założyciel klasztoru

Jan Kronsztadzki, Taisa (Sołopowa)

Fundator

Kławdija Pieriepieczina, Sofija Pfeiffer

Styl

bizantyjsko-rosyjski

Data budowy

przełom XIX–XX w.

Data zamknięcia

1925

Data reaktywacji

nie reaktywowany

brak współrzędnych

Historia

edytuj

Monaster został ufundowany przez Sofiję Pfeiffer i Kławdiję Pieriepieczinę (rodzone siostry), które oddały tworzonej wspólnocie swój majątek w Woroncowie razem z ziemią i kompleksem zabudowań mieszkalnych i gospodarczych. Projekt założenia monasteru poparł Jan Kronsztadzki, do którego fundatorki udały się z prośbą o błogosławieństwo. Świątobliwy Synod Rządzący erygował żeńską wspólnotę opartą na regule zakonnej w 1896[1]. W 1896 Jan Kronsztadzki poświęcił domową cerkiew Kazańskiej Ikony Matki Bożej – pierwszą świątynię w tworzonym klasztorze. Na jego terenie otwarto także szkołę parafialną dla 30 dzieci. Nad rozwojem wspólnoty czuwała uczennica duchowa Jana Kronsztadzkiego, przełożona monasteru Narodzenia św. Jana Chrzciciela w Leuszynie ihumenia Taisa. Wspólnota posiadała placówkę filialną w Petersburgu – w niej i w głównej siedzibie klasztoru żyło ok. 100 kobiet[1].

Status monasteru wspólnota woroncowska otrzymała w 1903. W przededniu rewolucji październikowej przebywało w niej 88 mniszek[1].

W 1912 wyszło na jaw, że część mieszkanek klasztoru, za wiedzą i zgodą biskupa pskowskiego Aleksego, należała do sekty joannitów – czcicieli Jana z Kronsztadu jako nowego wcielenia Chrystusa[2]. Z tego powodu z monasteru usunięto jego dotychczasową ihumenię Małgorzatę[3].

W 1910 podjęto budowę głównego soboru monasterskiego, pod wezwaniem Zwiastowania, według projektu petersburskiego architekta Nikonowa. Prace budowlane ukończono w 1919. Już sześć lat później gubernialny komitet wykonawczy nakazał zamknięcie wspólnoty, opieczętowanie soboru, konfiskatę majątku ruchomego oraz przekazanie kompleksu budynków miejscowej komunie rolniczej. Zamknięty dla kultu sobór początkowo pełnił funkcję magazynu zbożowego, następnie zaś popadł w całkowitą ruinę[1].

W 2002 rozpoczęto odbudowę monasteru[1]. Rok później zniszczony sobór Zwiastowania został uznany za zabytek o znaczeniu federalnym[1].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f ВОРОНЦОВСКИЙ БЛАГОВЕЩЕНСКИЙ ЖЕНСКИЙ МОНАСТЫРЬ. [dostęp 2013-07-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
  2. E. Radziński, Rasputin, MAGNUM, Warszawa 2000, ISBN 83-85852-52-2, s.179
  3. МАРГАРИТА (НОСОВА), ИГУМЕНИЯ